ذکر من لدنّا عباد الّذین ذکرت اسمائهم لدی المظلوم الّذی سجن فی هذا الحصن المتین یا حزب اللّه فی فاران انّا ذکرناکم من قبل بما لا تعادله الأشیآء کلّها یشهد بذلک مولی الوری فی هذا المقام الرّفیع ایّاکم ان تمنعکم ضوضآء اهل البیان عن ربّکم الرّحمن او تحجبکم حجبات کلّ عالم بعید انّا سمعنا ندائکم اجبناکم بهذا الکتاب المبین انّه یری ما تعملون و یسمع ما تقولون و هو السّمیع البصیر قد حضر کتاب فی السّجن و فیه اسمآء الّذین اقبلوا الی افقی المنیر
یا محمّد اسمع النّدآء المرتفع فی هذا المقام الأعلی من سدرة المنتهی انّه لا اله الّا انا الفرد العلیم الخبیر کن ناطقاً بثنائی و متمسّکاً بحبلی و متوجّهاً الی وجهی و متشبّثاً بهذا النّبأ العظیم الّذی بشّر به الکلیم فی طور العرفان و الرّوح فی بیدآء الاشتیاق و الحبیب بین الیثرب و البطحآء کذلک قضی الأمر من لدن آمر قدیم
یا علی طوبی لنفس فاز بذکر قلمی الأعلی فی ایّامی و وجد عرف قمیصی اذ تضوّع بین العالم انّه من اهل السّفینة الحمرآء فی کتابی المبین انّا نوصیک و الّذین آمنوا بالعمل الخالص و بما ینبغی لنسبتکم الی اللّه العزیز الحمید
یا خلیل قد اتی الجلیل بسلطان لا تقوم معه جنود السّموات و الأرضین انّه یبشّرک و الّذین آمنوا بما قدّر لکم امراً من لدنه و هو المقتدر العلیم الحکیم
یا رضا قد ذکرک مولی الأسمآء فی هذا المقام الأعلی اشکر ربّک بهذا الفضل المبین انّه ذکرک بما لا یعادله شیء من الأشیآء یشهد بذلک لسان اللّه المقتدر القدیر قل
الهی الهی لا تدعنی بنفسی و لا تجعلنی محروماً عن نفحات وحیک و لا ممنوعاً عن باب فتح علی وجوه من فی الأرض و السّمآء و لا تخیّبنی عمّا قدّرته لأصفیائک الّذین وفوا بعهدک و میثاقک و عملوا بما امرتهم به فی کتابک العظیم
نسأل اللّه ان یقرّبک الیه و یوفّقک علی الرّضآء فی هذا الظّهور العزیز البدیع
یا فتحعلی هذا یوم فیه جری النّهر و ماج البحر و اتی الأمر بسلطان مبین ضع ما عند القوم و قل تاللّه ما عنده خیر عمّا عندنا یشهد بذلک کلّ عارف بصیر هذا یوم فیه انار افق البیان بنیّر العرفان و غرّدت الحمامة علی الأغصان انّه لا اله الّا انا المقتدر العلیم الحکیم خذ کتاب اللّه بقوّة من عندنا و لا تکن من الغافلین انّا نوصیک و الّذین آمنوا بالأمانة و الدّیانة و العفّة و الصّفآء انّ ربّک هو النّاصح الخبیر
یا درویش‌خدا قد ارسلنا الیک من قبل و فی هذه السّنة لوحاً لاح من افقه شمس عنایة ربّک الکریم احمدی اللّه بما ایّدک علی الاقبال و هداک الی صراطه المستقیم و انزل لک ما یغنیک عن کلّ کتاب و یذکّرک بما ینبغی لأیّامه اشکری ربّک بهذا الفضل المبین
یا حزب اللّه ندای طیر عربی و تغرّدات او را اصغا نمودید حال بلسان پارسی اصغا نمائید انّه یقرّبکم الیه و یهدیکم الی الصّراط و ینجیکم من عذاب الیم انّا ذکرناکم فی الواح شتّی و ایّدناکم علی الاقبال الی هذا الأفق المنیر ایّاکم ان یمنعکم شیء من الأشیآء عن اللّه مالک الأسمآء او تخوّفکم سطوة الظّالمین از اوّل یوم الی حین قلم اعلی مکث ننمود و راحت نیافت و حقّ جلّ جلاله را بحرکت خود و ذکر خود نصرت نموده و چون رایات نصرت الهی در بعضی بلاد مرتفع اهل بیان از خلف حجاب بمحاربه قیام نمودند لعمر اللّه گفتند آنچه را که عین اللّه گریست و لسان اللّه نوحه نمود یا حزب اللّه نفوس مشرکه ابداً با ما نبوده و از این امر آگاه نه مع‌ذلک مفتریاتی ترتیب داده‌اند و قصد مقصود عالمیان کرده‌اند و بکمال جدّ و اجتهاد در اضلال نفوس ساعی و جاهدند نسأل اللّه ان یعرّفهم مقاماتهم و یرجعهم الیه انّه هو السّامع المجیب
اینکه ارادۀ زیارت بیت نمودید نزد مظلوم مقبول و محبوبست ولکن اگر بروح و ریحان واقع شود و مغایر حکمت نباشد
بگو یا قوم اوّل امر عرفان حقّ جلّ جلاله و آخر آن استقامت و بعد تطهیر مال و ما عند القوم بما امر به اللّه بوده لذا باید اوّل حقوق الهی ادا شود و بعد توجّه ببیت محض فضل این کلمه ذکر شد و از حقّ میطلبیم جمیع را مؤیّد فرماید بر خدمت امر بشأنیکه این دو یوم فانی و زخارف فانیه حایل نشود و از توجّه و اقبال بازندارد یا اولیآء اللّه هناک ندا در کلّ احیان مرتفع و قلم متحرّک و لسان ناطق که شاید عباد افسرده از نار کلمۀ علیا مشتعل شوند و بافق اعلی توجّه نمایند هر نفسی فائز شد او بخیر ابدی فائز است و بحیات قدمی مزیّن طوبی له و له حسن مآب البهآء المشرق من افق سمآء ملکوتی علیکم و علی من یسمع ندآء اللّه ربّ الأرباب