۱ هذه روضة الفردوس ارتفعت فیها نغمة اللّه المهیمن القیّوم و فیها تغرّد عندلیب البقآء علی افنان سدرة المنتهی بالنّغمة الّتی تتحیّر منها العقول و فیها استقرّت حوریّات الخلد ما مسّهنّ احد الّا اللّه العزیز القدّوس و فیها ما یقرّب الفقرآء الی شاطی الغنآء و یهدی النّاس الی کلمة اللّه و انّ هذا لحقّ معلوم.
۲ بسمک الهو و انّک انت الهو یا هو.
۳ یا راهب الاحدیّة اضربْ علی النّاقوس بما ظهر یوم اللّه و استوی جمال العزّ علی عرش قدس منیر. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۴ یا هود الحکم اضرب علی النّاقور باسم اللّه العزیز الکریم بما استقرّ هیکل القدس علی کرسیّ عزّ منیع. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۵ یا طلعة البقآء اضرب بانامل الرّوح علی رباب قدس بدیع بما ظهر جمال الهویّة فی ردآء حریر لمیع. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۷ یا عندلیب السّنآء غنّ علی الاغصان فی هذا الرّضوان علی اسم الحبیب بما ظهر جمال الورد عن خلف حجاب غلیظ. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۸ یا بلبل الفردوس رنّ علی الافنان فی هذا الزّمن البدیع بما تجلّی اللّه علی کلّ من فی الملک اجمعین. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۹ یا طیر البقآء طر فی هذا الهوآء بما طار طیر الوفآء فی فضآء قرب کریم. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۱۰ یا اهل الفردوس غنّوا و تغنّوا باحسن صوت ملیح بما ارتفعت نغمة اللّه خلف سرادق قدس رفیع. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۱۱ یا اهل الملکوت ترنّموا علی اسم المحبوب بما لاح جمال الامر عن خلف الحجبات بطراز روح منیر. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۱۲ یا اهل ملکوت الاسمآء زیّنوا الرّفارف الاقصی بما رکب الاسم الاعظم علی سحاب قدس عظیم. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۱۳ یا اهل جبروت الصّفات فی افق الابهی استعدّوا للقآء اللّه بما هبّت نسمات القدس عن مکمن الذّات و انّ هذا لفضل مبین. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۱۴ یا رضوان الاحدیّة تبهّج فی نفسک بما ظهر رضوان اللّه العلیّ المقتدر العلیم. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۱۵ یا سمآء العزّ اشکری اللّه فی ذاتک بما ارتفعت سمآء القدس فی هوآء قلب لطیف. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۱۶ یا شمس الملک اکسفی وجهک بما اشرقت شمس البقآء عن افق فجر لمیع. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۱۷ یا ارض المعرفة ابلعی معارفک بما انبسطت ارض المعرفة فی نفس اللّه المتعالی العزیز الکریم. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۱۸ یا سراج الملک اطفأ فی نفسک بما اضآء سراج اللّه فی مشکوة البقآء و استضآء منه اهل السّموات و الارضین. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۱۹ یا بحور الارض اسکنوا عن الامواج فی انفسکم بما تموّج البحر الاحمر بامر بدیع. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۲۰ یا طاوس الاحدیّة تشهّق فی اجمة اللّاهوت بما ظهرت نغمة اللّه من کلّ طرف قریب. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۲۱ یا دیک الصّمدیّة تدلّع فی اجمة الجبروت بما نادی منادی اللّه عن کلّ شطر منیع. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۲۲ یا ملأ العشّاق ابشروا بارواحکم بما تمّ الفراق و جآء المیثاق و ظهر المعشوق بجمال عزّ منیع. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۲۳ یا ملأ العرفان سرّوا بذواتکم بما ذهب الهجران و جآء الایقان و لاح جمال الغلام بطراز القدس فی فردوس اسم مکین. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۲۴ سبحانک اللّهمّ یا الهی اسئلک بیومک الّذی فیه بعثت کلّ الایّام و بآن منه احصیت زمن الاوّلین و الآخرین. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۲۵ و باسمک الّذی جعلته سلطاناً فی جبروت الاسمآء و حاکماً علی من فی السّموات و الارضین. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۲۶ ان تجعل هؤلآء اغنیآء عن دونک و مقبلین الیک و منقطعین عمّن سواک و انّک انت المقتدر العزیز الرّحیم. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۲۷ ثمّ اجعلهم یا الهی مقرّین بوحدانیّتک و مذعنین بفردانیّتک بحیث لا یشاهدون دونک و لا ینظرون غیرک و انّک انت علی ذلک لمقتدر قدیر. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۲۸ ثمّ احدث یا محبوبی فی قلوبهم حرارة حبّک علی قدر یحترق بها ذکر غیرک لیشهدوا فی انفسهم بانّک لم تزل کنت فی علوّ البقآء و لم یکن معک من شئ و تکون بمثل ما قد کنت لا الهَ الّا انت الکریم العظیم. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۲۹ لانّ عبادک الّذین یریدون ان یرتقوا الی معارج توحیدک لو تستقرّ انفسهم علی ذکر دونک لن یصدق علیهم حکم التّوحید و لن یثبت فی شأنهم سمة التّفرید. سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
۳۰ فسبحانک اللّهمّ یا الهی لمّا کان الامر کذلک انزل من سحاب رحمتک ما یطهّر به افئدة محبّیک و یقدّس به قلوب عاشقیک. ثمّ ارفعهم برفعتک ثمّ غلّبهم علی من علی الارض و هذا ما وعدت به احبّآئک بقولک الحقّ نرید ان نمنّ علی الّذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثین.۸ سبحانک یا هو یا من هو هو یا من لیس احد الّا هو.
