«هستی تو ورای ادراك عقول و فوق عرفان نفوس بوده.»- حضرت بهاءالله
ظهور الهی
بلوغ بشریت
حضرت بهاءالله می‌فرمایند: «جمیع از برای اصلاح عالم خلق شده‌اند.»۱ تعالیم مظاهر ظهور الهی همواره سازمان‌دهی اجتماع در سطوح بالاتری از وحدت را مورد نظر داشته‌اند و هم‌زمان فصول مختلف داستان بشریت سیر خود را از خانواده به قبیله، دولت‌شهرها و دولت-ملت‌ها طی نموده است.
این سفر، امروز پس از مدت‌ها انتظار، ما را به آستانۀ بلوغ نوع بشر رسانده است. حال پس از عبور از مراحل متفاوت، به طور جمعی دوران طفولیت و کودکی خود را پشت سر گذاشته‌ایم. در سراسر دنیا، اجتماع بشری در حال شکل‌گیری دوباره است و جهت نهایی این تغییر، واضح: آنچه شاهدش هستیم سازمان‌دهی اجتماع بشری در پرتو یک تمدن جهانی است؛ آخرین و متعالی‌ترین مرحله در حیات جمعی بشر بر این کرۀ خاکی.
برای هزاران سال، مردم تصویر آن روز باشکوهی را در سر می‌پرورانده‌اند که اخوت حقیقی بر روی زمین برقرار شود، زمانی که «ایشان شمشیرهای خود را برای گاوآهن ... خواهند شكست»۲ و «جهان از معرفت خداوند پر خواهد بود.»۳ حضرت عبدالبهاء در توصیف آن روز می‌گویند: «روز وحدت عالم بشر است و اتحاد جمیع ملل. عنقریب، وحدت عالم انسانی در قطب آفاق موج زند... صبحِ صلحِ اکبر بدرخشد. جهان، جهانِ تازه شود.»۴
خداوند همواره مسیر حرکت بشریت را تعیین می‌کند. مظاهر ظهور الهی خود اشاره می‌کنند که به دلیل محدودیت ظرفیت درک نوع انسان در هر زمان، ظهور هر یک از آن‌ها فقط بخشی از حقیقت را آشکار می‌سازد. حضرت مسیح می‌فرمایند: «و بسیاری چیزهای دیگر دارم به شما بگویم، لکن الآن طاقت تحمل آن‌ها را ندارید.» ۵ این کلمات در قرآن نیز به شکل مشابه‌ای تکرار می‌شوند، آن جا که در مورد حقیقت الهی ذکر شده که «مَا نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ»۶ (ما از آن بر عالم خلق مگر به قدر معین فرو نمی‌فرستیم). در باگاواد گیتا آمده است: «در هر عصر در شكل روحانی اصلی خویش ظهور می‌كنم. ای نوادۀ بهاراتا، هر گاه و هر كجا كه دین دچار تباهی شود و بی‌دینی حكمفرما گردد، در آن زمان شخصـاً هبوط می‌كنم. به منظور نجات پرهیزكاران و نابودی بی‌ایمانان و همچنین برای برقراری مجدد اصول دین در هـر عصـر، شخصاً ظهور می‌كنم.»۷ برای قرن‌ها، پیروان تمامی ادیان منتظر ظهور کامل‌تری از هدایات الهی برای جهان بوده‌اند؛ آن انتظارها امروز با پیام حضرت بهاءالله به سرانجام رسیده است.
حضرت بهاءالله در ارتباط با امکانات بالقوۀ این دوره از تاریخ چنین تصریح می‌کنند: «امروز، روز فضل اعظم و فیض اکبر است، باید کل به کمال اتحاد و اتفاق در ظل سدرۀ عنایت الهی ساکن و مستریح باشند و تمسک نمایند به آنچه الیوم سبب عزّت و ارتفاع است.»۸
نخستین قدم ضروری برای صلح و پیشرفت نوع انسان، اتحاد است.«اصلاح و راحت ظاهر نشود مگر به اتحاد و اتفاق.»۹
تنها، طلوع این هشیاری که همۀ ما متعلق به یک قوم واحد هستیم می‌تواند ما را قادر سازد تا از الگوهای تضاد و اختلاف که در گذشته بر سازمان‌دهی اجتماعی حاکم بوده فاصله بگیریم و در زمینۀ همکاری و هماهنگی شروع به یادگیری نماییم. ساختارهای اجتماعی نوینی برای کاهش و از میان برداشتن اختلاف، توسعه خواهند یافت. موسسات جهانی، با تعهد به اصل امنیت جمعی، با یکدیگر همکاری خواهند نمود تا توزیع منصفانۀ منابع تضمین شود. در چنین تمدنی، بصیرت‌های برگرفته از علم و دین هر دو برای ارتقای سعادت و رفاه بشر به کار گرفته خواهند شد. «دین انسان را بالی است و علم بال دیگر. انسان به دو بال پرواز می‌کند به بال واحد پرواز نتواند.»۱۰
آثار حضرت بهاءالله به هیچ وجه این توهم را دامن نمی‌زند که تغییرات پیش‌بینی‌شده به آسانی به دست خواهند آمد. این مسیر در طی نسل‌های بسیاری پیموده خواهد شد و بدون تردید بحران‌ها و موانع بسیاری بر سر راه خواهد بود.
اما دوره‌ای که بشریت در حال ورود به آن است، هر قدر هم که با درد و رنح عظیم همراه باشد، به روی هر فرد، موسسه و جامعه‌ای فرصت‌های بی‌نظیری برای ایفای نقش خواهد گشود تا با به کارگیری استعدادها و توان‌مندی‌هایشان در ساخت دنیایی سهیم باشند که جلوه‌گر اوج تکامل بشریت بر این کرۀ خاکی است.
«مقام و رتبه و شأن هر انسانی باید در این یوم موعود ظاهر شود.»۱۱