باری از مقامی که باید مقامات عالیه طلب نمایند و اخذ رأی کنند در اطفاء نورش ساعی و جاهدند ولکن در ظهور این فقره از قرار مذکور جناب سفیر کبیر معین‌الملک میرزا محسن خان ایّده اللّه در آستانه تشریف نداشته‌اند و این امور نظر بآن است که حضرت پادشاه ایران ایّده الرّحمن را از محرمان حرم عرفان مکدّر میدانند حقّ شاهد و گواه که این مظلوم لازال باسبابی که سبب عزّت دولت و ملّت است متمسّک بوده و کفی باللّه شهیداً
در وصف اهل بها از قلم اعلی این کلمات نازل انّهم رجال لو یمرّون علی مدائن الذّهب لا یلتفتون الیها و لو یمرّون علی ملکوت الجمال لا یتوجّهون الیه کذلک نزّل من القلم الأعلی لأهل البهآء من لدن ناصح علیم و در آخر لوح حضرت امپراطور پاریس این کلمهٔ علیا نازل هل تفرح بما عندک من الزّخارف بعد اذ تعلم انّها ستفنی او تسترّ بما تحکم علی شبر من الأرض بعد اذ کلّها لم تکن عند اهل البهآء الّا کسواد عین نملة میّتة دعها لأهلها ثمّ اقبل الى مقصود العالمین
جز حقّ جلّ جلاله احدی بر آنچه بر این مظلوم وارد شده آگاه نه در هر یوم ذکری در دائرۀ سفارت کبری در آستانه اصغا میشود سبحان‌اللّه جمیع تدابیر منحصر شده باسبابی که سبب و علّت تضییع این عبد است غافل از آنکه ذلّت در سبیل الهی نفس عزّتست در ورق اخبار این کلمات مذکور قوله در تقلّبکاری بعضی از منفیّان عکّا و تعدّیاتی که از آنان بر بعضی وارد شده الى آخر قوله نزد مظاهر عدل و مطالع انصاف قصدش معلوم و مقصودش واضح باری بانواع اذیّت و ظلم و اعتساف قیام نمود لعمر اللّه این مظلوم این منفی را بوطن اعلی تبدیل نمینماید نزد اهل بصر آنچه در سبیل الهی وارد شود عزّیست مبین و مقامیست کبیر از قبل گفتیم سبحانک یا الهی لو لا البلایا فی سبیلک من این یظهر مقام عاشقیک و لو لا الرّزایا فی حبّک بأیّ شیء یثبت شأن مشتاقیک
ذلّت بمقامی رسیده که هر یوم بانتشار مفتریات مشغولند ولکن این مظلوم بصبر جمیل تمسّک جسته ایکاش حضرت پادشاه ممالک ایران آنچه در آستانه وارد شده صورت آن را طلب فرمایند تا بر حقیقت امر آگاه شوند یا سلطان اقسمک بربّک الرّحمن در این فقره بنظر عدل ملاحظه فرما هل من ذی عدل یحکم الیوم بما انزله اللّه فی الکتاب و هل من ذی انصاف ینصف فیما ورد علینا من دون بیّنة و برهان
یا شیخ در اطوار نفوس تفکّر نما ساکنین مدائن علم و حکمت متحیّر آیا چه واقع شده که حزب شیعه که خود را اعلم و ازهد و اتقی از جمیع احزاب عالم میشمردند در یوم ظهور اعراض نمودند و ظلمی از آن حزب ظاهر شد که شبه نداشته و ندارد فی‌الجمله تفکّر لازم از اوّل ظهور آن حزب الی حین چه مقدار از علما که آمدند و یک نفس از ایشان بر کیفیّت ظهور آگاه نه آیا این غفلت را سبب چه بوده لو نذکره لتنفطر ارکانهم تفکّر لازم بل تفکّر هزارهزار سنه لازم شاید برشحی از بحر علم فائز شوند و بیابند آنچه را که الیوم از آن غافلند
قد کنت ماشیاً فی ارض الطّآء مشرق آیات ربّک سمعت حنین المنابر و مناجاتها مع اللّه تبارک و تعالی نادت و قالت یا اله العالم و سیّد الأمم تری حالنا و ما ورد علینا من ظلم عبادک قد خلقتنا و اظهرتنا لذکرک و ثنائک اذاً تسمع ما یقول الغافلون علینا فی ایّامک وعزّتک ذابت اکبادنا و اضطربت ارکاننا آه آه یا لیت ما خلقتنا و ما اظهرتنا
قلوب مقرّبین از این کلمات محترق و زفرات مخلصین از آن متصاعد مکرّر علمای اعلام را لوجه اللّه نصیحت نمودیم و بافق اعلی دعوت فرمودیم که شاید در ایّام ظهور از امواج بحر بیان مقصود عالمیان قسمت برند و بالمرّه محروم نمانند
در اکثری از الواح این نصیحت کبری از سماء رحمت سابقه نازل قلنا یا معشر الأمرآء و العلمآء اسمعوا النّدآء من افق عکّا انّه یرشدکم و یقرّبکم و یهدیکم الی مقام جعله اللّه مطلع الوحی و مشرق الأنوار یا اهل العالم قد اتی الاسم الأعظم من لدن مالک القدم و بشّر العباد بهذا الظّهور الّذی کان مکنوناً فی العلم و مخزوناً فی کنز العصمة و مرقوماً من القلم الأعلی فی صحف اللّه ربّ الأرباب یا اهل الشّین أ نسیتم عنایتی و رحمتی الّتی سبقت الأشیآء من لدی اللّه مالک الرّقاب
و در کتاب اقدس نازل قل یا معشر العلمآء لا تزنوا کتاب اللّه بما عندکم من القواعد و العلوم انّه لقسطاس الحقّ بین الخلق قد یوزن ما عند الأمم بهذا القسطاس الأعظم و انّه بنفسه لو انتم تعلمون تبکی علیکم عین عنایتی لأنّکم ما عرفتم الّذی دعوتموه فی العشیّ و الاشراق و فی کلّ اصیل و بکور توجّهوا یا قوم بوجوه بیضآء و قلوب نورآء الی البقعة المبارکة الحمرآء الّتی فیها تنادی سدرة المنتهی انّه لا اله الّا انا المهیمن القیّوم یا معشر العلمآء فی ایران هل یقدر احد منکم ان یستنّ معی فی میدان المکاشفة و العرفان او یجول فی مضمار الحکمة و التّبیان لا وربّی الرّحمن کلّ من علیها فان و هذا وجه ربّکم العزیز المحبوب یا قوم انّا قدّرنا العلوم لعرفان المعلوم و انتم احتجبتم بها عن مشرقها الّذى به ظهر کلّ امر مکنون قل هذه سمآء فیها کنز امّ الکتاب لو انتم تعلمون هذا لهو الّذی به صاحت الصّخرة و نادت السّدرة علی الطّور المرتفع علی الأرض المبارکة الملک للّه الملک العزیز الودود انّا ما دخلنا المدارس و ما طالعنا المباحث اسمعوا ما یدعوکم به هذا الأمّیّ الی اللّه الأبدیّ انّه خیر لکم عمّا کنز فی الأرض لو انتم تفقهون انّ الّذی یأوّل ما نزّل من سمآء الوحی و یخرجه عن الظّاهر انّه ممّن حرّف کلمة اللّه العلیا و کان من الأخسرین فی کتاب مبین
عند ذلک سمعنا ضجیج الفطرة قلنا ما لی یا فطرة اسمع فی اللّیالى صریخک و فی الأیّام ضجیجک و فی الأسحار حنینک قالت یا سیّد العالم الظّاهر بالاسم الأعظم قد عقر الغافلون ناقتک البیضآء و غرقوا سفینتک الحمرآء و ارادوا ان یطفئوا نورک و یستروا وجه امرک بذلک ارتفع حنینی و حنین الأشیآء کلّها و النّاس اکثرهم من الغافلین امروز فطرت باذیال کرم تشبّث نموده و طائف حول گشته
یا شیخ احضر لتری ما لا رأت عیون الابداع و تسمع ما لا سمعت آذان الاختراع لعلّک تخلّص نفسک من طین الأوهام و تتوجّه الی المقام الأعلی الّذى فیه ینادی المظلوم الملک للّه العزیز الحمید امید آنکه بهمّت آن جناب اجنحهٔ عباد از طین نفس و هوی مطهّر شود و قابل طیران در هواء محبّت الهی گردد پرهای بطین آلوده قادر بر طیران نبوده و نیست یشهد بذلک مظاهر العدل و الانصاف ولکنّ القوم فی ریب مبین
یا شیخ از هر جهتی از جهات عباد اعتراضاتی نموده‌اند که قلم از تحریر آن استغفار مینماید مع‌ذلک نظر برحمت کبری جواب على قدر مراتب ناس داده شد که شاید از نار نفی و انکار بنور اثبات و اقرار منوّر گردند انصاف کمیاب و عدل مفقود
