آیا در این فقره که خاتم انبیا روح ما سواه فداه فرموده چه میگویند میفرماید سترون ربّکم کما ترون البدر فى لیلة اربعة عشر و حضرت امیر علیه السّلام در خطبهٔ طتنجیّه میفرماید فتوقّعوا ظهور مکلّم موسی من الشّجرة علی الطّور و همچنین حسین بن علی علیه السّلام میفرماید أ یکون لغیرک من الظّهور ما لیس لک حتّی یکون هو المظهر لک عمیت عین لا تراک
امثال این اذکار از بیانات اولیا صلوات اللّه علیهم مذکور و مشهور و در کتب معتبره موجود طوبی لمن ینظر و یتکلّم بالصّدق الخالص نعیم از برای نفسی که خود را بمدد کوثر بیان مقصود عالمیان از ظنون و اوهام طاهر نمود و سبحات جلال را باسم غنیّ متعال شقّ کرد و از عالم و عالمیان گذشت و قصد سجن اعظم نمود
یا شیخ نفحات وحی از دونش ممتاز و بیان الهی مابین کتب بمثابهٔ آفتاب مشرق و لائح طوبى لمن وجد و عرف و قال لک الحمد یا مقصود العالم و لک الشّکر یا محبوب افئدة المخلصین
مقصود از ذکر الوهیّت و ربوبیّت را عباد ملتفت نشده‌اند چه اگر بیابند از مقام خود قیام کنند و بکلمهٔ تبنا الی اللّه ناطق گردند حضرت خاتم روح ما سواه فداه میفرماید لنا مع اللّه حالات نحن فیها هو و هو نحن و هو هو و نحن نحن
از این مقام هم گذشته چرا مقامات دیگر را که از قلم ابهی نازل ذکر ننموده‌اند لسان مظلوم در اکثری از ایّام و لیالی باین کلمات عالیات ناطق الهی الهی اشهد بوحدانیّتک و فردانیّتک و بأنّک انت اللّه لا اله الّا انت لم تزل کنت مقدّساً عن ذکر دونک و ثنآء غیرک و لا تزال تکون بمثل ما قد کنت من قبل و من بعد اسألک یا مالک القدم بالاسم الأعظم و بتجلّیات نیّر ظهورک فی طور البیان و بأمواج بحر علمک فی الامکان ان تؤیّدنی علی ما یقرّبنی الیک و یقطعنی عن دونک وعزّتک یا اله الکائنات و مقصود الممکنات احبّ ان اضع وجهی على کلّ بقعة من بقاع ارضک لعلّه یتشرّف بمقام تشرّف بقدوم اولیائک
لعمر اللّه اوهام عباد را از افق ایقان محروم نموده و ظنون از رحیق مختوم منع کرده براستی میگویم و لوجه اللّه میگویم این عبد و این مظلوم شرم دارد خود را به هستی و وجود نسبت دهد تا چه رسد بمقامات فوق آن انسان بصیر هر هنگام بر ارض مشی مینماید خود را خجل مشاهده میکند چه که بیقین مبین میداند که علّت نعمت و ثروت و عزّت و علوّ و سموّ و اقتدار او باذن اللّه ارضی است که تحت جمیع اقدام عالم است و نفسی که باین مقام آگاه شد البتّه از نخوت و کبر و غرور مقدّس و مبرّا است آنچه گفته شد من عند اللّه بوده انّه شهد و یشهد و هو العلیم الخبیر
از حقّ آذان واعیه و ابصار حدیده و صدور منشرحه و قلوب مقبله مسئلت نمائید شاید عباد مقصود را بیابند و بشطر دوست توجّه نمایند بلایائی بر این مظلوم وارد شد که شبه آن را عیون مشاهده نکرده و در اظهار امر بهیچوجه توقّف ننمود و بحضرات ملوک و سلاطین ایّدهم اللّه تعالى القا نمود آنچه را که سبب آسایش و اتّحاد و اتّفاق و عمار عالم و راحت امم است از جمله دو کلمه از ناپلیون ثالث اصغا شد و آن سبب شد که در ادرنه لوحی باو ارسال نمودیم جواب نفرمودند و بعد از ورود در سجن اعظم از وزیر ایشان نامه و دستخطّی رسید اوّل آن بخطّ عجمی و آخر آن را بخطّ خودشان مرقوم داشته بودند و اظهار عنایت فرموده بودند و مذکور داشتند که نامه را حسب الخواهش رساندم و الی حین جوابى نفرموده‌اند ولکن بوزیر مختار خودمان در علیّه و قونسلوس آن اراضی سفارش نمودیم هر مطلبی باشد اظهار فرمائید اجرا میگردد
از این بیان ایشان معلوم شد مقصود این عبد را اصلاح امور ظاهره دانسته‌اند لذا آیاتی باسم ایشان در سورهٔ هیکل نازل بعضی از آن ذکر میشود تا آن جناب بدانند که امر این مظلوم للّه و من عند اللّه بوده
یا ملک باریس نبّئ القسّیس ان لا یدقّ النّواقیس تاللّه الحقّ قد ظهر النّاقوس الأفخم علی هیکل الاسم الأعظم و تدقّه اصابع مشیّة ربّک العلیّ الأعلی فی جبروت البقآء باسمه الأبهی کذلک نزّلت آیات ربّک الکبری تارةً اخری لتقوم علی ذکر اللّه فاطر الأرض و السّمآء فی هذه الأیّام الّتی فیها ناحت قبائل الأرض کلّها و تزلزلت ارکان البلاد و غشّت العباد غبرة الالحاد الّا من شآء ربّک العلیم الحکیم قل قد اتی المختار فی ظلل الأنوار لیحیی الأکوان من نفحات اسمه الرّحمن و یتّحد العالم و یجتمعوا على هذه المائدة الّتی نزلت من السّمآء ایّاکم ان تکفروا بنعمة اللّه بعد انزالها هذا خیر لکم ممّا عندکم لأنّه سیفنی و ما عند اللّه یبقی انّه هو الحاکم علی ما یرید قد هبّت نسمات الغفران من شطر ربّکم الرّحمن من اقبل الیها طهّرته عن العصیان و عن کلّ دآء و سقم طوبی لمن اقبل الیها و ویل للمعرضین
لو تتوجّه بسمع الفطرة الی الأشیآء تسمع منها قد اتی القدیم ذو المجد العظیم یسبّح کلّ شىء بحمد ربّه منهم من عرف اللّه و یذکر و منهم من یذکر و لا یعرف کذلک احصینا الأمر فی لوح مبین
یا ملک اسمع النّدآء من هذه النّار المشتعلة من هذه الشّجرة الخضرآء فی هذا الطّور المرتفع علی البقعة المقدّسة البیضآء خلف قلزم البقآء انّه لا اله الّا انا الغفور الرّحیم قد ارسلنا من ایّدناه بروح القدس لیخبرکم بهذا النّور الّذی اشرق من افق مشیّة ربّکم العلیّ الأبهی و ظهرت فی الغرب آثاره توجّهوا الیه فی هذا الیوم الّذى جعله اللّه غرّة الأیّام و فیه تجلّی الرّحمن علی من فی السّموات و الأرضین قم علی خدمة اللّه و نصرة امره انّه یؤیّدک بجنود الغیب و الشّهادة و یجعلک سلطاناً علی ما تطلع الشّمس علیه انّ ربّک هو المقتدر القدیر
قد فاحت نفحات الرّحمن فی الامکان طوبی لمن وجد عرفها و اقبل الیها بقلب سلیم زیّن هیکلک بطراز اسمی و لسانک بذکری و قلبک بحبّی العزیز المنیع ما اردنا لک الّا ما هو خیر لک ممّا عندک و من خزائن الأرض کلّها انّ ربّک هو العلیم الخبیر قم بین العباد باسمی و قل یا ملأ الأرض اقبلوا الی من اقبل الیکم انّه لوجه اللّه بینکم و حجّته فیکم و دلیله لکم قد جآءکم بآیات عجز عنها العالمون انّ شجرة الطّور تنطق فی صدر العالم و روح القدس ینادی بین الأمم قد اتی المقصود بسلطان مبین
یا ملک قد سقطت انجم سمآء العلم الّذین یستدلّون بما عندهم لاثبات امری و یذکرون اللّه باسمی فلمّا جئتهم بمجدی اعرضوا عنّی الا انّهم من السّاقطین هذا ما اخبرکم به الرّوح اذ اتی بالحقّ و اعترض علیه علمآء الیهود الی ان ارتکبوا ما ناح به روح القدس و ذرفت دموع المقرّبین
قل یا ملأ الرّهبان لا تعتکفوا فی الکنائس و المعابد اخرجوا باذنی ثمّ اشتغلوا بما تنتفع به انفسکم و انفس العباد کذلک یأمرکم مالک یوم الدّین اعتکفوا فی حصن حبّی هذا حقّ الاعتکاف لو کنتم من العارفین من جاور البیت انّه کالمیّت ینبغی للانسان ان یظهر منه ما ینتفع به العباد و الّذی لیس له ثمر ینبغی للنّار کذلک یعظکم ربّکم انّه هو العزیز الکریم تزوّجوا لیقوم بعدکم احد مقامکم انّا منعناکم عن الخیانة لا عمّا تظهر به الأمانة أ اخذتم اصول انفسکم و نبذتم اصول اللّه ورائکم اتّقوا اللّه و لا تکونوا من الجاهلین لو لا الانسان من یذکرنی فی ارضی و کیف تظهر صفاتی و اسمائی تفکّروا و لا تکونوا من الّذین احتجبوا و کانوا من الرّاقدین انّ الّذى ما تزوّج انّه ما وجد مقرّاً لیسکن فیه او یضع رأسه علیه بما اکتسبت ایدی الخائنین لیس تقدیس نفسه بما عرفتم و عندکم من الأوهام بل بما عندنا اسألوا لتعرفوا مقامه الّذی کان مقدّساً عن ظنون من علی الأرض کلّها طوبی للعارفین
یا ملک انّا سمعنا منک کلمة تکلّمت بها اذ سألک ملک الرّوس عمّا قضی من حکم الغزآء انّ ربّک هو العلیم الخبیر قلت کنت راقداً فی المهاد ایقظنی ندآء العباد الّذین ظلموا الی ان غرقوا فی البحر الأسود کذلک سمعنا و ربّک علی ما اقول شهید نشهد انّک ما ایقظک النّدآء بل الهوی لأنّا بلوناک وجدناک فی معزل اعرف لحن القول و کن من المتفرّسین انّا ما نحبّ ان نرجع الیک کلمة سوء حفظاً للمقام الّذى اعطیناک فی الحیوة الظّاهرة انّا اخترنا الأدب و جعلناه سجیّة المقرّبین انّه ثوب یوافق النّفوس من کلّ صغیر و کبیر طوبی لمن جعله طراز هیکله ویل لمن جعل محروماً من هذا الفضل العظیم لو کنت صاحب الکلمة ما نبذت کتاب اللّه ورآء ظهرک اذ ارسل الیک من لدن عزیز حکیم انّا بلوناک به ما وجدناک على ما ادّعیت قم و تدارک ما فات عنک سوف تفنی الدّنیا و ما عندک و یبقی الملک للّه ربّک و ربّ آبائک الأوّلین لا ینبغی لک ان تقتصر الأمور علی ما یهوی هواک اتّق زفرات المظلوم احفظه من سهام الظّالمین
بما فعلت تختلف الأمور فی مملکتک و یخرج الملک من کفّک جزآء عملک اذاً تجد نفسک فی خسران مبین و تأخذ الزّلازل کلّ القبائل هناک الّا بأن تقوم علی نصرة هذا الأمر و تتّبع الرّوح فی هذا السّبیل المستقیم أ عزّک غرّک لعمری انّه لا یدوم و سوف یزول الّا بأن تتمسّک بهذا الحبل المتین قد نری الذّلّة تسعی ورائک و انت من الغافلین ینبغی لک اذا سمعت النّدآء من شطر الکبریآء تدع ما عندک و تقول لبّیک یا اله من فی السّموات و الأرضین
یا ملک قد کنّا بأمّ العراق الی ان حمّ الفراق توجّهنا الی ملک الاسلام بأمره فلمّا اتیناه ورد علینا من اولی النّفاق ما لا یتمّ بالأوراق بذلک ناح سکّان الفردوس و اهل حظائر القدس ولکنّ القوم فی حجاب غلیظ
