اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۲ ه.ش. (آوریل ۱۹۶۳میلادی)، مقارن با صدمین سال اظهار امر علنی حضرت بهاءالله، عالم بهائی شاهد دو واقعۀ فرخنده بود: برگزاری نخستین انتخابات بیت ‌العدل اعظم: عالی‌ترین مؤسسۀ نظم اداری حضرت بهاءالله؛ و به فاصلۀ چند روز، اوّلین كنفرانس جهانی بهائی در لندن كه حضور بیش از ۷۰۰۰ شركت‌كننده‌ در آن نشان از رشد چشمگیر جامعۀ جهانی بهائی در دهۀ قبل می‌داد.

جامعه‌ای كه بیت‌ العدل اعظم هدایت آن را به دست گرفتند، در نتیجۀ اوّلین برنامۀ جهانی۱که حضرت شوقی افندی برای رشد و تحكیم آئین بهائی طرح نموده بودند، به سرعت گسترش یافته بود. در آن زمان بهائیان در بیش از ۱۴۰۰۰ نقطه در ۲۵۹ كشور مستقل،‌ سرزمین‌های وابسته و جزایر اصلی سكونت داشتند و ۵۶ كشور دارای محفل روحانی ملّی بودند. آئین بهائی اگرچه هنوز نسبتاً جوان بود، امّا به تدریج خصوصیّات یك دیانت جهانی را کسب می‌نمود. انعطاف و سازش فرهنگی آئین بهائی و امکان بالقوّۀ آن برای جذب گروه‌های متنوّعی از مردمان، به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شد و حیات جمعی آن نیز برخی امکانات بالقوّۀ موجود در ظهور حضرت بهاءالله برای اجتماع‌سازی را به تدریج نمایان می‌ساخت.

بیت ‌العدل اعظم، اندكی پس از تأسیس، الگوی حضرت شوقی افندی برای توسعۀ آئین بهائی در چارچوب سلسله‌ای از نقشه‌های چند‌‌سالۀ جهانی را ادامه داند. در نتیجۀ این برنامه‌ها، جامعۀ جهانی بهائی به رشد قابل‌توّجهی دست یافته است و امروز بالغ بر ۵ میلیون عضو دارد که در بیش از يک‌صد هزار نقطۀ عالم ساکنند.

بین سال‌‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۲ ه.ش. (۱۹۶۳ تا ۱۹۷۳ میلادی) با پیوستن تعداد زيادی از مردمان آفریقا، ‌آسیا و آمریكای لاتین به آئین بهائی،‌ تغییر چشمگیری در تركیب‌ جامعۀ بهائی در سطح بین‌المللی صورت گرفت. در طیّ این دهه، حضور طوايف و اقلیّت‌ها در جامعه بیش از دو برابر شد و شمار محفل‌های روحانی ملّی از ۵۶ محفل در زمان اوّلین انتخابات بیت ‌العدل اعظم به ۱۱۳ رسید. امروزه، بیش از ۱۷۰ محفل روحانی ملّی در سراسر عالم وجود دارد.

تأثیری مثبت بر بشریت

حضرت بهاءالله، بیت‌ العدل اعظم را مأمور ساخته‌اند تا تأثیری مثبت بر رفاه عمومی نوع بشر داشته باشد و‌ تعلیم و تربیت، و صلح و رفاه را ترویج دهد. بیت ‌العدل اعظم به مدّت بیش از ۵۰ سال، نیرو و منابع خود را وقف پرورش جامعه‌ای جهانی نموده‌ است كه اعضای آن بتوانند تعالیم حضرت بهاءالله را به تناسب نیازهای جمعیّت‌های محلّی خود به كار بندند.

اطلاع داشتن از تعالیم بهائی یك موضوع است و به كاربستن آنها در زندگی و در جهت رفع نیازهای اجتماع، موضوعی دیگر كه باید آموخته شود. با گسترش آئین بهائی به نواحی جدید، بهائیان شروع به بررسی سیستماتیکِ نحوۀ به کار بستن عملی تعالیم حضرت بهاءالله برای توسعۀ جوامع در زمینه‌های آموزش، بهداشت، سواد آموزی، كشاورزی و تكنولوژی ارتباطات نمودند.