از جمله این آیات محکمات در جواب بعضی از ملکوت علم الهی ظاهر و نازل یا ایّها المتوجّه الی انوار الوجه قد احاطت الأوهام سکّان الأرض و منعتهم عن التّوجّه الی افق الیقین و اشراقه و ظهوراته و انواره بالظّنون منعوا عن القیّوم یتکلّمون بأهوائهم و لا یشعرون منهم من قال هل الآیات نزّلت قل ای وربّ السّموات هل اتت السّاعة بل قضت ومظهر البیّنات قد جآءت الحاقّة و اتی الحقّ بالحجّة و البرهان قد برزت السّاهرة و البریّة فی وجل و اضطراب قد اتت الزّلازل و ناحت القبائل من خشیة اللّه المقتدر الجبّار قل الصّاخّة صاحت و الیوم للّه الواحد المختار هل الطّامّة تمّت قل ای وربّ الأرباب هل القیامة قامت بل القیّوم بملکوت الآیات هل تری النّاس صرعی بلی وربّی العلیّ الأعلی هل انقعرت الأعجاز بل نسفت الجبال ومالک الصّفات قال این الجنّة و النّار قل الأولی لقائی و الأخری نفسک یا ایّها المشرک المرتاب قال انّا ما نری المیزان قل ای وربّی الرّحمن لا یراه الّا اولو الأبصار هل سقطت النّجوم قل ای اذ کان القیّوم فی ارض السّرّ فاعتبروا یا اولی الأنظار قد ظهرت العلامات کلّها اذ اخرجنا ید القدرة من جیب العظمة و الاقتدار قد نادی المناد اذ اتی المیعاد و انصعق الطّوریّون فی تیه الوقوف من سطوة ربّک مالک الایجاد یقول النّاقور هل نفخ فی الصّور قل بلی وسلطان الظّهور اذ استقرّ علی عرش اسمه الرّحمن قد اضآء الدّیجور من فجر رحمة ربّک مطلع الأنوار قد سرت نسمة الرّحمن و اهتزّت الأرواح فی قبور الأبدان کذلک قضی الأمر من لدی اللّه العزیز المنّان قال الّذین غفلوا متی انفطرت السّمآء قل اذ کنتم فی اجداث الغفلة و الضّلال من الغافلین من یمسح عینیه و ینظر الیمین و الشّمال قل قد عمیت لیس لک الیوم من ملاذ منهم من قال هل حشرت النّفوس قل ای وربّی اذ کنت فی مهاد الأوهام و منهم من قال هل نزّل الکتاب بالفطرة قل انّها فی الحیرة اتّقوا یا اولی الألباب و منهم من قال أ حشرت اعمی قل بلی وراکب السّحاب قد تزیّنت الجنّة بأوراد المعانی و سعّر السّعیر من نار الفجّار قل قد اشرق النّور من افق الظّهور و اضآءت الآفاق اذ اتی مالک یوم المیثاق قد خسر الّذین ارتابوا و ربح من اقبل بنور الیقین الی مطلع الایقان طوبی لک یا ایّها النّاظر بما نزّل لک هذا اللّوح الّذی منه تطیر الأرواح احفظه ثمّ اقرأه لعمری انّه باب رحمة ربّک طوبی لمن یقرأه فی العشیّ و الاشراق انّا نسمع ذکرک فی هذا الأمر الّذی منه اندکّ جبل العلم و زلّت الأقدام البهآء علیک و علی کلّ مقبل اقبل الی العزیز الوّهاب قد انتهی و ما تمّ اصبر انّ ربّک هو الصّبّار
هذه آیات انزلناها من قبل فی اوّل ورودنا فی سجن عکّا و ارسلناها الیک لتعرف ما نطقت به السنتهم الکذبة اذ اتی الأمر بقدرة و سلطان قد تزعزع بنیان الظّنون و انفطرت سمآء الأوهام و القوم فی مریة و شقاق قد انکروا حجّة اللّه و برهانه بعد اذ اتی من افق الاقتدار بملکوت الآیات ترکوا ما امروا به و ارتکبوا ما منعوا عنه فی الکتاب وضعوا الههم اخذوا اهوائهم الا انّهم فی غفلة و ضلال یقرؤون الآیات و ینکرونها یرون البیّنات و یعرضون عنها الا انّهم فی ریب عجاب
انّا وصّینا اولیائنا بتقوی اللّه الّذی کان مطلع الأعمال و الأخلاق انّه قائد جنود العدل فی مدینة البهآء طوبی لمن دخل فی ظلّ رایته النّورآء و تمسّک به انّه من اصحاب السّفینة الحمرآء الّتی نزّل ذکرها فی قیّوم الأسمآء
قل یا حزب اللّه زیّنوا هیاکلکم بطراز الأمانة و الدّیانة ثمّ انصروا ربّکم بجنود الأعمال و الأخلاق انّا منعناکم عن الفساد و الجدال فی کتبی و صحفی و زبری و الواحی و ما اردنا بذلک الّا علوّکم و سموّکم تشهد بذلک السّمآء و انجمها و الشّمس و اشراقها و الأشجار و اوراقها و البحار و امواجها و الأرض و کنوزها نسأل اللّه ان یمدّ اولیائه و یؤیّدهم علی ما ینبغی لهم فى هذا المقام المبارک العزیز البدیع
الی ان قلنا فی لوح آخر یا ایّها النّاظر الی الوجه وصّ العباد بتقوی اللّه تاللّه هو القائد الأوّل فی عساکر ربّک و جنوده الأخلاق المرضیّة و الأعمال الطّیّبة و بها فتحت فی الأعصار و القرون مدائن الأفئدة و القلوب و نصبت رایات النّصر و الظّفر علی اعلی الأعلام
انّا نذکر لک الأمانة و مقامها عند اللّه ربّک ربّ العرش العظیم انّا قصدنا یوماً من الأیّام جزیرتنا الخضرآء و لمّا وردنا رأینا انهارها جاریة و اشجارها ملتفّة و کانت الشّمس تلعب فی خلال الأشجار اذاً توجّهنا الی الیمین رأینا ما لا یتحرّک القلم علی ذکره و ذکر ما شهدت عین مولی الوری فی ذاک المقام الألطف الأشرف المبارک الأعلی ثمّ اقبلنا الی الیسار شاهدنا طلعة من طلعات الفردوس الأعلی قائمة علی عمود من النّور و نادت بأعلی النّدآء یا ملأ الأرض و السّمآء انظروا جمالی و نوری و ظهوری و اشراقی تاللّه الحقّ انا الأمانة و ظهورها و حسنها و اجر لمن تمسّک بها و عرف شأنها و مقامها و تشبّث بذیلها انا الزّینة الکبری لأهل البهآء و طراز العزّ لمن فی ملکوت الانشآء و انا السّبب الأعظم لثروة العالم و افق الاطمینان لأهل الامکان کذلک انزلنا لک ما یقرّب العباد الی مالک الایجاد
این مظلوم لازال اهل عالم را به ما یرفعهم و یقرّبهم دعوت نموده و از افق اعلی اشراق نموده آنچه که از برای احدی مجال توقّف و اعراض و اعتراض نمانده ولکن غافلین را نفعى نبخشیده و لا یزیدهم الّا خسارا
یا شیخ باید علما با حضرت سلطان ایّده اللّه متّحد شوند و در لیالی و ایّام به ما یرتفع به شأن الدّولة و الملّة تمسّک نمایند این حزب بتمام همّت بتهذیب نفوس و اصلاح امور متشبّث و مشغولند یشهد بذلک ما نزّل من القلم الأعلی فی هذا اللّوح المبین چه بسا از امور که سهل و آسان بنظر میآید ولکن اکثرى از آن غافل و باموری که سبب تضییع ایّام است مشغول
در آستانه یومی از ایّام کمال پاشا نزد مظلوم حاضر و از امور نافعه ذکری بمیان آمد ذکر نمودند که السن متعدّده آموخته‌اند در جواب ذکر شد عمری را تلف نموده‌اید باید مثل آن جناب و سائر وکلای دولت مجلسی بیارایند و در آن مجلس یک لسان از السن مختلفه و همچنین یک خطّ از خطوط موجوده را اختیار نمایند و یا خطّ و لسانی بدیع ترتیب دهند و در مدارس عالم اطفال را بآن تعلیم فرمایند در این صورت دارای دو لسان میشوند یکی لسان وطن و دیگری لسانی که عموم اهل عالم بآن تکلّم نمایند اگر بآنچه ذکر شد تمسّک جویند جمیع ارض قطعهٔ واحده مشاهده شود و از تعلیم و تعلّم السن مختلفه فارغ و آزاد شوند در حضور قبول فرمودند و بسیار هم اظهار فرح و مسرّت کردند و بعد بایشان ذکر شد که این فقره را بوکلا و وزرای دولت برسانند تا حکمش در ممالک جاری گردد و بعد مکرّر تشریف آوردند و از این فقره ذکرى ننمودند و حال آنکه آنچه ذکر شد سبب اتّحاد اهل عالم و اتّفاق بوده
