جناب حاجی محمّد رضا الّذی حضر و فاز
قد ظهر ما کان مکنوناً فی ازل الآزال و برز من کان مخزوناً فی علم اللّه ربّ الأرباب و اتی من کان موعوداً فی کتب اللّه مالک الرّقاب به اظهر اللّه کلّ ستر و انطق کلّ کلیل علی انّه لا اله الّا هو العزیز الفضّال طوبی لمن فاز بیومی و سمع ندائی و تشرّف بآثار قلمی و قام علی خدمة امری بین العباد انّه من اهل ملکوتی علیه بهائی و عنایتی و بهآء من فی الأرضین و السّموات قد ذکر اسمک لدی المظلوم و انزل لک فی السّجن الأعظم ما لا تعادله الأذکار انّک اذا سمعت و قرأت قل
الهی الهی لک الحمد بما عرّفتنی سبیلک و انزلت لی ما لا ینقطع عرفه بدوام اسمائک و صفاتک ای ربّ انّک خلقتنی بأمرک و اظهرتنی لذکرک و ثنائک و الاقبال الی افقک اسألک ببحر جودک و سمآء فضلک بأن تؤیّدنی علی العمل بما انزلته فی کتابک و اظهرته بسلطانک انّک انت المقتدر القدیر لا اله الّا انت العزیز الحمید
صدهزار بار شکر مقصود عالمیان را که شما را بر خدمت امر مؤیّد فرمود طوبی از برای نفسی که حوادث عالم او را از محبّت اولیا منع نکرد بتمام همّت بر خدمت قیام نمود قسم بآفتاب حقیقت هیچ عملی عنداللّه مستور نه کل مکشوف و جزای آن از قلم قدم مذکور و مسطور این ایّام مجدّد در مدینۀ عشّاق حادثه‌ئی رخ داده انّ الثّعبان فاغر فاه و لدغ مطلع عنایة مولاه فاسأل اللّه ان یؤیّد اولیائه علی الصّبر الجمیل و الاصطبار العزیز البدیع لازال مذکور بوده و هستی نسأل اللّه ان یقوّی جسدک و یطمئنّ قلبک و ینوّر وجهک و یطوّل ذیلک انّه هو السّامع المجیب و المقتدر القدیر البهآء علیک مرّةً بعد مرّة و کرّةً بعد کرّة من لدن غفور رحیم