حضرت شهید سلیل حضرت اسم اللّه الأصدق الجلیل علیه بهآء اللّه الأبهی
یا من جعله اللّه من ایادی امره بین خلقه نامۀ قزوین در وسط دریای محیط قرائت گردید عازم همدان بوده‌اید البتّه بزیارت آن مرقد معطّر مشرّف شده‌اید از سایر ولایات فریاد این المبلّغ است که از جمیع اقالیم بلند است زیرا جمیع طوائف از رؤسای خویش نهایت تشویش ملاحظه نمودند که جز مقاصد خویش آرزوئی ندارند و از هر جهت تخدیش اذهان حاصل مردم از هر جهت سرخورده‌اند و ناامید گشته‌اند و یقین نموده‌اند که جمیع راهها منتهی باسفل جحیم است تجربه کرده‌اند هر راهی پیمودند و نجاح و فلاح گمان نمودند ولی عاقبت بچاه بلا افتادند لهذا آرزوی اوج ماه نمودند یاران باید در این مورد ورداً مورود گردند تا آیت رفداً مرفود شوند اگر چنانچه باید و شاید بموجب نصائح و وصایای جمال مبارک احبّای هر دیار حرکت نمایند واللّه الّذی لا اله الّا هو در اندک زمانی خطّۀ غبرا جنّت ابهی شود لهذا باید شما بکمال همّت در تبلیغ امر اللّه بکوشید تا این فرصت از دست نرود مردم ایران مانند غریقند آرزوی فلکی عظیم مینمایند عبدالبهآء هرچند معترف بقصور است و مقرّ بفتور با وجود این در این اقالیم وسیع با وجود ضعف و ناتوانی هر روز در جائی و هر شب در شهر و قرائی در محافل عظمی و مجامع کبری و کنائس و معابد علیا نعره میزند نه از ناتوانی از کار بازماند و نه خستگی داند و نه ماندگی شناسد که شاید نَفَسی در خدمت آستان مقدّس برآرد ولی افسوس افسوس که این آرزو معسور و غیر میسور تا بحال که نهایت قصور حاصل تا بعد چه شود حضرت مقصود روحی لعباده الفدآء در زندان هر ناتوانی را تربیت فرمود قوّت داد بال و پر عنایت کرد تا بعد از صعود بر عبودیّت مقام محمود قیام نمایند شما در حقّ این مفقود دعا نمائید و عجز و ابتهال کنید شاید حرکتی مذبوحانه نماید و علیک البهآء الأبهی