محبوب فؤاد جناب ابن ابهر علیهما بهآء اللّه الأبهی ملاحظه فرمایند
بسم ربّنا الأقدس الأعظم العلیّ الأبهی
حمد حضرت موجودی را لایق و سزاست که بانوار ملکوت عالم ناسوت را از برای القاء کلمۀ حکمت و بیان مؤیّد نمود و مستعدّ فرمود و بعد از القاء کلمه خلقی موجود و بکلمۀ اخری تغییر حاصل جمعی بشطر احدیّه توجّه نمودند چه که نفحۀ دوست را ادراک کردند و برخی بتفحّص مشغول و شرذمه‌ئی بر اعراض و اعتراض قائم و ناطق ولکنّ اللّه ربّنا و مقصودنا اظهر ما اراد رغماً لهم انّه هو المقتدر المختار و التّکبیر و البهآء و السّلام و العطآء علی اولیآء اللّه و اصفیائه الّذین انفقوا ارواحهم فی سبیله اولئک عباد ذکرهم فی کتبه و امرهم باصلاح العالم و تهذیب نفوس الأمم و انهاهم عن الخیانة و الضّغینة و الفساد تعالی اللّه ربّنا و ربّ العرش العظیم و مقصودنا و مقصود من فی السّموات و الأرضین
یا محبوب فؤادی در این حین بحضور فائز و در ید مبارک عریضۀ آن محبوب که بحضور اطهر آقائی و مولائی حضرت غصن اللّه الأکبر روحی و ذاتی لتراب قدومه الفدآء ارسال داشته بودند و بعد از فوز بلحاظ اقدس اعلی این کلمات عالیات از منزل آیات ظاهر و نازل قوله تبارک و تعالی
یا بن ابهر مالک قدر از منظر اکبر بآن شطر توجّه نمود و ترا ذکر مینماید هل تقدر ان تسمع هذا النّدآء الّذی ارتفع من هذا المقام الأعلی باصغآء تظهر من التّراب آذان واعیة و ابصار حدیدة و افئدة منیرة للمشاهدة و الاصغآء قل لا ونبإک العظیم الّا بفضلک و جودک و عنایتک و عطائک و ان ترید ان تذکرنی لک ان تذکر بذکر تنطق به السن العالم بذکر ربّک الّذی به ظهرت الأسرار و جرت الأنهار و نطقت الأشجار الملک للّه ربّ العالمین انّا ذکرناک من قبل بآیات احاطت شرق الأرض و غربها أ نسیت ام تقول زدنی بیاناً یا مولی العارفین انّا نحبّ ان نراک قائماً فی الجمع و ناطقاً بذکری الجمیل و نحبّ ان نراک غافلاً عن دونی و منادیاً باسمی و متمسّکاً بعروة عنایتی و متشبّثاً بذیلی المنیر انّا خلقناک و القیناک ما یقرّبک الی اللّه و ینطقک بما تنجذب به افئدة المقبلین ضع ما سوائی و خذ ما امرت به فی کتابی المبین هذا یوم فیه انصعق الطّوریّون اذ ارتفع النّدآء بین الأرض و السّمآء و نادی المناد الملک للّه ربّ العرش العظیم هذا یوم فیه تنطق البحار بأمواجها و الکتاب بآیاته و الشّموس بأنوارها و السّمآء بأنجمها و الأشجار بأثمارها و الأرض بآلائها ولکنّ القوم اکثرهم لا یسمعون یرون و ینکرون الا انّهم لا یشعرون انّا نراهم من عبدة الظّنون و الأوهام یشهد بذلک عباد مکرمون نبذوا البحر الأعظم ورائهم مسرعین الی النّهر الا انّهم لا یعلمون یا بن ابهر اسمع النّدآء بأذن قلبک انّه یجذبک و یقرّبک الی مقام لا یعتریه التّغییر و الزّوال کذلک نطق لسان العظمة انّه هو الحقّ علّام الغیوب انّا زیّنّا رأسک باکلیل الاقبال و هیکلک بطراز العرفان لتبلّغ امر ربّک بالحکمة و البیان انّه هو المشفق العطوف انّک قمت لدی باب عظمتی و سمعت ندائی و رأیت امواج بحر بیانی و شموس سموات حکمتی بشّر بما اریناک و اسمعناک فی هذا المقام الأقدس الأمنع العزیز المرفوع کذلک هطلت امطار رحمتی و اشرق نیّر فضلی من افق سمآء عطائی قل
الهی الهی لک الحمد بما نوّرت افق رجائی و سقیت ظمأ فؤادی و بدّلت همّی و غمّی اسألک یا مالک القدم بأنوار عرشک الأعظم ان تؤیّدنی فی کلّ الأحوال لظهورک و ایّامک و بروزک و اقتدارک ای ربّ ترانی منادیاً باسمک بین عبادک و ناطقاً بذکرک فی بلادک و اعترفت فی اوّل الأیّام بوحدانیّتک و فردانیّتک و صرت منجذباً بآیاتک و طائراً فی هوائک و قائماً علی خدمتک ارحمنی یا الهی برحمتک الکبری ثمّ انطقنی بذکرک الأحلی انا الّذی یا الهی ندائک حیّرنی و اخذ زمام الاختیار عن کفّی ادعوک یا الهی باسمک الکریم و انادیک باسمک الرّحیم و اقسمک باسمک العلیم ان تقدّر لأولیائک ما یقرّبهم الی بساط عزّ احدیّتک و ساحة قدس فردانیّتک ثمّ افتح بهم ابواب قلوب عبادک و انر بهم یا الهی افئدة خلقک ثمّ اکتب لی و لهم اجر من فاز بلقائک و شرب رحیق الوصال من ید عطائک انّک انت الّذی لا یمنعک شیء و لا یعجزک امر تفعل ما تشآء بسلطانک و تحکم ما ترید بقدرتک ثمّ اسألک یا اله الأسمآء و فاطر السّمآء بلآلئ بحر حکمتک و تجلّیات انوار نیّر فضلک ان تقدّر لأمتک الّتی صعدت الیک اجر لقائک ثمّ ادخلها یا الهی فی جوار رحمتک و اسمعها نغمات حمامات احدیّتک