شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و الّذی اتی من سمآء الأمر انّه لهو الغیب المکنون و السّرّ المصون و هو الّذی بشّر به کتب اللّه و انبیائه و سفرائه و به ظهرت الأسرار و خرقت الأستار و برزت الآثار قد ظهر و اظهر ما اراد و یمشی علی مشارف الأرض بالعظمة و الاقتدار
طوبی لقویّ کسّر اصنام الأوهام باسم ربّه مالک الأنام
یا افنانی انّا اردنا ان نذکرک فضلاً من لدنّا لتجذبک نفحات ذکری الی ملکوتی و خبآء مجدی الّذی ارتفع بهذا الاسم الّذی منه تزعزعت الأرکان
قل یا ملأ الأرض لعمر اللّه قد اتی و ظهر ما وعدتم به فی کتاب ربّکم مالک المآب ایّاکم ان تمنعکم شؤونات الخلق عن الحقّ سوف یفنی ما یری و یبقی ما نزّل من لدی اللّه ربّ الأرباب
قل هذا یوم الأعمال لو انتم تعلمون و هذا یوم الذّکر و البیان لو انتم تشعرون دعوا ما عند القوم و خذوا ما امرتم به من لدی اللّه المهیمن القیّوم سیأتی یوم لا تنفعکم فیه خزائن الأرض کلّها یشهد بذلک مالک الأسمآء الّذی ینطق انّه لا اله الّا هو الحقّ علّام الغیوب
هنیئاً لک یا افنانی بما فزت بآیاتی و وجدت عرف ظهوری و اجبت ندائی اذ انکرنی عبادی و خلقی الّذین نبذوا امّ البیان عن ورائهم و اخذوا ما امروا به من مطالع الأوهام و الظّنون کذلک نطق لسان العظمة فی ملکوت البیان من لدی اللّه مالک الوجود
ان استقم علی ما انت علیه و علی خدمة الأمر ثمّ احفظ مقامک باسم ربّک مالک الغیب و الشّهود تاللّه لو یطّلع احد بما هو المستور لیطیر شوقاً الی اللّه ربّ ما کان و ما یکون
البهآء علیک و علی الّذین اقبلوا و فازوا بما سطر فی اللّوح من قلم اللّه العزیز الودود
لک الحمد یا الهی بما زیّنت العالم بأنوار فجر لیل فیه ولد من بشّر بمطلع قیّومیّتک و مشرق الوهیّتک و مظهر ربوبیّتک اسألک یا فاطر السّمآء و خالق الأسمآء بأن تؤیّد الّذین آووا فی ظلّ رحمتک الکبری و نادوا باسمک بین ملإ الانشآء
ای ربّ تری مولی العالم فی سجنه الأعظم منادیاً باسمک و ناظراً الی وجهک و ناطقاً بما انجذب به اهل ملکوت امرک و خلقک ولو اری یا الهی نفسی اسیراً بین عبادک ولکن یلوح من وجهه نور سلطنتک و ظهور اقتدارک لیوقننّ الکلّ انّک انت اللّه لا اله الّا انت لا یضعفک قوّة الأقویآء و لا یخذلک شوکة الأمرآء تفعل ما تشآء بسلطانک المهیمن علی الأشیآء و تحکم ما ترید بأمرک المحیط علی الانشآء
ای ربّ اسألک بظهورک و اقتدارک و سلطنتک و استعلائک بأن تنصر الّذین قاموا علی خدمتک و نصروا امرک و خضعوا عند ظهور نور وجهک ثمّ اجعلهم یا الهی غالبین علی اعدائک و قائمین علی خدمتک لیظهر بهم آثار سلطنتک فی بلادک و آیات قدرتک فی دیارک انّک انت المقتدر علی ما تشآء لا اله الّا انت المهیمن القیّوم
قد نزّل هذا اللّوح المحمود فی یوم المولود لتقرأه بالخضوع و الابتهال و تشکر ربّک العلیم الخبیر ان اجهد فی خدمة اللّه لیظهر منک ما یبقی به ذکرک فی ملکوته العزیز المنیع
قل سبحانک یا الهی اسألک بمطلع آیاتک و مظهر بیّناتک بأن تجعلنی فی کلّ الأحوال متمسّکاً بحبل الطافک و متشبّثاً بذیل مواهبک ثمّ اجعلنی من الّذین ما منعتهم شؤونات الأرض عن خدمتک و طاعتک و لا سطوة الخلق عن ذکرک و ثنائک ای ربّ وفّقنی علی ما تحبّ و ترضی ثمّ ایّدنی علی ما یرتفع به ذکرک و تشتعل به نار محبّتک
یا حسین انشآءاللّه بانوار آفتاب حقیقت روشن و منیر باشی و بذکر الهی که از اعظم اعمال است ناطق
چه مقدار از نفوس که در کمال طلب و عطش مشاهده شدند و چون بحر حیوان در امکان ظاهر شد از او محروم ماندند چه که قادر بر محو موهوم و صحو معلوم نشدند و این عدم توفیق بما اکتسبت ایدیهم من قبل بوده
حمد کن محبوب عالم را که مؤیّد شدی بر این امر بزرگ و از او بخواه که دوستان را بر این امر خطیر مستقیم دارد چه که اوراق اشرار و نعاق ناعقین ظاهر و مرتفعست طوبی للّذین نبذوا ما سوی اللّه عن ورائهم و اخذوا ما امروا به من لدن مقتدر قدیر
البهآء علیک و علی من فاز بهذا الأمر العظیم
کتاب انزله مالک الوجود من مقامه المحمود لمن آمن باللّه العزیز الودود
طوبی لقاصد عرف المقصود و لطالب اجاب المطلوب و لعالم آمن باللّه المهیمن القیّوم
کم من عالم اعرض عن الصّراط و کم من جاهل عرف و سرع و قال لک الحمد یا مالک الغیب و الشّهود
تاللّه قد انار افق العالم بالنّیّر الأعظم ولکنّ النّاس اکثرهم لا یشعرون انّ الحقّ یمشی امام وجوه الخلق یشهد بذلک من نطق فی قطب الامکان انّه لا اله الّا انا المقتدر علی ما کان و ما یکون