الی ان قلنا قد اشتدّ علینا الأمر فی کلّ یوم بل فی کلّ ساعة الی ان اخرجونا من السّجن و ادخلونا فی السّجن الأعظم بظلم مبین اذا قیل بأیّ جرم حبسوا قالوا انّهم ارادوا ان یجدّدوا الدّین لو کان القدیم هو المختار عندکم لم ترکتم ما شرع فی التّوریة و الانجیل بیّنوا یا قوم لعمری لیس لکم الیوم من محیص ان کان هذا جرمی قد سبقنی فی ذلک محمّد رسول اللّه و من قبله الرّوح و من قبله الکلیم و ان کان ذنبی اعلآء کلمة اللّه و اظهار امره فأنا اوّل المذنبین لا ابدّل هذا الذّنب بملکوت ملک السّموات و الأرضین
الی ان قلنا کلّما ازداد البلآء زاد البهآء فی حبّ اللّه و امره بحیث ما منعنی ما ورد علیّ من جنود الغافلین لو یستروننی فی اطباق التّراب یجدوننی راکباً علی السّحاب و داعیاً الی اللّه المقتدر القدیر انّی فدیت بنفسی فی سبیل اللّه و اشتاق البلایا فی حبّه و رضائه یشهد بذلک ما انا فیه من البلایا الّتی ما حملها احد من العالمین و ینطق کلّ شعر من شعراتی بما نطق شجر الطّور و کلّ عرق من عروقی یدعو اللّه و یقول یا لیت قطعت فى سبیلک لحیوة العالم و اتّحاد من فیه کذلک قضی الأمر من لدن علیم خبیر
و اعلم انّ الرّعیّة امانات اللّه بینکم احفظوهم کما تحفظون انفسکم ایّاکم ان تجعلوا الذّئاب رعاة الأغنام و ان یمنعکم الغرور و الاستکبار عن التّوجّه الى الفقرآء و المساکین اطلع من افق الانقطاع باسمی ثمّ اقبل الی الملکوت بأمر ربّک المقتدر القدیر
الی ان قلنا زیّن جسد الملک بطراز اسمی و قم علی تبلیغ امری هذا خیر لک ممّا عندک و یرفع اللّه به اسمک بین الملوک انّه علی کلّ شیء قدیر امش بین النّاس باسم اللّه و سلطانه لتظهر منک آثاره بین العالمین
الی ان قلنا قل یا قوم هل ینبغی لکم ان تنسبوا انفسکم الى الرّحمن و ترتکبوا ما ارتکبه الشّیطان لا وجمال السّبحان لو کنتم من العارفین قدّسوا قلوبکم عن حبّ الدّنیا و السنکم عن الافترآء و ارکانکم عمّا یمنعکم عن التّقرّب الی اللّه العزیز الحمید قل الدّنیا هی اعراضکم عن مطلع الوحی و اقبالکم الی ما لا ینفعکم و ما منعکم الیوم عن شطر اللّه انّه اصل الدّنیا اجتنبوها و تقرّبوا الی المنظر الأکبر هذا المقرّ المشرق المنیر یا قوم لا تسفکوا الدّمآء و لا تحکموا علی نفس الّا بالحقّ کذلک امرتم من لدن علیم خبیر انّ الّذین یفسدون فی الأرض بعد اصلاحها اولئک جاوزوا ما حدّد فی الکتاب فبئس مثوی المعتدین
الی ان قلنا لا تخونوا فی اموال النّاس کونوا امنآء فی الأرض و لا تحرموا الفقرآء عمّا اتاکم اللّه من فضله انّه یعطیکم ضعف ما عندکم انّه هو المعطى الکریم یا اهل البهآء سخّروا مدائن القلوب بسیوف الحکمة و البیان انّ الّذین یجادلون بأهوآء انفسهم اولئک فی حجاب مبین قل سیف الحکمة احرّ من الصّیف و احدّ من سیف الحدید لو کنتم من العارفین اخرجوه باسمی و سلطانی ثمّ افتحوا به مدائن افئدة الّذین اعتکفوا فی حصن الهوی کذلک یأمرکم قلم الأبهی اذ کان جالساً تحت سیوف الغافلین ان اطّلعتم على خطیئة استروها لیستر اللّه عنکم انّه هو السّتّار ذو الفضل العظیم یا ملأ الأغنیآء ان رأیتم فقیراً لا تستکبروا علیه تفکّروا فیما خلقتم منه قد خلق کلّ من مآء مهین
الی ان قلنا انظروا العالم کهیکل انسان اعترته الأمراض و برئه منوط باتّحاد من فیه اجتمعوا على ما شرّعناه لکم و لا تتّبعوا سبل المختلفین تفکّر فی الدّنیا و شأن اهلها انّ الّذى خلق العالم لنفسه قد حبس فی اخرب الدّیار بما اکتسبت ایدی الغافلین و من افق السّجن یدعو النّاس الى فجر اللّه العلیّ العظیم هل تفرح بما عندک من الزّخارف بعد اذ تعلم انّها ستفنی او تسترّ بما تحکم علی شبر من الأرض بعد اذ کلّها لم تکن عند اهل البهآء الّا کسواد عین نملة میّتة دعها لأهلها ثمّ اقبل الى مقصود العالمین این اهل الغرور و قصورهم انظر فی قبورهم لتعتبر بما جعلناها عبرة للنّاظرین لو تأخذک نفحات الوحی لتفرّ من الملک مقبلاً الی الملکوت و تنفق ما عندک للتّقرّب الی هذا المنظر الکریم
و امر نمودیم یکى از ملأ حضرت روح این لوح را ارسال دارد و او ذکر نمود لوح و ترجمهٔ آن را ارسال داشتم العلم عند اللّه العزیز العلّام
و یکى از اجزاء هیکل لوح حضرت امپراطور روس ایّده اللّه تبارک و تعالی است
یا ملک الرّوس اسمع ندآء اللّه الملک القدّوس و اقبل الى الفردوس المقرّ الّذی فیه استقرّ من سمّی بالأسمآء الحسنی بین الملإ الأعلی و فی ملکوت الانشآء باسم اللّه البهیّ الأبهی ایّاک ان یحجبک شیء عن التّوجّه الی ربّک الرّحمن الرّحیم انّا سمعنا ما نادیت به مولاک فی نجواک لذا هاج عرف عنایتی و ماج بحر رحمتی اجبناک بالحقّ انّ ربّک هو العلیم الحکیم قد نصرنی احد سفرائِک اذ کنت فی سجن الطّآء تحت السّلاسل و الأغلال بذلک کتب اللّه لک مقاماً لم یحط به علم احد الّا هو ایّاک ان تبدّل هذا المقام العظیم
الی ان قلنا قد اتی الأب و الابن فی الواد المقدّس یقول لبّیک اللّهمّ لبّیک و الطّور یطوف حول البیت و الشّجر ینادی بأعلى النّدآء قد اتی الوهّاب راکباً علی السّحاب طوبی لمن تقرّب الیه ویل للمبعدین
قم بین النّاس بهذا الأمر المبرم ثمّ ادع الأمم الی اللّه العزیز العظیم لا تکن من الّذین کانوا ان یدعوا اللّه باسم من الأسمآء فلمّا اتی المسمّى کفروا به و اعرضوا عنه الی ان افتوا علیه بظلم مبین انظر ثمّ اذکر الأیّام الّتی فیها اتی الرّوح و حکم علیه هیرودس قد نصر اللّه الرّوح بجنود الغیب و حفظه بالحقّ و ارسله الی ارض اخری وعداً من عنده انّه هو الحاکم علی ما یرید انّ ربّک یحفظ من یشآء لو یکون فى قطب البحر او فی فم الثّعبان او تحت سیوف الظّالمین
الی ان قلنا اسمع ندائی مرّة اخری من شطر سجنی لیخبرک بما ورد علی جمالی من مظاهر جلالی و تعرف صبری بعد قدرتی و اصطباری بعد اقتداری وعمری لو تعرف ما نزّل من قلمی و تطّلع علی خزائن امری و لآلئ اسراری فی بحور اسمائی و اواعی کلماتی لتفدی بنفسک فی سبیل اللّه شوقاً الی ملکوته العزیز المنیع اعلم جسمی تحت سیوف الأعدآء و جسدی فی بلآء لا یحصی ولکنّ الرّوح فی بشارة لا یعادلها فرح العالمین
و همچنین بعضی از آیات لوح حضرت ملکه ایّدها اللّه تبارک و تعالی ذکر میشود مقصود آنکه شاید نفحات وحی آن جناب را اخذ نماید و لوجه اللّه بر خدمت امر قیام کنند و آنچه از الواح حضرات ملوک وفّقهم اللّه نرسیده برسانند این امر عظیم است این خدمت عظیم در آن ارض علمای اعلام بسیارند از جمله حضرات سادات که در بزرگی و شأن معروفند با ایشان مشورت نمائید و آنچه از قلم اعلی جاری شده بنمائید شاید بر اصلاح عالم و تهذیب نفوس امم مؤیّد شوند و ضغینه و بغضای مکنونهٔ مخزونهٔ در افئده را بکوثر نصایح الهی ساکن نمایند این توفیق را از حقّ میطلبیم و لیس هذا علیه بعزیز
یا ایّتها الملکة فی لندن اسمعی ندآء ربّک مالک البریّة من السّدرة الالهیّة انّه لا اله الّا انا العزیز الحکیم ضعی ما علی الأرض و زیّنی رأس الملک باکلیل ذکر ربّک الجلیل انّه قد اتی فی العالم بمجده الأعظم و کمل ما ذکر فی الانجیل قد تشرّف برّ الشّام بقدوم ربّه مالک الأنام و اخذ سکر خمر الوصال شطر الجنوب و الشّمال طوبی لمن وجد عرف الرّحمن و اقبل الی مشرق الجمال فی هذا الفجر المنیر قد اهتزّ المسجد الأقصی من نسمات ربّه الأبهی و البطحآء من ندآء اللّه العلیّ الأعلی و کلّ حصاة منها تسبّح الرّبّ بهذا الاسم العظیم
الی ان قلنا انّا نذکرک لوجه اللّه و نحبّ ان یعلو اسمک بذکر ربّک خالق الأرض و السّمآء انّه علی ما اقول شهید قد بلغنا انّک منعت بیع الغلمان و الامآء هذا ما حکم به اللّه فی هذا الظّهور البدیع قد کتب اللّه لک جزآء ذلک انّه موفّی اجور المحسنات و المحسنین ان تتّبعی ما ارسل الیک من لدن علیم خبیر انّ الّذی اعرض و استکبر بعدما جآءته البیّنات من لدن منزل الآیات لیحبط اللّه عمله انّه علی کلّ شیء قدیر انّ الأعمال تقبل بعد الاقبال من اعرض عن الحقّ انّه من احجب الخلق کذلک قدّر من لدن عزیز قدیر
و سمعنا انّک اودعت زمام المشاورة بأیادی الجمهور نعم ما عملت لأنّ بها تستحکم اصول ابنیة الأمور و تطمئنّ قلوب من فی ظلّک من کلّ وضیع و شریف ولکن ینبغی لهم ان یکونوا امنآء بین العباد و یرون انفسهم وکلآء لمن علی الأرض کلّها هذا ما وعظوا به فی اللّوح من لدن مدبّر حکیم و اذا توجّه احد الی المجمع یحوّل طرفه الی الأفق الأعلی و یقول یا الهی اسألک باسمک الأبهی ان تؤیّدنی علی ما تصلح به امور عبادک و تعمر به بلادک انّک انت علی کلّ شیء قدیر طوبی لمن یدخل المجمع لوجه اللّه و یحکم بین النّاس بالعدل الخالص الا انّه من الفائزین
یا اصحاب المجالس هناک و فی دیار اخری تدبّروا و تکلّموا فیما یصلح به العالم و حاله لو کنتم من المتوسّمین انظروا العالم کهیکل انسان انّه خلق صحیحاً کاملاً اعترته الأمراض بالأسباب المختلفة المتغایرة و ما طابت نفسه یوماً بل اشتدّ مرضه بما وقع تحت تصرّف المتطبّبین الّذین رکبوا مطیّة الهوی و کانوا من الهائمین الّا من شآء اللّه ربّ العالمین و ان طاب عضو من اعضائه فی عصر من الأعصار بطبیب حاذق بقیت اعضآء اخری فیما کان کذلک ینبّئکم العلیم الخبیر و الیوم نراه تحت ایادی الّذین اخذهم سکر خمر الغرور بحیث لا یعرفون خیر انفسهم فکیف هذا الأمر الأوعر الخطیر
