مجموعه‌ای از الواح جمال اقدس ابهی

هذه صحیفة اللّه المهیمن القیّوم

هو اللّه تعالی شأنه الحکمة و البیان

الحمد للّه الّذی تفرّد بالعظمة و القدرة و الجمال و توحّد بالعزّة و القوّة و الجلال و تقدّس عن ان یدرکه الخیال او یذکر له نظیر و مثال قد اوضح صراطه المستقیم بأفصح بیان و مقال انّه هو الغنیّ المتعال فلمّا اراد الخلق البدیع فصّل النّقطة الظّاهرة المشرقة من افق الارادة و انّها دارت فی کلّ بیت علی کلّ هیئة الی ان بلغت منتهی المقام امراً من لدی اللّه مولی الأنام

و انّها هی مرکز دائرة الأسمآء و مختم ظهورات الحروف فی ملکوت الانشآء و بها برز ما دلّ علی السّرّ الأکتم و الرّمز المنمنم الظّاهر الحاکی عن الاسم الأعظم فی الصّحیفة النّورآء و الورقة المقدّسة المبارکة البیضآء فلمّا اتّصلت بالحرف الثّانی البارز فی اوّل المثانی دارت افلاک البیان و المعانی و سطع نور اللّه الأبدیّ و تقبّب علی وجه سمآء البرهان و صار منه النّیّران تبارک الرّحمن الّذی لا یشار باشارة و لا یعبّر بعبارة و لا یعرف بالأذکار و لا یوصف بالآثار انّه هو الآمر الوهّاب فی المبدء و المآب و جعل لهما حفّاظاً و حرّاساً من جنود القدرة و الاقتدار انّه هو المهیمن العزیز المختار

قد نزّلت الخطبة مرّتین کما نزّل المثانی کرّتین

و الحمد للّه الّذی اظهر النّقطة و فصّل منها علم ما کان و ما یکون و جعلها منادیة باسمه و مبشّرة بظهوره الأعظم الّذی به ارتعدت فرائص الأمم و سطع النّور من افق العالم انّها هی النّقطة الّتی جعلها اللّه بحر النّور للمخلصین من عباده و کرة النّار للمعرضین من خلقه و الملحدین من بریّته الّذین بدّلوا نعمة اللّه کفراً و مائدة السّمآء نفاقاً و قادوا اولیائهم الی بئس القرار اولئک عباد اظهروا النّفاق فی الآفاق و نقضوا المیثاق فی یوم فیه استوی هیکل القدم علی العرش الأعظم و نادی المناد من الشّطر الأیمن فی الوادی المقدّس

یا ملأ البیان اتّقوا الرّحمن هذا هو الّذی ذکره محمّد رسول اللّه و من قبله الرّوح و من قبله الکلیم و هذا نقطة البیان ینادی امام العرش و یقول تاللّه قد خلقتم لذکر هذا النّبأ الأعظم و هذا الصّراط الأقوم الّذی کان مکنوناً فی افئدة الأنبیآء و مخزوناً فی صدور الأصفیآء و مسطوراً من القلم الأعلی فی الواح ربّکم مالک الأسمآء

قل موتوا بغیظکم یا اهل النّفاق قد ظهر من لا یعزب عن علمه من شیء و اتی من افترّ به ثغر العرفان و تزیّن ملکوت البیان و اقبل کلّ مقبل الی اللّه مالک الأدیان و قام به کلّ قاعد و سرع کلّ سطیح الی طور الایقان هذا یوم جعله اللّه نعمةً للأبرار و نقمةً للأشرار و رحمةً للمقبلین و غضباً للمنکرین و المعرضین انّه ظهر بسلطان من عنده و انزل ما لا یعادله شیء فی ارضه و سمائه