علی اغصان سدرة عرفانک ثمّ اشربها یا مقصودی کوثر بیانک من ید عطائک ثمّ انزل علیها من سحاب رحمتک امطار جودک و کرمک اشهد یا الهی انّها سمعت ندائک و اجابت خطابک و امرک و تمسّکت بحبلک بحیث ما منعتها شبهات المریبین و لا اشارات النّاعقین و لا سطوة المشرکین و لا ظلم الظّالمین و اخذها جذب ندائک علی شأن اشتعل قلبها بنار محبّتک و حقیقتها بحرارة مودّتک قد ورد علیها فی سبیلک ما انت اعلم به من دونک اغفر یا الهی لها و لمن احبّها و ذکر ایّامها و زار رمسها و ما نزّل من قلمک الأعلی انّک انت المقتدر علی ما تشآء بأمرک ماج بحر الغفران و هاج عرف عنایتک یا من فی قبضتک زمام الامکان لا اله الّا انت العزیز المنّان
انّا اردنا ان نذکر فی هذا الحین امتنا الّتی صعدت الی الرّفیق الأعلی بما جری علیها حکم القدر و القضآء من لدی اللّه مالک ملکوت الأسمآء و فاطر السّمآء یا امتی و یا ورقتی نشهد انّک اخذت کأس البیان من ید عطآء ربّک الرّحمن و شربت منها رغماً للامآء اللّائی منعتهنّ الأوهام و الظّنون عن اللّه المهیمن القیّوم یا ایّتها المذکورة لدی المظلوم انت فی الفردوس الأعلی و مقصودک فی سجن عکّآء اشکری ربّک بهذا الفضل الّذی اذ اشرق نوره خضعت له الأسمآء و الصّفات نشهد انّک سمعت النّدآء و اقبلت و قلت بلسان سرّک بلی بلی یا مولی الوری لبّیک لبّیک یا من فی قبضتک زمام الأشیآء انت الّتی خرقت حجبات الضّلال و سبحات الجلال و فزت بعرفان ربّک فی ایّام فیها انکره الرّجال و الاناث الّا من انقذته ید عنایة اللّه ربّ العالمین طوبی لک بما اعترفت بوحدانیّة اللّه و فردانیّته و ما انزله فی کتابه و بما نطق به لسانه کم من ایّام فیها صعدت زفراتک و نزلت عبراتک فی حبّک للّه ربّک ربّ العرش و الثّری و مالک الآخرة و الأولی انت الّتی احرقتک نار الفراق و اضعفتک سطوة الهجر فی ایّام ربّک منوّر الآفاق و اخذتک الأحزان و بها ذاب کبدک و اضطرب قلبک و تزلزلت ارکانک و انفطر وجودک و لو لا حفظ ربّک لتشتّت اعضائک و جوارحک و تتفرّق عروقک و اساریرک طوبی لک یا ایّتها الورقة المتمسّکة بسدرة المنتهی و یا ایّتها المذکورة عند اهل البهآء فی ناسوت الانشآء بحزنک احاطت الأحزان اهل مدائن العرفان و بمصیبتک ناح سکّان حدیقة البیان نسأل اللّه تبارک و تعالی ان ینزل علیک فی کلّ الأحیان ما ینبغی لسمآء جوده و بحر کرمه و شمس عطائه انّه هو المقتدر العزیز المختار السّلام و البهآء و الذّکر و الثّنآء علیک و علی اوّلک و آخرک و ظاهرک و باطنک و رحمة اللّه و برکاته و عزّه و نعمته و آلائه انّ العنایة فی قبضته و الفضل فی یمینه یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید و هو المقتدر المهیمن العزیز الوهّاب انتهی للّه الحمد از برای آن ورقۀ طیّبه از سحاب رحمت الهی نازل شد آنچه که ذکرش باقی و عرفش باقی و نورش باقی صدهزار شکر که در ایّام اللّه صعود نمود ایّامی که جمیع انبیا و اصفیا بآن بشارت داده‌اند و از برای خود خواسته‌اند که حاضر باشند و فائز باشند یا محبوب فؤادی قدرت یفعل ما یشآء را اشیاء ارض و سماء منع ننماید هر قسم اراده فرماید ثابت و محتوم الأمر للّه ربّنا المهیمن القیّوم باری فضلش احاطه کرد و رحمتش سبقت گرفت و آن زفراتها که در لیالی و ایّام در فراق مالک انام از ایشان ظاهر اثرش را ظاهر نمود انّه لا یضیع اجر المحسنین و اجر المحسنات تا آنکه در این ایّام مبارکه ظاهر شد آنچه که شبه نداشته و ندارد الحمد له فی کلّ الأحوال
ذکر جناب آقا سیّد ابوتراب علیه بهآء اللّه را نموده بودند و خدمت و توجه و محبّت ایشان را بعد از عرض در ساحت امنع اقدس لسان عظمت باین آیات ناطق قوله تبارک و تعالی یا الف و البآء یذکرک فی هذا الحین من احاطته اشرار العباد من کلّ الجهات منهم من انکره و منهم من اعرض عنه و منهم من اعترض علیه و منهم من تمسّک بالظّلم و الاعتساف و مفتریات ناح بها سکّان الملکوت و الجبروت و الملأ الأعلی و الجنّة العلیا کذلک قضی الأمر و نحن فی فرح مبین نسأل اللّه ان یؤیّدک علی ما یرتفع به مقام الانسان و یمدّک بأسباب الأرض و السّمآء و یقدّر لک من سمآء عطائه و سحاب رحمته ما تفتح به ابواب القلوب انّه هو المقتدر العزیز المحبوب خذ کوب البقآء باسمی الأبهی انّه یجذبک الی مقام تسمع ندآء الأشیآء فی ذکر هذا النّبإ الأعظم الّذی به اضطربت ارکان الأمم الّا من شآء اللّه ربّ العرش العظیم انّا ذکرناک من قبل و فی هذا الحین لتفرح و تکون من الشّاکرین نسأل اللّه ان یجعل اجورک فی احبّائه کنوزاً عنده انّه هو المقتدر الحافظ الأمین انتهی