الی ان قلنا و ما جعله اللّه الدّریاق الأعظم و السّبب الأتمّ لصحّته هو اتّحاد من علی الأرض علی امر واحد و شریعة واحدة هذا لا یمکن ابداً الّا بطبیب حاذق کامل مؤیّد لعمری هذا هو الحقّ و ما بعده الّا الضّلال المبین کلّما اتی ذاک السّبب الأعظم و اشرق ذاک النّور من مشرق القدم منعه المتطبّبون و صاروا سحاباً بینه و بین العالم لذا ما طاب مرضه و بقی فی سقمه الی الحین انّهم لم یقدروا على حفظه و صحّته و الّذى کان مظهر القدرة بین البریّة منع عمّا اراد بما اکتسبت ایدی المتطبّبین
انظروا فی هذه الأیّام الّتی اتی جمال القدم بالاسم الأعظم لحیوة العالم و اتّحادهم انّهم قاموا علیه بأسیاف شاحذة و ارتکبوا ما فزع به الرّوح الأمین الی ان جعلوه مسجوناً فی اخرب البلاد و انقطعت عن ذیله ایادی المقبلین اذا قیل لهم اتی مصلح العالم قالوا قد تحقّق انّه من المفسدین مع انّهم ما عاشروه و یرون انّه ما حفظ نفسه فی اقلّ من حین کان فی کلّ الأحیان بین ایادی اهل الطّغیان مرّةً حبسوه و طوراً اخرجوه و تارةً اداروا به البلاد کذلک حکموا علینا و اللّه بما اقول علیم
این نسبت فساد همان نسبت فسادیست که از قبل فراعنه بحضرت کلیم اللّه داده‌اند اقرأ ما انزله الرّحمن فی الفرقان قوله تبارک و تعالی و لقد ارسلنا موسی بآیاتنا و سلطان مبین الی فرعون و هامان و قارون فقالوا ساحر کذّاب فلمّا جآءهم بالحقّ من عندنا قالوا اقتلوا ابنآء الّذین آمنوا معه و استحیوا نسائهم و ما کید الکافرین الّا فی ضلال و قال فرعون ذرونی اقتل موسى و لیدع ربّه انّی اخاف ان یبدّل دینکم او ان یظهر فی الأرض الفساد و قال موسی انّی عذت بربّی و ربّکم من کلّ متکبّر لا یؤمن بیوم الحساب
لازال مصلح عالم را مفسد دانسته‌اند و گفته‌اند آنچه را که کل شنیده‌اند هر هنگام نیّر ظهور از افق سماء ارادهٔ الهی اشراق نمود جمعی بانکار و برخی باعراض و حزبی بمفتریات تمسّک جستند و عباد را از شریعهٔ عنایت مالک ایجاد محروم ساختند چنانچه حال نفوسی‌که این مظلوم را ندیده‌اند و معاشرت نکرده‌اند گفته و میگویند آنچه را که آن جناب شنیده و میشنوند بگوئید ای قوم امروز آفتاب بیان از افق سماء فضل مشرق و نور ظهور مکلّم طور امام ادیان ساطع و لامع صدر و قلب و سمع و بصر را بکوثر بیان رحمن مقدّس و مطهّر سازید و بعد توجّه نمائید لعمر اللّه از جمیع اشیاء نداء قد اتی الحقّ اصغا کنید طوبی للمنصفین و هنیئاً للمقبلین
از جمله نسبت بسدرهٔ مبارکه گفته‌اند آنچه را که هر عالم بصیری و هر عارف خبیری بر کذبش گواهى دهد البتّه آن جناب آیاتی که در بارهٔ حضرت کلیم نازل شده ملاحظه و قرائت نموده‌اند قوله تبارک و تعالی قال أ لم نربّک فینا ولیداً و لبثت فینا من عمرک سنین و فعلت فعلتک الّتی فعلت و انت من الکافرین قال فعلتها اذاً و انا من الضّالّین ففررت منکم لمّا خفتکم فوهب لی ربّی حکماً و جعلنی من المرسلین و در مقام دیگر قوله تبارک و تعالی و دخل المدینة علی حین غفلة من اهلها فوجد فیها رجلین یقتتلان هذا من شیعته و هذا من عدوّه فاستغاثه الّذی من شیعته علی الّذی من عدوّه فوکزه موسی فقضی علیه قال هذا من عمل الشّیطان انّه عدوّ مضلّ مبین قال ربّ انّی ظلمت نفسی فاغفر لی فغفر له انّه هو الغفور الرّحیم قال ربّ بما انعمت علیّ فلن اکون ظهیراً للمجرمین فأصبح فی المدینة خائفاً یترقّب فاذا الّذی استنصره بالأمس یستصرخه قال له موسى انّک لغویّ مبین فلمّا ان اراد ان یبطش بالّذی هو عدوّ لهما قال یا موسی أ ترید ان تقتلنی کما قتلت نفساً بالأمس ان ترید الّا ان تکون جبّاراً فی الأرض و ما ترید ان تکون من المصلحین حال سمع و بصر مقدّس و مطهّر لازم که بعدل و انصاف تمسّک نماید حضرت کلیم هم بظلم و گمراهی اقرار نموده و همچنین بخوف و فرار و عصیان و طلب مغفرت از حقّ جلّ جلاله کرده و بآن فائز گشت
یا شیخ حقّ جلّ جلاله هر حین بمظاهر نفسش ظاهر با علم یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید آمده لیس لأحد ان یقول لم و بم و من قال انّه اعرض عن اللّه ربّ الأرباب در ایّام ظهور این امور ظاهر و موجود چنانچه در بارهٔ این مظلوم هم گفته‌اند آنچه را که مقرّبین و مخلصین بر کذبش گواهی داده و میدهند لعمر اللّه این ذیل مقدّس بوده و هست اگرچه حال جمعی اراده نموده‌اند آن را بمفتریات کذبهٔ نالائقه بیالایند ولکنّ اللّه یعلم و هم لا یعلمون نفسی که بقدرت و قوّت الهی مقابل جمیع احزاب عالم قیام نمود و کل را بافق اعلی دعوت فرمود او را انکار نموده‌اند و نفوسی که لازال خلف استار و احجاب ساکن و بحفظ خود مشغول بآن نفوس تمسّک جسته‌اند حال هم جمعی بکذب و افترا مشغول قصدی جز ادخال شبهات در افئده و قلوب نداشته و ندارند هر نفسی از مدینهٔ کبیره باین ارض توجّه مینماید فوراً بسیّالهٔ برقیّه خبر میدهند که وجهی سرقت نموده و به عکّا رفته شخصی عالم و کامل و فاضل در آخر عمر بارض مقدّسه توجّه نموده و مقصودش اعتکاف بوده در بارهٔ او نوشته‌اند آنچه را که زفرات مخلصین و مقرّبین مرتفع
این مظلوم را مرحوم مغفور حضرت مشیرالدّوله میرزا حسین خان غفر اللّه له شناخته بود و البتّه نزد اولیای دولت تفصیل ورود این مظلوم را در آستانه و اقوال و اعمالش را ذکر فرموده یوم ورود میهمان‌دار دولت حاضر و ما را بمحلّی که مأمور بود برده فی‌الحقیقه کمال محبّت و عنایت از جانب دولت نسبت باین مظلومان ظاهر و مشهود یوم دیگر شاهزاده شجاع‌الدّوله و میرزا صفا بنیابت مرحوم مغفور مشیرالدّوله وزیر مختار تشریف آوردند و همچنین بعضی از وزرای دولت علیّه از جمله مرحوم کمال پاشا و بعضى دیگر و این مظلوم متوکّلاً علی اللّه من غیر ذکر حاجت و مطلبی چهار شهر در آن ارض بوده و اعمالش نزد کل معلوم و مشهود لا ینکرها الّا کلّ مبغض کذّاب من عرف اللّه لم یعرف دونه دوست نداشته و نداریم امثال این امور را ذکر نمائیم
بعضی از بزرگان ایران هر هنگام وارد آن مدینه شده‌اند درب خانه‌ها لأجل شهریّه و انعام کمال جدّ و جهد را مبذول داشته‌اند و این مظلوم اگر سبب اعزاز نبوده علّت ذلّت هم نشده و این عمل حضرت مرحوم مغفور اعلی اللّه مقامه نظر بدوستی این مظلوم نبوده بلکه نظر بمقتضیات حکمت و خدمتی که سرّاً در نظر داشته‌اند بوده شهادت میدهم که در خدمت دولت امین بوده بشأنی که خیانت را در عرصه‌اش راهی و مقامی نبوده و سبب ورود این مظلومان در سجن اعظم هم او بوده ولکن چون در عمل خود صادق بود لائق ذکر خیر است این مظلوم لازال همّش و قصدش ارتفاع و ارتقاء دولت و ملّت بوده نه ارتفاع مقام خود حال جمعی جمعی را جمع نموده‌اند و بر هتک حرمت این مظلوم قیام کرده‌اند ولکنّ المظلوم یسأل اللّه تبارک و تعالی ان یؤیّدهم على الرّجوع و یوفّقهم علی تدارک ما فات عنهم و الانابة لدی باب عطائه انّه هو الغفور الرّحیم
یا شیخ انّ قلمی ینوح لنفسی و اللّوح یبکی بما ورد علیّ من الّذی حفظناه فی سنین متوالیات و کان ان یخدم امام وجهی فی اللّیالی و الأیّام الی ان اغواه احد خدّامی الّذی سمّی بسیّد محمّد یشهد بذلک عباد موقنون الّذین هاجروا معی من الزّورآء الی ان وردنا فی هذا السّجن العظیم و ورد منهما علیّ ما صاح به کلّ عالم و ناح به کلّ عارف و ذرفت دموع المنصفین
نسأل اللّه ان یؤیّد الغافلین علی العدل و الانصاف و یعرّفهم ما غفلوا عنه انّه هو الفضّال الکریم ای ربّ لا تمنع عبادک عن باب فضلک و لا تطردهم عن بساط قربک ایّدهم علی کشف سبحات الجلال و خرق حجبات الأوهام و الآمال انّک انت الغنیّ المتعال لا اله الّا انت العزیز الفضّال
قسم بآفتاب برهان که از افق سماء ایقان اشراق نموده این مظلوم در لیالی و ایّام بتهذیب نفوس مشغول تا آنکه نور دانائی بر تاریکی نادانی غلبه نمود
یا شیخ مکرّر ذکر شده و میشود چهل سنه بعنایت الهی و ارادهٔ قویّهٔ نافذهٔ ربّانی حضرت سلطان ایّده اللّه را نصرت نمودیم نصرتی که نزد مظاهر عدل و انصاف ثابت و محقّق است و لا ینکرها الّا کلّ معتد اثیم و کلّ مبغض مریب عجب آنکه وزراء دولت و امناء ملّت الی حین باین خدمت ظاهر مبین ملتفت نشده‌اند و یا شده‌اند نظر بحکمت ذکر نفرموده‌اند قبل از اربعین هر سنه مابین عباد مجادله و محاربه ظاهر و قائم و بعد بجنود حکمت و بیان و نصیحت و عرفان کل بحبل متین صبر و ذیل منیر اصطبار تمسّک جستند و تشبّث نمودند بشأنی که آنچه بر این حزب مظلوم وارد شد تحمّل کردند و بحقّ گذاشتند مع آنکه در مازندران و رشت جمع کثیری را ببدترین عذاب معذّب نمودند از جمله حضرت حاجی نصیر که فی‌الحقیقه نوری بود مشرق از افق سماء تسلیم بعد از شهادت چشم او را کندند و دماغش را بریدند و ظلم بمقامی رسید که اهل ممالک خارجه گریستند و نوحه نمودند و در باطن از برای عیال و صغار بعضی در اطراف ممالک اعانت نمودند
یا شیخ قلم حیا میکند از ذکر آنچه واقع شده و در ارض صاد نار ظلم مشتعل بشأنی که هر منصفی نوحه نمود لعمرک از مدائن علم و معرفت نحیب بکا مرتفع بقسمی که اکباد اهل بر و تقوی محترق نورین نیّرین حسنین در آن ارض رایگان جان فدا نمودند دولت و ثروت و عزّت ایشان را منع ننمود اللّه یعلم ما ورد علیهما و القوم اکثرهم لا یعلمون