طوبی لمقبل اقبل و فاز باللّقآء و ویل لکلّ معرض اعرض عن اللّه بما اتّبع کلّ غافل مردود
ای دوست جمیع را در بیان امر نمودیم که در این ظهور اعظم بچشم خود به‌بینند و بگوش خود بشنوند ولکن چون افق عالم بنور ظهور روشن شد اکثری امر الهی و وصیّت ربّانیرا فراموش نمودند و باوهام خود مشغول گشتند چهرۀ آفتاب انصاف از ابرهای اوهام بی‌دانشان مستور و پنهان مانده در این صورت اگر حرکات شب‌پره جلوه نماید بعید نیست باسم دوست انفس مستعدّه را بشطر احدیّه دعوت نمائید شاید از کوثر رحمانی محروم نمانند انّه لهو العطوف الغفور
حقّ جلّ و عزّ لم‌یزل و لایزال لحظات عنایتش متوجّه دوستان بوده و خواهد بود انّه لهو الذّاکر العلیم
یا جواد امروز روزیست که از ذکرش نفس ساعت مضطرب مشاهده شد و جمیع کتب الهی از قبل و بعد بر عظمتش گواهی داده‌اند امروز کتاب بأعلی البیان شهادت داده و میدهد و میزان بأعلی النّدآء ندا مینماید امروز روزیست که صراط بکلمۀ انا السّبیل المستقیم ناطقست و طور ببیان قد اتی مالک الظّهور گویاست
چون اهل ارض از سکر هواهای نفسانیّه مدهوشند از آیت کبری و غایت قصوی و فیوضات لایتناهیۀ الهیّه محروم و ممنوع مشاهده میشوند
باید اهل اللّه مدارا نمایند و بقدر و مقام هر نفسی کلمه القا کنند که شاید بشعور آیند و بافق مقدّس از آفاق متوجّه شوند
ای جواد عنایات الهیّه با تو بوده و خواهد بود الحمد للّه از فزع اکبر محفوظ ماندی و بمنظر اکبر اقبال نمودی در ایّامی که جمیع بشر بسبب سبحات جلال که علمای عصرند از عرفان سلطان بیزوال ممنوع و محروم شدند این شهادت که از قلم اعلی ظاهر شده چون جان عزیزش دار و باسم محبوب امکان در حفظش جهد بلیغ نما تا این مقام اعلی از عیون و ایادی سارقین محفوظ ماند انّ ربّک لهو المبیّن العلیم
جمیع دوستان آن ارض را از قبل این مظلوم تکبیر برسان و باذکار بدیعۀ منیعه متذکّر دار شاید از ما عندهم به ما عند اللّه توجّه نمایند و از شئونات و اعمال نالایقه محفوظ مانند
البهآء علیک و علی من معک من لدن عزیز حکیم
انّا نذکر من انجذب من النّدآء اذ ارتفع من الأفق الأعلی و اقبل الی اللّه ربّ العالمین انّه ممّن سمع و اجاب مولیه اذ کان العباد فی حجبات مبین قد شهد بما شهد اللّه و اقرّ بما نطق به لسان العظمة یشهد بذلک مالک الأسمآء فی هذا الکتاب العظیم
یا قلمی الأعلی بشّره من قبلی بما قدّر له من لدی اللّه القویّ القدیر قد احاطته الأحزان فی اکثر الأحیان انّ ربّه الرّحمن لهو الشّاهد العلیم ان افرح بما توجّه الیک وجه المظلوم و ذکرک من قبل و فی هذا الحین
ذکّر احبّائی من قبلی و بشّرهم بعنایة ربّهم المعطی الکریم انّا نکبّر من هذا المقام علی الّذین تمسّکوا بالعروة الوثقی و شربوا رحیق الاستقامة من ایادی عطآء ربّهم العزیز الحمید
هذا یوم فیه السّمع ینادی تاللّه هذا یومی و فیه اسمع النّدآء الأحلی من شطر سجن ربّی الظّاهر السّمیع و البصر ینادی و یقول انّ الیوم یومی و اری الأفق الأعلی امراً من لدن آمر قدیر طوبی لسمع سمع انظر ترانی و لبصر رأی الآیة الکبری من هذا الأفق المنیر
قل یا معشر الأمرآء و العلمآء و العرفآء قد ظهر الیوم الموعود و اتی ربّ الجنود ان افرحوا بهذا الفرح الأعظم ثمّ انصروه بالحکمة و البیان کذلک یأمرکم من نطق و ینطق انّه لا اله الّا انا العلیم الحکیم
البهآء علیک و علی من معک و علی الّذین یحبّونک و یسمعون بیانک فی هذا الأمر العزیز المنیع
یا اسمی الجود علیک بهائی ان استمع ما سمعته من قبل اذ کان نیّر البرهان مشرقاً من افق العراق و کانت الزّورآء مقرّ عرش ربّک العلیّ العظیم
اشهد انّک سمعت نغمة اللّه و لحنه و تغرّدات حمامة الأمر و تغنّیات عندلیب الوفآء علی غصن البهآء انّه لا اله الّا انا الفرد الخبیر
یا اسمی تحت لحاظ عنایت الهی بوده و هستی ندای حقّ جلّ جلاله را تلقاء وجه شنیدی و اشراقات انوار آفتاب معانی را مشاهده نمودی حال تفکّر نما حقّ در چه مقام و خلق در چه گفتگو آذان را ثقل اوهام از اصغای ندای الهی منع نموده و حجبات علوم و ظنون عیونرا از مشاهدۀ انوار وجه محروم داشته بذراعین قدرت و قوّت جمعی را از غرقاب فنا نجات دادیم و بافق اعلی فائز نمودیم و اسرار و امورات بعد را از قبل بتصریح تمام ذکر نمودیم تا شبهات مشرکین و انکار معرضین و اشارات غافلین نفوس مقبله را از مطلع نور احدیّه منع ننماید مع‌ذلک بعضی صرعی و برخی کأعجاز نخل منقعر مشاهده شدند حقّ منیعی را که جمیع کتب قبل و بعد نزد یک آیه‌اش خاضع و خاشعست گذاشته‌اند و بقصص موهومۀ قبل تمسّک جسته‌اند و اقتدا نموده‌اند