و همچنین ذکر جناب مشهدی رحیم (ص) و جناب آقا محمّد رحیم (ع‌ط) و آقا محمّد علیهم بهآء اللّه را نمودند بعد از عرض این اسامی در ساحت امنع اقدس اعلی این کلمات عالیات از سماء منزل آیات نازل قوله جلّ جلاله یا مشهدی رحیم قد اتی الوعد و الأمر للّه المهیمن القیّوم انّه ظهر و اظهر امره و انجز وعده و نطق بما یقرّب النّاس الی اللّه مالک الوجود یا اولیائی انّا سمعنا ندائکم و رأینا حبّکم اقبلنا الیکم من هذا الشّطر الممنوع و انزلنا لکم ما فاح به عرف عنایة اللّه مالک الوجود یا محمّد قبل رحیم اشکر ربّک بما ذکرک فی السّجن بآیات لا ینقطع عرفها و لا تتغیّر بدوام الملک و الملکوت قل
لک العزّة یا الهی و لک العظمة یا سیّدی و لک الفضل یا محبوبی بما عرّفتنی مشرق آیاتک و مطلع بیّناتک اسألک بأن تجعلنی فی ایّامک نهراً جاریاً باسمک و جبلاً راسخاً فی حبّک انّک انت المقتدر علی ما تشآء و فی قبضتک زمام الغیب و الشّهود
انّا سمعنا نظمک و ما انشأته فی ذکر هذا الأمر الّذی اذ ظهر انفطرت السّمآء و انشقّت الأرض و اضطرب قلب کلّ غافل محجوب افرح بما اقبلنا الیک من هذا المقام و انزلنا لک ما انجذبت به حقائق الأشیآء و افئدة عباد مقبلون البهآء علیک و علی الّذین تمسّکوا بهذا الحبل الممدود یا محمّد طوبی لک بما ذکرت لدی الوجه و اقبلت الی من اعرض عنه العباد الّا من شآء اللّه مالک هذا المقام المحمود انّا نوصیک و الّذین آمنوا بالأمانة و العفّة و الوفآء طوبی لمن نبذ ما عند القوم و اخذ ما عند اللّه ربّ الملائکة و الرّوح انتهی
اینکه ذکر جناب آقا میرزا رضا (من ارض کاف و راء) علیه بهآء اللّه را نمودند و همچنین ذکر اشتعال و علوّ ادراک و سموّ عرفانشان را مرقوم داشتند بعد از عرض این فقرات امام کرسیّ ربّنا منزل الآیات این بیان از سماء مشیّت مقصود عالمیان نازل قوله عزّ بیانه و جلّ برهانه
قد انزلنا کتاباً حین نزوله خضعت له کتب العالم یشهد بذلک الاسم الأعظم الّذی به ارتعدت فرائص الأمم الّا من شآء اللّه ربّ العالمین قد جرت انهار المعانی و البیان فی حدیقة العرفان طوبی لمن سمع خریرها و حفیف اشجارها و ویل لکلّ غافل مریب یا میرزا رضا اسمع النّدآء الّذی ارتفع فی سجن عکّآء عن یمین البقعة النّورآء من السّدرة المبارکة الحمرآء اللّه لا اله الّا هو الفرد الواحد المقتدر العلیم الحکیم قل یا ملأ البیان اتّقوا الرّحمن ثمّ انصفوا فیما ظهر بالحقّ و لا تکونوا من الّذین انکروا ظهور اللّه و سلطانه و نقضوا عهده و جاحدوا ما ظهر من عنده الا انّهم من المعرضین فی کتاب اللّه العزیز العظیم یا رضا هل تقدر ان تدع ما عند القوم ورائک و هل تقدر ان تنادی بین العباد بهذا الاسم المهیمن علی من فی السّموات و الأرضین نسأل اللّه تبارک و تعالی ان یؤیّدک علی اعلآء کلمته و اظهار امره باستقامة لا تزلّها جنود الأوهام و لا ظنون المعرضین و یجعلک قائد عباده و یرفعک باسمه المهیمن علی کلّ صغیر و کبیر قل یا قوم هذا یوم فیه ینادی المناد من کلّ الأشطار و یدعو الکلّ الی صراط اللّه المستقیم انّک اذا اخذک جذب آیاتی و شربت رحیق البیان من کأس عطائی قل
لک الحمد یا الهی و لک الفضل یا مقصودی بما هدیتنی الی افق ظهورک و اسمعتنی النّدآء الّذی ارتفع بین عبادک و اریتنی آثارک ای ربّ انا عبدک و ابن عبدک متمسّکاً بحبل جودک و متشبّثاً بذیل فضلک اسألک ان لا تجعلنی محروماً عن امواج بحر بیانک و لا ممنوعاً عن النّظر الی تجلّیات انوار شمس عطائک ای ربّ تری السّائل قائماً لدی باب عظمتک و خبآء مجدک اسألک ان لا تخیّبه عمّا قدّرته للمخلصین من عبادک و المقرّبین من خلقک ای ربّ انر قلبی بأنوار ملکوتک و وفّقنی علی اعمال یتضوّع منها عرف قبولک و رضائک انّک انت المقتدر علی ما تشآء لا اله الّا انت القویّ الغالب القدیر انتهی
من یقدر ان یحصی ما ظهر من ملکوت بیان اللّه ربّنا و ربّ العرش العظیم هل یقدر احد ان یحصی قطرات البحار او رمول العرآء او اوراق الأشجار لا ونفسه الّا بحوله و قوّته قد نزّلت آیات اللّه علی شأن عجز القلم عن تحریرها و اللّسان عن ذکرها و القوّة المدرکة عن احصائها یسأل الخادم ربّه ان یزیّن عباده بخلع العدل و الصّدق انّه هو اقدر الأقدرین لا اله الّا هو مالک یوم الدّین