و قبل از ایشان جناب کاظم و من معه و در آخر حضرت اشرف کل شربت شهادت را بکمال شوق و اشتیاق نوشیدند و برفیق اعلی شتافتند و همچنین در عهد سردار عزیز خان جناب عارف باللّه میرزا مصطفی و من معه را اخذ نمودند و برفیق اعلی و افق ابهی فرستادند باری در هر بلدی آثار ظلم ظاهر و مشهود ظلمی که شبه و مثل نداشته مع‌ذلک نفسی بر دفاع قیام ننمود در حضرت بدیع که حامل لوح حضرت سلطان بوده تفکّر نما که چگونه جان داد آن فارس مضمار انقطاع اکلیل ثمین حیات را نثار دوست یکتا نمود
یا شیخ اگر این امور انکار شود کدام امر لائق اقرار است بیّن لوجه اللّه و لا تکن من الصّامتین حضرت نجفعلی را اخذ نمودند و با کمال جذب و شوق قصد مقام شهادت نمود و باین کلمه ناطق ما بها و خون‌بها را یافتیم این بگفت و جان داد در اشراق و تجلّی نیّر انقطاع که از شطر اعلای قلب ملّا علیجان اشراق نمود نظر نمائید نفحات کلمهٔ علیا و اقتدار قلم اعلی بشأنی جذبش کرد که میدان شهادت و ایوان عشرت نزدش یکسان بل الأولی اولی در جناب ابابصیر و سیّد اشرف زنجانی تفکّر نمائید امّ اشرف را حاضر نمودند که ابنش را نصیحت نماید ترغیب نمود الی ان فاز بالشّهادة الکبری
یا شیخ این حزب از خلیج اسماء گذشته‌اند و بر شاطی بحر انقطاع خرگاه برافراشته‌اند ایشان صد‌هزار جان رایگان نثار نمایند و به ما اراده الأعدآء تکلّم ننمایند بارادة اللّه متمسّکند و از ما عند القوم فارغ و آزاد سر دادند و کلمهٔ نالائقه نگفتند تفکّر نمائید گویا از بحر انقطاع نوشیده‌اند زندگی دنیا ایشان را از شهادت در سبیل الهی منع ننمود
در مازندران جمع کثیری از عباد اللّه را تمام نمودند حاکم بمفتریات جمعی را تاراج کرد از جمله ذکر نمود حضرات اسلحه جمع کرده‌اند و بعد از تفحّص ملاحظه شد یک لولهٔ تفنگ من غیر اسباب بوده سبحان‌اللّه این حزب بسلاح محتاج نه چه که کمر همّت لأجل اصلاح عالم بسته‌اند جندشان اعمال طیّبه سلاحشان اخلاق مرضیّه و سردارشان تقوی اللّه طوبی لمن انصف لعمر اللّه این حزب از صبر و سکون و تسلیم و رضا مظاهر عدل شده‌اند و در اصطبار بمقامی رسیده‌اند که کشته شده‌اند و نکشته‌اند مع آنکه بر مظلومهای ارض وارد شد آنچه که تاریخ عالم شبه آن را ذکر ننموده و چشم امم مثلش را ندیده آیا سبب آنکه این بلایای عظیمه را قبول نموده‌اند و در دفع آن دست درنیاورده‌اند چه بوده و علّت تسلیم و سکون چه سبب منع قلم اعلی در صباح و مساء و اخذ زمام امور بقدرت و قوّت مولی الوری
در ابا‌بدیع تفکّر نمائید آن مظلوم را اخذ نمودند و بسب و لعن این مظلوم امر کردند ولکن بعنایت الهی و رحمت ربّانی شهادت اختیار نمود و بآن فائز گشت ان تعدّوا الشّهدآء فی سبیل اللّه لا تحصوهم در حضرت سیّد اسمعیل علیه سلام اللّه و عنایته نظر نمائید که قبل از فجر باب بیت را با عمامهٔ خود جاروب نمود و بعد در کنار شط مقبلاً الی البیت بدست خود جان نثار نمود
در نفوذ کلمه نظر نما جمیع این نفوس را اوّل بسب و لعن امر نمودند ولکن هیچکدام ارادهٔ خود را بر ارادة اللّه مقدّم نداشت
یا شیخ از قبل حضرت ذبیح یک نفس بوده و حال این مظلوم ظاهر نمود از برای شما آنچه را که علّت حیرت منصفین است انصف باللّه و قم على خدمة ربّک انّه یجزیک جزآء لا تعادله کنوز الأرض و لا خزائن الملوک و السّلاطین توکّل فی کلّ الأمور علی اللّه و فوّضها الیه انّه یعطیک اجراً کان فی الکتاب عظیماً و در این دوروزهٔ عمر باعمالی مشغول شو که عرف رضا از آن متضوّع گردد و بطراز قبول مزیّن شود حضرت بلال حبشی چون عملش مقبول افتاد سین او از شین عالم سبقت گرفت امروز باید جمیع احزاب بنور اتّحاد و اتّفاق منوّر گردند باری کبر و غرور بعضی از احزاب عالم دانائی را خراب کرده و بیت عدل و داد را ویران نموده
یا شیخ وارد شد بر این مظلوم آنچه که شبه و مثل نداشته و کل را بکمال تسلیم و رضا لأجل تهذیب نفوس و ارتفاع کلمة اللّه حمل نمودیم در ایّامی که در سجن ارض میم بودیم ما را یک یوم بدست علما دادند دیگر معلومست که چه وارد شد و اگر وقتی آن جناب در انبار حضرت سلطان وارد شوند از نائب و رئیس آن محل بطلبند که آن دو زنجیر را که یکی به قره‌کهر و یکی به سلاسل معروفست بنمایند قسم بنیّر عدل که چهار شهر این مظلوم در یکی از این دو معذّب و مغلول
و همچنین در شهادت حاجی محمّد رضا در مدینهٔ عشق تفکّر نمائید ظالمهای عالم بر آن مظلوم وارد آوردند آنچه را که بعضی از ملل خارجه گریستند و نوحه نمودند چه که از قرار مذکور و معلوم سی و دو زخم بر جسد مبارکش وارد مع‌ذلک احدی از امر تجاوز ننمود و دست درنیاورد در هر حال حکم کتاب را بر ارادهٔ خود مقدّم داشتند مع آنکه در آن مدینه جمعی از این حزب بوده و هستند
استدعا آنکه حضرت سلطان ایّده اللّه تبارک و تعالی در این امور بنفسه تفکّر فرمایند و بعدل و انصاف حکم نمایند مع آنکه در اکثری از بلاد ایران در این سنین اخیره این حزب کشته شدند و نکشتند مشاهده میشود بغضای افئدهٔ بعضی زیاده از قبل ظاهر و از سیّد اعمال شفاعت مظلومها از اعدا نزد امرا بوده البتّه بسمع بعضی رسیده که حزب مظلوم در آن مدینه نزد حاکم از قاتلها شفاعت نمودند و تخفیف طلب کردند فاعتبروا یا اولی الأبصار
یا شیخ این آیات محکمات در یکی از الواح از قلم ابهی نازل یا عبد اسمع ندآء المظلوم الّذی حمل الشّدائد و البلایا فی سبیل اللّه مالک الأسمآء الی ان سجن فى ارض الطّآء انّه دعا النّاس الی الجنّة العلیا و هم اخذوه و داروا به فی المدن و الدّیار کم من لیل طار النّوم من عیون احبّائی حبّاً لنفسی و کم من یوم قام علیّ الأحزاب مرّة رأیت نفسی علی اعلی الجبال و اخری فى سجن الطّآء فی السّلاسل و الأغلال لعمر اللّه قد کنت شاکراً ناطقاً ذاکراً متوجّهاً راضیاً خاضعاً خاشعاً فی کلّ الأحوال کذلک مضت ایّامی الی ان انتهت الی هذا السّجن الّذی به تزلزلت الأرض و ناحت السّموات طوبی لعبد نبذ الظّنون اذ اتی المکنون برایات الآیات انّا اخبرنا النّاس بهذا الظّهور الأعظم ولکنّ القوم فی سکر عجاب
عند ذلک ارتفع النّدآء من شطر الحجاز نادت و قالت طوبی لک یا عکّا بما جعلک اللّه مطلع ندائه الأحلی و مشرق آیاته الکبری و نعیماً لک بما استقرّ علیک کرسیّ العدل و اشرق من افقک نیّر العنایة و الألطاف طوبی لمنصف انصف فی هذا الذّکر الأعظم و ویل لکلّ غافل مرتاب
و بعد از شهادت بعضی از شهدا لوح برهان از سماء امر مالک ادیان نازل
هو المقتدر العلیم الحکیم قد احاطت اریاح البغضآء سفینة البطحآء بما اکتسبت ایدی الظّالمین یا ایّها المشهور بالعلم قد افتیت علی الّذین ناح لهم کتب العالم و شهد لهم دفاتر الأدیان کلّها و انّک انت یا ایّها البعید فی حجاب غلیظ تاللّه قد حکمت علی الّذین بهم لاح افق الایمان یشهد بذلک مطالع الوحی و مظاهر امر ربّک الرّحمن الّذین انفقوا ارواحهم و ما عندهم فی سبیله المستقیم قد صاح من ظلمک دین اللّه فیما سواه و انّک تلعب و تکون من الفرحین لیس فی قلبی بغضک و لا بغض احد من العباد انّ العارف یراک و امثالک فی جهل مبین انّک لو اطّلعت علی ما فعلت لألقیت نفسک فی النّار او خرجت من البیت متوجّهاً الی الجبال و نحت الی ان رجعت الی مقام قدّر لک من لدن مقتدر قدیر یا ایّها الموهوم اخرق حجبات الظّنون و الأوهام لتری شمس العلم مشرقة من هذا الأفق المنیر قد قطعت بضعة الرّسول و ظننت انّک نصرت دین اللّه کذلک سوّلت لک نفسک و انت من الغافلین قد احترق من فعلک قلوب الملإ الأعلی و الّذین طافوا حول امر اللّه ربّ العالمین قد ذاب کبد البتول من ظلمک و ناح اهل الفردوس فی مقام کریم
انصف باللّه بأیّ برهان استدلّ علمآء الیهود و افتوا به علی الرّوح اذ اتی بالحقّ و بأیّ حجّة انکر الفریسیّون و علمآء الأصنام اذ اتی محمّد رسول اللّه بکتاب حکم بین الحقّ و الباطل بعدل اضآء بنوره ظلمات الأرض و انجذبت قلوب العارفین و انّک استدللت الیوم بما استدلّ به علمآء الجهل فی ذاک العصر یشهد بذلک مالک مصر الفضل فی هذا السّجن العظیم انّک اقتدیت بهم بل سبقتهم فی الظّلم و ظننت انّک نصرت الدّین و دفعت عن شریعة اللّه العلیم الحکیم ونفسه الحقّ ینوح من ظلمک النّاموس الأکبر و تصیح شریعة اللّه الّتی بها سرت نسمات العدل علی من فی السّموات و الأرضین هل ظننت انّک ربحت فیما افتیت لا وسلطان الأسمآء یشهد بخسرانک من عنده علم کلّ شیء فی لوح حفیظ
یا ایّها الغافل انّک ما رأیتنی و ما عاشرت و ما آنست معی فی اقلّ من آن فکیف امرت النّاس بسبّی هل اتّبعت فی ذلک هواک ام مولاک فأت بآیة ان انت من الصّادقین نشهد انّک نبذت شریعة اللّه ورائک و اخذت شریعة نفسک انّه لا یعزب عن علمه من شیء انّه هو الفرد الخبیر یا ایّها الغافل اسمع ما انزله الرّحمن فی الفرقان لا تقولوا لمن القی الیکم السّلام لست مؤمناً کذلک حکم من فی قبضته ملکوت الأمر و الخلق ان انت من السّامعین انّک نبذت حکم اللّه و اخذت حکم نفسک فویل لک یا ایّها الغافل المریب انّک لو تنکرنی بأیّ برهان یثبت ما عندک فأت به یا ایّها المشرک باللّه و المعرض عن سلطانه الّذی احاط العالمین