هذا ذکر ما ظهر فی سنة ستّین فی ایّام اللّه المقتدر المهیمن العزیز العلیم.
۲ و علی وجهه نقاب نسج من اصبع عزّ قدیر. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء باسم عظیم.
۳ و علی رأسه تاج الجمال و استضآء منه اهل السّموات و الارضین. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بامر عظیم.
۴ و علی کتفه غدایر الرّوح کسواد المسک علی لؤلؤ بیض منیر. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بامر منیع.
۵ و علی اصبعه الیمنی خاتم من لؤلؤ قدس حفیظ. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بروح عظیم.
۷ و علی شفته الیمنی خال تخلخلت منه ادیان العارفین. اذاً صاح اهل حجاب اللّاهوت فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بسرّ عظیم.
۸ و هذا من نقطة فصّلت عنها علوم الاوّلین و الآخرین. اذاً غنّت اهل مقام الملکوت فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بعلم عظیم.
۹ و هذا لفارس الرّوح فی حول عین سلسبیل. اذاً ضجّ اهل ستر الجبروت فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بکشف عظیم.
۱۰ و نزّل عن سرادق الجمال حتّی وقف کالشّمس فی قطب السّمآء بجمال بدع منیع. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء ببشر عظیم.
۱۱ فلمّا وقف فی وسط السّمآء اشرق کالشّمس فی قطب الزّوال علی مرکز الجمال باسم عظیم. اذاً ناد المناد فیا بشری هذا جمال الغیب قد جآء بروح عظیم.
۱۲ و ضجّت افئدة الحوریّات فی الغرفات بان تبارک اللّه احسن الخالقین. اذاً غنّت الورقآء فیا بشری هذا غلام الخلد ما رئت بمثله عیون احد من المقرّبین.
۱۳ و فتحت ابواب الفردوس مرّة اخری بمفتاح اسم عظیم. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء باسم عظیم.
۱۴ و طلعت حوریّة الجمال کاشراق الشّمس عن افق صبح مبین. فیا بشری هذه حوریّة الهآء قد جآئت بجمال عظیم.
۱۵ و خرجت بطرز تولّهت عنها عقول المقرّبین. فیا بشری هذه حوریّة الخلد قد جآئت بملح عظیم.
۱۶ و نزلت عن غرفات البقآء ثمّ غنّت علی لحن استجذبت عنه افئدة المخلصین. فیا بشری هذه جمال الخلد قد جآئت بسرّ عظیم.
۱۷ و علّقت فی الهوآء اذاً اخرجت شعر من شعراتها عن تحت نقابها المنیر. فیا بشری هذه حوریّة الخلد قد جآئت بروح بدیع.
۱۸ اذاً تعطّرت من شعرها کلّ من فی العالمین ثمّ اصفرّت وجوه المقدّسین و استدمّت منها کبد العاشقین. فیا بشری هذه حوریّة الخلد قد جآئت بعطر عظیم.
۱۹ تاللّه من یغمض عیناه عن جمالها علی مکر عظیم و تزویر مبین. فیا بشری هذا جمال الخلد قد جآء بنور عظیم.
۲۰ دارت و ادارت فی حولها خلق الکونین. فیا بشری هذه حوریّة الخلد قد جآئت بدور عظیم.
۲۱ و جآئت حتّی قامت فی مقابلة الغلام بطراز عزّ عجیب. فیا بشری هذا جمال الخلد قد جآء بحسن عظیم.