اتّقوا الرّحمن یا ملأ البیان و لا ترتکبوا ما ارتکبه اولو الفرقان الّذین ادّعوا الایمان فی اللّیالی و الأیّام فلمّا اتی مالک الأنام اعرضوا و کفروا الی ان افتوا علیه بظلم ناح به امّ الکتاب فی المآب اذکروا ثمّ انظروا فی اعمالهم و اقوالهم و مراتبهم و مقاماتهم و ما ظهر منهم اذ تکلّم مکلّم الطّور و نفخ فی الصّور و انصعق من فی السّموات و الأرض الّا عدّة احرف الوجه

یا ملأ البیان ضعوا اوهامکم و ظنونکم ثمّ انظروا بطرف الانصاف الی افق الظّهور و ما ظهر من عنده و نزّل من لدنه و ما ورد علیه من اعدائه هو الّذی قبل البلایا کلّها لاظهار امره و اعلآء کلمته قد حبس مرّة فی الطّآء و اخری فی المیم ثمّ فی الطّآء مرّة اخری لأمر اللّه فاطر السّمآء و کان فیها تحت السّلاسل و الأغلال شوقاً لأمر اللّه العزیز الفضّال

یا ملأ البیان هل نسیتم وصایای و ما ظهر من قلمی و نطق به لسانی و هل بدّلتم یقینی بأوهامکم و سبیلی بأهوائکم و هل نبذتم اصول اللّه و ذکره و ترکتم احکام اللّه و اوامره اتّقوا اللّه دعوا الظّنون لمظاهرها و الأوهام لمطالعها و الشّکوک لمشارقها ثمّ اقبلوا بوجوه نورآء و صدور بیضآء الی افق اشرقت منه شمس الایقان امراً من لدی اللّه مالک الأدیان

الحمد للّه الّذی جعل العصمة الکبری درعاً لهیکل امره فی ملکوت الانشآء و ما قدّر لأحد نصیباً من هذه الرّتبة العلیا و المقام الأعلی انّها طراز نسجته انامل القدرة لنفسه تعالی انّه لا ینبغی لأحد الّا لمن استوی علی عرش یفعل ما یشآء من اقرّ و اعترف بما رقم فی هذا الحین من القلم الأعلی انّه من اهل التّوحید و اصحاب التّجرید فی کتاب اللّه مالک المبدأ و المآب

و لمّا بلغ الکلام هذا المقام سطعت رائحة العرفان و اشرق نیّر التّوحید من افق سمآء البیان طوبی لمن اجتذبه النّدآء الی الذّروة العلیا و الغایة القصوی و عرف من صریر قلمی الأعلی ما اراده ربّ الآخرة و الأولی انّ الّذی ما شرب من رحیقنا المختوم الّذی فککنا ختمه باسمنا القیّوم انّه ما فاز بأنوار التّوحید و ما عرف المقصود من کتب اللّه ربّ الأرض و السّمآء و مالک الآخرة و الأولی و کان من المشرکین فی کتاب اللّه العلیم الخبیر

یا ایّها السّائل الجلیل نشهد انّک تمسّکت بالصّبر الجمیل فی ایّام فیها منع القلم عن الجریان و اللّسان عن البیان فی ذکر العصمة الکبری و الآیة العظمی الّتی سألتها عن المظلوم لیکشف لک قناعها و غطائها و یذکر سرّها و امرها و مقامها و مقرّها و شأنها و علوّها و سموّها لعمر اللّه لو نظهر لآلئ البرهان المکنونة فی اصداف بحر العلم و الایقان و نخرج طلعات المعانی المستورة فی غرفات البیان فی جنّة العرفان لترتفع ضوضآء العلمآء من کلّ الجهات و تری حزب اللّه بین انیاب الذّئاب الّذین کفروا باللّه فی المبدأ و المآب بذلک امسکنا القلم فی برهة طویلة من الزّمان حکمةً من لدی الرّحمن و حفظاً لأولیائی من الّذین بدّلوا نعمة اللّه کفراً و احلّوا قومهم دار البوار