اعلم انّ العالم من اعترف بظهوری و شرب من بحر علمی و طار فی هوآء حبّی و نبذ ما سوائی و اخذ ما نزّل من ملکوت بیانی البدیع انّه بمنزلة البصر للبشر و روح الحیوان لجسد الامکان تعالی الرّحمن الّذی عرّفه و اقامه علی خدمة امره العزیز العظیم یصلّی علیه الملأ الأعلی و اهل سرداق الکبریآء الّذین شربوا رحیقی المختوم باسمی القویّ القدیر انّک ان تک من اهل هذا المقام الأعلی فأت بآیة من لدی اللّه فاطر السّمآء و ان عرفت عجز نفسک خذ اعنّة هواک ثمّ ارجع الی مولاک لعلّ یکفّر عنک سیّئاتک الّتی بها احترقت اوراق السّدرة و صاحت الصّخرة و بکت عیون العارفین بک انشقّ ستر الرّبوبیّة و غرقت السّفینة و عقرت النّاقة و ناح الرّوح فی مقام رفیع أ تعترض علی الّذى اتاک بما عندک و عند اهل العالم من حجج اللّه و آیاته افتح بصرک لتری المظلوم مشرقاً من افق ارادة اللّه الملک الحقّ المبین ثمّ افتح سمع فؤادک لتسمع ما تنطق به السّدرة الّتی ارتفعت بالحقّ من لدی اللّه العزیز الجمیل انّ السّدرة مع ما ورد علیها من ظلمک و اعتساف امثالک تنادی بأعلی النّدآء و تدعو الکلّ الی سدرة المنتهی و الأفق الأعلی طوبی لنفس رأت الآیة الکبری و لأذن سمعت ندائها الأحلی و ویل لکلّ معرض اثیم
یا ایّها المعرض باللّه لو تری السّدرة بعین الانصاف لتری آثار سیوفک فى افنانها و اغصانها و اوراقها بعدما خلقک اللّه لعرفانها و خدمتها تفکّر لعلّ تطّلع بظلمک و تکون من التّائبین أ ظننت انّا نخاف من ظلمک فاعلم ثمّ ایقن انّا فی اوّل یوم فیه ارتفع صریر القلم الأعلی بین الأرض و السّمآء انفقنا ارواحنا و اجسادنا و ابنائنا و اموالنا فی سبیل اللّه العلیّ العظیم و نفتخر بذلک بین اهل الانشآء و الملإ الأعلی یشهد بذلک ما ورد علینا فی هذا الصّراط المستقیم تاللّه قد ذابت الأکباد و صلبت الأجساد و سفکت الدّمآء و الأبصار کانت ناظرة الی افق عنایة ربّها الشّاهد البصیر کلّما زاد البلآء زاد اهل البهآء فی حبّهم قد شهد بصدقهم ما انزله الرّحمن فی الفرقان بقوله فتمنّوا الموت ان کنتم صادقین هل الّذی حفظ نفسه خلف الأحجاب خیر ام الّذی انفقها فی سبیل اللّه انصف و لا تکن فى تیه الکذب من الهائمین قد اخذهم کوثر محبّة الرّحمن علی شأن ما منعتهم مدافع العالم و لا سیوف الأمم عن التّوجّه الى بحر عطآء ربّهم المعطی الکریم
تاللّه ما اعجزنی البلآء و ما اضعفنی اعراض العلمآء نطقت و انطق امام الوجوه قد فتح باب الفضل و اتی مطلع العدل بآیات واضحات و حجج باهرات من لدی اللّه المقتدر القدیر احضر بین یدی الوجه لتسمع اسرار ما سمعه ابن عمران فی طور العرفان کذلک یأمرک مشرق ظهور ربّک الرّحمن من شطر سجنه العظیم
عند ذلک ارتفع ندآء الفطرة مرّة اخری و حنینها و تقول انّ الطّور ینادی و یقول یا ملأ البیان اتّقوا الرّحمن انّی فزت بمکلّمی و اخذ جذب فرحی حصاة الأرض و ترابها و السّدرة تقول یا ملأ البیان انصفوا فیما ظهر بالحقّ قد ظهرت النّار الّتی اظهرها اللّه للکلیم یشهد بذلک کلّ ذی بصر علیم
یا شیخ بعضی از شهدای این ظهور ذکر شد و همچنین بعضی از آیات که در ذکر ایشان از ملکوت بیان نازل امید آنکه منقطعاً عن العالم در آنچه ذکر شده تفکّر فرمایند
حال در میرزا هادی دولت‌آبادی و صاد اصفهانی در ارض طاء تفکّر لازم اوّل بمجرّد آنکه شنید او را بابی گفته‌اند اضطراب اخذش نمود بشأنی که وقار و سکون مفقود گشت بر منابر ارتقا جست و نطق نمود بکلماتی که سزاوار نبود لازال گلپار‌ه‌های عالم محض حبّ ریاست عمل نموده‌اند آنچه را که سبب و علّت گمراهی عباد گشته آن جناب جمیع را مثل آن نفوس ندانند استقامت و ثبوت و رسوخ و اطمینان و تمکین و وقار شهدای این ظهور ذکر شد تا آن جناب آگاه شوند و مقصود از آنچه بیان شد از الواح ملوک و غیره آنکه آن جناب بیقین مبین بدانند که این مظلوم امر اللّه را ستر ننمود و بآنچه مأمور بود امام وجوه عالم بافصح بیان ذکر نمود و القا فرمود ولکن امثال آن نفوس ضعیفه مثل هادی و غیره امر اللّه را تبدیل نمودند و نظر بزندگانی دوروزهٔ دنیا عمل کردند و گفتند آنچه را که عین عدل گریست و قلم اعلی نوحه نمود مع آنکه از اصل امر بی‌خبر بوده و هستند و این مظلوم لوجه اللّه اظهار نمود
یا هادی نزد اخوی رفتی و دیدی حال بساحت مظلوم توجّه نما شاید نفحات وحی و فوحات الهام ترا تأیید نماید و بمقصود فائز گرداند هر نفسی الیوم بمشاهدهٔ آثار فائز شود حقّ را از باطل بمثابهٔ شمس از ظلّ تمیز دهد و بمقصود آگاه گردد حقّ شاهد و گواه که آنچه ذکر شده لوجه اللّه بوده که شاید آن جناب سبب هدایت خلق شوند و احزاب عالم را از ظنون و اوهام نجات بخشند سبحان‌اللّه الی حین معرضین و منکرین نمیدانند آنچه نزد مبشّر یعنی نقطه رفته از که بوده العلم عند اللّه ربّ العالمین
یا شیخ همّت کن و بر خدمت امر قیام نما امروز رحیق مختوم امام وجوه ظاهر خذه باسم ربّک ثمّ اشربه بذکره العزیز البدیع این مظلوم در لیالی و ایّام بتألیف قلوب و تهذیب نفوس مشغول امورات واقعه در ایران در سنین اوّلیّه فی‌الحقیقه سبب حزن مقرّبین و مخلصین بوده و در هر سنه قتل و غارت و تاراج و سفک دماء موجود یک سنه در زنجان ظاهر شد آنچه که سبب فزع اکبر بود و همچنین یک سنه در نیریز و سنهٔ دیگر در طبری تا آنکه واقعهٔ ارض طاء واقع و از آن ببعد این مظلوم باعانت حقّ جلّ جلاله این حزب مظلوم را بما ینبغى آگاه نمود کل از ما عندهم و ما عند القوم مقدّس و به ما عند اللّه متشبّث و ناظر
حال باید حضرت سلطان حفظه اللّه تعالی بعنایت و شفقت با این حزب رفتار فرمایند و این مظلوم امام کعبهٔ الهی عهد مینماید از این حزب جز صداقت و امانت امری ظاهر نشود که مغایر رأی جهان‌آرای حضرت سلطانی باشد هر ملّتی باید مقام سلطانش را ملاحظه نماید و در آن خاضع باشد و بامرش عامل و بحکمش متمسّک سلاطین مظاهر قدرت و رفعت و عظمت الهی بوده و هستند این مظلوم با احدی مداهنه ننموده کل بر این فقره شاهد و گواهند ولکن ملاحظهٔ شئون سلاطین من عند اللّه بوده و از کلمات انبیا و اولیا واضح و معلوم خدمت حضرت روح علیه السّلام عرض نمودند یا روح اللّه أ یجوز ان تعطی جزیة لقیصر ام لا قال بلی ما لقیصر لقیصر و ما للّه للّه منع نفرمودند و این دو کلمه یکی است نزد متبصّرین چه که ما لقیصر اگر من عند اللّه نبود نهی میفرمودند و همچنین در آیهٔ مبارکهٔ اطیعوا اللّه و اطیعوا الرّسول و اولی الأمر منکم مقصود از این اولو الأمر در مقام اوّل و رتبهٔ اولی ائمّه صلوات اللّه علیهم بوده و هستند ایشانند مظاهر قدرت و مصادر امر و مخازن علم و مطالع حکم الهی و در رتبهٔ ثانی و مقام ثانی ملوک و سلاطین بوده‌اند یعنى ملوکی که بنور عدلشان آفاق عالم منوّر و روشن است امید آنکه از حضرت سلطان نور عدلی اشراق نماید که جمیع احزاب امم را احاطه کند کل باید از حقّ از برایش بطلبند آنچه را که الیوم سزاوار است
الهی الهی و سیّدی و سندی و مقصودی و محبوبی اسألک بالأسرار الّتی کانت مکنونة فی علمک و بالآیات الّتی منها تضوّع عرف عنایتک و بأمواج بحر عطائک و سمآء فضلک و کرمک و بالدّمآء الّتی سفکت فی سبیلک و بالأکباد الّتی ذابت فی حبّک ان تؤیّد حضرة السّلطان بقدرتک و سلطانک لیظهر منه ما یکون باقیاً فی کتبک و صحفک و الواحک ای ربّ خذ یده بید اقتدارک و نوّره بنور معرفتک و زیّنه بطراز اخلاقک انّک انت المقتدر على ما تشآء و فی قبضتک زمام الأشیآء لا اله الّا انت الغفور الکریم
حضرت بولس قدّیس در رسالهٔ باهل رومیّه نوشته لتخضع کلّ نفس للسّلاطین العالیة فانّه لا سلطان الّا من اللّه و السّلاطین الکائنة انّما رتّبها اللّه فمن یقاوم السّلطان فانّه یعاند ترتیب اللّه الی ان قال لأنّه خادم اللّه المنتقم الّذی ینفذ الغضب علی من یفعل الشّرّ میفرماید ظهور سلاطین و شوکت و اقتدارشان من عند اللّه بوده
در احادیث قبل هم ذکر شده آنچه که علما دیده و شنیده‌اند نسأل اللّه تبارک و تعالی ان یؤیّدک یا شیخ علی التّمسّک بما نزّل من سمآء عطآء اللّه ربّ العالمین علما باید با حضرت سلطان متّحد شوند و بآنچه سبب حفظ و حراست و نعمت و ثروت عباد است تمسّک نمایند سلطان عادل عنداللّه اقربست از کل یشهد بذلک من ینطق فی السّجن الأعظم اللّه لا اله الّا هو الفرد الواحد المقتدر العلیم الحکیم
اگر آن جناب یک ساعت لوجه اللّه در اموری که از قبل و بعد ظاهر شده تفکّر فرمایند از ما عنده به ما عند اللّه توجّه نمایند و سبب اعلاء کلمة اللّه گردند آیا از اوّل ابداع الی حین از مشرق ارادهٔ الهی نوری و یا ظهوری اشراق نموده که قبائل ارض او را قبول نموده و امرش را پذیرفته‌اند آن که بوده و اسمش چه از حضرت خاتم روح ما سواه فداه و من قبله حضرت روح الی ان ینتهی الی البدیع الأوّل در احیان ظهور کل مبتلا بوده‌اند بعضی را مجنون گفته‌اند و برخی را کذّاب نامیده‌اند و عمل نموده‌اند آنچه را که قلم حیا میکند از ذکرش لعمر اللّه ورد علیهم ما ناحت به الأشیآء کلّها ولکنّ القوم اکثرهم فی جهل مبین نسأل اللّه ان یؤیّدهم علی الرّجوع الیه و الانابة لدی باب رحمته انّه علی کلّ شیء قدیر
فی هذا الحین ارتفع صریر قلمی الأعلی و قال وصّ حضرة الشّیخ بما وصّیت به احد اغصانک لعلّ نفحات البیان تجذبه و تقرّبه الی اللّه ربّ العالمین
