نفس مبارک موعود در کتاب مقدّس بربّ الجنود تعبیر گشته یعنی جنود آسمانی و مقصود از جنود آسمانی نفوسی هستند که بکلّی از عالم بشریّت منسلخ و منقلب بنفوس ملکوتی و ملائکۀ آسمانی گشته‌اند این نفوس اشعّۀ شمس حقیقتند که آفاق را روشن مینمایند و هر یک صوری در دست و نفحۀ حیات بر آفاق میدمند از صفات بشریّت و عالم طبیعت نجات یافته متخلّق باخلاق الهی گردند و منجذب بنفحات رحمانی شوند مانند حواریّون مسیح که مملوّ از مسیح شدند این نفوس نیز مملوّ از حضرت بهآءاللّه گردند یعنی محبّت بهآءاللّه چنان مستولی بر اعضا و اجزاء و ارکان آنها گردد که عالم بشریّت را حکمی نماند
این نفوس جنود الهی هستند و فاتح شرق و غرب اگر نفسی از این نفوس توجّه بجهتی نماید و نداء بملکوت الهی کند جمیع قوای معنویّه و تأییدات ربّانیّه معین و ظهیر او گردد ابواب را مفتوح یابد و قلاع و حصون را مهدوم بیند یک سواره بسپاه عالم زند لشکر آفاق را از یمین و یسار درشکند و صفوف عالم را خرق کند و هجوم بر قلب آفاق نماید اینست جنود الهی
هر نفسی از احبّای بهآءاللّه باین مقام رسد حکم حواریّ بهآءاللّه یابد پس بجان و دل بکوشید تا باین مقام بلند اعلی رسید بر سریر سلطنت ابدیّه جلوس یابید و اکلیل جلیل ملکوتی بر سر نهید که درهای دراریش بر قرون و اعصار بتابد
ای یاران مهربان همّت را بلند کنید و پرواز را باوج آسمان برسانید تا قلب مبارکتان بانوار شمس حقیقت یعنی حضرت بهآءاللّه روز بروز روشنتر شود جانها هر دم حیات تازه یابد بکلّی ظلمات عالم طبیعت زائل گردد تا نور مجسّم شوید روح مصوّر گردید و از این جهان بکلّی بی‌خبر شوید و از جهان الهی خبر گیرید
ملاحظه نمائید که حضرت بهآءاللّه چه ابوابی از برای شما گشوده است و چه مقام بلند اعلی مقدّر نموده است و چه موهبتی میسّر کرده است اگر از این جام سرمست شویم سلطنت این کرۀ خاک در نزد ما از ملعبۀ صبیان پست‌تر گردد اگر اکلیل شهنشاهی این عالم را در میدان نهند و هر یک از ماها را تکلیف کنند البتّه تنزّل ننمائیم و قبول نکنیم
و وصول باین مقام اعلی مشروط باموریست
شرط اوّل ثبوت بر میثاق اللّه است زیرا قوّۀ میثاق امر بهآءاللّه را از شبهات اهل ضلال محافظت نماید و حصن حصین امر اللّه است و رکن متین دین اللّه الیوم هیچ قوّه‌ئی وحدت عالم بهائی را جز میثاق الهی محافظه ننماید والّا اختلاف مانند طوفان اعظم عالم بهائی را احاطه نماید بدیهی است که محور وحدت عالم انسانی قوّۀ میثاق است و بس اگر میثاق واقع نشده بود و بقلم اعلی صادر نشده بود و کتاب عهد مانند اشعّۀ شمس حقیقت عالم را روشن ننموده بود امر اللّه بکلّی پریشان شده بود و نفوسی که اسیر نفس و هوی بودند بکلّی تیشه بر ریشۀ این شجرۀ مبارکه میزدند هر کس هوسی مینمود و هر نفسی سودائی میکرد با وجود این میثاق عظیم معدودی از بیخردان سمند در میدان راندند که شاید رخنه‌ئی در امر اللّه نمایند الحمد للّه که جمیع خائب و خاسر گشتند و سوف یرون انفسهم فی یأس شدید پس باید اوّل قدم را بر میثاق ثابت نمود تا تأییدات بهآءاللّه از هر جهت احاطه کند و جنود ملأ اعلی معین و ظهیر گردد و نصایح و وصایای عبدالبهآء در قلوب مانند نقش در حجر نافذ و باقی و برقرار ماند