یا ایّها السّائل النّاظر والّذی اجتذب الملأ الأعلی بکلمته العلیا انّ لطیور ممالک ملکوتی و حمامات ریاض حکمتی تغرّدات و نغمات ما اطّلع علیها الّا اللّه مالک الملک و الجبروت و لو یظهر اقلّ من سمّ الابرة لیقول الظّالمون ما لا قاله الأوّلون و یرتکبون ما لا ارتکبه احد فی الأعصار و القرون قد انکروا فضل اللّه و برهانه و حجّة اللّه و آیاته ضلّوا و اضلّوا النّاس و لا یشعرون یعبدون الأوهام و لا یعرفون قد اتّخذوا الظّنون لأنفسهم ارباباً من دون اللّه و لا یفقهون نبذوا البحر الأعظم مسرعین الی الغدیر و لا یعلمون یتّبعون اهوائهم معرضین عن اللّه المهیمن القیّوم

قل تاللّه قد اتی الرّحمن بقدرة و سلطان و به ارتعدت فرائص الأدیان و غنّ عندلیب البیان علی اعلی غصن العرفان قد ظهر من کان مکنوناً فی العلم و مسطوراً فی الکتاب قل هذا یوم فیه استوی مکلّم الطّور علی عرش الظّهور و قام النّاس للّه ربّ العالمین و هذا یوم فیه حدّثت الأرض اخبارها و اظهرت کنوزها و البحار لآلئها و السّدرة اثمارها و الشّمس اشراقها و الأقمار انوارها و السّمآء انجمها و السّاعة اشراطها و القیامة سطوتها و الأقلام آثارها و الأرواح اسرارها طوبی لمن عرفه و فاز به و ویل لمن انکره و اعرض عنه فأسأل اللّه ان یؤیّد عباده علی الرّجوع انّه هو التّوّاب الغفور الرّحیم

یا ایّها المقبل الی الأفق الأعلی و الشّارب رحیقی المختوم من ایادی العطآء فاعلم للعصمة معان شتّی و مقامات شتّی انّ الّذی عصمه اللّه من الزّلل یصدق علیه هذا الاسم فی مقام و کذلک من عصمه اللّه من الخطأ و العصیان و من الاعراض و الکفر و من الشّرک و امثالها یطلق علی کلّ واحد من هؤلآء اسم العصمة و امّا العصمة الکبری لمن کان مقامه مقدّساً عن الأوامر و النّواهی و منزّهاً عن الخطآء و النّسیان انّه نور لا تعقّبه الظّلمة و صواب لا یعتریه الخطآء لو یحکم علی المآء حکم الخمر و علی السّمآء حکم الأرض و علی النّور حکم النّار حقّ لا ریب فیه و لیس لأحد ان یعترض علیه او یقول لم و بم و الّذی اعترض انّه من المعرضین فی کتاب اللّه ربّ العالمین انّه لا یسأل عمّا یفعل و کلّ عن کلّ یسألون انّه اتی من سمآء الغیب و معه رایة یفعل ما یشآء و جنود القدرة و الاختیار و لدونه ان یتمسّک بما امر به من الشّرائع و الأحکام لو یتجاوز عنها علی قدر شعرة واحدة لیحبط عمله

انظر ثمّ اذکر اذ اتی محمّد رسول اللّه قال و قوله الحقّ و للّه علی النّاس حجّ البیت و کذلک الصّلوة و الصّوم و الأحکام الّتی اشرقت من افق کتاب اللّه مولی العالم و مربّی الأمم للکلّ ان یتّبعوه فیما حکم به اللّه و الّذی انکره کفر باللّه و آیاته و رسله و کتبه انّه لو یحکم علی الصّواب حکم الخطأ و علی الکفر حکم الایمان حقّ من عنده هذا مقام لا یذکر و لا یوجد فیه الخطأ و العصیان انظر فی الآیة المبارکة المنزلة الّتی وجب بها حجّ البیت علی الکلّ انّ الّذین قاموا بعده علی الأمر وجب علیهم ان یعملوا ما امروا به فی الکتاب لیس لأحد ان یتجاوز عن حدود اللّه و سننه و الّذی تجاوز انّه من الخاطئین فی کتاب اللّه ربّ العرش العظیم