کن فی النّعمة منفقاً و فی فقدها شاکرا ً و فی الحقوق امیناً و فی الوجه طلقاً و للفقرآء کنزاً و للأغنیآء ناصحاً و للمنادی مجیباً و فی الوعد وفیّاً و فی الأمور منصفاً و فی الجمع صامتاً و فی القضآء عادلاً و للانسان خاضعاً و فی الظّلمة سراجاً و للمهموم فرجاً و للظّمآن بحراً و للمکروب ملجأً و للمظلوم ناصراً و عضداً و ظهراً و فی الأعمال متّقیاً و للغریب وطناً و للمریض شفآءً و للمستجیر حصناً و للضّریر بصراً و لمن ضلّ صراطاً و لوجه الصّدق جمالاً و لهیکل الأمانة طرازاً و لبیت الأخلاق عرشاً و لجسد العالم روحاً و لجند العدل رایةً و لأفق الخیر نوراً و للأرض الطّیّبة رذاذاً و لبحر العلم فلکاً و لسمآء الکرم شمساً و لرأس الحکمة اکلیلاً و لجبین الدّهر بیاضاً و لشجر الخضوع ثمراً نسأل اللّه ان یحفظک من حرارة الحقد و صبارّة البرد انّه قریب مجیب کذلک نطق لسانی لأحد اغصانی و ذکرناه لأحبّائی الّذین نبذوا الأوهام و اخذوا ما امروا به فی یوم فیه اشرقت شمس الایقان من افق ارادة اللّه ربّ العالمین هذا یوم فیه غرّدت طیر البیان علی الأغصان باسم ربّها الرّحمن طوبی لمن طار بأجنحة الاشتیاق الی اللّه مالک یوم التّلاق
حقّ آگاه و معشر امنا گواه که این مظلوم لازال تحت خطر عظیم بوده و لو لا البلایا فی سبیل اللّه ما لذّ لی بقائی و ما نفعنی حیوتی و لا یخفی علی اهل البصر و النّاظرین الی المنظر الأکبر بأنّی فی اکثر ایّامی کنت کعبد جالس تحت سیف علّق بخیط واحد و لا یدری متی ینزل أ ینزل فی الحین او بعد حین و فی کلّ ذلک نشکر اللّه ربّ العالمین و لسان سرّ در لیالی و ایّام باین مناجات ناطق سبحانک یا الهى لو لا البلایا فی سبیلک من این یظهر مقام عاشقیک و لو لا الرّزایا فی حبّک بأیّ شیء یثبت شأن مشتاقیک وعزّتک انیس محبّیک دموع عیونهم و مؤنس مریدیک زفرات قلوبهم و غذآء قاصدیک قطعات اکبادهم و ما الذّ سمّ الرّدی فی سبیلک و ما اعزّ سهام الأعدآء لاعلآء کلمتک یا الهی و سیّدی اشربنی فی امرک ما اردته و انزل علیّ فی حبّک ما قدّرته وعزّتک لا ارید الّا ما ترید و لا احبّ الّا ما انت تحبّ توکّلت علیک فی کلّ الأحوال انّک انت الغنیّ المتعال اسألک یا الهی ان تظهر لنصرة هذا الظّهور من کان قابلاً لاسمک و سلطانک لیذکرک بین خلقک و یرفع اعلام نصرک فی مملکتک و یزیّنهم بأخلاقک و اوامرک لا اله الّا انت المهیمن القیّوم
عند ذلک ارتفع ندآء الفطرة مرّة بعد مرّة نادت و قالت یا ملأ الأرض تاللّه انّی لفطرة اللّه بینکم ایّاکم ان تنکرونی قد اظهرنی اللّه بنور احاط علی من فی السّموات و الأرضین انصفوا یا قوم فی ظهوری و بروزی و اشراقی و لا تکونوا من الظّالمین
یا شیخ انّ المظلوم یسأل اللّه تبارک و تعالی ان یجعلک فاتح باب الانصاف و یظهر بک امره بین العباد انّه هو المقتدر العزیز الوهّاب
یا شیخ از حقّ بطلب آذان و ابصار و افئدهٔ عالم را مقدّس فرماید و از هوای نفس حفظ نماید چه که غرض مرضیست بزرگ انسان را از عرفان حضرت موجود محروم مینماید و از تجلّیات انوار نیّر ایقان ممنوع میسازد از فضل و رحمت الهی سائل و آمل که این مانع اکبر را از میان بردارد انّه هو القویّ الغالب القدیر
فی هذا الحین ارتفع النّدآء عن یمین البقعة النّورآء اللّه لا اله الّا هو الآمر الحکیم الق علی الشّیخ بقیّة لوح البرهان لیجذبه الی افق ظهور ربّه الرّحمن لعلّه یقوم علی نصرة الأمر بآیات محکمات و براهین عالیات و ینطق بین العباد بما نطق به لسان البرهان الملک للّه ربّ العالمین
اقرأ کتاب الایقان و ما انزله الرّحمن لملک باریس و امثاله لتطّلع بما قضی من قبل و توقن بأنّا ما اردنا الفساد فی الأرض بعد اصلاحها انّما نذکّر العباد خالصاً لوجه اللّه من شآء فلیقبل و من شآء فلیعرض انّ ربّنا الرّحمن لهو الغنیّ الحمید یا معشر الأحزاب هذا یوم لا ینفعکم شیء من الأشیآء و لا اسم من الأسمآء الّا بهذا الاسم الّذى جعله اللّه مظهر امره و مطلع اسمائه الحسنی لمن فی ملکوت الانشآء نعیماً لمن وجد عرف الرّحمن و کان من الرّاسخین و لا یغنیکم الیوم علومکم و فنونکم و لا زخارفکم و عزّکم دعوا الکلّ ورائکم مقبلین الی الکلمة العلیا الّتی بها فصّلت الزّبر و الصّحف و هذا الکتاب المبین یا قوم ضعوا ما الّفتموه من قلم الظّنون و الأوهام تاللّه قد اشرقت شمس العلم من افق الیقین
یا ایّها الغافل ان کنت فی ریب ممّا نحن علیه انّا نشهد بما شهد اللّه قبل خلق السّموات و الأرض انّه لا اله الّا هو العزیز الوهّاب و نشهد انّه کان واحداً فی ذاته و واحداً فی صفاته لم یکن له شبه فی الابداع و لا شریک فی الاختراع قد ارسل الرّسل و انزل الکتب لیبشّروا الخلق الی سوآء الصّراط
هل السّلطان اطّلع و غضّ الطّرف عن فعلک ام اخذه الرّعب بما عوت شرذمة من الذّئاب الّذین نبذوا صراط اللّه ورائهم و اخذوا سبیلک من دون بیّنة و لا کتاب انّا سمعنا بأنّ ممالک الایران تزیّنت بطراز العدل فلمّا تفرّسنا وجدناها مطالع الظّلم و مشارق الاعتساف انّا نری العدل تحت مخالب الظّلم نسأل اللّه ان یخلّصه بقوّة من عنده و سلطان من لدنه انّه هو المهیمن على من فی الأرضین و السّموات لیس لأحد ان یعترض علی نفس فیما ورد علی امر اللّه ینبغی لکلّ من توجّه الی الأفق الأعلی ان یتمسّک بحبل الاصطبار و یتوکّل علی اللّه المهیمن المختار یا احبّآء اللّه اشربوا من عین الحکمة و طیروا فی هوا الحکمة و تکلّموا بالحکمة و البیان کذلک یأمرکم ربّکم العزیز العلّام
یا غافل لا تطمئنّ بعزّک و اقتدارک مثلک کمثل بقیّة اثر الشّمس علی رؤوس الجبال سوف یدرکها الزّوال من لدی اللّه الغنیّ المتعال قد اخذ عزّک و عزّ امثالک و هذا ما حکم به من عنده امّ الألواح این من حارب اللّه و این من جادل بآیاته و این من اعرض عن سلطانه و این الّذین قتلوا اصفیائه و سفکوا دمآء اولیائه تفکّر لعلّ تجد نفحات اعمالک یا ایّها الجاهل المرتاب بکم ناح الرّسول و صاحت البتول و خربت الدّیار و اخذت الظّلمة کلّ الأقطار یا معشر العلمآء بکم انحطّ شأن الملّة و نکس علم الاسلام و ثلّ عرشه العظیم کلّما اراد ممیّز ان یتمسّک بما یرتفع به شأن الاسلام ارتفعت ضوضائکم بذلک منع عمّا اراد و بقی الملک فی خسران کبیر
یا قلمی الأعلی اذکر الرّقشآء الّتی بظلمها ناحت الأشیآء و ارتعدت فرائص الأولیآء کذلک یأمرک مالک الأسمآء فی هذا المقام المحمود قد صاحت من ظلمک البتول و تظنّ انّک من آل الرّسول کذلک سوّلت لک نفسک یا ایّها المعرض عن اللّه ربّ ما کان و ما یکون انصفی یا ایّتها الرّقشآء بأیّ جرم لدغت ابنآء الرّسول و نهبت اموالهم أ کفرت بالّذی خلقک بأمره کن فیکون قد فعلت بأبنآء الرّسول ما لا فعلت عاد و ثمود بصالِح و هود و لا الیهود بروح اللّه مالک الوجود أ تنکر آیات ربّک الّتی اذ نزّلت من سمآء الأمر خضعت لها کتب العالم کلّها تفکّر لتطّلع بفعلک یا ایّها الغافل المردود سوف تأخذک نفحات العذاب کما اخذت قوماً قبلک انتظر یا ایّها المشرک باللّه مالک الغیب و الشّهود هذا یوم اخبر به اللّه بلسان رسوله تفکّر لتعرف ما انزله الرّحمن فی الفرقان و فی هذا اللّوح المسطور هذا یوم فیه اتی مشرق الوحی بآیات بیّنات الّتی عجز عن احصائها المحصون هذا یوم فیه وجد کلّ ذی شمّ عرف نسمة الرّحمن فی الامکان و سرع کلّ ذی بصر الی فرات رحمة ربّه مالک الملوک یا ایّها الغافل تاللّه قد رجع حدیث الذّبح و الذّبیح توجّه الی مقرّ الفدآء و ما رجع بما اکتسبت یدک یا ایّها المبغض العنود أ ظننت بالشّهادة ینحطّ شأن الأمر لا والّذى جعله اللّه مهبط الوحی ان انت من الّذین هم یفقهون ویل لک یا ایّها المشرک باللّه و للّذین اتّخذوک اماماً لأنفسهم من دون بیّنة و لا کتاب مشهود کم من ظالم قام علی اطفآء نور اللّه قبلک و کم من فاجر قتل و نهب الی ان ناحت من ظلمه الأفئدة و النّفوس قد غابت شمس العدل بما استوی هیکل الظّلم علی اریکة البغضآء ولکنّ القوم هم لا یشعرون یا جاهل قد قتلت ابنآء الرّسول و نهبت اموالهم قل هل الأموال کفرت باللّه ام مالکها على زعمک انصف یا ایّها الجاهل المحجوب قد اخذت الاعتساف و نبذت الانصاف بذلک ناحت الأشیآء و انت من الغافلین قد قتلت الکبیر و نهبت الصّغیر هل تظنّ انّک تأکل ما جمعته بالظّلم لا ونفسی کذلک یخبرک الخبیر تاللّه لا یغنیک ما عندک و ما جمعته بالاعتساف یشهد بذلک ربّک العلیم قد قمت على اطفآء نور الأمر سوف تنخمد نارک امراً من عنده انّه هو المقتدر القدیر لا تعجزه شؤونات العالم و لا سطوة الأمم یفعل ما یشآء بسلطانه و یحکم ما یرید تفکّر فی النّاقة مع انّها من الحیوان رفعها الرّحمن الی مقام نطق السن العالم بذکرها و ثنائها انّه هو المهیمن علی من فی السّموات و الأرض لا اله الّا هو العزیز العظیم کذلک زیّنّا آفاق سمآء اللّوح بشموس الکلمات نعیماً لمن فاز بها و استضآء بأنوارها و ویل للمعرضین و ویل للمنکرین و ویل للغافلین الحمد للّه ربّ العالمین
یا شیخ قد اسمعناک تغرّدات عندلیب الفردوس و اریناک الآثار الّتی انزلها اللّه بأمره المبرم فی السّجن الأعظم لتقرّ بها عینک و تطمئنّ بها نفسک انّه هو الفیّاض الکریم قم بقوّة البرهان علی خدمة امر اللّه ربّک الرّحمن لو تخاف من ایمانک خذ اللّوح ثمّ احفظه فی جیب توکّلک و اذا دخلت موقف الحشر و یسألک اللّه بأیّ حجّة آمنت بهذا الظّهور اخرج اللّوح و قل بهذا الکتاب المبارک العزیز البدیع اذاً ترتفع الیک ایادی الکلّ و یأخذون اللّوح و یضعونه علی عیونهم و یجدون منه عرف بیان اللّه ربّ العالمین لو یعذّبک اللّه بما آمنت بآیاته فی هذا الظّهور فبأیّ حجّة یعذّب الّذین ما آمنوا بمحمّد رسول اللّه و من قبله بعیسی بن مریم و من قبله بالکلیم و من قبله بالخلیل الی ان تنتهی الظّهورات الی البدیع الأوّل الّذی خلق بارادة ربّک القادر المحیط کذلک انزلنا الآیات لأحد قبلک و ذکرناها لک فی هذا الیوم لتعرف و تکون من الموقنین یا ایّها النّاطق بالعلم انّ الأمر اظهر من ان یخفی و ابین من ان یستر انّه کالشّمس فی وسط الزّوال لا ینکرها الّا کلّ مبغض مریب