امید آنکه دولت ایران بآن تمسّک فرماید و اجرا دارد حال خطّ بدیعی و لسان جدیدی اختراع شده اگر طالب باشند ارسال شود مقصود آنکه کل تمسّک نمایند باموری که از زحمت و مشقّت بکاهد و ایّام در آنچه سزاوار است صرف شود و بانتها رسد انّ اللّه هو المؤیّد العلیم و المدبّر الخبیر
انشآءاللّه ایران مزیّن گردد و فائز شود بآنچه که الی حین از آن محروم بوده قل یا سلطان همّت فرما تا جمیع اهل عالم بتجلّیات انوار نیّر عدل آن حضرت منوّر گردند این مظلوم جز بامانت و صدق و صفا و امور نافعه بامری ناظر نبوده و نیست او را از خائنین مشمرید سبحانک یا الهی و سیّدی و سندی ایّد حضرة السّلطان علی اجرآء اوامرک و احکامک و اظهار عدلک بین عبادک انّک انت الفضّال الفیّاض المقتدر القدیر قد اتى امر اللّه بالفضل طوبى للعاملین و طوبى للعارفین و طوبى لمن تمسّک بالحقّ منقطعاً عمّن فى السّموات و الأرضین
یا شیخ قصد شاطی بحر اعظم فرما ثمّ ادخل فی السّفینة الحمرآء الّتی قدّرها اللّه لأهل البهآء فی قیّوم الأسمآء و انّها تمرّ علی البرّ و البحر من دخل فیها نجا و من اعرض هلک اذا دخلت و فزت ولّ وجهک شطر کعبة اللّه المهیمن القیّوم و قل اللّهمّ انّی اسألک من بهائک بأبهاه و کلّ بهائک بهیّ اذاً تفتح علی وجهک ابواب الملکوت و تری ما لا رأت العیون و تسمع ما لا سمعت الآذان انّ المظلوم یعظک کما وعظک و ما اراد لک الّا الدّخول فی بحر احدیّة اللّه ربّ العالمین هذا یوم فیه تنادی کلّ الأشیآء و تبشّر النّاس بهذا الظّهور الّذی به ظهر ما کان مکنوناً مخزوناً فی علم اللّه العزیز الحمید
یا شیخ تغرّدات حمامات بیان را بر افنان سدرهٔ عرفان اصغا نمودی حال تغنّیات طیور حکمت را که در جنّت علیا مرتفع است بشنو انّه یعرّفک ما کنت غافلاً عنه اسمع ما نطق به لسان القوّة و القدرة فی کتب اللّه مقصود العارفین فی هذا الحین ارتفع النّدآء من سدرة المنتهی فی قطب الفردوس الأعلی و امرنی بأن اذکر لجنابک ما نزل فی الزّبر و الألواح و ما نطق به مبشّری الّذى فدی بنفسه لهذا النّبإ العظیم و الصّراط المستقیم قال و قوله الحقّ و قد کتبت جوهرة فی ذکره و هو انّه لا یشار باشارتی و لا بما ذکر فی البیان الی قوله عزّ و جلّ فی ذکر هذا الظّهور الأعظم و النّبإ العظیم انّه اجلّ و اعلی من ان یکون معروفاً بدونه او مستشیراً باشارة خلقه و انّنی انا اوّل عبد قد آمنت به و بآیاته و اخذت من ابکار حدائق جنّة عرفانه حدائق کلماته بلی وعزّته هو الحقّ لا اله الّا هو کلّ بأمره قائمون انتهی حمامهٔ حقیقی بر اغصان سدرهٔ الهی باین کلمات تغنّی فرموده طوبی از برای نفسی که باصغای آن فائز شد و از بحور بیان الهی که در هر کلمه‌ئی مستور اخذ نمود و آشامید و همچنین در مقام دیگر ندای بیان از اعلی الأغصان مرتفع قوله تبارک و تعالی و فی سنة التّسع انتم کلّ خیر تدرکون و در مقام دیگر میفرماید و فی سنة التّسع انتم بلقآء اللّه ترزقون انتهی این نغمات که از طیور مدائن عرفان ظاهر گشته مطابقست به ما انزله الرّحمن فی الفرقان طوبی للمتبصّرین و طوبی للفائزین
یا شیخ لعمر اللّه فرات رحمت جاری و بحر بیان موّاج و شمس ظهور مشرق و منیر بقلب فارغ و صدر منشرح و لسان صدق مبین این کلمات عالیات که از مبشّر یعنی نقطهٔ اولی ظاهر شده قرائت نما قوله عزّ بیانه مخاطباً لحضرة العظیم هذا ما قد وعدناک قبل حین الّذى اجبناک اصبر حتّی یقضی عن البیان تسعة فاذاً قل فتبارک اللّه احسن المبدعین قل هو نبأ لم یحط بعلمه احد الّا اللّه ولکن انتم یومئذ لا تعلمون انتهی و در سنهٔ تسع این ظهور اعظم از مشرق ارادهٔ الهی مشرق و لائح لا ینکره الّا کلّ غافل مریب نسأل اللّه ان یؤیّد عباده علی الرّجوع الیه و الاستغفار عمّا عملوا به فی الحیوة الباطلة انّه هو التّوّاب الغفور الرّحیم و در مقام دیگر میفرماید انّنی انا اوّل عبد قد آمنت به و بآیاته انتهی و همچنین در بیان فارسی میفرماید انّه هو الّذی ینطق فی کلّ شأن انّنی انا اللّه الی آخر بیانه جلّ و عزّ و مقصود از ذکر ربوبیّت و الوهیّت از قبل ذکر شد قد خرقنا الأحجاب و اظهرنا ما یقرّب النّاس الی اللّه مالک الرّقاب طوبی لمن فاز بالعدل و الانصاف فی هذا الفضل الّذی احاط من فی السّموات و الأرضین امراً من لدی اللّه ربّ العالمین
یا شیخ نغمات انجیل را باذن انصاف بشنو قوله عزّ بیانه که از بعد اخبار میفرماید و امّا ذلک الیوم و تلک السّاعة فلا یعلم بهما احد و لا الملائکة الّذین فی السّمآء و لا الابن الّا الأب و مقصود از اب در این مقام حقّ جلّ جلاله است و اوست مربّی حقیقی و معلّم معنوی
یوئیل میفرماید لأنّ یوم الرّبّ عظیم و مخوف جدّا فمن یطیقه اوّل در بیان جلیل مرقوم در انجیل میفرماید احدی بحین ظهور آگاه نه لم یحط به الّا اللّه العلیم الخبیر و در ثانی عظمت ظهور را ذکر مینماید و همچنین در فرقان میفرماید عمّ یتساءلون عن النّبإ العظیم اینست آن نبأئی که عظمتش در اکثری از کتب قبل و بعد مذکور اینست آن نبأئی که ارتعدت به فرائص العالم الّا من شآء اللّه الحافظ النّاصر المعین چنانچه بابصار ظاهره مشاهده شد که جمیع عباد و من فى البلاد منقلب و متحیّر گشتند الّا من شآء اللّه
یا شیخ امر عظیم است و نبأ عظیم بصبر و سکون در آیات باهرات و کلمات عالیات و ما ظهر فی هذه الأیّام تفکّر نما شاید اسرار مکنونهٔ در کتب را بیابی و بر هدایت عباد همّت نمائی ندای ارمیا را بسمع حقیقی بشنو میفرماید آه لأنّ ذلک الیوم عظیم و لیس مثله اگر آن جناب بانصاف نظر نمایند بر عظمت یوم آگاه شوند اسمع ندآء هذا النّاصح العلیم و لا تجعل نفسک محرومة عن الرّحمة الّتی سبقت الوجود من الغیب و الشّهود نغمهٔ حضرت داود را بشنو میفرماید من یقودنی الی المدینة المحصّنة مدینهٔ محصّنه عکّاست که سجن اعظم نامیده شده و دارای حصن و قلعهٔ محکم است
یا شیخ اقرأ ما نطق به اشعیا فى کتابه قوله علی جبل عال اصعدی یا مبشّرة صهیون ارفعی صوتک بقوّة یا مبشّرة اورشلیم ارفعی لا تخافی قولی لمدن یهوذا هو ذا الهک هو ذا السّیّد الرّبّ بقوّة یأتی و ذراعه تحکم له امروز جمیع علامات نمودار مدینهٔ بزرگی از آسمان نازل شده و صهیون از ظهور حقّ مهتزّ و مسرور چه که ندآء اللّه را از کلّ جهات اصغا نموده امروز اورشلیم ببشارت جدید فائز چه که مقام جمّیز سرو آزاد ایستاده اورشلیم محلّ زیارت جمیع احزاب عالم است و به قدس نامیده شده و آن و صهیون و فلسطین جمیع در این اراضی واقع اینست که میفرماید طوبی لمن هاجر الی عکّا
عاموص میفرماید انّ الرّبّ یزمجر من صهیون و یأتی صوته من اورشلیم فتنوح مراعی الرّعاة و ییبس رأس الکرمل و کرمل در کتاب الهی به کوم اللّه و کرم اللّه نامیده شده کوم تپه را میگویند و این مقامیست که در این ایّام از فضل دارای ظهور خباء مجد بر آن مرتفع گشته طوبی للواردین و طوبى للمقبلین و همچنین میفرماید یأتی الهنا و لا یصمت
