جناب آقا محمود عليه بهآء اللّه من ارض ن‌ر
بسم ربّنا الامنع الاقدس العلیّ الابهی
الحمد للّه الّذی خلق الکلّ بکلمة واحدة و جمعهم فی صقع واحد ثمّ ظهّر النّدآء من مکمن الکبریآء الست بربّکم منهم من اعرض بمجرّد الاصغآء و منهم من اقبل و قال بلی بلی یا مالک الاسمآء بلی بلی یا فاطر السّمآء انّ الّذین اقبلوا حین الاستماع اولئک اهل البهآء کلّت عن ذکرهم السن الاقلام اولئک عباد وصفهم اللّه فی کتبه و زبره و صحفه و السن انبیآئه و اصفیآئه و سفرآئه اولئک عباد لا یتکلّمون من عند انفسهم و لا یتحرّکون باهوآئهم بل تحرّکهم اریاح مشیّة اللّه کیف تشآء و تنطقهم ارادة اللّه بما اراد لعمر اللّه یتکلّمون بما نزّل فی الکتاب و یقصدون ما امروا به فی الالواح لا یتجاوزون عن حدودهم و شؤنهم و یقتصرون امورهم فی ذکر اللّه و خدمة امره طوبی لهم و نعیماً لهم بهم اضآئت الآفاق و ظهر المیثاق و بهم نصبت رایة العدل فی یوم الطّلاق اسئل اللّه تعالی بان یؤیّد کلّ احبّآئه کما ایّدهم و یوفّق عباده علی ما وفّقهم و ویل للّذین منعتهم الدّنیا عن اللّه مالک الاشیآء اولئک تمسّکوا باهوآئهم و اعرضوا عن بارئهم بظلمهم ناح سکّان مدائن الاسمآء و صاح الملأ الاعلی قد غفلوا عمّا خُلقوا له و تمسّکوا بما نهوا عنه یسئل الخادم ربّه القادر بان یحفظ الکلّ عن هؤلآء الّذین ضلّوا و اضلّوا بما اتّبعوا ظنون کلّ عالم افتی علی اللّه و کلّ عارف اعرض عنه اذ اتی بسلطان غلب من فی السّموات و الارضین الحمد للّه مالک یوم الدّین
و بعد قد تنفّس صبح الوصال اذ حضر کتابک و عسعس لیل الفراق بمشاهدة آثارک فلمّا فککت و رأیت و قرأت و عرفت اخذنی الفرح و السّرور علی شأن وجدت نفسی عاجزة عن ذکرهما لانّه کان مزیّناً بذکر اللّه و مطرّزاً بثنآئه و متضوّعاً منه عرف حبّه فلمّا عرفت طرت باجنحة الاشتیاق الی مقام تنوّر بانوار الاشراق فلمّا دخلت و حضرت توجّه الی الخادم وجه المحبوب و سئل عن المکتوب اذاً عرضت تلقآء العرش ما کان مسطوراً فیه فلمّا تمّ نطق لسان العظمة بما کان روحاً لجسد العالم و بصائر للامم قال جلّ کبریآئه یا محمود استمع ندآء ربّک العلیّ الابهی انّه ینادیک و یذکرک من مقامه المحمود هو الّذی ذکرک و اسمعک و عرّفک و انطقک بثنآئه اذ اعرض عنه کلّ عالم محجوب انّا ذکرناک و نذکرک فی هذا الحین الّذی استوی فیه المظلوم علی عرش اسمه القیّوم ان اشکر اللّه بما فتح لک باب السّمآء و عرفت مولىٰک اذ اتی بسلطان مشهود خذ کأس السّرور باسم مالک الظّهور ثمّ اشرب منه لیجعلک فارغاً عمّا ورد علیک من الاحزاب انّ ربّک الرّحمن لهو العطوف الغفور هل تحزنک شؤنات الارض و تسمع ندآء مالک السّمآء من شطر سجنه المعروف انّا نرىٰک و نتکلّم معک و سمعنا ما نطق به لسانک انّ ربّک لهو الحقّ علّام الغیوب
یا محمود انشآء اللّه از فرات رحمت رحمانی بیاشامی و از کوثر معانی قسمت بری بلایا و رزایا لا زال موکّل اصفیای الهی بوده تفکّر در آنچه بر اینمظلوم وارد شده نمائید قسم بلئالی بحر علم الهی ایّامیکه جمال قدم در دست نفوس غافله بود هر روز وارد میشد بر او بلایائیکه ذکر آن قلوب دوستانرا میگدازد در جمیع لیالی مشورت در سفک دم مظلوم مینمودند و در ایّام بکلمات نالایقه متکلّم بودند غافل از آنکه ید قدرت الهی کنز مخزون را حفظ میفرماید و غیب مکنون را قبل از اظهار بدست خائنین نمیدهد یا محمود آنچه بر تو وارد شد حق آگاهست و فی الحقیقه وارد شد بر تو آنچه بر محبوب عالم وارد شد ولکن این بلایا بجهت مقصد عظیم بسیار عظیم وارد شده باید آنجناب بصد هزار لسان شاکر باشند و بلسان سرّ باینکلمات عالیات که از مطلع علم الهی ظاهر شده ناطق گردند