در این حین سزاوار آنکه بحضرت مقصود توجّه نمائیم و باین کلمات عالیات متمسّک شویم الهی الهی سراج امرت را بدهن حکمت برافروختی از اریاح مختلفه حفظش نما سراج از تو زجاج از تو اسباب آسمان و زمین در قبضهٔ قدرت تو امرا را عدل عنایت فرما و علما را انصاف توئی آن مقتدری که بحرکت قلم امر مبرمت را نصرت فرمودی و اولیا را راه نمودی توئی مالک قدرت و ملیک اقتدار لا اله الّا انت العزیز المختار و قل الهی الهی لک الحمد بما سقیتنی من ید عطآء اسمک القیّوم رحیقک المختوم اسألک بأنوار فجر ظهورک و بنفوذ کلمتک العلیا و اقتدار قلمک الأعلی الّذی بحرکته انجذبت حقائق الأشیآء ان توفّق حضرة السّلطان علی نصرة امرک و الاقبال الی افق ظهورک و التّوجّه الی انوار وجهک ای ربّ ایّده علی ما یقرّبه الیک ثمّ انصره بجنود السّموات و الأرض اسألک یا اله الأسمآء و فاطر السّمآء بنور امرک و نار سدرة عنایتک ان تؤیّد حضرته علی اظهار امرک بین خلقک ثمّ افتح علی وجهه ابواب فضلک و رحمتک و عطائک انّک انت المقتدر علی ما تشآء بقولک کن فیکون
یا شیخ زمام امور بقوّت الهی و قدرت ربّانی اخذ شده بود اخذ عزیز مقتدر احدی قادر بر فساد و فتنه نبوده حال چون قدر عنایت و الطاف را ندانستند بجزای اعمال خود مبتلا شده و میشوند و مأمورین نظر بحرکت سرّی حبل ممدود از جمیع جهات حزب مخالف را تحریک و تأیید نموده‌اند در مدینهٔ کبیره جمعی را بر مخالفت این مظلوم برانگیختند و امر بمقامی رسیده که نفوس مأموره در آن ارض تمسّک نموده‌اند بآنچه سبب ذلّت دولت و ملّت است یکی از سادات بزرگوار که نزد اکثری از منصفین معروفش معروف و عملش مقبول و تجارتش مشهور و از اجلّهٔ تجّار نزد کل مشهود بسمت بیروت توجّه نمود نظر بدوستی آن جناب باین مظلوم از سیّالهٔ برقیّه بمترجم ایران خبر دادند که سیّد مذکور با آدم خود وجهی از نقد و غیره سرقت کرده‌اند و به عکّا توجّه نموده‌اند و مقصود از این حرکت ذلّت این مظلوم بوده ولکن هیهات که اهل این دیار باین گفتهای نالائقه از صراط مستقیم صدق و راستی منحرف شوند باری از هر جهت هجوم نموده‌اند و طرف مقابل را تأیید مینمایند و این مظلوم از حقّ میطلبد کل را موفّق دارد بر آنچه سزاوار ایّام است و در لیالی و ایّام باین کلمات محکمات ناظر و ناطق الهی الهی اسألک بشمس فضلک و بحر علمک و سمآء عدلک ان تؤیّد المنکرین على الاقرار و المعرضین علی الاقبال و المفترین علی العدل و الانصاف ای ربّ ایّدهم علی الرّجوع الیک و الانابة لدی باب فضلک انّک انت المقتدر علی ما تشآء و فی قبضتک زمام من فی السّموات و الأرضین الحمد للّه ربّ العالمین
عنقریب آنچه در افئده و قلوب مستور مشاهده گردد یوم یومیست که حضرت لقمان از برای ابنش ذکر فرموده و ربّ العزّة از آن خبر داده و حبیبش را آگاه نموده بقوله تعالی یا بنیّ انّها ان تک مثقال حبّة من خردل فتکن فی صخرة او فی السّموات او فی الأرض یأت بها اللّه انّ اللّه لطیف خبیر امروز خائنهٔ اعین و خافیهٔ صدور کل امام کرسیّ ظهور ظاهر و هویدا لا یعزب عن علمه من شیء یسمع و یری و هو السّمیع البصیر بسیار عجبست که امین و خائن را از هم فرقی نه
ایکاش حضرت پادشاه ممالک ایران ادام اللّه سلطانه از قناسل دولت علیّهٔ ایران که در این جهات بوده‌اند استفسار فرمایند تا بر افعال و اعمال این مظلوم آگاه شوند باری جمعی را از اختر و غیره برانگیختند و در انتشار مفتریات مشغول این بسی واضح و معلوم نفسی را که مردود عباد و مطرود بلاد مشاهده نمایند با سیف ضغینه و سهام بغضا احاطه کنند لیس هذا اوّل امر ظهر بالظّلم و لا اوّل قارورة کسرت و لا اوّل ستر هتک فی سبیل اللّه ربّ العالمین و این مظلوم ساکتاً صامتاً در سجن اعظم بخود مشغول و از غیر اللّه منقطع ظلم بمقامی رسیده که اقلام عالم از تحریر آن عاجز و قاصر است
در این مقام لازم امری که ظاهر شد ذکر شود شاید عباد بحبل عدل و راستی تمسّک نمایند جناب حاجی شیخ محمّد علی علیه بهآء اللّه الأبدی از تجّار معروف بوده اکثری از اهل مدینهٔ کبیره او را میشناسند در ایاّم اخیره که سفارت ایران در آستانه در سرّ سرّ بتحریک مشغول آن مقبل صادق را پریشان دیده‌اند تا آنکه شبی از شبها خود را در بحر انداخت و از قضا جمعی از عباد حاضر و او را اخذ نمودند و این عمل را هر حزبی تعبیری نمود و ذکری کرد تا آنکه مرّة اخری شبی از شبها در جامعی رفته و خادم آن محل ذکر نمود این شخص شب را احیا داشت و تا صبح بمناجات و دعا و عجز و ابتهال مشغول و بعد ذکرش قطع شد و این عبد توجّه نمود مشاهده شد روح را تسلیم نموده و شیشه‌ئی خالی نزدش دیده شد مشعر بر اینکه سم خورده باری بکمال تحیّر قوم را اطّلاع داد و دو وصیّت‌نامه از او ظاهر شد امّا اوّل مشعر بر اقرار و اعتراف بر وحدانیّت حقّ و تقدیس ذاته تعالی عن الأشباه و الأمثال و تنزیه کینونته عن الأوصاف و الأذکار و الأقوال و الاقرار بظهور الأنبیآء و الأولیآء و الاعتراف بما کان مرقوماً فی کتب اللّه مولی الوری و در ورقهٔ دیگر مناجاتی عرض کرده و در آخر ورقه ذکر نموده این عبد و اولیا متحیّر مانده‌اند چه که در یک مقام قلم اعلی کل را از فساد و نزاع و جدال منع فرموده و در مقامی هم از قلم اعلی این کلمهٔ علیا نازل اگر نفسی سوء قصدی از احدی در حضور مشاهده نماید باید تعرّض نکند و بحقّ گذارد این حکم محکم از یک جهت ظاهر و ثابت و از جهت دیگر مشاهده شد مفترین بکلماتی نطق مینمایند که قوّهٔ بشری از حمل و اصغاء آن عاجز و قاصر است لذا این عبد این ذنب اعظم را اختیار نمود و از بحر کرم الهی و سماء رحمت ربّانی سائل و آملم که جریرات این عبد را از قلم فضل و عطا محو فرماید سیّئات بسیار و خطایا بیشمار ولکن بحبل جودش متمسّکم و بذیل کرمش متشبّث حقّ شاهد و مقرّبان درگاه آگاه که این عبد قادر بر اصغاء مقالات مغلّین نبوده لذا این عمل را ارتکاب نمود لو یعذّبنی انّه هو محمود فی فعله و لو یغفر لی انّه مطاع فی امره
حال جناب شیخ در نفوذ کلمه تفکّر نماید شاید از شمال وهم بیمین یقین توجّه کند این مظلوم در امر الهی با احدی مداهنه ننموده و کلمهٔ حقّ را امام وجوه خلق بأعلی النّدآء ذکر کرده من شآء فلیقبل و من شآء فلیعرض ولکن اگر این امور ظاهرهٔ واضحهٔ مشهوده انکار شود چه امری نزد متبصّرین بطراز قبول و اقرار مزیّن گردد انّا نسأل اللّه تبارک و تعالی ان یغفر للمذکور و یبدّل سیّئاته بالحسنات انّه هو المقتدر العزیز الوهّاب
اموری در این ظهور ظاهر که از برای مظاهر علم و فضل و مشارق انصاف و عدل جز تصدیق مجالی نه امروز بر شما لازم و واجب که بقوّت ملکوتی قیام نمائی و شبهات احزاب عالم را بقدرت علم محو فرمائی تا کل مقدّس شده قصد بحر اعظم نمایند و به ما اراده اللّه تمسّک جویند
باری هر معرضی بکلمه‌ئی تمسّک نموده و بر حقّ اعتراض کرده سبحان‌اللّه ذکر الوهیّت و ربوبیّت که از اولیا و اصفیا ظاهر شده آن را اسباب اعراض و انکار قرار داده‌اند حضرت صادق فرموده العبودیّة جوهرة کنهها الرّبوبیّة و حضرت امیر در جواب اعرابی که از نفس سؤال نموده فرموده و ثالثها اللّاهوتیّة الملکوتیّة و هی قوّة لاهوتیّة و جوهرة بسیطة حیّة بالذّات الی ان قال علیه السّلام فهی ذات اللّه العلیا و شجرة طوبی و سدرة المنتهی و جنّة المأوی حضرت صادق فرموده اذا قام قائمنا اشرقت الأرض بنور ربّها و همچنین از ابی عبداللّه علیه السّلام حدیث طویلی ذکر شده و از جملهٔ نصوص حدیث مذکور این کلمهٔ علیا است فعند ذلک یهبط الجبّار عزّ و جلّ من الغمام و الملائکة و فی القرآن العظیم هل ینظرون الّا ان یأتیهم اللّه فی ظلل من الغمام و در حدیث مفضّل میفرماید یسند القائم ظهره الی الحرم و یمدّ یده المبارکة فتری بیضآء من غیر سوء و یقول هذه ید اللّه و یمین اللّه و عن اللّه و بأمر اللّه هر نحو این احادیث را معنی نموده‌اند آثار قلم اعلی را هم معنی نمایند حضرت امیر فرموده انا الّذی لا یقع علیه اسم و لا صفة و همچنین فرموده ظاهری امامة و باطنی غیب لا یدرک قال ابو جعفر الطّوسی قلت لأبی عبداللّه انتم الصّراط فی کتاب اللّه و انتم الزّکوة و انتم الحجّ قال یا فلان نحن الصّراط فی کتاب اللّه عزّ و جلّ و نحن الزّکوة و نحن الصّیام و نحن الحجّ و نحن الشّهر الحرام و نحن البلد الحرام و نحن کعبة اللّه و نحن قبلة اللّه و نحن وجه اللّه روی جابر عن ابی جعفر علیه السّلام قال یا جابر علیک بالبیان و المعانی فقال علیه السّلام امّا البیان و هو ان تعرف اللّه سبحانه لیس کمثله شیء فتعبده و لا تشرک به شیئاً و امّا المعانی فنحن معانیه و نحن جنبه و یده و لسانه و امره و حکمه و علمه و حقّه اذا شئنا شآء اللّه و یرید ما نریده ایضاً حضرت امیر علیه السّلام فرمود کیف اعبد ربّاً لم اره و در مقام دیگر میفرماید ما رأیت شیئاً الّا و قد رأیت اللّه قبله او بعده او معه