ذکر بعضی از نفوس مقبلۀ موقنۀ مطمئنّه علیهم بهآء اللّه و تأییده را نمودند بعد از عرض در ساحت امنع اقدس این آیات محکمات از مشرق عنایت اللّه مالک الجهات نازل قوله عزّ بیانه و جلّ برهانه یا ایّها الطّائر فی هوائی قد حضر لدی المظلوم اسمآء الّذین ذکرتهم اردنا ان نذکرهم بما یبقی به ذکرهم بین الأذکار انّ ربّک هو العزیز المختار
یا لسانی کن منادیاً فی ملکوت بیانی لعلّ یجذب النّدآء من فی ناسوت الانشآء و یقرّبهم الی الأفق الأعلی المقام الّذی جعله اللّه مطاف الجنّة العلیا و الفردوس الأبهی انّ ربّک هو الآمر العلیم الحکیم یا اولیآء اللّه و احبّائه علیکم بهائه و رحمته قد حضرت اسمائکم لدی المظلوم ذکرناکم بذکر جری من کلّ حرف من حروفاته نهر الحیوان لحیوة العالم انّ ربّکم الرّحمن هو المقتدر علی ما یشآء و فی قبضته زمام من فی السّموات و الأرضین خذوا کتاب اللّه بقوّة من عنده و قدرة من لدنه بحیث لا تمنعکم ضوضآء الجهلآء الّذین یدّعون العلم من دون بیّنة من اللّه العلیم الحکیم اولئک عباد انکروا حجج اللّه من قبل و من بعد یشهد بذلک کتابه المبین اقرؤوا ما انزله الرّحمن فی الفرقان لتطّلعوا علی ما ورد علی مشارق آیاته و مطالع ظهوراته و مهابط وحیه و مصادر امره المحکم المتین بهم ناح الرّسول و صاحت البتول و بکی الرّوح بما ورد علیهم من هؤلآء الظّالمین باسمهم غصبوا مقامهم الا انّهم من الأخسرین فی کتاب اللّه العزیز الحمید یذکرون اللّه بألسنهم و یفتون علی سفک دمآء اصفیائه و لا یشعرون یتصرّفون فی اموال النّاس بالباطل و لا یفقهون قولوا موتوا بغیضکم انّه اتی من افق الاقتدار برایات الآیات لاصلاح العالم و تقرّب الأمم یشهد بذلک امّ الکتاب فی هذا المقام المرفوع لعمر اللّه ما منعتنا حوادث الأیّام و ظلم الأنام و لا سجن ارض الطّآء و لا العکّآء قمنا امام الوجوه و دعونا الکلّ الی اللّه المهیمن القیّوم قد نبذوا امر اللّه ورائهم متمسّکین بما عندهم الا انّهم لا یعلمون ستفنی الدّنیا اذاً یرون جزآء اعمالهم و یستغیثون و لا یغاثون کذلک اظهر القلم کنوزه و البحر امواجه طوبی لقوم یعرفون البهآء المشرق من افق سمآء رحمتی علیکم یا مشارق حبّی و علی الّذین ما منعتهم شبهات کلّ غافل محجوب انتهی للّه الحمد از تجلّیات انوار نیّر بیان منوّر گشتند ذکر اسامی ستر شد نظر بمقتضیات حکمت بالغه این خادم از حقّ جلّ جلاله سائل و آمل که آن نفوس فائزه را تأیید فرماید و مقدّر نماید آنچه را که سبب بقاء ابدی و عزّ سرمدیست سبحان‌اللّه انسان متحیّر چه که مشاهده مینماید بسبب دو یوم اکثری از نعمتهای ابدیّۀ الهی و عنایات سرمدیّۀ ربّانی خود را محجوب مینمایند زهی خسارت امید آنکه از توجّه و عنایت مقصود عالمیان حجبات جمیع اهل ایران خرق شود و کل فائز شوند بآنچه که شبه و مثل نداشته و ندارد انّ ربّنا هو الفضّال الکریم و هو الغفور الرّحیم
یا محبوب فؤادی یک فقره از فقرات نامۀ آن محبوب که در پیشگاه حضور مکلّم طور عرض شد بعزّ قبول فائز و بعنایت رضا مزیّن و حسب الأمر در این مقام آن فقره ذکر میشود قولکم و ذکرکم الهی الهی عالمی و واقفان اسرارت میدانند که این مظلومان بتربیت و تعلیم قلم اعلایت جز فرح و اطمینان عباد و ترقّی و ارتقای من فی البلاد در ظلّ مرحمت و عطوفت همین سلطان ناصری که گاهی بقهر و سطوت اتّباعاً للجهلآء المعتدین و حال بشفقت و مرحمت بمیل و ارادۀ خودشان بر نصرت دین مبینت قیام داشته‌اند امری را نخواسته‌ایم و غیر از ظهورات اعمال طیّبۀ طاهره و اخلاق مرضیّۀ فاضله از عالمیان چیزی نمیخواهیم و میخواهیم مدّعیان ایمان اهل امکان را طرّاً در این داری که جمیع شئونش را فنا احاطه دارد اهل بقا و اصحاب جنّت علیا نمایند پس الهام فرما بصرف فضل و عطا بایشان آنچه را که مقدّسشان گرداند از شئونات نفس و هوی و مؤیّدشان دارد بر عصمت و عفّت و بر و تقوی و ما ظهر من عندک فی زبرک و الواحک لا اله الّا انت مولی الوری و ملیک العرش و الثّری و انّک انت الرّحمن ذو الفضل العظیم امید آنکه آنچه آن محبوب مسئلت نموده باجابت مقرون گردد و اولیای حقّ جلّ جلاله مؤیّد شوند بر آنچه که سبب اقبال اهل عالم است وقتی از اوقات این کلمۀ مبارکۀ علیا از لسان مالک اسماء ظاهر قوله تبارک و تعالی باید همّ اولیا علیهم بهائی و عنایتی بر تقدیس و تنزیه نفوس باشد نه ترتیب امور خود از حقّ میطلبیم چشم روزگار را بمشاهدۀ چنین نفوس منوّر و فائز فرماید انتهی
