حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند: «در سير و سلوک، اول پاکی و بعد تازگی و آزادگی. جوی را بايد پاک نمود بعد آبِ عذبِ فرات جاری نمود... مشام پاک، استشمام رائحۀ گلشن عنايت فرمايد و قلب پاک، آينۀ جمال حقيقت گردد.» قلب انسان مانند آینه‌ای است که می‌تواند خصائص روحانی را منعکس کند و صفات الهی را ظاهر سازد. برای این کار، قلب را باید مدام از غبار و زنگار این دنیا پاک نمود. حضرت عبدالبهاء چنین می‌فرمایند: «تضرع و زاری من به ملکوت الهی اين است که... قلوبتان مثل آئينۀ صافی و از پرتو شمس حقيقت روشن گردد.»

يا ابنَ الرُّوْح، فی اوّل القول املک قلباً جيّداً حسناً منيراً لتملک ملکاً دآئماً باقياً ازلاً قديماً. (ای پسر روح، اولین نصيحت من این است؛ قلبی پاک، نیکو و تابنده داشته باش تا مُلکی دائمی و باقی و همیشگی از آن تو گردد.)

حضرت بهاءالله، کلمات مکنونۀ عربی، شمارۀ ۱

يا ابن الأنسان افرح بسرور قلبک لتکون قابلاً للقآئی و مرآتا لجمالی. (ای پسر انسان، به سرور قلب خود شاد باش، تا شایستۀ دیدار من و آینۀ جمال من گردی)

کلمات مکنونۀ عربی، شمارۀ ۳۶

ای پسران آدم ،کلمۀ طيبه و اعمال طاهرۀ مقدسه به سمآء عزّ احديه صعود نمايد. جهد کنيد تا اعمال از غبارِ ريا و کدورت نَفْس و هوی پاک شود و به ساحتِ عزِّ قبول درآيد. چه که عنقريب، صرافانِ وجود در پيشگاهِ حضورِ معبود، جز تقوای خالص نپذيرند و غير عملِ پاک، قبول ننمايند. اين است آفتابِ حکمت و معانی که از افقِ فمِ مشيّت ربّانی اشراق فرمود. طوبی للمقبلين.

حضرت بهاءالله، کلمات مکنونۀ فارسی، شمارۀ ۶۹

ستفنی الدّنيا و ما انتم به تسرّون فی قلوبكم و تفتخرون به بين الخلايق اجمعين. طهّروا مرآة قلوبكم عن الدّنيا و ما فيها لتنطبع فيها انوار تجلّی الله و هذا ما يغنيكم عمّا سوی الله و يدخلكم فی رضی الله الكريم العالم الحكيم. (دنیا و آن‌چه در قلب خود به آن شاد هستید و در میان تمام مردم به آن افتخار می‌کنید به زودی فنا می‌پذیرد. پس آینۀ قلوبتان را از دنیا و آن چه در اوست پاک نمایید تا انوار تجلی الهی در آن جلوه‌گر شود. این است آن‌چه شما را از غیر او بی‌نیاز می‌سازد و به رضای خداوند کریم و دانا و حکيم می‌رساند.)

حضرت بهاءالله، الواح نازله خطاب به ملوک و رؤسای ارض

وقتِ تقدیس است. دَمِ تنزیه است. زمانِ جانبازی است و اوانِ پاکی و آزادگی. هر یک از احبای الهی باید به تقدیسی مبعوث شود که جهان را طیّب و طاهر نماید چون نور منزه و مقدس گردند.

مکاتیب حضرت عبدالبهاء، جلد ۷

تنزيه و تقديس در جميع شئون از خصائصِ پاکان است و از لوازم آزادگان. اول کمال، تنزيه و تقديس است و پاکی از نقائص. چون انسان در جميع مراتب، پاک و طاهر گردد مظهر تجلی نورِ باهر شود.

در سير و سلوک، اول پاکی و بعد تازگی و آزاده‌گی. جوی را بايد پاک نمود، بعد آبِ عذبِ فرات جاری نمود و ديدۀ پاک، ادراک مشاهده و لقا نمايد و مشام پاک، استشمام رائحۀ گلشن عنايت فرمايد و قلب پاک، آينۀ جمال حقيقت گردد.

منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء، جلد ۱

به نصوص الهيه، ما ممنوع از فساديم و مأمور به صلح و صلاح و مجبور به راستی و دوستی و آشتی به جميع اقوام و امم آفاق.

الواح وصایای حضرت عبدالبهاء