بسمه الظّاهر النّاطق فی ملکوت البیان
حمد مقدّس از ادراک عقول ساحت امنع اقدس حضرت محبوبی را لایق و سزاست که بیک کلمۀ علیا که از مشرق سماء امّ الکتاب اشراق نمود بحر بیان ظاهر و امواجش باهر و سماء علم مرتفع و بشموس و اقمار مزیّن و بها انشقّت الأرض و انفطرت سمآء الأوهام و تزلزلت ارکان الجبت و ناح الطّاغوت و اخذت الزّلازل قبائل الأرض کلّها الّا من انقذته ید عطآء اللّه ربّ العالمین طوبی از برای نفسی که باصغاء آن فائز شد و باو تمسّک نمود او از جواهر وجود لدی اللّه مذکور و از قلم اعلی مسطور
یا احمد علیک بهائی و عنایتی نامه‌های متعدّدۀ شما رسید و عبد حاضر امام وجه عرض نمود و بشرف اصغا فائز گشت از هر کلمه‌ئی عرف اقبال و استقامت و قیام بر خدمت و توجّه و انقطاع منتشر نحمد اللّه علی فضله و عنایته و الطافه بما ایّدکم و قرّبکم و انزل لکم ما ینادی فی عوالم العلم و العرفان و علی خضوعکم و خشوعکم لأمر اللّه ربّ الأرباب یا احمد اسمع النّدآء من الأفق الأعلی مرّة اخری انّه لا اله الّا هو الفرد الخبیر قل یا ملأ البیان اتّقوا الرّحمن و لا تتّبعوا اهوآء الّذین کفروا بیوم الدّین من یعترض علی هذا الأمر انّه اعترض علی اللّه ربّ العالمین قل ضعوا ما عند القوم و سارعوا الی مرضاة اللّه کذلک نطق لسان العظمة فی مقام لا یری فیه الّا انوار الوجه و لا یسمع فیه الّا آیات اللّه العزیز الحمید قد سمعت النّدآء اذ ارتفع من سجن عکّآء و رأیت الأفق الأعلی اذ کان القوم فی وهم مبین طوبی لک بما اعترفت بما جری من القلم الأعلی اذ کان المظلوم فی هذا الحصن المتین قل یا ملأ الأرض قد اتی مالک السّمآء من الأفق الأعلی بجنود الوحی و الالهام اتّقوا اللّه و لا تتّبعوا کلّ متوهّم بعید الّذین تحرّکهم قواصف الظّنون کیف تشآء الا انّهم من الظّالمین فی کتاب اللّه ربّ العرش العظیم انّا ذکرناک من قبل بذکر انجذبت به افئدة المخلصین و انزلنا لک ما قرّت به عیون المقرّبین و اظهرنا لک من خزائن قلمی الأعلی لآلئ الحکمة و البیان اشکر و قل لک الـحمد یا مولی العالم و لک الثّنآء یا مقصود العارفین
قد اوقدنا لک سراج العرفان فی مشکاة البیان و حفظناه بزجاج الحکمة انّ ربّک یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید قل یا معشر الفرقان انظروا ثمّ اذکروا ما انزل الرّحمن فی هذا النّبإ العظیم انصفوا باللّه و لا تتّبعوا علمائکم الجهلآء الّذین نقضوا عهد اللّه و میثاقه اذ اتاهم بملکوت البیان من لدن مقتدر قدیر و یا ملأ البیان اسمعوا ما نطق به مبشّری و لا تعترضوا علی الّذی اتاکم من مطلع الأمر بأمر بدیع و یا ملأ الانجیل اقرؤوا ما انزل اللّه علی الرّوح و لا تکونوا من الظّالمین انّنی انا المقام الّذی الیه صعد الرّوح لو کنتم من العارفین و انا الکتاب الّذی منه فصّلت کتب اللّه لو کنتم من المنصفین قد ظهر ما لا ظهر من قبل یشهد بذلک لسان العظمة من هذا المقام الرّفیع طهّروا افئدتکم من غبار الأوهام ثمّ انصروه بعمل یجد منه کلّ ذی شمّ عرف التّقدیس و رائحة الخلوص للّه الفرد المقتدر العلیم الحکیم