انّک شربت من بحر بیانی و فزت بتجلّیات انوار شمس حکمتی و سمعت ما نطق به المشرکون الّذین ما اطّلعوا بأصل هذا الأمر و ما فازوا بهذا الرّحیق الّذی فکّ ختمه باسمی المهیمن القیّوم از حقّ بطلبید نفوس مقبلۀ عارفه بما یحبّه اللّه موفّق شوند
بسیار عجب است مع این ندا و ظهور این امر اعظم مشاهده میشود اکثری بدنیا متمسّکند و از شبهات و اشارات مضطرب و متزلزل قل هذا یوم اللّه اتّقوا اللّه و لا تکونوا من المشرکین دعوا القصص عن ورائکم ان انظروا امری بعینی هذا ما امرتم به فی الکتب و الزّبر و الصّحف و الألواح
انّک قم علی خدمة امر ربّک ثمّ اخبر النّاس و بشّرهم بهذا النّور الّذی بشّر به اللّه فیما انزل علی النّبیّین و المرسلین و جمیع را بحکمت منزله امر نمائید و از قبل حقّ بگوئید آنچه سزاوار یوم اللّه است باید هر نفسی بکمال حکمت و استقامت بتبلیغ امر مشغول شود اگر ارض طیّبه مشاهده نمود القاء کلمۀ الهی نماید والّا الصّمت اولی
چندی قبل اینکلمۀ علیا از قلم اعلی در صحیفۀ حمرا نازل آسمان حکمت الهی بدو نیّر روشن و منیر است مشورت و شفقت انشآءاللّه کلّ بر عمل باینکلمۀ محکمۀ مبارکه مؤیّد شوند
بعضی از عباد بالمرّه از شعور محروم مشاهده میشوند بحبالهای موهومه از عروۀ محکمه ممنوعند لعمری اگر فی‌الجمله فیما انزله الرّحمن بانصاف تفکّر نمایند کلّ به انّک انت الحقّ المبین ناطق گردند
در جمیع احوال بحقّ ناظر باشید و بخدمت امرش مشغول ان اذکر اذ کنت معی فی سرادق العظمة و سمعت منّی ما سمعه الکلیم فی طور العرفان کذلک ایّدناک و عرّفناک و ذکرناک لتشکر ربّک الکریم لک ان تحفظ هذا المقام الأعظم باسمی القویّ الأمین
کبّر من قبلی علی وجوه اولیائی ثمّ اسمعهم ندائی الأحلی کذلک یأمرک من امرک من قبل و انا الآمر الخبیر البهآء علیک و علی من یسمع قولک فی هذا الأمر الأعظم و یحبّک لوجه اللّه ربّ العالمین
یا حیدر قد سمع المظلوم ندائک فی امر اللّه و سرورک فی حبّه و حزنک بما ورد علی اولیائه لعمر الرّحمن انّ الأحزان اخذت الامکان و النّاس فی مریة و نفاق قد احاط الأعدآء حزب اللّه مالک الأسمآء علی شأن ناح به الفردوس الأعلی و سکّان الجنّة العلیا و الّذین طافوا العرش فی العشیّ و الاشراق
یا علی انّ الأحزان ما منع ربّک الرّحمن انّه قام علی الأمر علی شأن ما خوّفته سطوة العالم و لا ظلم الأمم ینادی بأعلی النّدآء بین الأرض و السّمآء و یقول قد اتی یوم المیعاد و مالک الایجاد ینطق انّه لا اله الّا انا العزیز الوهّاب
یا علی انّ الصّبیان ارادوا ان یطفئوا نور اللّه بأفواههم و یخمدوا نار السّدرة بأعمالهم قل سحقاً لکم یا مظاهر الأوهام اتّقوا اللّه و لا تنکروا هذا الفضل الّذی به اضآءت الآفاق قل قد ظهر مطلع الاسم المکنون ان انتم تعلمون قد اتی من کان موعوداً فی کتب اللّه ان انتم تعرفون قد انار افق العالم بهذا الظّهور الأعظم ان اقبلوا بقلوب نورآء و لا تکونوا من الّذینهم لا یشعرون قد اتت السّاعة و نری النّاس صرعی یشهد بذلک عباد مکرمون
یا حیدر قبل علی تاللّه قد نفخ فی صور البیان امراً من لدن ربّک الرّحمن و انصعق به من فی الأرض و السّمآء الّا الّذین انقطعوا عن العالم متمسّکین بحبل اللّه مولی الأنام هذا یوم فیه اشرقت الأرض بنور ربّک ولکنّ القوم فی غفلة و حجاب انّا اردنا حیاة اهل العالم و هم ارادوا قتلی کذلک سوّلت لهم انفسهم فی هذا الیوم الّذی تنوّر بأنوار وجه ربّه المقتدر العزیز المختار امّ الکتاب ینطق و القوم هم لا یسمعون و اللّوح المحفوظ قد ظهر بالحقّ و النّاس اکثرهم لا یقرؤون اولئک کفروا بنعمة اللّه بعد انزالها و اعرضوا عن الحقّ علّام الغیوب قد تشبّثوا بأذیال الظّنون معرضین عن اسم اللّه المکنون
قل یا معشر العلمآء ان انصفوا باللّه ثمّ اتوا بما عندکم من الحجّة و البرهان ان انتم من اهل هذا المقام المحمود قل ان اقبلوا الی مشرق وحی اللّه لنریکم معادل ما عندکم و عند الأحزاب من آیات اللّه و بیّناته و حججه و برهانه اتّقوا اللّه و لا تکونوا من الّذین حقّت علیهم العذاب من لدی اللّه مالک الوجود
هذا یوم فیه ینادی بحر العلم و اظهر لآلئه ان انتم تعرفون و سمآء البیان ارتفعت بالحقّ من لدی اللّه المهیمن القیّوم لعمر اللّه کینونة العلم تنادی و تقول قد اتی المعلوم الّذی تزیّنت به کتب اللّه العزیز الودود قد ظهر منه کلّ فضل و خیر و الیه یعود