ذکر جناب آقا میرزا محمّد تقی و جناب آقا میرزا علی علیهما بهآء اللّه را نمودند بعد از عرض امام عرش مقصود عالمیان بجواب فائز قوله جلّ جلاله و عمّ نواله یا محمّد تقی علیک بهائی یوم یوم مبارکست انشآءاللّه اهل بهاء از کوثر استقامت بیاشامند لئلّا تمنعهم الأسمآء عن ملکوتها وخالقها و لا الدّنیا و ثروتها و زخرفها انّا ذکرناک من قبل و فی هذا الحین بذکر خضعت له الأشیآء کلّها یشهد بذلک امّ البیان فی هذا المقام المنیر و نذکر من سمّی بعلی لیسمع و یکون من الشّاکرین یا علی قد ذکر اسمک لدی المظلوم انزل لک ما فاحت به نفحات البیان فی الامکان نسأل اللّه ان یؤیّدک علی الاقبال بکلّک و یرفعک باسمه انّه علی کلّ شیء قدیر انّا اردنا ان نذکر فی هذا الحین اباکما فضلاً من عندنا و انا الفضّال الکریم نسأل اللّه ان ینزل علیه فی هذا الحین رحمة من عنده و یدخله فی الفردوس الأعلی و یقدّر له کلّ نعمة و کلّ مائدة قدّرها لأصفیائه و امنائه انّه هو العزیز العلّام قد سبقت رحمته و احاط کرمه لا اله الّا هو المقتدر الفیّاض انتهی
ذکر جناب ربیع علیه بهآء اللّه مذکور و معروض و این آیات مخصوص ایشان از سماء فضل نازل قول الرّبّ تعالی و تقدّس یا ربیع الحمد للّه در ربیع الهی باوراد معانی اقبال نمودی و از میاه جاریۀ روحانی قسمت بردی انّا نوصیک بحفظ هذا المقام الأعلی و نسأل اللّه ان یحفظک من شبهات المریبین و سهام المعتدین و یمدّک بجنود البیان انّه هو العزیز المنّان قد نزلت الآیات و ظهرت البیّنات ولکنّ القوم فی ریب عجاب طوبی لک بما نبذت الأوهام و اخذت سبیل الایقان من لدی اللّه مالک الأدیان و نذکر فی هذا المقام من سمّی بمجید الّذی اقبل الی افقی و سمع ندائی الأحلی الّذی انجذب به الملأ الأعلی و فاز بما کان مرقوماً فی کتب اللّه ربّ الأرباب یا ربیع ان رأیته بشّره من قبلی نسأل اللّه ان یؤیّده علی ذکره و ثنائه و الاستقامة علی هذا النّبإ العظیم انّا ذکرناه من قبل بآیات لا یعادلها شیء من الأشیآء وذکرناه بذکر لا ینقطع عرفه بدوام ملکوت اللّه العزیز الوهّاب انّه شرب رحیق البیان من ید عطائی و فاز بما لا فاز به اکثر العباد البهآء من لدنّا علیه و علیک و علی کلّ مقبل اقبل الی مالک الرّقاب انتهی
ذکر قرر عیون اثرین حضرت مرفوع مرحوم حاجی میرزا کمال‌الدّین علیه بهآء اللّه الأبهی باصغاء مقصود عالمیان فائز هذا ما نزّل لهما من سمآء عطآء ربّنا المجیب قوله عزّ بیانه و جلّ برهانه
یا نورالدّین قد شرب کمال‌الدّین من ید عطآء ربّ العالمین رحیق البیان و فاز بلقآء اللّه العزیز المنّان انّه من الّذین فازوا بما انزله اللّه فی البیان و فی سنة التّسع انتم کلّ خیر تدرکون نشهد انّه فاز و ادرک کلّ الخیر و نزل له تفسیر ما انزله الرّحمن فی الفرقان بقوله تعالی کلّ الطّعام کان حلّاً لبنی اسرائیل کذلک احاطه فضل ربّه المقتدر الغفّار یا نور رأینا اسمک ذکرناک فضلاً من عندنا لتقرّ به عینک و تشکر ربّک الفضّال نسأل اللّه ان ینزل علیک عنایة من عنده و برکة من لدنه انّه هو الفرد الواحد المقتدر الجبّار و نذکر اخاک الّذی سمّی بعلی انّه کان مذکوراً لدی المظلوم و ناطقاً بهذا الاسم الّذی به سخّر اللّه افئدة العباد قل
لک الحمد یا الهی بما ذکرتنی فی السّجن و انزلت لی ما قرّت به الأبصار ای ربّ انا عبدک و ابن عبدک قد عرّفتنی صراطک و هدیتنی الی مقامک اشهد انّ فی قبضتک زمام من فی الأرضین و السّموات
کذلک اظهر المصباح انواره و الکتاب آیاته و النّور اشراقه فضلاً من لدی اللّه العلیم الحکیم انتهی ندا من جمیع جهات مرتفع و آثار منتشر ولکن قوم غافل و محجوب الّا من شآء اللّه ربّنا ربّ من فی السّموات و الأرضین در جمیع احوال از حقّ جلّ جلاله از برای عباد تأیید میطلبم شاید در این یوم مبارک از امواج بحر عنایت محروم نمانند و فائز شوند بآنچه که عرفش ابدیست انّه هو المقتدر علی ما یشآء یشهد و یری و هو السّامع المجیب
و همچنین ذکر قرّۀ عین جناب آقا میرزا عطآءاللّه ثمر حبیب روحانی جناب آقا محمود علیه بهآء اللّه و عنایته را نمودند بعد از عرض در افق اعلی امام کرسیّ مولی الوری این بیان از ملکوت عنایت ظاهر قوله تبارک و تعالی یا عطآءاللّه انّ المظلوم یذکرک و اقبل الیک فی هذا الحین بذکر تضوّع منه عرف رحمة ربّک فی العالم یشهد بذلک الاسم الأعظم فی هذا المقام المنیع
