کتاب انزله المظلوم لمن آمن باللّه المهیمن القیّوم لتجذبه نفحات الوحی الی الأفق الأعلی و تؤیّده علی الاستقامة علی هذا الأمر الّذی به ذابت الأکباد و اضطربت القلوب الّا من شآء اللّه ربّ العرش و الثّری و مقصود ما کان و ما یکون یا ایّها النّاظر الی افق الظّهور اسمع ما ینطق به مکلّم الطّور فی هذا المقام المحمود انّه لا اله الّا هو الواحد المقتدر العزیز الودود انّا ذکرناک و اباک من قبل بما یبقی به ذکرکما فی عوالم الملک و الملکوت ایّاک ان تحزنک حوادث الدّنیا او تخوّفک ضوضآء الوری او تمنعک شبهات الّذین کفروا بالشّاهد و المشهود ضع القوم و ما عندهم بقدرة من عندنا و خذ کتاب اللّه بقوّة لا تمنعک الجنود و الصّفوف کذلک دارت افلاک الحکمة و البیان امراً من لدی الحقّ علّام الغیوب
انّا اردنا ان نذکر فی هذا الحین من صعد الی الرّفیق الأعلی انّ ربّک هو المقتدر علی ما یشآء بقوله کن فیکون یا قلمی الأعلی اذکر من اتّخذ لنفسه سبیلاً الی اللّه مالک الوجود و آمن به اذ ارتفع النّدآء بین الأرض و السّمآء و شرب رحیق البیان من کأس عطآء ربّه مالک الغیب و الشّهود یا رجب قبل علی علیک بهآء اللّه و عنایته و رحمته و فضله تسمع و تری ذکرک من قلم القدم فی هذا السّجن الأعظم و استوآء المظلوم علیه بما اکتسبت ایادی الّذین کفروا باللّه و آیاته و انکروا حجّته و نقضوا عهده بما اتّبعوا کلّ جاهل مردود اشهد انّک اقبلت الیه اذ اعرض عنه کلّ غافل محجوب طوبی لک بما تحرّک علی ذکرک لسان العظمة فی هذا المقام الّذی یطوفه الملأ الأعلی ثمّ ملائکة مقرّبون اشهد انّک تمسّکت بحبل الأمر بحیث ما منعتک حوادث العالم و لا اعراض الّذین اعرضوا عن الّذی نطق فی کلّ شأن انّه لا اله الّا هو العزیز المحبوب انت الّذی ما خوّفتک جنود الأمرآء و لا شبهات العلمآء و لا اشارات الفقهآء قد اقبلت و سمعت ما سمعه ابن عمران فی طور العرفان و وفیت بعهد اللّه و میثاقه و اعترفت بما انزله فی کتابه نعیماً لک یا ایّها المتوجّه الی انوار الوجه و النّاطق بثنائی بین العباد و المتشبّث بذیلی و المتمسّک بحبلی الممدود انت الّذی ما اضعفتک قوّة القوم نطقت فی سرّ السّرّ بما لا اطّلع علیه الّا اللّه ربّک و شهدت بما شهد به المقصود و فزت بما لا فاز به الأوّلون الّا من شآء اللّه ربّ البیت المعمور البهآء المشرق من افق سمآء العطآء و النّور اللّائح من شطر البقآء و العرف المتضوّع من قمیص عنایة ربّک مولی الوری علیک یا من فزت بعرفان اللّه اذ منع عنه الأحزاب طوبی لک و نعیماً لک و لمن یذکرک بما نزّل فی هذا الحین من لدی اللّه مالک الرّقاب نسأل اللّه تبارک و تعالی ان ینزل علیک فی کلّ الأحیان رحمة من عنده و نفحة من نفحات قمیصه انّه هو المقتدر العزیز الوهّاب
بلسان پارسی ندای مظلوم را بگوش جان اصغا نما شاید موفّق شوی بر خدمت امر و اهل ارض را از اوهام قبل حفظ نمائی شاید انوار نیّر اتّفاق از آفاق قلوب عباد اشراق نماید و کل فائز شوند بآنچه که از برای آن از عدم بوجود آمده‌اند یک کلمه لوجه اللّه ذکر میشود که شاید سدّی شود مابین مظاهر اوهام و مطالع نیّر ایقان و ادراک نمایند آنچه را که سبب حفظ نفوس است از ظنون غافلین و شبهات ملحدین و نعاق ناعقین چه مقدار نفوس از علما و عرفا و فقها که در قرون و اعصار بذکر حقّ مشغول و ظهور نیّر اعظم را بکمال عجز و ابتهال از غنیّ متعال مسئلت مینمودند در اسحار عبرات نازل و زفرات متصاعد و چون ایّام ظهور بارادۀ حقّ جلّ جلاله ظاهر و آفتاب حقیقت از افق سماء مشیّت الهی مشرق کل معرض و باعراض اکتفا نکردند تا آنکه سدرۀ مبارکه را باسیاف اوهام قطع نمودند و حال علمای ایران بر منابر من غیر ستر و حجاب حقّ را لعن مینمایند عمل نمودند آنچه را که هیچ حزبی از احزاب عالم عمل ننمود بشنو ندای مظلوم را و بر امر قیام نما قیامی که اضطراب آن را اخذ ننماید و در اعمال و افعال و اقوال حزب قبل تفکّر کن انّه یؤیّدک و یوفّقک علی التّمسّک بصراط اللّه المستقیم و نبإه العظیم انّا نوصیک بما وصّی اللّه اولیائه فی کتابه انّه هو النّاصح الأمین انظر الی السّدرة و اثمارها و الی الشّمس و اشراقها این کلمۀ مبارکه مکرّر از قلم اعلی در زبر و الواح نازل تمسّک بها و قل
لک الحمد یا الهی و سیّدی و سندی بما هدیتنی الی صراطک الّذی اعرض عنه اکثر خلقک و سقیتنی رحیقک المختوم باسمک القیّوم و اسمعتنی ندائک الأحلی و صریر قلمک الأعلی اسألک بأمرک الّذی احاط علی الأرض و السّمآء و باقتدارک امام وجوه الأمرآء و بأمواج بحر بیانک فی ناسوت الانشآء ان تجعلنی ثابتاً علی امرک و راسخاً فی حبّک و قائماً علی خدمتک و ناطقاً بثنائک بین عبادک بالحکمة و البیان انّک انت المقتدر العزیز المنّان
یا ایّها النّاظر الی الوجه منتسبین طرّاً را از قبل مظلوم تکبیر برسان و بنفحات وحی الهی معطّر دار امروز حقّ جلّ جلاله ظاهر و امرش باهر و هر یک را ذکر فرموده بذکری که باقی و دائم است و از او میطلبیم کل را تأیید فرماید بر آنچه سزاوار یوم اوست این یوم غیر ایّام بوده و هست جمیع انبیا را باین یوم بشارت داده و همچنین اشیاء را طوبی از برای نفوسی که قصص قبل و بعد ایشان را از کوثر بیان رحمن منع ننمود و اعراض معرضین و اعتراض ظالمین ایشان را از توجّه بحقّ باز‌نداشت له الحمد و الثّنآء و له الجود و العطآء یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید و هو العزیز الحمید