جناب میرزا عیسی اصفهانی علیه بهآء اللّه الأبهی
ای ثابت بر پیمان نامۀ شما رسید الحمد للّه محفوظاً مصوناً در صون حمایت حضرت رحمن به کرمان رسیدی و روی نورانی احبّای الهی را مشاهده نمودی جمهور را سبب فرح و سرور گشتی و خاصّان حقّ را چون نسیم سحرگاهی نشئه و انتعاش بخشیدی خاک کرمان از قدیم نشئه‌انگیز است و اهل کرمان پر شور و وله افسرده نیستند پژمرده نیستند سری پرشور دارند و دل پر روح و ریحان الحمد للّه بهمّت یاران کلمة اللّه منتشر و قلوب مستبشر و ارواح منجذب و انظار متوجّه بملکوت اسرار حضرت نور محمّد خان فی‌الحقیقه آیت رحمانست و سبب هدایت دیگران قلبی سلیم دارد و وجهی بسیم و روحی منجذب بنور مبین از قبل من نهایت محبّت و تعلّق قلبی بایشان برسانید
امّا مسئلۀ محفل روحانی در قریه‌ئی که یاران جمعیّتی ندارند تأسیسش لزوم ندارد و از اطراف کرمان در امور باید مراجعت بمحفل روحانی کرمان نمایند و اگر در محفل روحانی اکثریّت حاضر مذاکره جائز باری مشامّ مشتاقان از نفحات مسکیّۀ کرمان معطّر است و امید چنانست که آن دیار مشکبار گردد نفوسی مبعوث شوند که آیت رحمت پروردگار و رایت هدایت خداوند یکتا شوند بجمیع از قبل من تحیّت مشتاقانه برسانید و علیکم البهآء الأبهی
بیش ازین نگاشتن ممکن نه بلکه مجال تحریر یکسطر نیست معذور دارید و علیکم البهآء الأبهی