و نذکر المحمود الّذی اقبل اذ ظهر الأمر و اخذه جذب النّدآء علی شأن سرع الی مطلع الآیات و قطع البرّ و البحر الی ان حضر امام الوجه و شهد بما شهد اللّه قبل خلق السّموات و الأرض طوبی له و نعیماً له نشهد انّه من الفائزین فی کتابی المبین البهآء المشرق من افق سمآء رحمتی علیه و علیک و علی الّذین یحبّونکم لوجه اللّه ربّ العالمین انّه یذکر من ذکره و یحبّ من اقبل الیه انّه لا یضیع اجر المحسنین الحمد للّه مولی العارفین انتهی این عبد فانی خدمت هر یک تکبیر و سلام میرساند و در لیالی و ایّام اولیا را ذکر نموده و مینماید و از حقّ جلّ جلاله سائل و آمل که قرر عیون و اصفیا و اولیای آن ارض را فائز فرماید بآنچه که سبب اعلاء کلمۀ اوست و همچنین علّت ارتقاء عباد او لیس هذا علی ربّنا بعزیز چه بسیار از عباد که بمجرّد قبول کلمۀ مبارکه باعلی مقام نصر و ظفر فائز گشتند و چون نار سدره مشتعل کل بآن شعلۀ منوّرۀ مقدّسه مشتعل گشته بهدایت عباد مشغول شدند و آنچه از آن نفوس مقدّسه ظاهر از نفوذ اسیاف عالم انفذ بوده امید آنکه در این ظهور اعظم هم اولیای حقّ باین مقام فائز شوند و راقدین را بکلمه آگاه سازند و بنورش هدایت نمایند انّ ربّنا هو المقتدر القدیر
و همچنین ذکر جناب سینا و نیّر علیهما بهآء اللّه و قیامشان را بر خدمت و توجّهشان را بحکم تبلیغ نمودند این مراتب امام وجه مالک غیب و شهود عرض شد هذا ما نطق به لسان العظمة قوله تبارک و تعالی یا بن ابهر انّا ذکرناهما من قبل بآیات تضوّع منها عرف عنایة اللّه المهیمن القیّوم نسأل اللّه ان یحفظهما بفضله و ینصرهما بجنود الغیب و الشّهود و یؤیّدهما علی جذب الأفئدة و القلوب طوبی لهما و لمن تمسّک بحبل الاقبال فی هذا الیوم الموعود نعیماً لید ارتفعت الی سمآء فضله و لوجه توجّه الی افق عنایته و لعین رأت ما منع عنه بصر کلّ غافل محجوب هذا یوم فیه ظهر ما کان مکنوناً فی العلم و برزت اسرار ما کان و ما یکون انّا ذکرناهما بجودی و بشّرناهما برحمتی الّتی سبقت الوجود نسأل اللّه ان یظهر بهما ما یقرّب النّاس الی افقه و یسقیهم رحیقه المختوم البهآء المشرق من افق ملکوت عنایتی علیهما من هذا المقام المرفوع انتهی
در بارۀ ابن حضرت شهید از قبل نازل شد در حقّ منفقین آنچه که بدوام ملک و ملکوت ذکرش باقی و دائم است طوبی لنفس تمسّک فی امره بالمعروف و لعبد انفق له ما تیسّر انّه لا یضیع اجر المحسنین
آنچه در بارۀ جناب فخرالدّین ابن اخ و اخت و اخت اخری علیهم بهآء اللّه مرقوم داشتند امام وجه مولی العالم عرض شد و بشرف اصغا فائز گشت هذا ما نزّل لهم من سمآء ارادة اللّه ربّ العالمین قوله تبارک و تعالی
یا فخرالدّین قد اتی اللّه بسلطان مبین و ظهر ما کان مکنوناً فی العلم و مستوراً عن اعین الغافلین یا فخرالدّین قل یا قوم اتّقوا اللّه و لا تتّبعوا کلّ غافل بعید هذا یوم اخبر به الرّسل و شهدت له کتب اللّه ربّ العالمین قل لا تنفعکم علمائکم و ما عندهم اما سمعتم النّدآء الّذی ارتفع فی اوّل الأیّام من لدی اللّه قال و قوله الحقّ یا معشر العلمآء ضعوا اقلامکم قد ارتفع صریر القلم الأعلی و ضعوا ما الّفتموه بأیادی الظّنون و الأوهام قد اتی الأمر و اشرق نیّر الایقان من افق سمآء ارادة اللّه العزیز الحمید یقرؤون الکتاب و یکفرون باللّه الا انّهم من الأخسرین فی کتابی العظیم قد حضر اسمک لدی المظلوم و انزلنا لک ما تفرح به افئدة العارفین اذا وجدت نفحات آیاتی و اخذک جذب ندائی قل
الهی الهی تری الفقیر قصد بحر کرمک و اراد بدائع فضلک و ظهورات عطائک اسألک بالکوثر الّذی احییت به العباد و بالنّور السّاطع الّذی نوّرت به البلاد ان تجعلنی من الّذین ما الهتهم ثروة العالم و لا زینة الأمم و لا خزائن الملوک ای ربّ اقبلت بکلّی الیک و تمسّکت بحبلک اسألک ان لا تخیّبنی عمّا اردته من سمآء عطائک و بحر جودک انّک انت المقتدر علی ما تشآء باسمک العزیز القدیر
و هذا ما نزّل للورقة اخت علیها بهآء اللّه قوله تبارک و تعالی یا ورقتی و یا امتی انّا ذکرناک بآیات لا ینفد ذکرها و لا تنخمد حرارتها انّ ربّک هو الفضّال الکریم قد نزل اسمک فی اوّل الأیّام من لسان اللّه ربّ هذا المقام العظیم قد احاطک فضلی و سبقتک رحمتی یشهد بذلک هذا الکتاب المبین و ذکرنا امّک اذ صعدت الی الأفق الأعلی و انزلنا لها ما یجد منه کلّ ذی شمّ عرف اللّه العلیم الحکیم نسأل اللّه ان ینزل علیها فی کلّ الأحیان مائدة من سمآء عطائه و رحمة من سحاب فضله انّه هو مقصود العارفین و محبوب العاملات و العاملین