اتّقوا اللّه یا معشر الجهلآء و لا تظلموا علی الّذین ما ارادوا الّا ما اراده اللّه و لا تتّبعوا اهوائکم ان انتم تسمعون سیفنی ما ترونه الیوم و تنوحون علی ما فرّطتم فی جنب اللّه یشهد بذلک هذا اللّوح المسطور
ان افرح بما ذکرناک من قبل و فی هذا الحین بما لا ینقطع عرفه و لا یتغیّر بدوام اسمآء اللّه ربّ العالمین انّا قبلنا ذکرک و ثنائک و تبلیغک و خدمتک فی هذا النّبإ العظیم و سمعنا ما نطق به لسانک فی المجالس و المحافل انّ ربّک هو السّمیع البصیر انّا زیّنّاک بطراز رضائی فی ملکوتی و نادیناک من شاطئ الواد الأیمن فی البقعة النّورآء خلف قلزم الکبریآء من سدرة المنتهی انّه لا اله الّا انا اللّه العلیم الحکیم قد خلقناک لخدمتی و اعلآء کلمتی و اظهار امری تمسّک بما خلقت له من لدن آمر قدیم
و نذکر اولیائی فی هذا الحین و نبشّرهم بعنایات اللّه و ما قدّر لهم فی کتابی المبین قد سمعتم شماتة الأعدآء فی حبّی و رأیتم ظلم الأشقیآء فی سبیلی و انا الشّاهد العلیم کم من ارض تزیّنت بدمائکم فی سبیل اللّه و کم من مدینة ارتفع فیها ضجیجکم و حنینکم و کم من سجن ساقکم الیه جنود الظّالمین فاعلموا بالیقین انّه ینصرکم و یرفعکم فی العالم و یظهر مقاماتکم بین الأمم انّه لا یضیع اجر المقرّبین
ایّاکم ان تحزنکم اعمال مطالع الأوهام و ما ارتکب کلّ ظالم بعید خذوا کوب الاستقامة باسم اللّه ثمّ اشربوا منه بسلطانه القویّ القدیر کذلک لاحت من افق سمآء اللّوح شمس شفقتی و عنایتی لتشکروا ربّکم العزیز الکریم
البهآء المشرق من افق ملکوت بیانی علیک و علی الّذین اقبلوا الیک و سمعوا ما نطق به لسانک فی هذا الأمر العزیز العظیم
تاللّه قد ظهر امّ الکتاب و یدع الکلّ الی اللّه ربّ العالمین و البحار تنادی قد ظهر البحر الأعظم الّذی یسمع من امواجه انّه لا اله الّا انا الفرد الخبیر و الأشجار تصیح و تقول یا ملأ الأرض قد ارتفع حفیف سدرة المنتهی و صریر القلم الأعلی ان استمعوا و لا تکونوا من الغافلین و الشّمس تنادی یا معشر العلمآء قد انفطرت سمآء الأدیان و انشقّ القمر و کلّ فی حشر بدیع اتّقوا اللّه و لا تتّبعوا اهوائکم ان اتّبعوا من شهد له کتب اللّه العلیم الحکیم
قد رجع حدیث الطّور فی هذا الظّهور و المکلّم یقول قد اتی المقصود و استقرّ علی عرش الایقان ان انتم من العارفین و وصّی الکلّ بما یرتفع به امر اللّه و یهدی الکلّ الی صراطه المستقیم
کم من مملوک انجذب من ندآء اللّه و کم من مالک قام علی الظّلم علی شأن ناح به سکّان الفردوس الأعلی و اهل هذا المقام الکریم کم من فقیر شرب رحیق الوحی و کم من غنیّ اعرض و انکر الی ان کفر باللّه مالک هذا الیوم المبارک البدیع
قل خافوا اللّه ثمّ انصفوا فی هذا النّبإ الّذی اذا ظهر خضع له کلّ نبإ عظیم قل یا معشر الجهلآء ان تنکروه بأیّ برهان یثبت ایمانکم برسل اللّه من قبل و بما نزّل من ملکوته العزیز المنیع هل یغنیکم ما عندکم و هل یحفظکم اموالکم لا ونفس اللّه المهیمنة علی من فی السّموات و الأرضین ضعوا ما الّفتموه بأیادی الظّنون و الأوهام و خذوا کتاب اللّه الّذی نزّل بأمره المبرم المتین
قد حضر کتابک لدی المظلوم و انزل لک هذا اللّوح الّذی تضوّع منه عرف عنایة ربّک المشفق الکریم نسأل اللّه بأن یجعلک علماً فی مدینة ذکره و یرفع مقامک فی هذا الأمر الّذی یری المخلصون قبائل الأرض فی ظلّه انّ ربّک لهو العلیم الخبیر و نسأله بأن یرزقک خیر ما فی کتابه انّه لهو السّامع المجیب
کن قائماً علی نصرة امره بجنود الحکمة و البیان کذلک قضی الأمر من لدی اللّه العزیز الحمید طوبی لمقبل اقبل الیوم و لمستقیم ما خوّفته جنود الظّالمین
البهآء الظّاهر اللّائح من افق ملکوت البیان علیک و علی الّذین اخذوا رحیقه المختوم باسمه القیّوم و شربوا منه رغماً للّذین کفروا بالّذی آمنوا به و انکروا هذا النّبأ الّذی شهد له اللّه فی کتابه العزیز القدیم
یا محمّد قبل حسین کن مستعدّاً لنزول عنایة اللّه ربّ العالمین انّ الرّحمن اراد ان یقذف لک لآلئ العرفان من بحر فضله العزیز المنیع
هل من ذی بصر یشهد و یری و هل من ذی سمع یسمع ندائی الأحلی من الأفق الأعلی و هل من ذی قلب یقبل الی سدرة المنتهی علی شأن لا تضعفه سطوة الملوک و لا ضوضآء المملوک ینطق بالحکمة و البیان فی الامکان و یشهد بما شهد اللّه انّه لا اله الّا هو القویّ الغالب المقتدر العلیم الحکیم