الهی الهی سمعت ندآئک سرعت الیک و وجدت عرف قمیصک هاجرت عن وطنى الی ان فزت بلقآئک و وفّقتنی یا الهی علی شأن شربت کوثر وصلک قبل اظهار امرک و ظهورک اسئلک یا فاطر السّمآء و اله الاسمآء باسمک الّذی به تجلّیت علی من فی سمآئک و ارضک و هدیت العباد الی بحر عطآئک بان تقدّر لی ما ینفعنی فی عوالمک تری یا الهی قد مسّتنی البأسآء و اخذتنی الضّرّآء و انا متمسّک بحبل فضلک و اقول انّک انت المقتدر المتعالی المعطی الغفور الکریم فاکتب لی من قلمک الاعلی ما یسرّنی فی جوار رحمتک و ما یجعلنی فائزاً برضآئک انّک اعلم بی منّی و انّک انت العلیم الحکیم انتهی
و اینکه در بارۀ کربلائی مصطفی مرقوم داشته بودند عرض شد و این لئالی مکنونه از کنز بیان الهی ظاهر قوله عزّ اجلاله یا مصطفی یذکرک مالک الاسمآء فی سجن عکّآء لتفرح و تکون من الشّاکرین قد حضر کتاب من ارادنی و کان فیه ذکرک ذکرناک اذ ماج بحر رحمة ربّک الکریم ایّاک ان تمنعک شئونات الخلق عن الحقّ دع ما سوىٰه باسمی المقتدر القدیر انظر ثمّ اذکر ما انزله الرّحمن فی الفرقان بقوله یوم یقوم النّاس لربّ العالمین هذا یوم بشّرنا به عبادی بالسن النّبیّین و المرسلین قلنا ان اخرج القوم من الظّلمات الی النّور و بشّرهم بایّام اللّه کذلک یذکر لک قلمی الاعلی لتکون من الرّاسخین تمسّک بکتابی الّذی نزل من سمآء مشیّتی ثمّ اعمل بما اُمرت به من لدن علیم حکیم
اذکر المصطفی الّذی استشهد فی ارض التّآء فی سبیل اللّه مظهر هذا الامر البدیع
یا قلمی الاعلی ولّ وجهک شطر من سمّی بمحمود و قل یا محمود انظر ثمّ اذکر عبدی فی ارض التّآء اذ اجتمع الظّالمون فی حوله و امروه ان یعرض عن اللّه و یتوب عن الامر الّذی خضع له من فی السّموات و الارضین انّه قام علی الامر و ظهر منه الاستقامة الکبری بامر من عندنا و قدرة من لدنّا علی شأن تحیّر منه الملأ الاعلی و الّذین سکنوا خلف قلزم الکبریآء انّ ربّک لهو الذّاکر الحکیم انّه یذکر من نطق باسمی و اخذته الشّدائد لاجلی قد سبقت رحمتی الکائنات ولکنّ النّاس اکثرهم من الغافلین انّا تجلّینا علیه حین ارتقآئه الینا یشهد بذلک من عنده لوح حفیظ لعمری ما خوّفته سطوة کلّ ظالم نطق باسمی و سرع الی مقرّ الفدآء بحبّی العزیز المنیع البهآء المشرق من افق البقآء علیه و علی الّذین فازوا بمقامه الاعلی و لاذوا بحصن عنایة ربّهم العلیم الخبیر انتهی
اینکه در بارۀ جناب رضا علیه بهآء اللّه مرقوم داشتید مرّة بعد مرّة بایشان عنایت شد قد ورد علیه ما ورد علی المقرّبین و الموحّدین و المخلصین بل ما ورد علی اللّه مقصودنا و مقصوده و محبوبنا و محبوبه قد سمعت باذنی فی حقّه ما لا تعادله الخزائن و لا الکنائز از حق جلّ جلاله این خادم فانی سائل و آمل است که آنچه فی الحقیقه مصلحت ایشانست از افق غیب ظاهر فرماید انّه لهو المقتدر القدیر در هر حال ایشان بحکمت ناظر باشند و بآن تشبّث نمایند چه که در اکثری از الواح حکم حکمت نازل شده البتّه اگر آنچه از سماء علم الهی نازل شده بآن عمل شود ابواب یسر و فرح بر وجوه عباد باز گردد ایشان نباید دلتنگ باشند و البتّه هم با ابتهاج تمام مشاهده میشوند حق محبوس ایشان محبوس سوف یفتح باب السّجن کما فتح بالقوّة و القدرة انّه لهو القویّ الغالب العزیز الحکیم جمیع منتسبین ایشانرا یعنی کسانیکه بافق اعلی ناظرند از قبل خادم تکبیر برسانید
در بارۀ جناب اخوی علیه بهآء اللّه مرقوم داشته بودید دستخطّ ایشان متوالیاً رسیده و میرسد اسئله تعالی بان یعطیه احسن الجزآء و یؤیّده علی ما یحبّ و یرضی در این اوقات هم تازه ورقه‌ئی از ایشان رسید و مایۀ سرور بی‌اندازه شد انشآء اللّه همیشه باین عمل مبرور موفّق باشند البهآء علیکم من لدی اللّه الغفور الرّحیم الحمد للّه العزیز الحکیم