و نذکر اختک الأخری فضلاً من لدنّا و رحمةً من عندنا و انا المشفق الغفور الرّحیم یا امتی و یا ورقتی قد حضر اسمک و ماج بحر العطآء و هاج عرف عنایة اللّه العلیم الخبیر انّا ذکرناک من قبل و فی هذا الحین بآیات انجذبت بها افئدة المقرّبین اشکری ربّک و سبّحی بحمده انّه ذکرک بما لا ینفد ذکره بدوام ملکوتی العزیز البدیع البهآء من لدنّا علیک و علیها و علی کلّ امة آمنت بالفرد الخبیر انتهی کینونة الفضل ینادی و یقول
لک الحمد یا مقصود العارفین و محبوب من فی السّموات و الأرضین قد نوّرت آفاق قلوب احبّائک بنور معرفتک و عرّفتهم ما منع عن عرفانه اکثر عبادک اسألک ببحر عطائک و سمآء جودک ان تقدّر لعبادک و امائک ما یجعلهم من الّذین لا خوف علیهم و لا هم یحزنون ثمّ ایّدهم علی ما ترتفع به اعلام هدایتک و ظهورات رحمتک بین خلقک انّک انت المشفق المعطی العلیم الخبیر
ذکر حبیب روحانی جناب آقا میرزا جلیل علیه بهآء اللّه را نمودند چندی قبل عریضۀ ایشان بساحت اقدس فائز و اسامی مذکورۀ در آن واحداً بعد واحد بامواج بحر عنایت و بیان الهی مزیّن هنیئاً لهم و مریئاً لهم و هذا ما نزّل لجناب الجلیل علیه بهآء اللّه فی هذا الحین قوله تبارک و تعالی
یا بن ابهر اذکر من قبلی عبدی الجلیل انّا ذکرناه و الّذین آمنوا بآیات احاطت الوجود من الغیب و الشّهود لا تمنع ربّک حوادث العالم و لا تخوّفه سطوة الجنود قد ظهر و اظهر ما اراد امراً من لدنه انّه هو المهیمن القیّوم انصروا ربّکم بالحکمة و البیان انّه یمدّکم بأعمال و اخلاق تنجذب بها العقول و القلوب کذلک نطق المظلوم فی هذا اللّیل الّذی اراد فیه ان یؤلّف بین امة من امائه و ورقة من اوراقه و بین ذکراً من کتابه الّذی سمّی بعبدالبهآء فی الأفق الأعلی و فی کتاب الأسمآء علیهما بهائی و عنایتی الّتی سبقت ما کان و ما یکون نسأل اللّه ان یؤیّد احبّائه علی خرق الأحجاب انّه هو المقتدر علی ما یشآء بأمره کن فیکون انتهی این لیله شبی است مبارک چه که حسب الارادة ذکر حضرت سلطان‌الشّهدآء روح المقرّبین فداه بمیان آمد و فجر این لیل مابین ورقۀ مخدّره و حضرت محبوب فؤاد جناب عبدالبهآء علیهما بهآء اللّه الأبهی الفت و اتّحاد از عالم باطن که عالم قضای حقّ جلّ جلاله است بر حسب ظاهر بامضا فائز و مزیّن میگردد فی‌الحقیقه ملاحظۀ اهل بیت ارض صاد بر کل لازم وارد شد بر ایشان آنچه که بر احدی وارد نه خوف آن ایّام اطفال صغار را از نشو و نما منع نموده ضعیف مشاهده میگردند ولکن الحمد للّه بحضور و لقا فائزند محل ظلّ قباب شراب کوثر لقا غذا مائدۀ سماء البسه و اثواب مواهب و الطاف مالک ملکوت اسماء یسأل الخادم ربّه ان یزیّنهم فی کلّ الأحیان بما یقرّبهم الیه انّه هو السّمیع المجیب
اهل بیت محبوب فؤاد جناب عین و طاء علیه بهآء اللّه الأبهی لازال مذکور بوده و هستند و در این حین این کلمات عالیات از مشرق عنایت مولی الأسمآء و الصّفات نازل قوله جلّ جلاله و عزّ بیانه لازال اهل بیت عین و طاء در ساحت اقدس مذکور انّا نذکرهم بآیاتی و نبشّرهم بعنایتی و ننزّل لهم ما یتضوّع منه عرف عطائی یا ابن ابهر علیک بهائی و رحمتی ذکر اهل آن بیت از اراده و مشیّت و قلم و لسان جاری جناب عین و طاء علیه فضلی و رحمتی را از قبل مظلوم تکبیر برسان هنیئاً له قد شهد له لسان العظمة باقباله و توجّهه و حبّه و انفاقه و انفاق امّه و ما عمل به من صعد الینا فی هذا السّبیل المستقیم و هذا النّبإ العظیم جناب امین علیه بهائی مکرّر ذکر اختین علیهما بهائی و ذکر عین و طاء و سایرین را نموده فی‌الحقیقه اهل آن خانه از اوّل ایّام اقبال نموده‌اند و بذکر و ثنا و خدمت امر فائزند نذکر بنت اسمی علیهما بهائی و عنایتی نسأل اللّه تبارک و تعالی ان یؤیّدها علی التّمسّک بحبل حبّی فی کلّ الأحیان البهآء علیها و علی من معها من لدی اللّه المشفق الکریم و نذکر من فاز بلقائی و ضلعه الّتی عملت بما امرت به فی کتابی المبین طوبی لهما و نعیماً لهما نشهد انّهما من الفائزین فی محضر ربّهم الآمر الحکیم البهآء من لدنّا علیهم اهل ذاک البیت و الّذی شرب کوثر اللّقآء من ید العطآء فضلاً من لدن فضّال فیّاض کریم
و نذکر ابن الذّبیح و ضلعه لیحمدا ربّهما و یکونا من الشّاکرین انّا نبشّرهما کما بشّرناهما من قبل و نسأل اللّه ان یقرّبهما الیه انّه ولیّ المحسنین
یا ابن ابهر جناب حاجی سیّد نصراللّه علیه بهائی نزد مظلوم مذکور بشّره باقبالی الیه من شطر السّجن و نوّره بأنوار بیانی البدیع قد شهدنا باقباله و توجّهه و قیامه علی خدمة امر اللّه ربّ العالمین