یا شیخ در این بیان مقصود عالمیان که به عاموص فرموده تفکّر نما قوله فاستعدّ للقآء الهک یا اسرائیل فانّه هو ذا الّذی صنع الجبال و خلق الرّیح و اخبر الانسان ما هو فکره الّذی یجعل الفجر ظلاماً و یمشی علی مشارف الأرض یهوه اله الجنود اسمه میفرماید فجر را تاریک مینماید مقصود آنکه اگر در حین ظهور مکلّم طور نفسی خود را صبح صادق داند بقوّت و قدرت الهی تاریک میشود صبح کاذبست و خود را صادق میداند ویل له و ویل لمن اتّبعه من دون بیّنة من اللّه ربّ العالمین
اشعیا میفرماید یسمو الرّبّ وحده فی ذلک الیوم و در عظمت ظهور میفرماید ادخل الی الصّخرة و اختبئ فی التّراب من امام هیبة الرّبّ و من بهآء عظمته و در مقام دیگر میفرماید تفرح البرّیّة و الأرض الیابسة و یبتهج القفر و یزهر کالنّرجس یزهر ازهاراً و یبتهج ابتهاجاً و یرنّم یدفع الیه مجد لبنان بهآء کرمل و شارون هم یرون مجد الرّبّ بهآء الهنا انتهى
این فقرات احتیاج بتفسیر ندارد بمثابهٔ آفتاب مشرق و ظاهر و بمثابهٔ نور ساطع و لامع هر منصفی از عرف این بیان بحدیقهٔ عرفان راه یابد و فائز شود بآنچه اکثر اهل عالم از آن محجوب و ممنوعند قل اتّقوا اللّه یا قوم و لا تتّبعوا شبهات النّاعقین الّذین نقضوا عهد اللّه و میثاقه و انکروا رحمته الّتی سبقت من فی السّموات و الأرضین
و همچنین میفرماید قولوا لخائفی القلوب تشدّدوا لا تخافوا هو ذا الهکم انتهی این آیهٔ مبارکه دلیل است بر عظمت ظهور و عظمت امر چه که نفخهٔ صور عالم را مضطرب مینماید زلزله و خوف کل را احاطه میکند طوبی از برای نفسی که بنور توکّل و انقطاع منوّر گشت شدائد آن یوم او را منع نکند و نترساند کذلک نطق لسان البیان امراً من لدی الرّحمن انّه هو المقتدر القویّ الغالب القدیر حال از برای صاحبان آذان و ابصار واجب که در این کلمات عالیات که در هر یک بحور معانی و بیان مستور تفکّر نمایند لعلّ بیان مالک ادیان عباد خود را بکمال روح و ریحان بمقصد اقصی و ذروهٔ علیا که مطلع افق این ندا است فائز فرماید
یا شیخ اگر نفحات بیان را اقلّ از سمّ ابره بیابی عالم و عالمیان را بگذاری و بانوار وجه حضرت مقصود توجّه نمائی باری در کلمات حضرت روح معانی لاتحصى مستور ذکر امور کثیره فرموده ولکن نظر بعدم وجود سامعین و ناظرین اکثری را ستر نموده چنانچه میفرماید ولکن لا تستطیعون ان تحتملوا الآن آن مطلع وحی میفرماید در آن یوم اخبار بعد را حضرت موعود ذکر میفرماید چنانچه در کتاب اقدس و الواح حضرات ملوک و لوح رئیس و لوح فؤاد از قلم اعلی اکثر اموری که در ارض واقع از قبل جاری و نازل گشته
در کتاب اقدس نازل یا ارض الطّآء لا تحزنی من شیء قد جعلک اللّه مطلع فرح العالمین لو یشآء یبارک سریرک بالّذى یحکم بالعدل و یجمع اغنام اللّه الّتی تفرّقت من الذّئاب انّه یواجه اهل البهآء بالفرح و الانبساط الا انّه من جوهر الخلق لدی الحقّ علیه بهآء اللّه و بهآء من فی ملکوت الأمر فی کلّ حین این آیات از قبل نازل ولکن در این حین این آیه نازل الهی الهی یدعوک البهآء و یسألک بأنوار وجهک و امواج بحر امرک و تجلّیات شمس بیانک ان تؤیّد السّلطان علی العدل و الانصاف و لو ترید بارک به سریر الأمر و الحکم انّک انت المقتدر علی ما تشآء لا اله الّا انت السّامع المجیب افرحی یا ارض الطّآء بما جعلک اللّه افق النّور بما ولد فیک مطلع الظّهور و سمّیت بهذا الاسم الّذی به لاح نیّر الفضل و اشرقت السّموات و الأرضون سوف تنقلب فیک الأمور و یحکم علیک جمهور النّاس انّ ربّک هو العلیم المحیط اطمئنّی بفضل ربّک انّه لا تنقطع عنک لحظات الألطاف سوف یأخذک الاطمینان بعد الاضطراب کذلک قضی الأمر فی کتاب بدیع
و همچنین در لوح فؤاد و لوح پاریس و الواح اخری نازل شده آنچه که هر صاحب انصافی شهادت میدهد بر قدرت و عظمت و علم حقّ جلّ جلاله اگر بعدل ملاحظه نمایند بر سرّ این آیهٔ مبارکهٔ لا رطب و لا یابس الّا فی کتاب مبین آگاه میشوند و ادراک مینمایند ولکنّ الیوم منع النّاس اعراضهم عن ادراک ما نزّل بالحقّ من لدن منزل قدیم سبحان‌اللّه آیات باهرات از جمیع جهات احاطه نموده مع‌ذلک اکثری از عباد از مشاهده و آگاهی آن محرومند از حقّ میطلبیم توفیق عطا فرماید تا جمیع بر لآلی مستورهٔ در اصداف بحر اعظم آگاه شوند و به لک الحمد یا اله العالم ناطق گردند
یا معشر المنصفین در امواج بحر بیان و علم الهی نظر نمائید و تفکّر کنید تا بلسان ظاهر و باطن شهادت دهید بأنّ عنده علم کلّ شیء فی الکتاب لا یعزب عن علمه من شیء انّه اظهر ما کان مکنوناً اذ استوی علی عرش البیان فی المآب آنچه نازل شده کلمه بکلمه در ارض ظاهر گشته و میشود از برای احدی مجال اعراض و اعتراض نه ولکن چون انصاف مخذول و مستور اکثری باوهامات خود تکلّم مینمایند
الهی الهی لا تمنع عبادک عن التّوجّه الی نور الایقان الّذی اشرق من افق سمآء مشیّتک و لا تجعلهم یا الهی محرومین عن بحور آیاتک ای ربّ هم عبادک فی بلادک و ارقّائک فی دیارک ان لم ترحمهم من یرحمهم خذ یا الهی ایادی الّذین غرقوا فی بحر الأوهام و خلّصهم بقدرتک و سلطانک ثمّ انقذهم بذراعی اقتدارک انّک انت المقتدر علی ما تشآء و فی یمینک زمام من فی السّموات و الأرضین
و همچنین نقطهٔ اولی میفرماید بچشم او او را ببینید و اگر بچشم غیر ملاحظه کنید هرگز بشناسائی و آگاهی فائز نشوید انتهی و این فقره مخصوصست باین ظهور اعظم طوبی للمنصفین و همچنین میفرماید نطفهٔ یکسالهٔ ظهور او اقوی است از کلّ بیان این بشارتهای بیان و کتب قبل مکرّر در کتب عدیده باسامی مختلفه ذکر شده لعلّ النّاس ینصفون فیما اشرق و لاح من افق ارادة اللّه ربّ العرش العظیم
یا شیخ قل لملإ البیان در این کلمهٔ مبارکه تفکّر نمائید میفرماید جمیع بیان ورقیست از اوراق جنّت او انصفوا یا قوم و لا تکونوا من الأخسرین فی کتاب اللّه ربّ العالمین امروز سدرهٔ مبارکه با اثمار جنیّهٔ جدیدهٔ بدیعه امام وجهت موجود انظر الیها منقطعاً عن دونها کذلک نطق لسان القوّة و القدرة فی هذا المقام الّذی جعله اللّه مزیّناً بقدوم اسمه الأعظم و نبإه العظیم
و همچنین میفرماید من اوّل ذلک الأمر الی قبل ان یکمل تسعة کینونات الخلق لم تظهر و انّ کلّ ما قد رأیت من النّطفة الی ما کسوناه لحماً ثمّ اصبر حتّی تشهد خلق الآخر قل فتبارک اللّه احسن الخالقین و همچنین از اقتدار ظهور ذکر فرموده و قال حلّ لمن یظهره اللّه ان یردّ من لم یکن فوق الأرض اعلی منه اذ ذلک خلق فی قبضته و کلّ له قانتون فانّ لکم بعد حین امر ستعلمون و میفرماید فاعرف بالیقین الأقطع و الأمر المثبت الأحتم بأنّه جلّ جلاله و عزّ اعزازه و قدّس اقداسه و کبّر کبریائه و مجّد شؤوناته یعرّف کلّ شیء نفسه بنفسه فمن یقدر ان یعرفه بغیره الی قوله عزّ و جلّ ایّاک ایّاک ایّام ظهوره ان تحتجب بالواحد البیانیّة فانّ ذلک الواحد خلق عنده و ایّاک ایّاک ان تحتجب بکلمات ما نزّل فی البیان الی قوله تعالی و لا تنظر الیه الّا بعینه فانّ من ینظر الیه بعینه یدرکه والّا یحتجب ان اردت اللّه و لقائه فأرده و انظر الیه و همچنین میفرماید اگر یک آیه از آیات من یظهره اللّه را تلاوت کنی اعزّتر خواهد بود از آنکه کلّ بیان را ثبت کنی زیرا که آن روز آن یک آیه ترا نجات میدهد ولی کلّ بیان نمیدهد انتهی
