ای احمد ندایت شنیده شد و توجّهت لدی المظلوم مذکور آمد یعنی بلسان ملأ اعلی در سبیل حقّ بلایای متعدّده دیدی و رزایای کثیره حمل نمودی حرفی از دهن خارج نمی‌شود مگر آنکه آذان واعیۀ علم الهی آن را اصغا می‌نماید و عملی در عالم احداث نه مگر آنکه صورت آن در مرآت علم مشاهده میشود پس بیقین بدان آنچه بر تو و برادر تو در سبیل حقّ وارد شده در کتاب اسماء از قلم اعلی ثبت گشته شاید آسمان ظاهر منفطر و معدوم شود ولکن ذکری که از قلم قدم جاری فنا آن را اخذ ننماید و بدوام اسماء الهی باقی و دائم خواهد ماند طوبی لک بما ایّدک اللّه علی ذلک و فزت بهذا اللّوح الّذی فیه شهد الرّحمن باقبالک الیه انشآءاللّه مؤیّد شوی بر آنچه لدی الحقّ محبوب است ان اذکر ربّک و قل
لک الحمد یا من ایّدتنی علی ما ورد علیّ فی سبیلک و الاصطبار فی امرک انّک انت المقتدر علی ما تشآء لا اله الّا انت العلیم الحکیم
البهآء علیک و علی اخیک الّذی فاز بأیّام ربّک و آمن بالفرد الخبیر