یا ایّها النّاظر الی افق الأمر اعلم ارادة اللّه لم تکن محدودة بحدود العباد انّه لا یمشی علی طرقهم للکلّ ان یتمسّکوا بصراطه المستقیم انّه لو یحکم علی الیمین حکم الیسار او علی الجنوب حکم الشّمال حقّ لا ریب فیه انّه محمود فی فعله و مطاع فی امره لیس له شریک فی حکمه و لا معین فی سلطانه یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید ثمّ اعلم ما سواه مخلوق بکلمة من عنده لیس لهم حرکة و لا سکون الّا بأمره و اذنه

یا ایّها الطّائر فی هوآء المحبّة و الوداد و النّاظر الی انوار وجه ربّک مالک الایجاد اشکر اللّه بما کشف لک ما کان مکنوناً مستوراً فی العلم لیعلم الکلّ انّه ما اتّخذ لنفسه فی العصمة الکبری شریکاً و لا وزیراً انّه هو مطلع الأوامر و الأحکام و مصدر العلم و العرفان و ما سواه مأمور محکوم و هو الحاکم الآمر العلیم الخبیر

انّک اذا اجتذبتک نفحات آیات الظّهور و اخذک الکوثر الطّهور من ایادی عطآء ربّک مالک یوم النّشور قل

الهی الهی لک الحمد بما دللتنی الیک و هدیتنی الی افقک و اوضحت لی سبیلک و اظهرت لی دلیلک و جعلتنی مقبلاً الیک اذ اعرض عنک اکثر عبادک من العلمآء و الفقهآء ثمّ الّذین اتّبعوهم من دون بیّنة من عندک و برهان من لدنک لک الفضل یا اله الأسمآء و لک الثّنآء یا فاطر السّمآء بما سقیتنی رحیقک المختوم باسمک القیّوم و قرّبتنی الیک و عرّفتنی مشرق بیانک و مطلع آیاتک و مصدر اوامرک و احکامک و منبع حکمتک و الطافک طوبی لأرض فازت بقدومک و استقرّ علیها عرش عظمتک و تضوّع فیها عرف قمیصک وعزّتک و سلطانک و قدرتک و اقتدارک لا احبّ البصر الّا لمشاهدة جمالک و لا ارید السّمع الّا لاصغآء ندائک و آیاتک

الهی الهی لا تحرم العیون عمّا خلقتها له و لا الوجوه عن التّوجّه الی افقک و القیام لدی باب عظمتک و الحضور امام عرشک و الخضوع لدی اشراقات انوار شمس فضلک

ایربّ انا الّذی شهد قلبی و کبدی و جوارحی و لسان ظاهری و باطنی بوحدانیّتک و فردانیّتک و بأنّک انت اللّه لا اله الّا انت قد خلقت الخلق لعرفانک و خدمة امرک لترتفع به مقاماتهم فی ارضک و ترتقی انفسهم بما انزلته فی زبرک و کتبک و الواحک فلمّا اظهرت نفسک و انزلت آیاتک اعرضوا عنک و کفروا بک و بما اظهرته بقدرتک و قوّتک و قاموا علی ضرّک و اطفآء نورک و اخماد نار سدرتک و بلغوا فی الظّلم مقاماً ارادوا سفک دمک و هتک حرمتک و کذلک من ربّیته بأیادی عنایتک و حفظته من شرّ طغاة خلقک و بغاة عبادک و کان ان یحرّر آیاتک امام عرشک

فآه آه عمّا ارتکب فی ایّامک بحیث نقض عهدک و میثاقک و انکر آیاتک و قام علی الاعراض و ارتکب ما ناح به سکّان ملکوتک فلمّا خاب فی نفسه و وجد رائحة الخسران صاح و قال ما تحیّر به المقرّبون من اصفیائک و اهل خبآء مجدک