قل یا معشر البیان انصفوا انصفوا ثمّ انصفوا انصفوا و لا تکونوا من الّذین ذکروا مظهر امر اللّه فی اللّیالی و الأیّام و لمّا اتی بالفضل و اشرق افق الظّهور افتوا علیه بما ناح به سکّان الملکوت و الجبروت و الّذین طافوا حول ارادة اللّه العلیم الحکیم
در این کلمهٔ علیا تفکّر نمائید میفرماید انّی مؤمن به و بدینه و بکتابه و بأدلّائه و بمناهجه و بما یظهر من عنده فی کلّ ذلک مفتخراً بنسبتی الیه و متعزّزاً بایمانی به و همچنین میفرماید ان یا کلّ شیء فی البیان فلتعرفنّ حدّ انفسکم فانّ مثل نقطة البیان یؤمن بمن یظهره اللّه قبل کلّ شیء و انّنی انا بذلک افتخرنّ علی من فی ملکوت السّموات و الأرض انتهی لعمر اللّه جمیع ذرّات کائنات بنوحه و ندبه مشغولند از ظلم معرضین بیان آیا صاحبان ابصار و آذان کجا رفتند نسأل اللّه تبارک و تعالی ان یحضرهم و ینصحهم بما ینفعهم و یمنعهم عما یضرّهم انّه هو القویّ الغالب القدیر
و همچنین میفرماید لا تحتجبنّ عن اللّه بعد ظهوره فانّ کلّ ما رفع البیان کخاتم فی یدی و انّنی انا خاتم فی یدی من یظهره اللّه جلّ ذکره یقلّب کیف یشآء لما یشآء بما یشآء انّه لهو المهیمن المتعال و همچنین میفرماید فانّه لو یجعل ما علی الأرض نبیّاً لیکوننّ انبیآء عند اللّه و همچنین میفرماید و اذاً یوم ظهور من یظهره اللّه کلّ من علی الأرض عنده سوآء فمن یجعله نبیّاً کان نبیّاً من اوّل الّذی لا اوّل له الی آخر الّذی لا آخر له لأنّ ذلک ممّا قد جعله اللّه و من یجعله ولیّاً فذلک ما کان ولیّاً فی کلّ العوالم فانّ ذلک ممّا قد جعله اللّه لأنّ مشیّة اللّه لن یظهر الّا بمشیّته و ارادة اللّه لم یظهر الّا بارادته و انّه لهو القاهر المقتدر المنیع انتهی
باری در هر مقامی ذکر فرموده‌اند آنچه را که سبب اقبال و ارتفاع و ارتقا و هدایت خلق است ولکن معدودی غیر منصفین حجاب شدند و سدّی حائل گشته‌اند و عباد را از توجّه بانوار وجه منع کرده‌اند نسأل اللّه ان یطردهم بسلطانه و یأخذهم بأخذه انّه هو المقتدر العزیز الحکیم
و همچنین میفرماید فانّ مثله جلّ ذکره کمثل الشّمس لو یقابلنه الی ما لا نهایة مرایا کلّهنّ لیستعکسن من تجلّی الشّمس فى حدّهم و ان لم یقابلها من احد فیطلع الشّمس و یغرب و الحجاب للمرایا و انّی ما قصّرت عن نصحی ذلک الخلق و تدبیری لاقبالهم الی اللّه ربّهم و ایمانهم باللّه بارئهم و ان یؤمننّ به یوم ظهوره کلّ ما على الأرض فاذاً یسرّ کینونتی حیث کلّ قد بلغوا الی ذروة وجودهم و وصلوا الی طلعة محبوبهم و ادرکوا ما یمکن فی الامکان من تجلّی مقصودهم والّا یحزن فؤادی و انّی قد ربّیت کلّ شیء لذلک فکیف یحتجب احد علی هذا قد دعوت اللّه و لأدعونّه انّه قریب مجیب
و همچنین میفرماید بقدر اسم مؤمن هم در حقّ آن شجرهٔ لاشرقیّه و لاغربیّه راضی نمیشوند چه اگر راضی شوند حزن بر او وارد نمیآورند انتهى یا اذن عالم آیا شنیدی بچه عجز این بیانات از مشرق ارادهٔ مطلع اسماء ظاهر گشته میفرماید کل را تربیت نمودم از برای عرفان این ظهور ولکن اهل بیان بقدر اسم مؤمن هم در حقّ آن سدرهٔ مبارکهٔ لاشرقیّه راضی نمیشوند آه آه عمّا ورد علی نفسى لعمر اللّه قد ورد علیّ من الّذی ربّیته فی اللّیالی و الأیّام ما ناح به روح القدس و اهل خبآء عظمة اللّه مالک هذا الیوم البدیع
و همچنین ردّاً لبعضی از معرضین میفرماید چه کسی عالم بظهور نیست غیر اللّه هر وقت شود باید کل تصدیق بنقطهٔ حقیقت نمایند و شکر الهی بجای آورند انتهى معرضین بمثابهٔ امّت یحیی تکلّم نمودند چه که آن نفوس هم بر حضرت روح اعتراض کردند که شریعت یحیی تمام نشد تو از برای چه آمدی حال هم معرضین مع آنکه ابداً با ما نبودند و اطّلاع از اصل امر نداشته و ندارند که از که بوده و چه بوده گفته‌اند آنچه را که اشیاء کلّها بنوحه و ندبه مشغول لعمری انّ الأخرس لا یقدر ان یقوم امام ملکوت البیان اتّقوا اللّه یا قوم ثمّ اقرؤوا ما نزّل بالحقّ فی الباب الثّامن من الواحد السّادس من البیان و لا تکونوا من المعرضین و همچنین امر فرموده که در هر نوزده روز یک دفعه در این باب نظر کنند لعلّ در ظهور من یظهره اللّه محتجب نشوند بشئونی دون شأن آیات که اعظم حجج و براهین بوده و هست انتهی
حضرت یحیی بن زکریّا فرموده آنچه را که مبشّر فرموده قائلاً توبوا لأنّه قد اقترب ملکوت السّموات انّی اعمّدکم بمآء للتّوبة ولکنّ الّذی یأتی بعدی هو اقوی منّی الّذی لست اهلاً ان احمل حذائه اینست که مبشّر میفرماید در مقام خضوع و خشوع که جمیع بیان ورقی است از اوراق جنّت او و همچنین میفرماید من اوّل عابدینم و افتخار میکنم بنسبتی الیه یا قوم مع‌ذلک اهل بیان عمل نمودند آنچه را که ذی‌الجوشن و ابن انس و اصبحی از آن پناه بخدا برده و میبرند این مظلوم در شب و روز بارتفاع امر الهی امام وجوه ادیان مشغول و آن نفوس باسبابی که سبب ذلّت و علّت اذیّت بوده متمسّک
و همچنین میفرماید او را شناخته بآیات او و احتیاط در عرفان او نکرده که بقدر همان در نار محتجب خواهید بود انتهی ای معرضین بیان در این کلمهٔ علیا که از مطلع بیان نقطهٔ عرفان جاری شده تفکّر نمائید و در این حین آن کلمه را بشنوید میفرماید در آن روز آن آفتاب حقیقت اهل بیان را خطاب مینماید و این سورهٔ فرقان را تلاوت میفرماید قل یا ایّها الکافرون لا اعبد ما تعبدون و لا انتم عابدون ما اعبد و لا انا عابد ما عبدتم و لا انتم عابدون ما اعبد لکم دینکم و لی دین سبحان‌اللّه مع این بیانات واضحه و آثار لامعهٔ مشرقه کل باوهام خود مشغولند و از حضرت مقصود غافل و محجوب یا معرضین از نوم غفلت بیدار شوید و این کلمهٔ مبشّر را بشنوید میفرماید شجرهٔ اثبات باعراضش از او از نفی محسوب و شجرهٔ نفی باقبالش باو از اثبات محسوب و همچنین میفرماید اگر نفسی ادّعا نماید و اتیان بحجّت ننماید تعرّض منمائید و حزن وارد میاورید انتهی باری این مظلوم در لیالی و ایّام به قل یا ایّها الکافرون ناطق که شاید سبب تنبّه شود و خلق را بطراز انصاف مزیّن دارد
حال در این کلمات که عرف یأس از آن متضوّع تفکّر نمائید فی مناجاته مع الأحزان الی اللّه ربّ العالمین قوله سبحانک اللّهمّ فاشهد بأنّی بذلک الکتاب قد اخذت عهد ولایة من تظهرنّه عن کلّ شیء قبل عهد ولایتی و کفی بک و بمن آمن بآیاتک علیّ شهدآء و انّک انت حسبی علیک توکّلت و انّک کنت علی کلّ شیء حسیبا