شرط ثانی الفت و محبّت بین احباب باید یاران الهی مجذوب و مفتون یکدیگر باشند و جانفشانی در حقّ یکدیگر کنند اگر نفسی از احبّا بدیگری برسد مانند آن باشد که تشنه‌لبی بچشمۀ آب حیات رسد و یا عاشقی بمعشوق حقیقی خود ملاقات کند زیرا از اعظم حکمت الهی در ظهور مظاهر مقدّسه اینست که نفوس مأنوس یکدیگر گردند و قوّۀ محبّت اللّه جمیع را امواج یک دریا نماید و ازهار یک بوستان کند و نجوم یک آسمان نماید اینست حکمت ظهور مظاهر مقدّسه چون این موهبت عظمی در بین قلوب احبّا جلوه نماید عالم طبیعت منقلب گردد ظلمات امکان زائل شود نورانیّت آسمانی حصول یابد آن وقت جمیع جهان جنّت ابهی گردد و هر یک از احبّای الهی شجرۀ مبارکه شود و اثمار بدیعه ببار آرد
ای یاران الفت الفت محبّت محبّت اتّحاد اتّحاد تا قوّۀ امر بهائی در عالم وجود ظاهر و آشکار گردد الآن بیاد شما مشغولم و این قلب در نهایت هیجان اگر بدانید که این وجدان چگونه منجذب یارانست البتّه بدرجه‌ئی فرح و سرور یابید که کلّ مفتون یکدیگر گردید
شرط ثالث آنکه مبلّغینی باطراف مملکت بلکه باطراف عالم سفر نمایند ولی نظیر عبدالبهآء که در بلاد امریکا سفر نمود از هر آلودگی پاک و مقدّس و در نهایت انقطاع چنانکه حضرت مسیح میفرماید چون در شهری وارد شوید غبار آن شهر را نیز از نعلین خویش بیفشانید
ملاحظه نمودید که در امریک بسیاری از نفوس در نهایت الحاح و اصرار خواستند که هدیّه‌ئی تقدیم نمایند و این عبد نظر بوصایا و نصایح جمال مبارک ابداً چیزی قبول ننمود با وجود آنکه در بعضی اوقات عسرت شدید بود امّا اگر نفسی للّه و فی اللّه بصرافت طبع و طیب خاطر اعانه‌ئی نماید مجرّد بجهت سرور آن شخص چیزی جزئی قبول بنماید ضرری ندارد ولی باید بنهایت قناعت بگذراند
مقصود اینست که باید نیّت خالص باشد و قلب مستغنی و روح منجذب و فکر مستریح و عزم و اراده شدید و همّت بلند و در محبّت اللّه شعلۀ افروخته باشد اگر چنین گردد نفس طاهرش در صخره تأثیر نماید والّا هیچ ثمری ندارد نفسی تا خود کامل نگردد چگونه میتواند نقص دیگران را زائل نماید تا خود منقطع الی اللّه نشود چگونه میتواند دیگران را منقطع کند
باری ای احبّای الهی بکوشید تا ترویج دین اللّه و نشر تعالیم الهی بجمیع وسائل نمائید
از جمله تشکیل محفل تبلیغ است که نفوس مبارکه و قدمای احباب نورسیدگان محبّت اللّه را در مدارس تبلیغ جمع نمایند و جمیع براهین و ادلّه و حجج بالغۀ الهیّه را تعلیم دهند و تاریخ امر را تشریح نمایند و آنچه ادلّۀ ظهور موعود در کتب و صحف الهیّه از قبل موجود آنها را نیز تفسیر کنند تا نورسیدگان در جمیع این مراتب ملکۀ تامّه حاصل نمایند
و همچنین هر وقت ممکن شود یک دائرۀ ترجمۀ الواح تأسیس شود نفوس کاملی که در لسان فارسی و عربی و السنۀ اجنبیّه یا در یک لسان از السن اجنبیّه متمکّن و ماهرند بترجمۀ الواح و کتب استدلالیّه مباشرت نمایند و طبع نموده در اقالیم خمسۀ عالم نشر دهند
و همچنین مجلّۀ نجم باختر را در نهایت انتظام تحریر نمایند ولی مندرجات باید مروّج امر اللّه باشد تا کلّ در شرق و غرب مطّلع بر وقایع مهمّه گردند
باری در جمیع محافل چه عمومی و چه خصوصی از صدد خارج صحبتی ندارند جمیع مقالات را حصر در امر اللّه نمایند صحبتهای متفرّقه بمیان نیاید و جدال بهیچ وجه جائز نه
و مبلّغین که باطراف میروند باید لسان هر مملکتی که داخل میشوند بدانند مثلاً نفسی که در لسان ژاپون ماهر بمملکت ژاپون سفر نماید نفسی که در لسان چینی ماهر بمملکت چین بشتابد و علی هذا المنوال