یا حسین قد ذکر ذکرک لدی المظلوم فی السّجن الأعظم و انزل لک ما لا تعادله کتب العالم یشهد بذلک مالک القدم ولکنّ النّاس اکثرهم من الغافلین انّا نادینا من افق البرهان من فی الامکان منهم من اخذه عرف بیان ربّه علی شأن نبذ ما عند النّاس شوقاً للقآء اللّه ربّ العرش العظیم و منهم من تحیّر و توقّف و منهم من سرع و طار و اجاب مولاه القدیم و منهم من اعرض و انکر الی ان کفر باللّه العزیز الحمید و منهم من افتی علیه بظلم ناح به کلّ عارف بصیر انّا دعوناهم الی کوثر الحیوان و هم حکموا علی سفک دمی بظلم مبین کذلک اشرقت شمس التّبیان من افق سمآء بیان ربّک الرّحمن انّک اذا فزت بأنوارها سبّح بحمد ربّک و قل لک الحمد یا اله العالمین
طوبی لک و للّذین ما منعتهم الدّنیا و زخارفها عن هذا الأفق المنیر
کبّر احبّائی من قبلی انّا نوصیهم بالحکمة الّتی انزلنا حکمها فی کتابی البدیع انتهی
یا امتی و ورقتی ان افرحی بما صعد ندائک الی سدرة المنتهی و انّها اجابتک من الأفق الأعلی انّه لا اله الّا انا المظلوم الغریب
قد ظهرنا و اظهرنا الأمر و هدینا الکلّ الی صراط اللّه المستقیم و شرعنا الشّرایع و امرنا الکلّ بما ینفعهم فی الآخرة و الأولی و هم افتوا علی سفک دمی بذلک ناحت الحور و صاح الطّور و بکی الرّوح الأمین
قد منعوا انفسهم عن فیوضات الأیّام بما اتّبعوا کلّ جاهل بعید قد نبذوا بحر العلم عن ورائهم متوجّهین الی الجهلآء الّذین یدّعون العلم من دون بیّنة من اللّه ربّ العالمین
طوبی لک بما نبذت الأوهام و تمسّکت بحبل اللّه المتین در فضل حقّ جلّ جلاله ملاحظه نما چه بسیار از ملوک و ملکه‌های عالم بعد از طلب و آمال و انتظار از مقصود عالمیان محروم ماندند و تو بآن فائز شدی انشآءاللّه فائز شوی بعملی که عرفش بدوام اسماء حقّ جلّ جلاله باقی و پاینده ماند لعمر اللّه بکلمۀ یا امتی معادله نمینماید آنچه در ارض مشهود است زود است چشمهای عالم بمشاهدۀ آنچه از قلم اعلی نازل شده روشن و منیر گردد
طوبی لک و لأمّ رضعتک قدر این مقام را بدان و بایست بر خدمت امر بشأنی که شبهات و اشارات مریبین ترا از قیام بازندارد آفتاب یقین مشرق و ناس بظنون متمسّک بحر علم موّاج و قوم بذیل جهلا متشبّث این امراض مزمنه را دریاق رفع ننماید مگر بعنایت حقّ جلّ جلاله
اماء آن ارض را تکبیر برسان و بفضل و رحمت الهی بشارت ده انّا اردنا لک مقاماً ان احمدی ثمّ اشکری ربّک الفضّال الکریم الحمد للّه العلیّ العظیم
و وقتی از اوقات این کلمۀ علیا از لسان مالک وری و ربّ عرش و ثری شنیده شد قوله عزّ کبریائه زهد و انقطاع بمثابۀ نیّرین اعظمینند از برای سماء تبلیغ طوبی لمن فاز بهذا المقام الأکبر و المقرّ الأطهر الأعظم انتهی
کتاب انزله الرّحمن من ملکوت البیان لمن فی الامکان طوبی لمن سمع و اجاب و ویل لکلّ غافل مرتاب هذا یوم تنوّر بأنوار الوجه و فیه ینادی لسان العظمة الملک للّه مالک یوم المآب
قد ذکر ذکرک فی هذا المقام انزلنا لک ما عجزت عن ذکره السن الأنام ان افرح بما ذکرت فی السّجن الأعظم و توجّه الیک وجه القدم من اعلی المقام
انّا انزلنا الآیات و اظهرنا البیّنات و دعونا الکلّ الی سوآء الصّراط من النّاس من اعرض و انکر و منهم من افتی علینا من دون بیّنة و برهان و اوّل من اعرض عنّا علمآء الأرض فی هذا العصر الّذین یدعوننی فی اللّیالی و الأیّام باسمی یتّکئون علی الوسائد العلیا و اذا اظهرت نفسی قاموا علیّ علی شأن صاحت به الحصاة
طوبی لک بما سمعت النّدآء و اقبلت الیه و اجبت مولاک اذ اتی بقدرة و سلطان
یا امتی و یا ورقتی حمد کن محبوب عالمیان را که باین فیض اعظم فائز شدی در ایّامی که اکثر علما و رجال ارض از آن محرومند ترا باسم ورقه ذکر نمودیم تا بمثابۀ اوراق از اریاح ارادۀ حقّ جلّ جلاله متحرّک باشی چنانچه اوراق اشجار ارض از هبوب اریاح ان اشکری ربّک بهذا الذّکر المبین اگر حلاوت کلمۀ یا امتی را بیابی از عالمیان خود را فارغ مشاهده نمائی و در لیالی و ایّام بذکر مقصود یکتا مشغول شوی
اوراق و امائی که از فرات رحمت رحمانی آشامیدند و بشطر اللّه ناظرند هر یک را بابدع بیان ذکر نمودیم طوبی لهنّ و نعیماً لهنّ سوف یظهر اللّه مقامهنّ فی مقام لا یذکر بالأذکار و لا یوصف بالأوصاف
و ترا وصیّت مینمائیم بآنچه سبب ارتفاع امر اللّه است مابین عباد و اماء ندای دوستان را میشنود و اعمال را مشاهده میفرماید انّه هو السّمیع البصیر
البهآء علیک و علیهنّ من لدی اللّه المقتدر العلیم الحکیم انتهی
ای کنیز خدا بشنو ندای مالک اسماء را که در سجن بتو توجّه نموده و ترا ذکر مینماید