یك دوره تجربیّات گسترده به پیدایش فرآیندهایی انجامید كه هدفشان افزایش توان‌مندی جمعیّت‌ها به منظور عهده‌دار شدن مسئولیّت رشد روحانی، اجتماعی و فکری خود می‌باشد. از سال ۱۳۷۵ ه.ش. (۱۹۶۶ میلادی)، بیت‌ العدل اعظم، جامعۀ بهائی در سراسر عالم را در مسیر یك برنامۀ جهانی قرار دادند كه آن را به مرحلۀ جدیدی از رشد خود وارد نموده است.

بهائیان سراسر عالم که تا آن زمان جامعه‌ای كوچك و غالباً مشغول به زندگی و فعّاليّت‌های خود بودند هدایت شدند تا اقداماتی را که تأثیر مفید‌ فزاينده‌ای بر حیات نوع انسان می‌گذارد، در سطح گسترده برای عموم آغاز نمایند. به منظور كمك به بهائیان در جهت كسب دانش،‌ مهارت‌ها و بصیرت‌های روحانی لازم برای به انجام رساندن چنین اقداماتی، بیت ‌العدل اعظم تأسیس برنامه‌های مؤسسۀ آموزشی را در همۀ كشورها تشويق نمودند.

فعّالیّت‌های اساسی كه بهائیان در محلّه‌ها و دهكده‌های خود در سراسر عالم دنبال می‌كنند عبارتند از: كلاس‌های کودکان، برنامه‌های توان‌دهی روحانی نوجوانان،‌ جلسات دعا و حلقه‌های مطالعه كه توان‌مندی برای خدمت را پرورش می‌دهند.

اقدام سیستماتیك و یک فرهنگ مبتنی بر یادگیری که شامل فرآیند برنامه‌ریزی، ‌اقدام و بازنگری است، به عنوان ویژگی‌های بارز شیوۀ کار جامعۀ بهائی در سراسر عالم تثبیت شده است.

سایر پیشرفت‌ها

همراه با گسترش امر بهائی و اقداماتش، مركز جهانی روحانی و اداری‌ آن نیز توسعه‌ یافته است. بیت‌ العدل اعظم در سال۱۳۵۱ ه.ش. (۱۹۷۲ میلادی)، اساس‌نامۀ خود را تنظیم و منتشر نمود، با انتصاب هیئت‌های مشاورین قارّه‌ای (۱۳۴۷ ه.ش.، ۱۹۶۸ میلادی) ترتیبی اتّخاذ کرد تا ايفای وظائف ایادیان امرالله در آینده نیز استمرار یابد و در ۱۳۵۲ ه.ش. (۱۹۷۳ میلادی) دارالتّبلیغ بین‌المللی را در مركز جهانی تأسیس نمود. بیت‌ العدل اعظم در سال ۱۳۶۲ ه.ش. (۱۹۸۳ میلادی) به مقرّ دائمی خود (دارالتشریع) در كوه كرمل نقل مكان کرد. در سال ۲۰۰۱، با افتتاح ساختمان دارالتّبلیغ بین‌المللی، مجموعۀ ساختمان‌های اداری در اطراف مقرّ بیت العدل اعظم تكمیل شد.

کار حفاظت و زیباسازی آرامگاه‌های حضرت بهاءالله، حضرت باب و سایر اماكن تاریخی بهائی در ارض اقدس همچنان ادامه دارد. تکمیل ۱۹ طبقه باغ چشم‌نواز در سال ۲۰۰۱، که همچون آبشاری از بالا تا پایین کوه کرمل، آرامگاه حضرت باب را در بر می‌گیرند، زیبایی این مکان را دو چندان نموده است و بینش امر بهائی نسبت به هماهنگی و تحوّل را متجلّی می‌سازد.

مشرق‌الأذكارهای قارّه‌ای در شهرهای پاناما سیتی در پاناما (۱۳۵۱ ه.ش.، ۱۹۷۲ میلادی)، تیاپاپاتا در ساموآی غربی (۱۳۶۳ ه.ش.، ۱۹۸۴ میلادی)، و دهلی‌نو در هند (۱۳۶۵ ه.ش.، ۱۹۸۶ میلادی) افتتاح شدند و در حال حاضر آخرین مشرق‌الاذكار قارّه‌ای در سانتیاگو در شیلی در حال ساخت است.