ذکّر اولیائی هناک و بشّرهم بعنایتی الّتی سبقت من فی السّموات و الأرضین قل یا اهل البهآء ایّاکم ان یمنعکم نعاق کلّ ناعق بعید سوف یأتیکم من ینطق بأهوائه الا انّه من المفترین فی کتاب اللّه ربّ الکرسیّ الرّفیع لا تصدّقوا من یأتیکم بما تختلف به الأمور قل اتّقوا اللّه یا قوم و لا تکونوا من الجاهلین خذوا کأس الاستقامة باسمی ثمّ اشربوا منها بذکری الحکیم قل اقبلوا بقلوب نورآء الی الأفق الأعلی منقطعین عن الّذین یتکلّمون بما لا اذن اللّه لهم کذلک تعلّمکم السّدرة المنتهی و ینصحکم لسان اللّه فی هذا اللّوح الّذی لاحت من افقه شمس العنایة و الألطاف من لدن مشفق کریم اذ اخذک سکر بیان ربّک الرّحمن و اجتذبک کوثر العرفان قل
اسألک یا ربّی المنّان بأمرک المهیمن علی الامکان و باشراقات انوار شمس ظهورک و لآلئ بحر توحیدک ان تجعلنی ناطقاً بذکرک و متمسّکاً بحبلک بحیث لا تمنعنی فراعنة البلاد و لا جبابرة العباد ثمّ اظهر یا الهی من عبدک هذا ما یبقی عرفه بدوام ملکوتک و جبروتک ای ربّ انا الّذی نبذت الأوهام سارعاً الی انوار وجهک و ترکت الظّنون راکضاً الی ساحة عزّک اسألک بسراج امرک و بما کان مکنوناً فی علمک ان توفّقنی علی ما تحبّ و ترضی و قدّر لی خیر الآخرة و الأولی انّک انت المقتدر علی ما تشآء لا اله الاّ انت الغفور الرّحیم
بلسان پارسی بشنو للّه الحمد بعنایت مخصوصه فائز شدی و نزد مظلوم مذکور بوده و هستی منتسبین طرّاً را از قبل مظلوم تکبیر برسان و بامواج بحر فضل و کرم الهی بشارت ده و همچنین دوستان آن ارض را تا کل از کوثر بیان مقصود عالمیان بیاشامند و بنور استقامت منوّر گردند لازال این کلمه در الواح از قلم قدم جاری و نازل انّ الأمر عظیم عظیم و الیوم عظیم عظیم باید ابصار اولیا بافق اعلی متوجّه باشد و همچنین آذان بنداء مالک اسماء نفوس موهومه لاتعدّ و لاتحصی مشاهده میشوند باری هر نفسی به غیر ما اراده اللّه نطق نماید انّه کذّاب مفتر یشهد بذلک مالک القدر فی المنظر الأکبر بعضی اختلاف را دوست داشته و میدارند حال بر کل لازم بل واجب هر کلمه‌ئی که سبب اختلاف شود از آن احتراز نمایند ولو یظهر من الّذین طافوا العرش فی العشیّ و الاشراق امروز باید کل بقلوب نورا بخدمت امر مشغول شوند و باعلاء کلمة اللّه اینست حکم محکم الهی که در صحیفۀ حمرا از قلم اعلی ثبت شده اولیای هر مدینه و دیار باید مبلّغین از اهل خود معیّن نمایند لیبشّروا العباد بما ظهر و لاح
جناب علی قبل حیدر هم از برای آن اطراف بسیار خوب و مقبولست بعد از قرائت لوح و اصغاء ما فیه صورت آن را از برای جوان روحانی بفرستید تا مطّلع باشد بآنچه از قلم مالک قدم در این لیلۀ نورا جاری شده البهآء المشرق من افق سمآء رحمتی علیک و علی من معک و علی الّذین ما منعهم نعاق النّاعقین و مفتریات المریبین عن اللّه ربّ العالمین