هر قاصدی را اعانت نموده و هر ندائی را جواب عطا فرموده و هر طالبی را راه داده امروز سبیل مستقیم ظاهر و میزان عدل منصوب و انوار آفتاب فضل مشرق ولکن ظلمت انفس ظالمه بمثابۀ غمام مابین آفتاب فضل و اهل عالم حجاب شده و حایل گشته طوبی از برای کسی که حجاب را خرق نمود و بانوار آفتاب ظهور منوّر گشت چه بسیار از نفوس که خود را از عقلا و اهل دانش میشمردند و در یوم الهی از جمیع فیوضات محروم و ممنوع گشتند
یا ورقتی یا امتی قدر این فضل را بدان و همچنین رحمتی که بر تو سبقت گرفت و ترا بافق اعلی هدایت نمود
اماء قانتات را از لسان مظلوم تکبیر برسان و بعنایتش مسرور دار
در جمیع امور بحکمت ناظر باشید حکمت دریاق اعظم است بسا میشود معرض را مقبل مینماید و دشمن را دوست تمسّک باو لازم چه که در اکثری از الواح این فقره از سماء مشیّت مطلع نور احدیّه نازل طوبی للعاملین
در کلّ حین متمسّک باشید بامری که سبب اعلاء کلمة اللّه گردد اعمال طیّبه و اخلاق مرضیّه جند اللّهند در این ظهور اعظم و همچنین کلمۀ طیّبۀ مبارکه این جنود جذّاب قلوبند و فاتح ابواب این سلاح احدّ از سلاح عالم است
فاسأل اللّه بأن یؤیّد الکلّ علی ما نزل من قلمه الأعلی فی الزّبر و الألواح انتهی
انّ المظلوم یذکر من اقبل الی الفرد الخبیر و اعترف بوحدانیّته کما اعترف به القلم الأعلی اذ جال فی مضمار البیان طوبی لنفس فازت بعرفان ربّها و ویل لکلّ غافل مریب
انسان بمثابۀ شجر است اگر باثمار مزیّن گشت لایق مدح و ثنا بوده و هست والّا شجر بی‌ثمر قابل نار است اثمار سدرۀ انسانی بسیار لطیف و پسندیده و محبوب اخلاق مرضیّه و اعمال حسنه و کلمۀ طیّبه از اثمار این شجره محسوب ربیع اشجار ظاهره در هر سنه ظاهر و مشهود ولکن ربیع اشجار انسانیّه ایّام ظهور حقّ جلّ جلاله بوده اگر در این ربیع الهی سدره‌های وجود باثمار مذکوره مزیّن شوند البتّه انوار آفتاب عدل من علی الأرض را احاطه نماید و کل خود را فارغ و مستریح در ظلّ حضرت مقصود مشاهده کنند آب این اشجار کوثر بیان محبوب امکان است در یک آن غرس میشود و در آن دیگر از امطار رحمت رحمانی فرعش در سماء مشاهده میگردد شجرۀ یابسه قابل ذکر نبوده و نیست
طوبی از برای مقبلی که بطراز همّت مزیّن شد و بر خدمت امر قیام نمود او بمقصود فائز و بآنچه از برای او خلق شده عارف صدهزار افسوس از برای نفوس غافله فی‌الحقیقه ایشان بمثابۀ اوراق یابسۀ مطروحۀ بر ارضند عنقریب باد اجل هر یک را بمقرّ خود راجع نماید غافل آمدند و غافل زیستند و غافل بمقام خود رجوع نمودند
عالم در هر حین بأعلی النّدآء ندا مینماید و میگوید من فانیم و ظهورات و الوان من فانی از اختلافات و تغییرات محدثۀ در من پند گیرید و متنبّه شوید مع‌ذلک بصر موجود نه تا ملاحظه کند و سمع مشهود نه تا بشنود
سمع حقیقی امروز ندا مینماید و میگوید هنیئاً لی امروز روز من است چه که ندآء اللّه مرتفع است و کینونت بصر میگوید مریئاً لی روز روز من است چه که جمال قدم از افق اعلی مشرق و لائح
باید اهل بهاء از مالک اسماء در کلّ احیان سائل و آمل شوند که شاید اهل انشاء از فیوضات ایّامش محروم نمانند
جمیع علما باین کلمه ناطق بودند و مکرّر در زمان طفولیّت نفس حقّ اصغا نموده میگفتند آیا آن کلمۀ قائم چه کلمه‌ایست که نقبا از آن فرار اختیار مینمایند بگو آن کلمه حال ظاهر و شما قبل از استماع فرار نموده‌اید و ملتفت نیستید و آن کلمۀ مبارکۀ مکنونۀ مخزونۀ مصونه اینست هو در قمیص انا ظاهر و مکنون به انا المشهود ناطق اینست آن کلمه‌ئی که فرائص مشرکین از آن مرتعد شده سبحان‌اللّه در جمیع کتب قبل عظمت این یوم و عظمت ظهور و عظمت آیات و عظمت کلمه و عظمت استقامت و عظمت شأن و مقام ذکر شده مع‌ذلک خلق از او غافل و محتجب انبیا لقای این یوم را آمل بودند داود میفرماید من یقودنی الی المدینة المحصّنة مدینۀ محصّنه عکّاست و حصنش بسیار محکم و مظلوم در او مسجون و همچنین در فرقان میفرماید ان اخرج القوم من الظّلمات الی النّور و بشّرهم بأیّام اللّه
در اکثری از صحف و کتب الهی ذکر این یوم بکمال تصریح مذکور و مسطور علمای عصر ناس را از این مقام اعلی و ذروۀ علیا و غایة قصوی منع نموده‌اند
طوبی از برای آن جناب که ظلمت اوهام از نور یقین منعت ننمود و سطوت ایّام شما را از مالک انام بازنداشت قدر این مقام را بدان و از حقّ جلّ جلاله حفظش را بخواه در هر حال دولت باقیه مخصوص حقّ و اولیائش بوده و خواهد بود
البهآء المشرق من افق البقآء علیک و علی الّذین تمسّکوا بحبل اللّه المتین