ترانی یا الهی کالحوت المتبلبل علی التّراب اغثنی ثمّ ارحمنی یا مستغاث و یا من فی قبضتک زمام النّاس من الذّکور و الاناث کلّما اتفکّر فی جریراتی العظمی و خطیئاتی الکبری یأخذنی الیأس من کلّ الجهات و کلّما اتفکّر فی بحر عطائک و سمآء جودک و شمس فضلک اجد عرف الرّجآء من الیمین و الیسار و الجنوب و الشّمال کأنّ الأشیآء کلّها تبشّرنی بأمطار سحاب سمآء رحمتک وعزّتک یا سند المخلصین و مقصود المقرّبین شجّعتنی مواهبک و الطافک و ظهورات فضلک و عنایتک والّا ما للمفقود ان یذکر من اظهر الوجود بکلمة من عنده و ما للمعدوم ان یصف من ثبت بالبرهان انّه لا یوصف بالأوصاف و لا یذکر بالأذکار لم یزل کان مقدّساً عن ادراک خلقه و منزّهاً عن عرفان عباده

ایربّ تری المیّت امام وجهک لا تجعله محروماً من کأس الحیوان بجودک و کرمک و العلیل تلقآء عرشک لا تمنعه عن بحر شفائک اسألک ان تؤیّدنی فی کلّ الأحوال علی ذکرک و ثنائک و خدمة امرک بعد علمی بأنّ ما یظهر من العبد محدود بحدود نفسه و لا یلیق لحضرتک و لا ینبغی لبساط عزّک و عظمتک

وعزّتک لو لا ثنائک لا ینفعنی لسانی و لو لا خدمتک لا ینفعنی وجودی و لا احبّ البصر الّا لمشاهدة انوار افقک الأعلی و لا ارید السّمع الّا لاصغآء ندائک الأحلی

آه آه لم ادر یا الهی و سندی و رجائی هل قدّرت لی ما تقرّ به عینی و ینشرح به صدری و یفرح به قلبی او قضائک المبرم منعنی عن الحضور امام عرشک یا مالک القدم و سلطان الأمم وعزّتک و سلطانک و عظمتک و اقتدارک قد اماتتنی ظلمة البعد این نور قربک یا مقصود العارفین و اهلکتنی سطوة الهجر این ضیآء وصالک یا محبوب المخلصین

تری یا الهی ما ورد علیّ فی سبیلک من الّذین انکروا حقّک و نقضوا میثاقک و جادلوا بآیاتک و کفروا بنعمتک بعد ظهورها و کلمتک بعد انزالها و بحجّتک بعد اکمالها

ایربّ یشهد لسان لسانی و قلب قلبی و روح روحی و ظاهری و باطنی بوحدانیّتک و فردانیّتک و بقدرتک و اقتدارک و عظمتک و سلطانک و بعزّتک و رفعتک و اختیارک و بأنّک انت اللّه لا اله الّا انت لم تزل کنت کنزاً مخفیّاً عن الأبصار و الادراک و لا تزال تکون بمثل ما کنت فی ازل الآزال لا تضعفک قوّة العالم و لا یخوّفک اقتدار الأمم انت الّذی فتحت باب العلم علی وجه عبادک لعرفان مشرق وحیک و مطلع آیاتک و سمآء ظهورک و شمس جمالک و وعدت من علی الأرض فی کتبک و زبرک و صحفک بظهور نفسک و کشف سبحات الجلال عن وجهک کما اخبرت به حبیبک الّذی به اشرق نیّر الأمر من افق الحجاز و سطع نور الحقیقة بین العباد بقولک یوم یقوم النّاس لربّ العالمین و من قبله بشّرت الکلیم ان اخرج القوم من الظّلمات الی النّور و ذکّرهم بأیّام اللّه و اخبرت به الرّوح و انبیائک و رسلک من قبل و من بعد لو یظهر من خزائن قلمک الأعلی ما انزلته فی ذکر هذا الذّکر الأعظم و نبأک العظیم لینصعق اهل مدائن العلم و العرفان الّا من انقذته باقتدارک و حفظته بجودک و فضلک اشهد انّک وفیت بعهدک و اظهرت الّذی بشّرت بظهوره انبیائک و اصفیائک و عبادک انّه اتی من افق العزّة و الاقتدار برایات آیاتک و اعلام بیّناتک و قام امام الوجوه بقوّتک و قدرتک و دعا الکلّ الی الذّروة العلیا و الأفق الأعلی بحیث ما منعه ظلم العلمآء و سطوة الأمرآء قام بالاستقامة الکبری و نطق بأعلی النّدآء قد اتی الوهّاب راکباً علی السّحاب اقبلوا یا اهل الأرض بوجوه بیضآء و قلوب نورآء