و در مقام دیگر میفرماید ان یا شموس المرایا انتم الی شمس الحقیقة تنظرون فانّ قیامکم بها لو انتم تتبصّرون کلّکم کحیتان بالمآء فی البحر تتحرّکون و تحتجبون عن المآء و تسألون عمّا انتم به قائمون و همچنین میفرماید لأشکونّ الیک ان یا مرآة جودی عن کلّ المرایا کلّ بألوانهم الیّ لینظرون انتهی این خطاب از مصدر امر حضرت وهّاب بجناب آقا سیّد جواد مشهور به کربلائی نازل
حقّ شاهد و عالم گواه که آن سیّد با این مظلوم بوده و در ردّ معرضین هم شرحی مبسوط نوشته و دو لوح هم که در آن از ظهور حقّ گواهی داده و از دونش اشارات اعراض ظاهر و هویدا نزد جناب حیدر قبل علی فرستادیم و خطّ او نزد کل معلوم و واضح است و مقصود از این عمل آنکه شاید منکرین بفرات اقرار فائز شوند و معرضین بنور اقبال منوّر گردند حقّ شاهد که این مظلوم مقصودی جز القای کلمهٔ الهی نداشته طوبی للمنصفین و ویل للمعرضین معرضین تدبیرها نموده‌اند و بحیلها تمسّک جسته‌اند از جمله صورت این سیّد را گرفته‌اند و همچنین صور بعضی را بعد هر کدام را در ورقی چسبانده‌اند و فوق اینها صورت میرزا یحیی را باری بهر اسبابی از برای انکار حقّ تمسّک جسته‌اند قل
و سیّد مذکور منکرین را نصیحت نموده و بافق اعلی دعوت کرده ولکن در احجار ملساء تأثیری ننمود و در باره‌اش گفته‌اند آنچه را که او از آن بحقّ جلّ جلاله پناه برده و حال عرائضی که بساحت اقدس ارسال داشته موجود است طوبی للمنصفین
حال در شکایت نقطهٔ اولی از مرایا تفکّر نمائید شاید سبب انتباه گردد و عباد از شمال اوهام و ظنون بیمین ایمان و ایقان توجّه نمایند و آگاه گردند بآنچه که از او محجوبند مع آنکه از عالم نیستی بهستی مخصوص عرفان این امر اعظم آمده‌اند و همچنین میفرماید و اجعل اللّهمّ تلک الشّجرة کلّها له لیظهرن منها ثمرات ما قد خلق اللّه فیها لمن قد اراد اللّه ان یظهر به ما اراد فانّنی انا وعزّتک ما اردت ان یکون على تلک الشّجرة من غصن و لا ورق و لا ثمر لن یسجد له یوم ظهوره و لا یسبّحک به بما ینبغی لعلوّ علوّ ظهوره و سموّ سموّ بطونه و ان شهدت یا الهی علیّ من غصن او ورق او ثمر لم یسجد له یوم ظهوره فاقطعه اللّهمّ عن تلک الشّجرة فانّه لم یکن منّی و لا یرجع الیّ انتهی
یا اهل بیان لعمر اللّه این مظلوم خیالی نداشته الّا اظهار امری که بآن مأمور بوده اگر بسمع فطرت توجّه نمائید از جمیع ارکان و اعضا و عروق حتّی از موهای مظلوم اصغا مینمائید آنچه را که سبب توجّه و انجذاب ملأ اعلى و ناسوت انشاء است
یا هادی حمیّهٔ جاهلیّهٔ قبل عباد بیچاره را از صراط مستقیم منع نمود در حزب شیعه تفکّر نما هزار و دویست سنه یا قائم گفتند و بالأخره جمیع بر شهادتش فتوی دادند و شهیدش نمودند مع آنکه بحقّ جلّ جلاله و حضرت خاتم و اوصیا قائل و مقرّ و معترف بودند حال قدری فکر لازم که شاید معلوم شود سببی که مابین حقّ و خلق حائل شد چه بوده و علّت اعتراض و انکار چه عملی شده
یا هادی نالهٔ منابر را اصغا نمودیم که علمای عصر ظهور بقول جمیع بر آن ارتقا جستند و حقّ را سب نموده و بر آن جوهر وجود و اصحابش وارد آوردند آنچه که چشم عالم ندید و گوش عالم نشنید حال تو باسم وصایت و مرآتیّت مردم را دعوت نموده و مینمائی مع آنکه اطّلاع از امر نداشته و نداری چه که با ما نبودی
جمیع این حزب میدانند که سیّد محمّد یکی از خدّام بوده در ایّامی که حسب الخواهش دولت علیّهٔ عثمانی بآن شطر توجّه نمودیم همراه بوده و بعد از او ظاهر شد آنچه که لعمر اللّه قلم اعلی گریست و لوح نوحه نمود لذا طردش نمودیم و به میرزا یحیی پیوست و عمل نمود آنچه را که هیچ ظالمی ننمود ترکناه و قلنا اخرج یا غافل بعد از ظهور این کلمه به مولوی‌خانه رفته با آنها بوده الی ان جآء امر الخروج
یا هادی سبب اوهام جدیده مشو مرّةً اخری بترتیب حزبی مثل حزب شیعه راضی مباش تفکّر نما چه مقدار خون ریخته شد از جمله خود تو که مدّعی علم بودی و همچنین علمای شیعه طرّاً در سنهٔ اولی و اخری حقّ را لعن نمودید و فتوی بر سفک دم اطهرش دادید اتّق اللّه یا هادی راضی مشو عباد مجدّد باوهام قبل مبتلا شوند اتّق اللّه و لا تکن من الظّالمین این ایّام اصغا شد در جمع بیان و محو آن همّت نموده‌ئی این مظلوم از تو میطلبد این اراده را لوجه اللّه ترک نمائی ادراک و عقل تو از سیّد عالم برتر و بالاتر نبوده و نیست حقّ شاهد و گواهست که این مظلوم بیان را تلاوت ننموده و مطالبش را ندیده اینقدر معلوم و واضح و مبرهنست که کتاب بیان را اسّ کتب خود قرار فرموده از خدا بترس در اموری که شأن تو نیست داخل مشو هزار و دویست سنه شیعهٔ بیچاره را امثال تو ببئر اوهام و ظنون مبتلا نمودند بالأخره در یوم جزا ظاهر شد آنچه که ظالمهای قبل بحقّ پناه بردند
حال صریخ حضرت نقطه را از بیانش ادراک نما عرض میکند الهی اگر از این سدره که آن وجود مبارک باشد ثمری یا ورقی یا غصنی ظاهر شود که بتو ایمان نیاورد او را این حین قطع نما و همچنین میفرماید اگر نفسی کلمه‌ئی بگوید من غیر برهان ردّش ننمائید و حال با صد جلد کتاب ردّش کرده‌ئی و مسروری
مجدّد میگویم و التماس میکنم ببصر حدید در آنچه نازل شده ملاحظه نما نفحات بیان این ظهور غیر بیانات قبل است این مظلوم لازال مبتلا بوده و مقرّ امنی که در کتب حضرت اعلی و یا غیر نظر نماید نداشته بعد از ورود در عراق بامر حضرت پادشاه ایران ایّده اللّه دو ماه او ازید فاصله میرزا یحیی وارد شد ذکر نمودیم ما را حسب الأمر باینجا فرستاده‌اند تو خوبست در ایران باشی و میرزا موسای اخوی را میفرستیم بطرف دیگر چه که اسم شما در دیوان نیامده میتوانید بخدمتی قیام نمائید بعد این مظلوم دو سنه منقطعاً عن العالم هجرت کرد از بغداد بعد از رجوع مشاهده شد توقّف کرده و سفرش در عهدهٔ تأخیر مانده این مظلوم بسیار محزون شد حقّ شاهد و گواه که در جمیع احیان بنشر امر مشغول بوده‌ایم سلاسل و اغلال منع ننمود کند و حبس از اظهار بازنداشت و در آن ارض بر منع از فساد و اعمال غیر مرضیّهٔ غیر طیّبه قیام نمودیم و لیلاً و نهاراً بجمیع اطراف الواح ارسال شد و مقصودی جز تهذیب نفوس و اعلای کلمهٔ مبارکه نبوده
