ان اقرء يا عبد ما وصل اليک من آثار الله بربوات المقرّبين لتستجذب بها نفسک و تستجذب من نغماتک افئدة الخلائق اجمعين و من يقرء آيات الله فی بيته وحده لينشر نفحاتها الملائکة النّاشرات اِلی کلّ الجهات و ينقلب بها کلّ نفس سليم و لو لن يستشعر فی نفسه ولکن يظهر عليه هذا الفضل فی يوم من الايّام کذلک قدّر خفيّات الامر من لدن مقدّر حکيم. (ای بنده، آن‌چه از آثار الهی به تو رسید را با نغمه و لحن نزدیکان خداوند بخوان تا از اثر تلاوت آیات و نغمه‌هایت، خودت و قلوب جمیع خلائق مجذوب پروردگار شوند. کسی که به تنهایی و در خانۀ خود، آیات الهی را بخواند البته ملائکۀ ناشرات، بوی خوش آن را به تمام جهات انتشار دهند و هر نفس سلیمی توسط آن نفحات منقلب گردد و اگرچه خودش آگاه نباشد اما روزی این فضل و موهبت بر او ظاهر می‌شود. این‌گونه اسرار الهی از جانب خداوند دانا تعیین شده است.)

(منتخباتی از آثار حضرت بهاءالله، شمارۀ ۱۳۶)

اتلوا ايات الله فی کلّ صباح و مسآء ... لا تغرّنّکم کثرة القرآئة و الاعمال فی اللّيل و النّهار. لو يقرء احد اية من الايات بالرّوح و الرّيحان خير له من ان يتلو بالکسالة صحف الله المهيمن القيّوم. اتلوا ايات الله علی قدر لا تأخذکم الکسالة و الاحزان لا تحملوا علی الارواح ما يکسلها و يثقلها بل يخفّها لتطير باجنحة الايات الی مطلع البيّنات هذا اقرب الی الله لو انتم تعقلون. (هر صبح و شام، آیات الهی را تلاوت کنید... مبادا خواندن بسیار آیات الهی و انجام اعمال عابدانه در شب و روز، شما را مغرور کند. اگر کسی فقط یک آیه از آیات الهی را با روح و ریحان بخواند بهتر است از آن که تمامی کتب خداوندِ مهیمن قیّوم را با کسالت و بی‌میلی تلاوت کند. آیات الهی را به اندازه‌ای تلاوت کنید که ناراحتی و کسالت بر شما عارض نشود. بر روح خود نه آن‌چه را که مایۀ کسالت و سنگینی است؛ بلکه آن‌چه که او را سبکبار می‌کند قرار دهید تا بر بال آیات، به سوی محل طلوع نشانه‌های خداوند به پرواز در آید. اگر نیک بیندیشید، این شیوه، به خداوند نزدیک‌تر است.)

(حضرت بهاءالله، کتاب اقدس )

حالت مناجات بهترين حالات است زيرا انسان با خدا الفت می‌نمايد علی‌الخصوص مناجات در خلوت در اوقات فراغت مثل نيمه شب. فی‌الحقيقه مناجات روح می‌بخشد.

(منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء، جلد ۱)

وقتی که انسان به مناجات می‌پردازد بايد قصدش صرفاً به خاطر محبتی باشد که به خدا دارد نه از جهت خوف از او يا ترس از نار جهنم و نه به اميد نعيم و جنّت ... وقتی که انسان مفتون حبّ ديگری گردد ممکن نيست از ذکر معشوقش سکون اختيار کند. پس چقدر دشوارتر است که انسانی مفتون خدا باشد و از ذکر او دم فروبندد ... شخص روحانی به هيچ چيز مسرّت نيابد مگر به ذکر الهی.

(حضرت عبدالبهاء، نقل از کتاب بهاءالله و عصر جدید، اثر جی. ای. اسلمنت)

دعا و توجه از عوامل مهم تعمیق حیات روحانی فرد هستند، اما باید با نتایج عینی یعنی اقدام و عمل همراه گردند. دعا و توجه و همچنین اقدام هر دو لازم و ضروری هستند.

(نامه‌ای از طرف حضرت ولی امرلله به یکی از افراد بهائی، ۱۵ مه ۱۹۴۴)

نماز سبب خضوع و خشوع و توجه و تبتّل الی الله است. انسان در صلات با خدا مناجات کند و تقرب جويد و با معشوق حقيقی خويش گفتگو نمايد. به واسطۀ صلات مقامات روحانی حاصل گردد.

(یکی از الواح حضرت عبدالبهاء)

صلوة و صيام سبب تذکر و تنبّه انسان است و حفظ و صيانت از امتحان.

(منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء، جلد ۲)

اغتمسوا فی بحر بيانی لعلّ تطّلعون بما فيه من لئالئ الحکمة و الاسرار. (در دریای کلام من غور نمایید تا به مرواریدهای دانش و اسرار موجود در آن آگاه شوید.)

(حضرت بهاءالله، کتاب اقدس )

ای برادر، بايد چشم گشود و تفکر نمود و ملتجی به مظاهر الهيه شد که شايد از مواعظ واضحه کتاب پند گيريم و از نصائح مذکوره در الواح متنبّه شويم.

(حضرت بهاءالله، کتاب ایقان )

انّک فکّر فيما القيناک لتعرف مراد الله ربّک و ربّ العالمين و فيه کنز اسرار الحکمة. (در آن‌چه به تو ارائه دادیم تفکر نما تا منظور پروردگارت و پروردگار عالمیان را دریابی که اسرار حکمت و دانش در آن نهفته است.)

(حضرت بهاءالله، مجموعه الواح بعد از کتاب اقدس، سوره الوفا)

اگر نفسی فی الحقيقه در آن‌چه از قلم اعلی نازل شده تفکر نمايد و حلاوت آن‌ را بيابد البته از مشيّت و ارادۀ خود فارغ و آزاد گردد و بارادة الله حرکت نمايد. طوبی از برای نفسی که به اين مقام فائز شد و از اين فضل اعظم محروم نماند.

(منتخباتی از آثار حضرت بهاءالله، شمارۀ ۱۶۴)

اماکن مقدسه بلاتردید مراکز فیضان رحمت الهی هستند زیرا با ورود به مقامات پرانوار شهدا و ارواح مقدسه با خضوع روحانی و احترام جسمانی، قلب انسان از عواطف لطیفه به اهتزاز در می‌آید. (ترجمه)

(از الواح حضرت عبدالبهاء)

ای بندگان من، شما اشجار رضوان منيد بايد به اثمار بديعه منيعه ظاهر شويد تا خود و ديگران از شما منتفع شوند. لذا بر کل لازم که به صنايع و اکتساب مشغول گردند. اين است اسباب غنا يا اولی الألباب و انّ الأمور معلّقة باسبابها و فضل الله يغنيکم بها (ای صاحبان خرد، تحقق همۀ امور معلّق و منوط به اسباب آن‌ها است و به آن اسباب است که فضل الهی شما را بی‌نیاز می‌گرداند.) و اشجار بی‌ثمار لايق نار بوده و خواهد بود.

(حضرت بهاءالله، کلمات مکنونۀ فارسی، شمارۀ ۸۰)

اشتغال توأم با روح خدمت متعالی‌ترین شکل عبادت است. (ترجمه)

(حضرت عبدالبهاء، ترجمه از کتاب Abdu’l-Bahá on Divine Philosophy )