پس از انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ ه.ش.، جامعۀ بهائی ستمديدۀ این کشور، بار دیگر با آزار و اذیّتی بی‌رحمانه مواجه گردید. این وضعیت به خروج دیانت بهائی از مجهولیّت كمك نمود. امروزه آئین بهائی به طور روزافزونی توسط رهبران و حکومت‌های سراسر عالم شناخته شده و آنان در برخی موارد به جستجوی دیدگاه‌ها و راه‌حلّ‌های بهائیان در خصوص رفع مشکلات اخلاقی و اجتماعی گوناگونی که پیش‌روی بشریّت قرار دارد، برآمده‌اند.

برای تجلیل از مقام حضرت بهاءالله و به بزرگداشت صدمین سالگرد درگذشت ایشان، بازۀ زمانی اوّل اردیبهشت ۱۳۷۱ تا ۳۱ فروردین ۱۳۷۲ ه.ش. (۲۱ آوریل ۱۹۹۲ تا ۲۰ آوریل ۱۹۹۳ میلادی) با عنوان سال مقدّس نامگذاری شد. مراسم یادبودی در محوّطۀ آرامگاه حضرت بهاءالله با حضور نزدیک به ۳۰۰۰ بهائی به نمایندگی از تمامی جوامع ملّی سراسر عالم برگزار گردید. اندکی بعد در همان سال، دوّمین كنفرانس جهانی بهائی در شهر نیویورک با حضور نزدیک به ۲۷۰۰۰ بهائی از هر پیشینه و قومیّتی، به نمایندگی از همۀ‌ طبقات اجتماع انسانی برگزار گردید. به علاوه، هزاران نفر که در ۵ قارّۀ جهان در ۹ کنفرانس منطقه‌ای گرد هم آمده بودند، از طریق پوشش ماهواره‌ای با کنفرانس جهانی در ارتباط و در سرور و شعف این اجتماع سهیم بودند.

بیت‌ العدل اعظم برای مشاركت در گفتمان بین‌المللی پیرامون صلح، پیامی خطاب به مردمان سراسر عالم در سال ۱۳۶۴ ه.ش. (۱۹۸۵ میلادی)صادر کردند و پیش‌نیازهای اساسی برای برقراری صلح و رفاه جهانی را در آن مطرح ساختند. بهائیان سراسر عالم این پیام را به سران دولت‌ها و تعداد بیشمار دیگری از افراد ارائه دادند و همچنان با الهام از محتوای آن به مشاركت خود در گفتگو‌ها، ‌سمینارها، كنفرانس‌ها و اقدامات مرتبط با صلح ادامه می‌دهند.

بیت ‌العدل اعظم در سال ۱۳۸۱ ه.ش. (۲۰۰۲ میلادی)، در پاسخ به موج رو به افزایش تعصّبات دینی، در نامه‌ای رهبران ادیان جهان را مورد خطاب قرار دادهو خواستار گفتگویی جدید دربارۀ جنبش‌های همکاری بین‌ ادیان و نقش دین در اجتماع شدند و رهبران دینی را به بذل توجّه لازم به اصل یگانگی دین به عنوان پیش‌نیازی برای صلح فرا‌خواندند.

از زمان تشكیل بیت ‌العدل اعظم، همچنین دامنۀ وسیعی از اقدامات در زمینه‌هایی همچون حقوق بشر، رفاه جهانی و پیشرفت زنان صورت گرفته است. بهائیان در سازمان ملل، در مجامع بین‌‎المللی و در انواع فضاهای اجتماعی گوناگون در سطوح ملّی و محلّی به نحو فزاینده‌ای در مباحثات مرتبط با نیازهای اساسی و موضوعات حیاتی اجتماع مشارکت می‌نمایند. جوانان با توان زیاد و فراغت نسبی‌شان نقشی اساسی در فعّالیّت‌های جامعۀ بهائی ایفا می‌كنند.

●

فهم دیانت بهائی از روحانیت نه ‌تنها دربرگیرندۀ حیات فردی و جمعی است، بلکه پیشرفت نوع انسان را به عنوان یک کل نیز منظور می‌‌دارد. ظهور این جامعۀ دینی گسترده، كه هماهنگ و دوشادوش یکدیگر تحت هدایات بیت ‌العدل اعظم پیشرفت می‌كند،‌ شاهدی کافی بر این مدعاست كه نوع انسان با تمام تنوع و كثرتش می‌تواند بیاموزد چگونه همانند یک خانوادۀ متحد، در وطنی به وسعت جهان، زندگی و فعالیت كند.