باری بعد از این حرب عمومی ناس را بجهت استماع تعالیم الهی استعدادی فوق‌العاده حاصل گردد زیرا حکمت این حرب اینست تا بر کلّ معلوم شود که آتش حرب جهانسوز است و انوار صلح عالم‌افروز این مماتست و آن حیات این فنا است و آن بقا این نقمت کبری است و آن نعمت عظمی این ظلماتست و آن انوار این ذلّت ابدیّه است و آن عزّت سرمدیّه این مخرّب بنیان بشر است و آن مؤسّس سعادت انسان
لهذا اگر نفوسی بشروط مذکوره قیام نمایند و باطراف جهان شتابند علی‌الخصوص از امریک بقطعۀ اروپ و افریک و آسیا و استرالیا بشتابند به ژاپون و چین بروند و همچنین از آلمان مبلّغین و احباب باقلیم امریک و افریک و ژاپون و چین سفر نمایند خلاصه بعموم ممالک و جزائر عالم سفر کنند در اندک زمانی نتائج عظیمه حاصل گردد و علم صلح عمومی در قطب عالم موج زند و انوار وحدت عالم انسانی جهان را روشن نماید
باری ای احبّای الهی صریح کتاب الهی اینست که اگر دو نفس در مسئله‌ئی از مسائل الهیّه جدال و بحث نمایند و اختلاف و منازعه نمایند هر دو باطلند حکمت این امر قطعی الهی اینست که در میان دو نفس از احبّای الهی جدال و نزاع نشود بنهایت الفت و محبّت با یکدیگر گفتگو کنند اگر اندک معارضه بمیان آید سکوت کنند دیگر ابداً طرفین تکلّم ننمایند و حقیقت حال را از مبیّن سؤال کنند اینست حکم فاصل
الهی الهی تری قد اشتدّ الظّلام الحالک علی کلّ الممالک و احترقت الآفاق من نائرة النّفاق و اشتعلت نیران الجدال و القتال فی مشارق الأرض و مغاربها فالدّمآء مسفوکة و الأجساد مطروحة و الرّؤوس مذبوحة علی التّراب فی میدان الجدال
ربّ ربّ ارحم هؤلآء الجهلآء و انظر الیهم بعین العفو و الغفران و اطفئ هذه النّیران حتّی تنقشع هذه الغیوم المتکاثفة فی الآفاق حتّی تشرق شمس الحقیقة بأنوار الوفاق و ینکشف هذا الظّلام و یستضیء کلّ الممالک بأنوار السّلام
ربّ انقذهم من غمرات بحر البغضآء و نجّهم من هذه الظّلمات الدّهمآء و الّف بین قلوبهم و نوّر ابصارهم بنور الصّلح و السّلام ربّ نجّهم من غمرات الحرب و القتال و انقذهم من ظلام الضّلال و اکشف عن بصائرهم الغشآء و نوّر قلوبهم بنور الهدی و عاملهم بفضلک و رحمتک الکبری و لا تعاملهم بعدلک و غضبک الّذی یرتعد منه فرائص الأقویآء
ربّ قد طالت الحروب و اشتدّت الکروب و تبدّل کلّ معمور بمطمور
ربّ قد ضاقت الصّدور و تغرغرت النّفوس فارحم هؤلآء الفقرآء و لا تترکهم یفرّط فیهم من یشآء بما یشآء
ربّ ابعث فی بلادک نفوساً خاضعةً خاشعةً منوّرة الوجوه بأنوار الهدی منقطعة عن الدّنیا ناطقة بالذّکر و الثّنآء ناشرة لنفحات قدسک بین الوری
ربّ اشدد ظهورهم و قوّ ازورهم و اشرح صدورهم بآیات محبّتک الکبری
ربّ انّهم ضعفآء و انت القویّ القدیر و انّهم عجزآء و انت المعین الکریم
ربّ قد تموّج بحر العصیان و لا تسکن هذه الزّوابع الّا برحمتک الواسعة فی کلّ الأرجآء
ربّ انّ النّفوس فی هاویة الهوی فلا ینقذها الّا الطافک العظمی
ربّ ازل ظلمات هذه الشّهوات و نوّر القلوب بسراج محبّتک الّذی یستضیء منه کلّ الأرجآء و وفّق الأحبّآء الّذین ترکوا الأوطان و الأهل و الولدان و سافروا الی البلدان حبّاً بجمالک و انتشاراً لنفحاتک و بثّاً لتعالیمک و کن انیسهم فی وحدتهم و معینهم فی غربتهم و کاشفاً لکربتهم و سلوةً فی مصیبتهم و راحةً فی مشقّتهم و روآءً لغلّتهم و شفآءً لعلّتهم و برداً للوعتهم
انّک انت الکریم ذو الفضل العظیم و انّک انت الرّحمن الرّحیم