نصّار حقیقی آمد لعمر اللّه قادر است بر اینکه بیک کلمه عالم را منقلب نماید چون کلّ را بحکمت امر نمود بصبر و اصطبار تمسّک فرمود
گلپارهای عالم قصد مدینۀ مزیّنۀ منوّرۀ یاقوتیّۀ الهی نموده‌اند و بعضی از سفرای ایران در باطن محرّک و در ظاهر خاضع سبحان‌اللّه این نفاق عالم کی بوفاق تبدیل شود نصایح حقّ جلّ جلاله عالم را احاطه کرده و الی حین آثارش ظاهر نه اعمال غیر مرضیّه کلّ را از تقرّب منع کرده نسئل اللّه تبارک و تعالی ان ینزل من سحاب عطائه امطار رحمته علی عموم عباده انّه علی کلّ شیء قدیر
یا علی حیدر یا ایّها القائم علی خدمة امری و النّاطق بذکر اللّه ربّ العرش العظیم بر مظاهر عدل و مطالع انصاف مبرهن و واضحست که اینمظلوم اراده نموده فساد و نزاع و جدال و اختلاف و تفریق را بقوّۀ ملکوتی از مابین احزاب عالم بردارد و نظر باین امر خطیر عظیم مکرّر بزندان رفته و تحت سلاسل و اغلال ایّام و لیالی گذرانده طوبی لمن انصف فی هذا الأمر المتین و هذا النّبأ العظیم
کتاب انزله الرّحمن لیقرّب به من فی الامکان الی البحر الّذی تموّج باسمه العظیم من النّاس من اعرض عنه و جادل بالبرهان و منهم من شرب رحیق الایقان باسمه المهیمن علی العالمین قد خسر الّذین توجّهوا الی نعیب الغراب معرضین عن اصغآء ما هدرت به الورقآء علی افنان دوحة البقآء انّه لا اله الّا انا العلیم الحکیم هذا یوم استضآء من نور الوجه و طافت حوله اللّیالی و الأیّام طوبی لبصیر رأی و لظمآن فاز بهذا الکوثر المبین طوبی لمن یصدع بالحقّ و یسعی فی خدمة امر ربّه المقتدر القدیر
ان یا عبد النّاظر الی الوجه ان استمع ندآء ربّک الأبهی من مطلع العظمة و الکبریآء انّه یقرّبک الی الأفق الأعلی و ینطقک بثنآء تنجذب به الأشیآء و بذکر یؤثّر فی الانشآء انّ ربّک لهو المهیمن العزیز الخبیر
ان اجمع احبّآء اللّه فی هناک ثمّ ذکّرهم بذکری الجمیل قد نزّلنا لهم لوحاً به تضوّع عرف الرّحمن فی الأکوان لیفرحنّ و یستقیمنّ علی هذا الأمر البدیع
قد انزلنا فی السّجن کتاباً سمّی لدی العرش بالکتاب الأقدس و فیه شرعنا الشّرایع و زیّنّاه بأوامر ربّک الآمر علی من فی السّموات و الأرضین قل یا قوم تمسّکوا به ثمّ اعملوا بما نزّل فیه من بدایع احکام ربّکم الغفور الکریم انّه ینفعکم فی الدّنیا و الآخرة و یطهّرکم عمّا لا ینبغی انّه لهو المدبّر المبیّن المعطی الباذل العزیز الحمید
نعیماً لک بما وفیت میثاق اللّه و عهده و فزت بهذا اللّوح الّذی به ثبت ذکرک فی لوحی الحفیظ کن خادماً لأمر مولیک و ذاکراً بذکره و مثنیاً بثنائه لینتبه به کلّ غافل بعید
کذلک مننّا علیک فضلاً من عندنا و انا الغفور الرّحیم
انّا اردنا ان نذکر من اقبل الینا و نسقیه کوثر العنایة مرّة بعد مرّة لیقرّبه الی افقی و یزیّنه بأخلاقی و یطیّره فی هوائی و یؤیّده علی ما یظهر به تقدیس امری بین خلقی و ینطقه بثنائی علی شأن یسرع به کلّ متوقّف و یطیر به کلّ ساکن و یذوب کلّ جسد و یسری کلّ منجمد و یفور کلّ منخمد هذا ما ینبغی لمن توجّه الی وجهی و دخل فی ظلّ عنایتی و فاز بآیاتی المهیمنة علی العالمین
ان یا علی یخاطبک مشرق الأمر بأبدع البیان تاللّه لو کنت حاضراً لدی العرش و سمعته من لسان العظمة و الاقتدار لتفدی جسدک ثمّ روحک ثمّ ذاتک حبّاً للّه الملک المهیمن العلیم الحکیم و یجذبک جذب النّدآء الی مقام عجزت عن ذکره الأقلام و حارت عن بیانه کلّ متکلّم فصیح فکّر فی هذا الظّهور و سلطانه ثمّ انصره بما ینبغی لمولیک العزیز الکریم ان اهد النّاس الی الأفق الأعلی و انّه هیکله المستقرّ علی عرشه العظیم و به انار افق السّجن و به استضآء من فی السّموات و الأرضین
انّا ذکرناک من قبل و فی هذا اللّوح الکریم لتجد عرف الرّحمن مرّة بعد اخری هذا من فضلی علیک ان احمد ربّک الفضّال البصیر
لا تحزن من احتجاب الخلق سوف ترونهم متوجّهین الی اللّه ربّ العالمین قد احطنا العالم بکلمتنا العلیا سوف یسخّر اللّه بها افئدة من علی الأرض انّه لهو المقتدر القدیر
و نذکر اخاک من هذا المقام لیفرح بذکری ایّاه و یکون من المتذکّرین
ان یا حبیب انّ المحبوب ینادیک من شطر سجنه الأعظم و نوصیک بما نزّل من قلمی المقدّس فی کتابی الأقدس لتأخذه بقوّة من عندنا و قدرة من لدنّا و انا الآمر الحکیم
طوبی لکم بما احاطکم الفضل و ایّدکم علی هذا الأمر الّذی به طویت السّمآء و نسف کلّ جبل باذخ رفیع