مخصوص چند نفر معیّن نمودیم بر جمع آثار نقطه و بعد از جمع میرزا یحیى و میرزا وهّاب خراسانی که به میرزا جواد معروف بود این دو را در محلّی جمع نمودیم و دو دوره کتب حضرت نقطه را حسب الأمر نوشته و تمام نموده‌اند لعمر اللّه این مظلوم از کثرت مراوده با ناس کتب را ندیده و از آثار نقطه ببصر ظاهر مشاهده ننموده و این آثار نزد این دو بوده که هجرت واقع شد و قرار شد میرزا یحیی این نوشتجات را برداشته بشطر ایران توجّه نماید و در آن اراضی انتشار دهد و این مظلوم حسب الاستدعای وزرای دولت علیّه بآن شطر توجّه نمود بعد از ورود در موصل مشاهده شد میرزا یحیی پیش از حرکت مظلوم رفته و منتظر است باری کتب و آثار در بغداد ماند و او خود بشطر علیّه توجّه نمود و جزء این عباد شد حال حقّ شاهد است بر این مظلوم چه گذشت چه که بعد از زحمتهای زیاد آثار را گذاشت و خود بمهاجرین پیوست مدّتها این مظلوم باحزان نامتناهیه مبتلا تا آنکه بتدبیری که غیر حقّ کسى آگاه نیست آثار را بمقام دیگر و ارض دیگر فرستادیم چه که در عراق عرب باید اوراق را در هر شهر ملاحظه نمود والّا از هم میریخت و ضایع میشد ولکنّ اللّه حفظها و ارسلها الی مقام قدّره اللّه من قبل انّه هو الحافظ المعین
هر جا این مظلوم رفت میرزا یحیی از عقب آمد خود تو گواهی و میدانی که آنچه ذکر شد صدقست ولکن در سرّ سیّد اصفهانی او را اغوا نمود و عمل نمودند آنچه را که سبب فزع اکبر شد ایکاش از مأمورین دولت سؤال مینمودید عمل میرزا یحیی را در آن ارض از همه گذشته اقسمک باللّه الفرد الواحد المقتدر القدیر که در نوشتجاتی که باسم او نزد نقطهٔ اولی رفته ملاحظه نما تا آثار حقّ را بمثابهٔ آفتاب ممتاز مشاهده نمائی و همچنین از کلمات نقطهٔ بیان روح ما سواه فداه ظاهر شده آنچه که هیچ سترى آن را منع ننماید و سبحات جلال و حجبات اهل ضلال آن را از ظهور بازندارد قد خرقت الأحجاب من اصبع ارادة ربّک القویّ الغالب القدیر بلی مفترین و مغلّین را چاره نبوده و نیست چندی قبل مذکور شد کتاب ایقان و بعضی از الواح را نسبت بغیر داده‌ئی لعمر اللّه هذا ظلم عظیم غیر از ادراک آن عاجز است تا چه رسد بتنزیل آن
حسن مازندرانی حامل هفتاد لوح بوده و چون فوت شد آن الواح را بصاحبانش ندادند و بیکى از اختهای این مظلوم که من غیر جهت اعراض نموده سپردند اللّه یعلم ما ورد علی الواحه و آن اخت ابداً با ما نبوده قسم بآفتاب حقیقت بعد از ظهور این امور میرزا یحیی را ندیده و از امر مطّلع نبوده چه که آن ایّام موافق نبوده‌اند ایشان در محلّه‌ئی و این مظلوم در محلّهٔ دیگر ساکن ولکن محض عنایت و محبّت و شفقت چند یوم قبل از حرکت نزد او و والده‌اش رفته که شاید از کوثر ایمان بیاشامند و بآنچه الیوم سبب تقرّب الی اللّه است فائز گردند حقّ میداند و شاهد و خود او گواه که غیر این بهیچوجه خیالی نبوده تا آنکه الحمد للّه از فضل الهی فائز شد و بطراز محبّت مزیّن گشت ولکن بعد از اسیری و هجرت ما از عراق به آستانه دیگر از او خبری نرسید و بعد از تفریق در ارض طاء با جناب اخوی میرزا رضا قلی ملاقات نشد و خبری از او مخصوصاً نرسید در اوّل ایّام کل در یک بیت ساکن بودیم و بعد آن بیت در خریمه بقیمت نازلی رفت و فرمانفرما و حسام‌السّلطنه این دو برادر خریدند و قسمت نمودند بعد از این حادثه مابین ما و اخوی تفریق حاصل ایشان بدر مسجد شاه و ما در دروازهٔ شمیران ساکن ولکن از اخت از بعد من غیر جهت آثار عناد ظاهر این مظلوم بهیچوجه سخنی نگفته الّا آنکه بنت اخوی مرحوم میرزا محمّد حسن علیه بهآء اللّه و سلامه و رحمته که مخطوبهٔ غصن اعظم بوده او را اخت این مظلوم از نور بخانهٔ خود برده و بمقرّ دیگر فرستاد جمعی از اصحاب و دوستان از اطراف شکایت نمودند چه که این امر بسیار عظیم بود موافق رأی هیچیک از اولیای حقّ واقع نشد عجب در اینکه اخت او را بمحلّ خود برده و ترتیبات داده بمقام دیگر فرستاده مع‌ذلک این مظلوم ساکت و صامت بوده و هست مگر آنکه مخصوص تسکین احباب یک کلمه اظهار رفت و حقّ شاهد و گواه است که آنچه گفته شد حقیقت بوده و براستی گفته و احدی از اولیای این اطراف و آن اراضی گمان نمیکردند که از اخت چنین امری که خلاف حمیّت و محبّت و دوستی است واقع شود بعد از ظهور این امر سبیل را مقطوع دیدند و عمل نمودند آنچه را که کل میدانید و میدانند دیگر معلومست که چه مرتبه حزن از این عمل بر مظلوم وارد شد و بعد به میرزا یحیی پیوست و حال مختلف شنیده میشود معلوم نیست چه میگوید و چه میکند نسأل اللّه تبارک و تعالی ان یرجعها الیه و یؤیّدها علی الانابة لدی باب فضله انّه هو العزیز التّوّاب و هو المقتدر الغفّار
و همچنین در مقام دیگر میفرماید اگر در این حین ظاهر شود من اوّل عابدین و اوّل ساجدینم انتهى یا قوم انصاف دهید مقصود حضرت اعلی آنکه قرب ظهور ناس را از شریعهٔ باقیهٔ الهیّه منع ننماید چنانچه اصحاب یحیی را از اقرار به روح منع نمود مکرّر فرموده و میفرماید بیان و آنچه در او نازل شده شما را از آن ساذج وجود و مالک غیب و شهود منع ننماید مع این حکم محکم اگر کسی به بیان تمسّک نماید از ظلّ سدرهٔ مبارکهٔ علیا خارج است انصفوا یا قوم و لا تکونوا من الغافلین
و همچنین میفرماید باسماء از مالک آن محتجب ممانید حتّی اسم النّبیّ فانّ ذلک الاسم یخلق بقوله و همچنین در باب سابع از واحد ثانی میفرماید ای اهل بیان نکرده آنچه اهل فرقان کردند که ثمرات لیل خود را باطل کنید الی ان قال عزّ ذکره میفرماید اگر بظهور او فائز شدی و اطاعت نمودی ثمرهٔ بیان را ظاهر کردی والّا لائق ذکر نیستی نزد خداوند ترحّم بر خود کرده اگر نصرت نمیکنی مظهر ربوبیّت را محزون نکرده الی قوله جلّ شأنه اگر بلقآء اللّه فائز نمیگردی آیة اللّه را هم محزون نکرده باشی از نفع مدیّنین به بیان میگذرد هرگاه شما از ضرر باو بگذرید اگرچه میدانم نخواهید کرد انتهی
یا هادی گویا بسبب این بیانات حقّه است اراده نموده‌ئی بیان را محو کنی بشنو ندای مظلوم را و از این ظلم که ارکان بیان از آن مضطربست بگذر من در چهریق نبوده‌ام و در ماکو نبوده‌ام حال مابین مریدهای شما حرفها ظاهر شده بعینه آنچه حزب شیعه میگفتند که این قرآن تمام نیست حضرات هم میگویند این بیان آن بیان نیست خطّ جناب آقا سیّد حسین موجود خطّ میرزا احمد موجود
نفسىی که یک لطمه در دنیا نخورده و همیشه پنج نفس از امآء اللّه نزدش بوده او را مظلوم میگوئی و حقّ که از اوّل عمر تا بحال دست اعدا بوده و ببدترین عذابهای عالم معذّب گشته باو نسبت داده‌ئی آنچه را که یهود در حقّ مسیح نگفته اسمع ندآء المظلوم و لا تکن من الأخسرین
و همچنین میفرماید چه بسا ناری را که خدا نور میکند به من یظهره اللّه و چه بسا نوری را که نار میفرماید به او و می‌بینم ظهور او را مثل این شمس در وسط السّمآء و غروب کل را بمثل نجوم لیل در نهار انتهی یا عالم هل لک اذن لتسمع ندآء الحقّ و تنصف فى هذا الظّهور الّذی اذ ظهر نطق الطّور قد اتی مکلّمی بآیات واضحات و براهین لائحات رغماً لکلّ غافل بعید و کلّ مفتر کذّاب الّذین ارادوا ان یطفئوا نور اللّه بمفتریاتهم و یمحوا آثار اللّه بغلّهم الا انّهم من الظّالمین فی کتاب اللّه ربّ العالمین