طوبی لمن فاز بلقائک و شرب رحیق الوصال من ایادی عطائک و وجد عرف آیاتک و نطق بثنائک و طار فی هوائک و اخذه جذب بیانک و ادخله فی الفردوس الأعلی مقام المکاشفة و المشاهدة امام عرش عظمتک

ایربّ اسألک بالعصمة الکبری الّتی جعلتها افقاً لظهورک و بکلمتک العلیا الّتی بها خلقت الخلق و اظهرت الأمر و بهذا الاسم الّذی به ناحت الأسمآء و ارتعدت فرائص العرفآء ان تجعلنی منقطعاً عن دونک بحیث لا اتحرّک الّا بارادتک و لا اتکلّم الّا بمشیّتک و لا اسمع الّا ذکرک و ثنائک

لک الحمد یا الهی و لک الشّکر یا رجائی بما اوضحت لی صراطک المستقیم و اظهرت لی نبأک العظیم و ایّدتنی علی الاقبال الی مشرق وحیک و مصدر امرک بعد اعراض عبادک و خلقک اسألک یا مالک ملکوت البقآء بصریر قلمک الأعلی و بالنّار المشتعلة النّاطقة فی الشّجرة الخضرآء و بالسّفینة الّتی جعلتها مخصوصة لأهل البهآء ان تجعلنی مستقیماً علی حبّک و راضیاً بما قدّرت لی فی کتابک و قائماً علی خدمتک و خدمة اولیائک ثمّ ایّد عبادک یا الهی علی ما یرتفع به امرک و علی عمل ما انزلته فی کتابک

انّک انت المقتدر المهیمن علی ما تشآء و فی قبضتک زمام الأشیآء لا اله الّا انت المقتدر العلیم الحکیم

یا ایّها الجلیل قد اریناک البحر و امواجه و الشّمس و اشراقها و السّمآء و انجمها و الأصداف و لآلئها اشکر اللّه بهذا الفضل الأعظم و الکرم الّذی احاط علی العالم