و نذکر بالرّحمة الکبری امّکم الّتی فازت بعرفان اللّه و نکبّر علی وجهها من هذا المقام المنیع انّا نذکر کلّکم من الاناث و الذّکور و نراکم نفساً واحدة فی هذا المنظر البدیع و نبشّرکم بالرّحمة الّتی سبقت الکائنات و ذکری الّذی احاط کلّ صغیر و کبیر انّ البهآء علیکم یا اهل البهآء ان افرحوا بذکری انّه معکم فی کلّ حین
ان استمع ما یلقی الرّوح علیک من آیات اللّه المهیمن القیّوم لیجذبک النّدآء الی الأفق الأعلی و یقرّبک الی مقام تری فی نفسک نار محبّة اللّه علی شأن لا تخمدها سطوة الملوک و لا اشارات المملوک و تقوم بین ملأ الانشآء بثنآء ربّک مالک الأسمآء هذا ما ینبغی لک فی هذا الیوم
انّا نذکر لک ما قضی من قبل لتجد حلاوة الذّکر و البیان و تطّلع بما قضی فیما کان انّ ربّک لهو المذکّر العزیز المحبوب
و اذکر اذ ساق الکلیم غنم یثرون حمیه الی البرّیّة سمع ندآء مالک البریّة من السّدرة المرتفعة علی الأرض المبارکة ان یا موسی انّی انا اللّه ربّک و ربّ آبائک ابراهیم و اسحق و یعقوب قد اخذه جذب النّدآء علی شأن انقطع عن الامکان مقبلاً الی الفرعون و ملئه بقدرة من لدن ربّک المهیمن علی ما کان و ما یکون و النّاس یسمعون ما سمعه و لا یفقهون
قل تاللّه سیفنی عزّة الوزرآء و سطوة الأمرآء و قصور القیاصرة و اهرام الفراعنة و یبقی ما قدّرناه لکم فی الملکوت ان اجهدوا یا قوم لیذکر اسمائکم لدی العرش و یظهر منکم ما یبقی به ذکرکم بدوام اللّه مالک الوجود
ان اذکر احبّائی من قبلی فی هناک و کبّر علی وجوههم و بشّرهم بما نزّل لهم من هذا المقام المحمود
قل ایّاکم ان تخوّفکم سطوة کلّ ظالم سیفنی العلم و الأعلام و ترون سلطان ربّکم غالباً علی الغیب و الشّهود
ایّاکم ان تمنعکم الحجبات عن فضل هذا الیوم دعوا ما یمنعکم عن اللّه و تمسّکوا بهذا الصّراط الممدود انّا ما اردنا لکم الّا ما هو خیر فی لوح محفوظ انّا نذکر الأحباب فی اکثر الأیّام و ما وجدنا منهم ما ینبغی لهم فی جوار رحمة ربّهم العطوف الغفور الّا ما شآء اللّه انّه لهو المقتدر علی ما یشآء یعطی و یمنع انّه لهو الحقّ علّام الغیوب
خذوا یا احبّآء الرّحمن کؤوس الحیوان من ایادی الطاف ربّکم مالک الامکان ثمّ اشربوا منها تاللّه انّها تجذبکم علی شأن تقومنّ علی الذّکر و البیان بین ملأ الأکوان و تملکنّ مدائن القلوب باسم ربّکم العزیز المحمود
و نبشّر الکلّ بما نزّلناه فی کتابنا الأقدس الّذی اشرق من افقه شمس اوامری المشرقة علی کلّ شاهد و مشهود تمسّکوا به ثمّ اعملوا ما نزّل فیه انّه خیر لکم عمّا خلق فی الملک ان انتم تعلمون ایّاکم ان تحزنکم شؤونات الخلق عن التّوجّه الی الحقّ تفکّروا فی الدّنیا و اختلافها و تغییرها لتعرفوا مقامها و الّذین توجّهوا الیها معرضین عمّا نزّل فی لوحنا المحفوظ
کذلک نزّلنا الآیات و ارسلناها الیک لتقوم علی ذکر اللّه المهیمن القیّوم البهآء علیک و علی الّذین فازوا بهذا الرّحیق المختوم
مکتوب آنجناب در سجن اعظم بنظر این مظلوم رسید و اینکه سؤال از حکم اللّه در امر معاد و معاش نموده بودید مفهوم گشت نعم ما سئلت چه که خیرش بشما و سایر عباد در ظاهر و باطن راجعست انّ ربّک لهو العلیم المجیب
سبب اعظم آفرینش عرفان اللّه بوده و هر نفسی الیوم از عرف قمیص رحمانی بوطن اصلی که مقام معرفت مطلع اوامر الهیّه و مشرق وحی ربّانیّه است فائز شد او بکلّ خیر فائز بوده و خواهد بود و بعد از ورود این مقام اعلی دو امر از برای هر نفسی لازم و واجبست یکی استقامت بر امر اللّه بشأنیکه اگر جمیع ناس بخواهند او را از مصدر امر منع نمایند قادر نباشند و امر دیگر اتّباع اوامر الهیّه است که از معین قلم مشیّت ربّانیّه جاری شده چه که معرفت حقّ تمام و کامل نمیشود مگر بمتابعت آنچه امر فرموده و در کتاب الهی نازل شده
در سنۀ قبل کتاب اقدس از سماء عطاء مالک اسماء نازل آنچه در او نازل شده انشآءاللّه بعمل بآن موفّق شوید
و امّا امر معاش باید متوکّلاً علی اللّه مشغول بکسب باشید انّه ینزل علیکم من سمآء الطافه ما قدّر لکم انّه لهو المقتدر القدیر
حمد کن مقصود عالم را که کتابت لدی المسجون وارد شد و از مقرّ امر جواب آن نازل و ارسال گشت چه که این فضل بزرگیست از جانب حقّ اگرچه الیوم معلوم نیست ولکن زود است که معلوم خواهد شد قل
سبحانک اللّهمّ یا الهی انا الّذی توجّهت الیک و توکّلت علیک اسئلک باسمک الّذی به تموّج بحر بیانک و تهیّج اریاح عرفانک بأن تجعلنی موفّقاً علی خدمة امرک و مؤیّداً بذکرک و ثنائک ثمّ انزل علیّ من سمآء مواهبک ما یحفظنی عن دونک و ینفعنی فی کلّ عالم من عوالمک