یا شیخ در آنچه ذکر شده تفکّر فرما شاید بقوّت اسم قیّوم از رحیق مختوم بیاشامی و بیابی آنچه را که کل از ادراکش عاجزند کمر همّت را محکم نما و قصد ملکوت اعلی کن شاید در حین تنزیل نفحات وحی و الهام را بیابی و بآن فائز شوی براستی میگویم از برای امر الهی شبه و مثلی نبوده و نیست حجبات اوهام را خرق نما انّه یمدّک و یؤیّدک فضلاً من عنده و هو القویّ الغالب القدیر تا وقت باقی و سدرهٔ مبارکه مابین بریّه بأعلی النّدآء ناطق خود را منع منما توکّل علی اللّه و فوّض امورک الیه ثمّ احضر فى السّجن الأعظم لتسمع ما لا سمعت الآذان شبهه و تری ما لا رأت العیون و الأبصار آیا بعد از این بیان از برای احدی حجّتی باقیست لا ونفس اللّه القائمة علی الأمر براستی میگویم امروز کلمهٔ مبارکهٔ ولکنّه رسول اللّه و خاتم النّبیّین به یوم یقوم النّاس لربّ العالمین منتهی شد اشکر اللّه بهذا الفضل العظیم
یا شیخ نفحات وحی بدونش مشتبه نشده و نمیشود حال سدرهٔ منتهی با اثمار لاتحصی امام وجهت حاضر خود را باوهام مثل حزب قبل میالای از نفس بیان فطرة اللّه ظاهر و مشهود اوست گواه کل در اثبات ظهورش باحدی محتاج نبوده و نیست حال قریب صد جلد آیات باهرات و کلمات محکمات از سماء مشیّت منزل آیات نازل و حاضر لک ان تقصد المقصد الأقصی و الغایة القصوی و الذّروة العلیا لتسمع و تری ما ظهر من لدی اللّه ربّ العالمین
قدری در آیات لقا که از مالک ملکوت اسماء در فرقان نازل شده تفکّر نما شاید راه مستقیم را بیابی و سبب و علّت هدایت خلق شوی مثل شما امروز باید بر خدمت امر قیام نماید ذلّت این مظلوم و عزّت شما هر دو بفنا راجع جهد کن شاید فائز شوی بعملی که عرفش از عالم قطع نشود در ذکر لقا نازل شده آنچه که از برای منکرین مجال رد و عدم قبول نمانده و نیست قوله تبارک و تعالی اللّه الّذی رفع السّموات بغیر عمد ترونها ثمّ استوی علی العرش و سخّر الشّمس و القمر کلّ یجری لأجل مسمّی یدبّر الأمر یفصّل الآیات لعلّکم بلقآء ربّکم توقنون و میفرماید من کان یرجو لقآء اللّه فانّ اجل اللّه لآت و هو السّمیع العلیم الی قوله تعالی و الّذین کفروا بآیات اللّه و لقائه اولئک یئسوا من رحمتی و اولئک لهم عذاب الیم و همچنین میفرماید قالوا ائذا ضللنا فی الأرض ائنّا لفی خلق جدید بل هم بلقآء ربّهم کافرون و همچنین میفرماید الا انّهم فی مریة من لقآء ربّهم الا انّه بکلّ شیء محیط و همچنین میفرماید انّ الّذین لا یرجون لقائنا و رضوا بالحیوة الدّنیا و اطمأنّوا بها و الّذینهم عن آیاتنا غافلون اولئک مأواهم النّار بما کانوا یکسبون و همچنین میفرماید و اذا تتلی علیهم آیاتنا بیّنات قال الّذین لا یرجون لقائنا ائت بقرآن غیر هذا او بدّله قل ما یکون لی ان ابدّله من تلقآء نفسی ان اتّبع الّا ما یوحی الیّ انّی اخاف ان عصیت ربّی عذاب یوم عظیم و همچنین میفرماید ثمّ آتینا موسی الکتاب تماماً علی الّذی احسن و تفصیلاً لکلّ شیء و هدی و رحمةً لعلّهم بلقآء ربّهم یؤمنون و همچنین میفرماید اولئک الّذین کفروا بآیات ربّهم و لقائه فحبطت اعمالهم فلا نقیم لهم یوم القیامة وزناً ذلک جزائهم جهنّم بما کفروا و اتّخذوا آیاتی و رسلی هزؤاً و همچنین میفرماید هل اتاک حدیث موسی اذ رأی ناراً فقال لأهله امکثوا انّی آنست ناراً لعلّی آتیکم منها بقبس او اجد على النّار هدی فلمّا اتاها نودی یا موسی انّی انا ربّک فاخلع نعلیک انّک بالواد المقدّس طوی و انا اخترتک فاستمع لما یوحی انّنی انا اللّه لا اله الّا انا فاعبدنی و همچنین میفرماید أ و لم یتفکّروا فی انفسهم ما خلق اللّه السّموات و الأرض و ما بینهما الّا بالحقّ و اجل مسمّی و انّ کثیراً من النّاس بلقآء ربّهم لکافرون و همچنین میفرماید الا یظنّ اولئک انّهم مبعوثون لیوم عظیم یوم یقوم النّاس لربّ العالمین و همچنین میفرماید و لقد آتینا موسی الکتاب فلا تکن فی مریة من لقائه و میفرماید کلّا اذا دکّت الأرض دکّاً دکّاً و جآء ربّک و الملک صفّاً صفّاً و همچنین میفرماید یریدون لیطفئوا نور اللّه بأفواههم و اللّه متمّ نوره ولو کره الکافرون و همچنین میفرماید فلمّا قضی موسی الأجل و سار بأهله آنس من جانب الطّور ناراً قال لأهله امکثوا انّی آنست ناراً لعلّى آتیکم منها بخبر او جذوة من النّار لعلّکم تصطلون فلمّا اتاها نودی من شاطئ الوادی الأیمن فی البقعة المبارکة من الشّجرة ان یا موسی انّی انا اللّه ربّ العالمین انتهی
در جمیع کتب الهی وعد‌‌هٔ لقا صریح بوده و هست و مقصود از این لقا لقاء مشرق آیات و مطلع بیّنات و مظهر اسماء حسنی و مصدر صفات علیای حقّ جلّ جلاله است حقّ بذاته و بنفسه غیب منیع لایدرک بوده پس مقصود از لقا لقاء نفسی است که قائم‌مقام اوست مابین عباد و از برای او هم شبه و مثلی نبوده و نیست چه اگر از برای او شبه و مثلی مشاهده شود کیف یثبت تقدیس ذاته و تنزیه کینونته عن الأشباه و الأمثال باری در مقامات لقا و تجلّی در کتاب ایقان نازل شده آنچه که منصفین را کفایت نماید نسأله تعالی ان یؤیّد الکلّ علی الصّدق الخالص و یقرّبهم الیه انّه هو المقتدر القدیر لا اله الّا هو السّامع النّاطق العزیز الحمید
یا ایّها المعروف بالعلم مُر العباد بالمعروف و لا تکن من المتوقّفین ببصر حدید نظر نما آفتاب حقیقت بامر مالک ملکوت بیان و سلطان جبروت عرفان از افق سماء سجن عکّا مشرق و لائح اعراض او را محجوب ننمود و صفوف و الوف منعش نکرد از برای آن جناب هیچ عذری باقی نمانده یا باید اقرار نمائی و یا نعوذ باللّه بر انکار کل قیام کنی
یا شیخ در حزب شیعه تفکّر نما چه مقدار عمارتها که بایادی ظنون و اوهام تعمیر نمودند و چه شهرها بنا نهادند بالأخره آن اوهام برصاص تبدیل شد و بر سیّد عالم وارد و یک نفس از رؤسای آن حزب در یوم ظهور اقبال ننمود نزد ذکر اسم مبارک کل به عجّل اللّه فرجه ناطق ولکن در یوم ظهور آن شمس حقیقت کل به عجّل اللّه فی نقمته متکلّم و ناطق چنانچه دیده شد ساذج وجود و مالک غیب و شهود را آویختند و عمل نمودند آنچه را که لوح گریست و قلم نوحه نمود و زفرات مخلصین مرتفع و عبرات مقرّبین نازل
یا شیخ فکر نما و بانصاف تکلّم کن حزب شیخ احسائی باعانت الهی عارف شدند بآنچه که دون آن حزب از آن محروم و محجوب مشاهده گشتند باری در هر عصری و هر قرنی ایّام ظهور مشارق وحی و مطالع الهام و مهابط علم الهی اختلاف ظاهر و سبب و علّت آن نفوس کاذبهٔ ملحده بوده‌اند شرح این مقام جائز نه آن جناب خود اعرف و اعلمند باوهام متوهّمین و ظنون مریبین
الیوم این مظلوم از آن جناب و سائر علما که از کأس علم الهی نوشیده‌اند و از کلمات انوار نیّر عدل منوّرند مسئلت مینماید نفسی را معیّن فرمایند من‌دون اطّلاع احدی و او را باین جهات بفرستند و چندی در جزیرهٔ قبرس توقّف نماید و با میرزا یحیی معاشر شود شاید بر اصل امر و مصدر اوامر و احکام الهی آگاه گردد
اگر قدری تفکّر نمائی شهادت میدهی بر حکمت و قدرت و سلطنت حقّ جلّ جلاله معدودی که از امر آگاه نه و با ما نبوده‌اند گفته‌اند آنچه را که اشیاء کلّها و نفوس مطمئنّهٔ راضیهٔ مرضیّه گواهی داده‌اند بر کذب آن نفوس غافله حال اگر آن جناب همّت فرمایند حقیقت امر بر عالمیان کشف شود و ناس را از این ظلمات مظلم صیلم نجات بخشد لو لا البهآء من یقدر ان ینطق امام وجوه الأنام و لولاه من یقدر ان یتکلّم بما امر به من لدی اللّه ربّ الجنود
حال نفس غافل بحبل روضه‌خوانی تمسّک جسته لعمر اللّه انّه فی کذب مبین چه که این حزب را اعتقاد آنکه در ظهور حضرت قائم ائمّه سلام اللّه علیهم از قبور برخاسته‌اند هذا حقّ لا ریب فیه از حقّ میطلبیم متوهّمین را از کوثر ایقان که از معین قلم اعلی جاریست قسمت عطا فرماید تا کل فائز شوند بآنچه که سزاوار ایّام اوست
یا شیخ در بحبوحهٔ بلایا این مظلوم بتحریر این کلمات مشغول از جمیع جهات نار ظلم و اعتساف مشهود از یک جهت خبر رسیده اولیا را در ارض طاء اخذ نموده‌اند مع آنکه آفتاب و ماه و بر و بحر گواه که این حزب بطراز وفا مزیّنند و جز بارتفاع دولت و نظم مملکت و راحت ملّت بامری تمسّک نجسته و نخواهند جست
یا شیخ مکرّر گفتیم حضرت پادشاه را در سنین معدودات نصرت نموده‌ایم سالهاست در ایران امر مغایری ظاهر نشده زمام مفسدین احزاب در قبضهٔ اقتدار مقبوض احدی از حدّ تجاوز ننمود لعمر اللّه این حزب اهل فساد نبوده و نیستند قلوبشان بنور تقوی منوّر و بطراز محبّة اللّه مزیّن همّشان اصلاح عالم بوده و هست و اراده آنکه اختلاف از میان برخیزد و نار ضغینه و بغضا خاموشی پذیرد تا جمیع ارض قطعهٔ واحده مشاهده گردد
و از جهت دیگر دائرهٔ سفارت ایران در مدینهٔ کبیره بتمام قدرت و قوّت بتضییع این مظلومان مشغول انّهم ارادوا امراً و اللّه اراد امراً آخر حال تفکّر فرمائید در آنچه بر امنای حقّ در هر دیار وارد شده گاهی نسبت سرقت و دزدی داده‌اند و هنگامى بمفتریاتی تکلّم نموده‌اند که در عالم شبه و مثل نداشته حال آن جناب بانصاف تکلّم فرمایند آیا نسبت سرقتی که از جانب سفارت کبری برعیّت خود داده ثمر و اثرش در ممالک خارجه چیست از این فقره این مظلوم خجل شد نه از جهت آنکه سبب و علّت تضییع این عبد بوده بلکه علّت خجلت اطّلاع سفرای اجنبیّه بر مراتب تدبیر و ادراک جمعی از معتبرین ایران در سفارت کبری بوده