و همچنین میفرماید بیان از اوّل تا آخر مکمن جمیع صفات اوست و خزانهٔ نار و نور او انتهی سبحان‌اللّه عرف این بیان انسان را اخذ مینماید چه که بکمال حزن میفرماید آنچه را که مشاهده مینماید و همچنین بجناب حرف حیّ یعنی ملّا باقر علیه بهآء اللّه و عنایته میفرماید لعلّک فی ثمانیة سنة یوم ظهوره تدرک لقائه انتهی
اعرف یا هادی و کن من السّامعین انصاف ده اکثر اصحاب الهی و ادلّای حقّ شهید شدند تو هنوز موجودی آیا حفظ تو از چه بوده لعمر اللّه از انکار و شهادت نفوس مقدّسه از اقرار هر صاحب عدل و انصافی باین فقره گواهی میدهد چه که سبب و علّت این دو بمثابهٔ آفتاب ظاهر و مشهود
و همچنین خطاب به دیّان مظلوم شهید میفرماید ستعرفنّ قدرک بقول من یظهره اللّه و همچنین او را حرف ثالث مؤمن به من یظهره اللّه فرموده بقوله و انّک انت یا حرف الثّالث المؤمن بمن یظهره اللّه و همچنین میفرماید ولکنّ اللّه اذا شآء لیعرّفنّک بقول من یظهره اللّه حضرت دیّان که بقول نقطه روح ما سواه فداه مخزن امانت حقّ جلّ جلاله و مکمن لآلی علم اوست او را بظلمی شهید نمودند که ملأ اعلى گریست و نوحه نمود و اوست نفسی که علم مکنون مخزون را باو تعلیم فرموده و در او ودیعه گذاشته بقوله ان یا اسم الدّیّان هذا علم مکنون مخزون قد اودعناک و آتیناک عزّاً من عند اللّه اذ عین فؤادک لطیف تعرف قدره و تعزّ بهائه و قد منّ اللّه علی نقطة البیان بعلم مکنون مخزون ما نزّل اللّه قبل ذلک الظّهور و هو اعزّ من کلّ علم عند اللّه سبحانه و قد جعله حجّة من عنده بمثل ما قد جعل الآیات حجّة من عنده انتهی آن مظلوم که دارای خزینهٔ علم الهی بود مع جناب میرزا على اکبر از منتسبین نقطه علیه بهآء اللّه و رحمته و جناب آقا ابوالقاسم کاشی و جمعی دیگر بفتوای میرزا یحیی کل را شهید نمودند
یا هادی کتابش نزد تو حاضر است آنکه اسمش را مستیقظ گذارده بخوان اگرچه دیده‌ئی ولکن مکرّر مشاهده نما لعلّک تتّخذ لنفسک فی خبآء الصّدق مقاماً رفیعاً
و همچنین آقا سیّد ابرهیم که در باره‌اش از قلم نقطهٔ اولی این کلمات جاری قوله تعالی ان یا خلیلی فی الصّحف و ان یا ذکری فی الکتب من بعد الصّحف و ان یا اسمی فى البیان انتهی او و دیّان را ابوالشّرور و ابوالدّواهی نامیده حال انصاف ده که بر این مظلومها چه وارد شده مع آنکه یکی در خدمتش مشغول و دیگری بر او وارد باری لعمر اللّه باعمالی عامل بوده که قلم حیا میکند از ذکرش
قدری در عصمت نقطهٔ اولی تفکّر کن ملاحظه نما چه ظاهر گشته وقتی که این مظلوم از هجرت دوساله که در صحاری و جبال سالک بود و بسبب بعضی از نفوس که مدّتها در بیابانها دویدند رجوع به دارالسّلام نمود میرزا محمّد على نامی رشتی بحضور آمد و امام جمعی بکلمه‌ئی نطق نمود در بارهٔ عصمت آن حضرت که فی‌الحقیقه حزن جمیع اقطار را اخذ نمود سبحان‌اللّه چگونه راضی شدند که باین خیانت اعظم تمسّک جستند باری از حقّ میطلبیم که عامل را توفیق بخشد بر توبه و انابه انّه هو المؤیّد الحکیم
و جناب دیّان علیه بهآء اللّه و رحمته بحضور فائز مطابق آنچه از قلم نقطهٔ اولی ظاهر شد نسأل اللّه ان یؤیّد الغافلین علی التّوجّه الیه و المعرضین علی الاقبال الی شطره و المنکرین علی التّصدیق علی هذا الأمر الّذی اذ ظهر نطقت الأشیآء کلّها قد اتی من کان مکنوناً فی کنز العلم و مرقوماً من القلم الأعلی فی الکتب و الصّحف و الزّبر و الألواح
در این مقام لازم شد احادیثی که در شأن این مدینهٔ مبارکهٔ مشرّفه یعنی عکّا وارد شده ذکر شود لعلّک تتّخذ یا هادی الى الصّدق طریقاً و الی اللّه سبیلاً
ما ورد فی فضل عکّا و البحر و عین البقر الّتی بعکّا حدّثنا
عبدالعزیز بن عبدالسّلام عن النّبیّ صلّی اللّه علیه و سلّم انّه قال انّ عکّا مدینة بالشّام قد اختصّها اللّه برحمته
و قال ابن مسعود رضی اللّه عنه انّ النّبیّ صلّی اللّه علیه و سلّم قال الا انّ افضل السّواحل عسقلان و انّ عکّا افضل من عسقلان و فضل عکّا علی عسقلان و علی جمیع السّواحل کفضل محمّد علی جمیع الأنبیآء الا اخبرکم بمدینة بین جبلین فی الشّام فی وسط المرج یقال لها عکّا الا و انّ من دخلها راغباً فیها و فی زیارتها غفر اللّه له ما تقدّم من ذنبه و ما تأخّر و من خرج منها غیر زائر الا لم یبارک اللّه له فی خروجه الا و انّ فیها عیناً یقال لها عین البقر من شرب منها شربةً ملأ اللّه قلبه نوراً و امّنه من العذاب الأکبر یوم القیامة
و عن انس بن مالک رضی اللّه عنه قال قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه و سلّم انّ فی السّواحل مدینة معلّقة تحت ساق العرش یقال لها عکّا من بات فیها مرابطاً احتساباً للّه تعالی کتب اللّه له ثواب الصّابرین و القائمین و الرّاکعین و السّاجدین الی یوم القیامة
و قال صلّی اللّه علیه و سلّم الا اخبرکم بمدینة علی شاطئ البحر بیضآء حسن بیاضها عند اللّه تعالی یقال لها عکّا و انّ من قرصه برغوث من براغیثها کان عند اللّه افضل من طعنة نافذة فی سبیل اللّه الا و انّ من اذّن فیها کان له مدّ صوته فی الجنّة و من قعد فیها سبعة ایّام مقابل العدوّ حشره اللّه مع الخضر علیه السّلام و امّنه اللّه من الفزع الأکبر یوم القیامة و قال صلّی اللّه تعالی علیه و سلّم الا و انّ فی الجنّة ملوکاً و سادات و فقرآء عکّا ملوک الجنّة و ساداتها و انّ شهراً فی عکّا افضل من الف سنة فی غیرها
و عن رسول اللّه صلّی اللّه علیه و سلّم انّه قال طوبی لمن زار عکّا و طوبی لمن زار زائر عکّا طوبی لمن شرب من عین البقر و اغتسل من مائها فانّ الحور العین یشربن الکافور الّذی فی الجنّة من عین البقر و عین سلوان و بئر زمزم طوبی لمن شرب من هؤلآء العیون و اغتسل من مائهنّ فقد حرّم اللّه علیه و علی جسده نار جهنّم یوم القیامة
و عن النّبیّ صلّی اللّه علیه و سلّم انّه قال فی عکّا نوافل و فواضل یخصّ اللّه بها من یشآء من قال فی عکّا سبحان اللّه و الحمد للّه و لا اله الّا اللّه و اللّه اکبر و لا حول و لا قوّة الّا باللّه العلیّ العظیم کتب اللّه له الف حسنة و محا عنه الف سیّئة و رفع له الف درجة فی الجنّة و غفر له ذنوبه و من قال فی عکّا استغفر اللّه غفر اللّه له ذنوبه کلّها و من ذکر اللّه فی عکّا بالغدوّ و الآصال و العشیّ و الابکار کان عند اللّه افضل من نقل السّیوف و الرّماح و السّلاح فی سبیل اللّه تعالی
و قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه و سلّم من نظر بالبحر عند الزّوال و کبّر اللّه عند الغروب غفر اللّه له ذنوبه ولو کانت مثل رمل عالج و من عدّ اربعین موجة و هو یکبّر اللّه تعالی غفر اللّه له ما تقدّم من ذنبه و ما تأخّر
و قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه و سلّم من نظر الی البحر لیلة کاملة کان افضل من شهرین کاملین بین الرّکن و المقام و من تربّی فی السّواحل خیر ممّن تربّی فی غیرها و النّائم فی السّواحل کالقائم فی غیرها انتهی