۲۲ و بعد اخرجت عن القناع کفّ الخضیب کشعاع الشّمس علی وجه مرآت لطیف. فیا بشری هذا جمال الخلد قد جآء بطرز عظیم.
۲۳ و اخذت طرف برقع الغلام بانامل یاقوت منیع. فیا بشری هذا جمال الخلد قد جآء بطرف عظیم.
۲۴ و کشفت الحجاب عن وجهه اذاً تزلزلت ارکان عرش عظیم. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بامر عظیم.
۲۵ ثمّ انعدمت الارواح عن هیاکل الخلق اجمعین. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بامر عظیم.
۲۶ و شقّت ثیاب اهل الفردوس عن هذا المنظر المشرق القدیم. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بنور عظیم.
۲۷ اذاً ظهر صوت البقآء عن ورآء حجبات العمآء بندآء جذب ملیح. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بجذب عظیم.
۲۸ و نادت لسان الغیب عن مکمن القضآء تاللّه هذا غلام ما فازت بلقآئه عیون الاوّلین. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بامر عظیم.
۲۹ و صاحت حوریّات القدس عن غرفات عزّ مکین. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بسلطان مبین.
۳۰ تاللّه هذا غلام یشتاق جماله اهل ملأ العالین. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بامر عظیم.
۳۱ ثمّ بعد ذلک رفع الغلام رأسه الی ملأ الکروبیّین. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بروح عظیم.
۳۲ ثمّ تکلّم بکلمة اذاً قام کلّ من فی السّموات بروح جدید. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بصور عظیم.
۳۳ ثمّ بعد ذلک توجّه الی اهل الارض بنظرة عزّ بدیع. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بنظرة عظیم.
۳۴ و حشر کلّ من فی الملک عن هذه النّظرة العجیب. فیا بشری هذا غلام الخلد قد جآء بامر عظیم.
۳۵ ثمّ اشار بطرفه الی معدود قلیل فرجع الی مقامه فی جنّة الخلد و هذا من امر عظیم.
۳۶ منادی بقا از عرش عما ندا فرمود که ای منتظران وادی صبر و وفا و ای عاشقان هوای قرب و لقا غلام روحانی که در کنائز عصمت ربّانی مستور بود بطراز یزدانی و جمال سبحانی از مشرق صمدانی چون شمس حقیقی و روح قدمی طالع شد و جمیع من فی السّموات و الارض را بقمیص هستی و بقا از عوالم نیستی و فنا نجات بخشید و حیات بخشود.
۳۷ و آن کلمۀ مستوره که ارواح جمیع انبیا و اولیا باو معلّق و مربوط بود از مکمن غیب و خفا بعرصۀ شهود و ظهور جلوه فرمود و چون آن کلمۀ غیبیّه از عالم هویّة صرفه و احدیّة محضه بعوالم ملکیّه تجلّی فرمود نسیم رحمتی از آن تجلّی برخواست که رایحۀ عصیان از کلّشئ برداشت و خلعت جدید غفران بر هیاکل نامتناهی اشیا و انسان درپوشید و چنان عنایت بدیعه احاطه فرمود که جواهر مکنون که در خزائن امکان مخزون بود از نفخۀ کاف و نون در ظواهر اکوان بجلوه و شهود آمد بقسمی که غیب و شهود در قمیصی مجتمع گشتند و سرّ و ظهور در پیراهنی بهم پیوستند. نفس عدم بملکوت قدم برآمد و جوهر فنا بر جبروت بقا وارد.
۳۸ پس ای عاشقان جمال ذو الجمال و ای والهان هوای قرب ذو الجلال هنگام قرب و وصال است نه موقع ذکر و جدال. اگر صادقید معشوق چون صبح صادق ظاهر و لائح و هویداست. از خود و غیر خود بلکه از هستی و نیستی و نور و ظلمت و ذلّت و عزّت از همه بپردازید و از نقوش و اوهام و خیال دل بردارید و پاک و مقدّس در این فضای روحانی و ظلّ تجلّیات قدس صمدانی با قلب نورانی بخرامید.
۳۹ ای دوستان خمر باقی جاری و ای مشتاقان جمال جانان بی‌نقاب و حجاب و ای یاران نار سینای عشق در جلوه و لمعان. از ثقل حبّ دنیا و توجّه بآن خفیف شده چون طیور منیر عرشی در هوای رضوان الهی پرواز کنید و آهنگ آشیان لا یزالی نمائید و البتّه جانرا بی آن قدری نباشد و روانرا بی جانان مقداری نه.
