یا اسمی الجود علیک بهائی ان استمع ما سمعته من قبل اذ کان نیّر البرهان مشرقاً من افق العراق و کانت الزّورآء مقرّ عرش ربّک العلیّ العظیم اشهد انّک سمعت نغمة اللّه و لحنه و تغرّدات حمامة الأمر و تغنّیات عندلیب الوفآء علی غصن البهآء انّه لا اله الّا انا الفرد الخبیر
یا اسمی تحت لحاظ عنایت الهی بوده و هستی ندای حقّ جلّ جلاله را تلقاء وجه شنیدی و اشراقات انوار آفتاب معانی را مشاهده نمودی حال تفکّر نما حقّ در چه مقام و خلق در چه گفتگو آذان را ثقل اوهام از اصغای ندای الهی منع نموده و حجبات علوم و ظنون عیون را از مشاهدۀ انوار وجه محروم داشته بذراعین قدرت و قوّت جمعی را از غرقاب فنا نجات دادیم و بافق اعلی فائز نمودیم و اسرار و امورات بعد را از قبل بتصریح تمام ذکر نمودیم تا شبهات مشرکین و انکار معرضین و اشارات غافلین نفوس مقبله را از مطلع نور احدیّه منع ننماید مع‌ذلک بعضی صرعی و برخی کأعجاز نخل منقعر مشاهده شدند حقّ منیعی را که جمیع کتب قبل و بعد نزد یک آیه‌اش خاضع و خاشعست گذاشته‌اند و بقصص موهومۀ قبل تمسّک جسته‌اند و اقتدا نموده‌اند انّک شربت من بحر بیانی و فزت بتجلّیات انوار شمس حکمتی و سمعت ما نطق به المشرکون الّذین ما اطّلعوا بأصل هذا الأمر و ما فازوا بهذا الرّحیق الّذی فکّ ختمه باسمی المهیمن القیّوم از حقّ بطلبید نفوس مقبلۀ عارفه به ما یحبّه اللّه موفّق شوند بسیار عجب است مع این ندا و ظهور این امر اعظم مشاهده میشود اکثری بدنیا متمسّکند و از شبهات و اشارات مضطرب و متزلزل قل هذا یوم اللّه اتّقوا اللّه و لا تکونوا من المشرکین دعوا القصص عن ورائکم ان انظروا امری بعینی هذا ما امرتم به فی الکتب و الزّبر و الصّحف و الألواح
انّک قم علی خدمة امر ربّک ثمّ اخبر النّاس و بشّرهم بهذا النّور الّذی بشّر به اللّه فیما انزل علی النّبیّین و المرسلین و جمیع را بحکمت منزله امر نمائید و از قبل حقّ بگوئید آنچه سزاوار یوم اللّه است باید هر نفسی بکمال حکمت و استقامت بتبلیغ امر مشغول شود اگر ارض طیّبه مشاهده نمود القاء کلمۀ الهی نماید والّا الصّمت اولی چندی قبل این کلمۀ علیا از قلم اعلی در صحیفۀ حمرا نازل آسمان حکمت الهی بدو نیّر روشن و منیر است مشورت و شفقّت انشآءاللّه کل بر عمل باین کلمۀ محکمۀ مبارکه مؤیّد شوند بعضی از عباد بالمرّه از شعور محروم مشاهده میشوند بحبالهای موهومه از عروۀ محکمه ممنوعند لعمری اگر فی‌الجمله فیما انزله الرّحمن بانصاف تفکّر نمایند کل به انّک انت الحقّ المبین ناطق گردند در جمیع احوال بحقّ ناظر باشید و بخدمت امرش مشغول ان اذکر اذ کنت معی فی سرادق العظمة و سمعت منّی ما سمعه الکلیم فی طور العرفان کذلک ایّدناک و عرّفناک و ذکرناک لتشکر ربّک الکریم لک ان تحفظ هذا المقام الأعظم باسمی القویّ الأمین
کبّر من قبلی علی وجوه اولیائی ثمّ اسمعهم ندائی الأحلی کذلک یأمرک من امرک من قبل و انا الآمر الخبیر البهآء علیک و علی من یسمع قولک فی هذا الأمر الأعظم و یحبّک لوجه اللّه ربّ العالمین