انا نحبّ ان نذکر فی هذا المقام اوراقی و امائی نشهد انّهنّ شربن رحیق الوحی من ایادی العطآء و شهدن بما شهد اللّه قبل خلق السّموات و الأرضین انّه لا اله الّا هو الفرد الواحد المقتدر القدیر فی‌الحقیقه اوراق مذکورات یعنی عمّه و بنتها خدیجه و بنتها الأخری بذکر و ثنا و خدمت و خضوع و خشوع و استقامت فائز بوده و هستند هنیئاً لهنّ من لدی اللّه العلیم الحکیم الحمد للّه ابناء عمّه هم فائز شدند بآنچه که شبه و مثل نداشته و ندارد نسأل اللّه ان یحفظهم من اعدائه و یحرسهم بسلطانه و ینزل علیهم برکة من عنده انّه علی ما یشآء قدیر لا اله الّا هو العزیز العظیم انتهی این عبد هم خدمت هر یک از اوراق و اولیا تکبیر میرساند و از حقّ جلّ جلاله میطلبد از برای هر یک بمفتاح اسمی از اسماء حسنی بابی بگشاید تا کل بذکرش ذاکر و بثنایش ناطق و بر خدمتش قائم گردند امید است که بحر رحمت آنچه مسئلت شد باجابت مقرون فرماید اوست فضّالی که فضلش احاطه نموده و فیضش پیشی گرفته یظهر ما اراد فی الملک رغماً للّذین کفروا به و بآیاته و انکروا ظهوره و سلطانه المبین
نامۀ جناب اخوی علیه بهآء اللّه و عنایته که بآن جناب نوشته‌اند و ارسال داشته‌اند آن نامه هم تلقاء وجه مولی الوری عرض شد و باصغا فائز گشت امید آنکه مخصوص ایشان هم از بعد از سماء عنایت نازل شود آنچه که ایشان را از کدورات عالم مقدّس فرماید تا بنار محبّت جدیده آن اطراف را مشتعل نمایند حال این عبد بنقد خدمت ایشان سلام و ثنا و ذکر و بهاء میرساند امید آنکه اساس این دو یوم ایشان را از توجّه بعالم ابدی و نعمتهای سرمدی الهی منع ننماید بقوّۀ ایقان بر منبر انقطاع بکلمۀ مبارکۀ قل اللّه ثمّ ذرهم فی خوضهم یلعبون ناطق گردند
یا محبوب فؤادی در قدرت قلم اعلی تفکّر فرمائید که در جمیع سرهای عالم ندا را وارد نموده فی‌الحقیقه اگر نفوس عالم بانصاف تکلّم نمایند بجمیع ارکان حتّی شعرات بکلمۀ مبارکۀ انّه هو اقدر الأقدرین ذاکر شوند سبحان‌اللّه ندای باین بلندی که در این ایّام شخص بزرگ معروفی در یکی از مدن کبیره ذکر نموده که از مشایخ و عرفای عالم امری که قابل ذکر باشد مشهود نه فی‌الحقیقه امروز ندا از عکّا مرتفع و حال آنکه بر حسب ظاهر نه بشرف لقا فائز و نه بآثار مع‌ذلک ناس غافل و محجوب اگر بیک قطره از بحر انصاف مرزوق شوند جمیع بکلمۀ النّدآء للّه نطق نمایند منقطعین عمّا علی الأرض کلّها طوبی للمنصفین و طوبی للمتبصّرین للّه الحمد اسامی مذکوره کل فائز شدند و از بحر بیان مقصود عالمیان مرزوق گشتند
و بعد از اتمام اسماء قال و قوله الحقّ انّا نحبّ ان نختم البیان بذکر ایّوب علیه بهائی و عنایتی و من معه یا ایّوب اسمع النّدآء من الجهة العلیا و الأفق الأعلی ثمّ اشکر من اقبل الیک و انزل لک ما طارت به الأفئدة و العقول انّا نحبّ الوفآء و نذکر من ذکرنی و اقبل الی وجهی و عمل فی سبیلی ما تضوّع به عرف الرّضآء انّ ربّک یسمع ندآء اولیائه و یری توجّههم الیه انّه هو الحقّ علامّ الغیوب قد ذکرناک من قبل و فی هذا الحین المبین نسأل اللّه تبارک و تعالی ان یحفظک من طغاة عباده و یحرسک بجنود الغیب و الشّهود قل
الهی الهی اسألک بمصباحک الّذی تنوّرت به افئدة اولیائک و استضآء منه ما کان و ما یکون ان تؤیّدنی علی ذکرک و ثنائک بالحکمة و البیان و نصرة امرک بین الأدیان انّک انت المقتدر علی ما تشآء و فی قبضتک زمام الأمور ای ربّ لا تمنعنی عن بحر عطائک و لا تحرمنی من اللّآلئ المخزونة فی خزائن قلمک الأعلی انّک انت مالک ملکوت الأسمآء و فاطر السّمآء قد شهد کلّ لسان بقدرتک و اقتدارک و بعظمتک و سلطانک لا اله الّا انت الفرد الواحد المقتدر العلیم الحکیم انتهی
لحاظ عنایت لازال متوجّه اولیا بوده و هست اگر خدای نکرده سهوی بر ما وارد شود حقّ بنفسه یادآوری فرماید و ذکر نماید نسأله فی هذا الحین ان یؤیّد اولیائه و عباده و امائه و اوراقه علی الاستقامة علی امره و القیام علی خدمة اولیائه انّه هو المقتدر العزیز الفضّال این عبد خدمت کل باین کلمه ناطق البهآء و الذّکر و الثّنآء و التّکبیر الّذی فاز بعزّ القبول فی منظر ربّنا الأبهی علیکم یا اولیآء اللّه و امائه و اوراقه و اسأل لهم ما یزیّن اعمالهم بطراز القبول و یعزّها ببقآء الملکوت انّه علی کلّ شیء قدیر لا اله الّا هو الآمر الحاکم الخبیر