یا ایّها المتوجّه الی انوار الوجه قد احاطت الأوهام سکّان الأرض و منعتهم عن التّوجّه الی افق الیقین و اشراقه و ظهوراته و انواره بالظّنون منعوا عن القیّوم یتکلّمون بأهوائهم و لا یشعرون منهم من قال هل الآیات نزّلت قل ای وربّ السّموات و هل اتت السّاعة بل قضت ومظهر البیّنات قد جآءت الحاقّة و اتی الحقّ بالحجّة و البرهان قد برزت السّاهرة و البریّة فی وجل و اضطراب قد اتت الزّلازل و ناحت القبائل من خشیة اللّه المقتدر الجبّار قل الصّاخّة صاحت و الیوم للّه الواحد المختار و قال هل الطّامّة تمّت قل ای وربّ الأرباب و هل القیامة قامت بل القیّوم بملکوت الآیات و هل تری النّاس صرعی بلی وربّی الأعلی الأبهی و هل انقعرت الأعجاز بل نسفت الجبال ومالک الصّفات قال این الجنّة و النّار قل الأولی لقائی و الأخری نفسک یا ایّها المشرک المرتاب قال انّا ما نری المیزان قل ای وربّی الرّحمن لا یراه الّا اولو الأبصار قال هل سقطت النّجوم قل ای اذ کان القیّوم فی ارض السّرّ فاعتبروا یا اولی الأنظار قد ظهرت العلامات کلّها اذ اخرجنا ید القدرة من جیب العظمة و الاقتدار قد نادی المناد اذ اتی المیعاد و انصعق الطّوریّون فی تیه الوقوف من سطوة ربّک مالک الایجاد یقول النّاقور هل نفخ فی الصّور قل بلی وسلطان الظّهور اذ استقرّ علی عرش اسمه الرّحمن قد اضآء الدّیجور من فجر رحمة ربّک مطلع الأنوار قد مرّت نسمة الرّحمن و اهتزّت الأرواح فی قبور الأبدان کذلک قضی الأمر من لدی اللّه العزیز المنّان قال الّذین کفروا متی انفطرت السّمآء قل اذ کنتم فی اجداث الغفلة و الضّلال من المشرکین من یمسح عینیه و ینظر الیمین و الشّمال قل قد عمیت لیس لک الیوم من ملاذ منهم من قال هل حشرت النّفوس قل ای وربّی اذ کنت فی مهاد الأوهام منهم من قال هل نزّل الکتاب بالفطرة قل انّها فی الحیرة اتّقوا یا اولی الألباب و منهم من قال أ حُشِرْتُ اعمی قل بلی وراکب السّحاب قد تزیّنت الجنّة بأوراد المعانی و سعّر السّعیر من نار الفجّار قل قد اشرق النّور من افق الظّهور و اضآءت الآفاق اذ اتی مالک یوم المیثاق قد خسر الّذین ارتابوا و ربح من اقبل بنور الیقین الی مطلع الایقان طوبی لک یا ایّها النّاظر بما نزّل لک هذا اللّوح الّذی منه تطیر الأرواح احفظه ثمّ اقرأه لعمری انّه باب رحمة ربّک طوبی لمن یقرأه فی العشیّ و الاشراق انّا سمعنا ذکرک فی هذا الأمر الّذی منه اندکّ جبل العلم و زلّت الأقدام البهآء علی اهل البهآء الّذین اقبلوا الی العزیز الوهّاب قد انتهی اللّوح و ما انتهی البیان اصبر انّ ربّک هو الصّبّار

هذه آیات انزلناها من قبل ای فی اوّل ورودنا فی السّجن الأعظم و ارسلناها الیک لتعرف ما نطقت به الألسنة الکذبة اذ اتی اللّه بقدرة و سلطان قد تزعزع بنیان الظّنون و انفطرت سمآء الأوهام و القوم فی مریة و شقاق قد انکروا حجّة اللّه و برهانه بعد اذ اتی من افق الاقتدار بملکوت الآیات ترکوا ما امروا به و ارتکبوا ما منعوا عنه فی الکتاب وضعوا الههم اخذوا اهوائهم الا انّهم فی غفلة و ضلال یقرؤون الآیات و ینکرونها یرون البیّنات و یعرضون عنها الا انّهم فی ریب عجاب

انّا وصّینا اولیائنا بتقوی اللّه الّذی کان مطلع الأعمال و الأخلاق انّه قائد جنود العدل فی مدینة البهآء طوبی لمن دخل فی ظلّ رایته النّورآء و تمسّک به انّه من اصحاب السّفینة الحمرآء الّتی نزّل ذکرها فی قیّوم‌الأسمآء

قل یا حزب اللّه زیّنوا هیاکلکم بطراز الأمانة و الدّیانة ثمّ انصروا ربّکم بجنود الأعمال و الأخلاق انّا منعناکم عن الفساد و الجدال فی کتبی و صحفی و زبری و الواحی و ما اردنا بذلک الّا علوّکم و سموّکم تشهد بذلک السّمآء و انجمها و الشّمس و اشراقها و الأشجار و اوراقها و البحار و امواجها و الأرض و کنوزها نسأل اللّه ان یمدّ اولیائه و یؤیّدهم علی ما ینبغی لهم فی هذا المقام المبارک العزیز البدیع و نسأله ان یوفّق من حولی علی عمل ما امروا به من قلمی الأعلی

