مؤسسۀ مشاورین توسط بیت العدل اعظم در سال ۱۳۴۷ ه.ش. (۱۹۶۸میلادی) تأسیس گردید. اعضای این مؤسسه که هیچ‌گونه اختیار تقنینی، اجرایی و قضایی ندارند، علاوه بر راهنمایی محافل روحانی، مشوق اقدام هستند، ابتکارات فردی را ترویج می‌دهند و یادگیری در جامعۀ بهائی به عنوان یک کل را ارتقاء می‌بخشند. مؤسسۀ مشاورین، نقش حیاتی در پیشبرد منافع آئین بهائی ایفا می‌کند و بر حیات جامعۀ بهائی از تودۀ مردم تا سطح بین‌المللی تأثیر می‌گذارد.

بیت العدل اعظم، هر پنج سال، ۹۰ مشاور را در سراسر عالم بر می‌گزینند که در پنج هیئت قاره‌‌ای به فعالیت مشغول هستند. این هیئت‌ها نیز به نوبۀ خود، اعضای هیئت‌های معاونت را برای خدمت در نواحی جغرافیایی مشخصی در آن قاره منصوب می‌کنند. مشاورین به همراه اعضای هیئت‌های معاونت و مساعدین آن‌ها جهت تحرّک بخشیدن به رشد و سرزندگی جامعۀ بهائی فعالیت می‌نمایند و رشد حیات روحانی، فکری و اجتماعی آن را ارتقا می‌دهند.

نقطۀ تمرکز اعضای مؤسسۀ مشاورین افزایش توان‌مندی جامعۀ بهائی برای طرح‌ریزی برنامه‌های سیستماتیک، پیاده‌سازی آن‌ها با تمام قوا و یادگیری از تجربه‌ها در مسیر بنای آن تمدن جهانی است که حضرت بهاءالله ترسیم نموده‌اند. مشاورین، عشق و ایقان را در قلوب اعضای جامعۀ بهائی تقویت می‌نمایند، پیوندهای دوستی و وحدت را مستحکم می‌سازند، اصول و معیارهای اخلاقی مندرج در تعالیم بهائی را ترویج می‌دهند و افق بینش اعضای جامعه را وسعت می‌بخشند تا افراد بتوانند توان و نیروی خود را وقف سعادت و رفاه نوع انسان نمایند.

فعالیت‌های هیئت‌های مشاورین قاره‌ای توسط دارالتبلیغ بین‌المللی که در مرکز جهانی بهائی مستقر است، هدایت می‌شود. عملکرد دارالتبلیغ بین‌المللی خود عمدتاً خصلتی جمعی دارد. این جمع بر پیشرفت جامعۀ بهائی در سراسر عالم وقوف کامل دارد و نسبت به فرصت‌های رشد، تحکیم بنیان مؤسسات و پیشبرد تلاش‌های جمعی جامعۀ بهائی همواره هشیار است. دارالتبلیغ بین‌المللی، در این رابطه، توجه مخصوص به توسعۀ منابع انسانی مبذول می‌دارد و به جامعۀ بهائی در سراسر عالم کمک می‌کند تا توان‌مندی خود را برای اعطای بصیرت‌های روحانی، دانش، مهارت‌ها و توانایی لازم برای خدمت مؤثر به بشریت در اختیار تعداد روزافزونی از مردمان قرار دهد. نُه نفر عضو دارالتبلیغ بین‌المللی، بلافاصله پس از کانونشن بین‌المللی بهائی برای دوره‌ای پنج ساله توسط بیت العدل اعظم تعیین می‌گردند.

نظم اداری بهائی، در تعامل میان فعالیت‌های محفل‌های روحانی و مشاورین، اختیارات را به هیئت‌های انتخابی می‌سپارد. اما در عین حال، این نظام انتخابی را از حکمت و تجربۀ مشاورین انتصابی محروم نمی‌سازد. در حقیقت، نظم اداری بهائی این نکته را تصدیق و تأیید می‌نماید که مشاورین و معاونین آن‌ها علاوه بر ترویج پایبندی به اصول بهائی در میان افراد، مؤسسات و جوامع بهائی، از کفایتی مخصوص برای راهنمایی محفل‌های روحانی در زمینۀ اقداماتشان برخوردار هستند.