۴۰ باری پروانگان یمن سبحان در هر دمی حول سراج دوست جان بازند و از جانان نپردازند. هر طیریرا اینقدر مقدور نه و اللّه یهدی من یشآء الی صراط علیّ عظیم.
۴۱ کذلک نرشّ حینئذ علی اهل العمآء ما یقلّبهم الی یمین البقآء و یدخلهم الی مقام الّذی کان فی سمآء القدس مرفوعاً.
۱ قد نطق اللّسان باعلی البیان و نادت الکلمة باعلی النّدآء الملک للّه خالق السّمآء و مالک الاسمآء ولکنّ العباد اکثرهم من الغافلین. قد اخذت ترنّمات الرّحمن من فی الامکان و احاط عرف القمیص ممالک التّقدیس و تجلّی اسم الاعظم علی من فی العالم ولکنّ النّاس فی حجاب مبین.
۲ ان یا قلم الاعلی غنّ علی لحن الکبریآء لانّا نجد عرف الوصال بما تقرّب یوم الّذی فیه زیّن ملکوت الاسمآء بطراز اسمنا العلیّ الاعلی الّذی اذا ذکر لدی العرش غنّت الحوریّات ببدائع النّغمات و هدرت الورقآء ببدائع الالحان و نطق لسان الرّحمن بما انجذب منه ارواح المرسلین ثمّ ارواح المخلصین ثمّ ارواح المقرّبین.
۳ هذه لیلة طلع صبح القدم من افق یومها و استضآء العالم من انواره الّتی اشرقت من ذاک الافق المنیر. قل انّه لیوم فیه اخذ اللّه عهد من ینطق بالحقّ۱۱ اذ بعث من۱۲ بشّر العباد بهذا النّبأ العظیم و فیه ظهرت آیة الاعظم ناطقاً بهذا الاسم العظیم و انجذب فیه الممکنات من نفحات الآیات طوبی لمن عرف مولاه و کان من الفائزین.
۴ قل انّه لقسطاس الاعظم بین الامم و به ظهرت المقادیر من لدن علیم حکیم. قد اسکر اولی الالباب من رحیق بیانه و خرق الاحجاب بسلطان اسمی المهیمن علی العالمین. قد جعل البیان ورقة لهذا الرّضوان و طرّزها بذکر هذا الذّکر الجمیل. قد وصّی العباد ان لا یمنعوا انفسهم عن مشرق القدم و لا یتمسّکوا عند ظهوره بما عندهم من القصص و الامثال. کذلک قضی الامر فیما ظهر من عنده یشهد بذلک من ینطق بالحقّ انّه لا اله الّا انا العزیز الکریم.
۵ انّ الّذین اعرضوا عن الآخر ما آمنوا بالاوّل هذا ما حکم به مالک العلل فی هذا الطّراز القویم. قل انّه بشّرکم بهذا الاصل و الّذین منعوا بالفرع انّهم من المیّتین. انّ الفرع هو ما تمسّکوا به القوم و اعرضوا به عن اللّه الملک العزیز الحمید. قد علّق کلّ ما نزل بقبولی و کلّ امر بهذا الامر المبرم المبین. لو لا نفسی ما تکلّم بحرف و ما اظهر نفسه بین السّموات و الارضین. قد ناح فی اکثر الاحیان لغربتی و سجنی و بلآئی یشهد بذلک ما نزل فی البیان ان انتم من العارفین. انّ القویّ من انقطع بقوّة اللّه عمّا سواه و الضّعیف من اعرض عن الوجه اذ ظهر بسلطان مبین.
۶ یا ملأ الارض اذکروا اللّه فی هذا الیوم الّذی فیه نطق الرّوح و استعرجت حقائق الّذین خُلقوا من کلمة اللّه العزیز المنیع. قد قدّر لکلّ نفس ان یستبشر فی هذا الیوم و یلبس احسن ثیابه و یهلّل ربّه و یشکره بهذا الفضل العظیم. طوبی لمن فاز بمراد اللّه و ویل للغافلین.
۷ لمّا نزل هذا اللّوح فی هذا اللّیل احببنا ان نرسله الیک فضلاً من لدنّا علیک لتکون من الشّاکرین. اذا فزت به ان اقرئه بین الاحباب لیسمعنّ الکلّ ما تکلّم به لسان العظمة و یکوننّ من العاملین. کذلک اختصصناک و زیّنّاک بما زیّنت به هیاکل المخلصین الحمد للّه ربّ العالمین.