یا جلیل علیک بهائی و عنایتی انّا امرنا العباد بالمعروف و هم عملوا ما ناح به قلبی و قلمی اسمع ما نزّل من سمآء مشیّتی و ملکوت ارادتی لیس حزنی سجنی و ما ورد علیّ من اعدائی بل من الّذین ینسبون انفسهم الی نفسی و یرتکبون ما تصعد به زفراتی و تنزل عبراتی قد نصحناهم بعبارات شتّی فی الواح شتّی نسأل اللّه ان یوفّقهم و یقرّبهم و یؤیّدهم علی ما تطمئنّ به القلوب و تستریح به النّفوس و یمنعهم عمّا لا ینبغی لأیّامه

قل یا اولیائی فی بلادی اسمعوا نصح من ینصحکم لوجه اللّه انّه خلقکم و اظهر لکم ما یرفعکم و ینفعکم و علّمکم صراطه المستقیم و نبأه العظیم

یا جلیل وصّ العباد بتقوی اللّه تاللّه هو القائد الأوّل فی عساکر ربّک و جنوده الأخلاق المرضیّة و الأعمال الطّیّبة و بها فتحت فی الأعصار و القرون مدائن الأفئدة و القلوب و نصبت رایات النّصر و الظّفر علی اعلی الأعلام

انّا نذکر لک الأمانة و مقامها عند اللّه ربّک ربّ العرش العظیم انّا قصدنا یوماً من الأیّام جزیرتنا الخضرآء و لمّا وردنا رأینا انهارها جاریة و اشجارها ملتفّة و کانت الشّمس تلعب فی خلال الأشجار توجّهنا الی الیمین رأینا ما لا یتحرّک القلم علی ذکره و ذکر ما شهدت عین مولی الوری فی ذاک المقام الألطف الأشرف المبارک الأعلی ثمّ اقبلنا الی الیسار شاهدنا طلعة من طلعات الفردوس الأعلی قائمة علی عمود من النّور و نادت بأعلی النّدآء یا ملأ الأرض و السّمآء انظروا جمالی و نوری و ظهوری و اشراقی تاللّه الحقّ انا الأمانة و ظهورها و حسنها و اجر لمن تمسّک بها و عرف شأنها و مقامها و تشبّث بذیلها انا الزّینة الکبری لأهل البهآء و طراز العزّ لمن فی الملکوت الانشآء و انا السّبب الأعظم لثروة العالم و افق الاطمینان لأهل الامکان کذلک انزلنا لک ما یقرّب العباد الی مالک الایجاد

قلم اعلی از لغت فصحی بلغت نورا توجّه نمود لیعرف الجلیل عنایة ربّه الجمیل و یکون من الشّاکرین

یا ایّها النّاظر الی الأفق الأعلی ندا بلند است و قوّۀ سامعه قلیل بل مفقود اینمظلوم در فم ثعبان اولیای الهی را ذکر مینماید این ایّام وارد شد آنچه که سبب جزع و فزع ملأ اعلی گشت ظلم عالم و ضرّ امم مالک قدم را از ذکر منع ننمود و از اراده‌اش بازنداشت نفوسیکه سالها خلف حجاب مستور چون افق امر را منیر و کلمة اللّه را نافذ مشاهده نمودند بیرون دویدند با سیوف بغضا و وارد آوردند آنچه را که قلم از ذکرش عاجز و لسان از بیانش قاصر

منصفین شاهد و گواه که از اوّل امر اینمظلوم امام وجوه ملوک و مملوک و علما و امرا من غیر ستر و حجاب قیام نمود و بأعلی النّدآء کلّ را بصراط مستقیم دعوت فرمود ناصری جز قلمش نبود و معینی جز نفسش نه

نفوسیکه از اصل امر بیخبر و غافلند بر اعراض قیام کردند ایشانند ناعقین الّذین ذکرهم اللّه فی الزّبر و الألواح و اخبر عباده بانتشارهم و ضوضائهم و اغوائهم طوبی از برای نفوسیکه من فی العالم را تلقاء ذکر مالک قدم معدوم و مفقود مشاهده نمایند و بعروۀ محکم الهی تمسّک جویند تمسّکی که شبهات و اشارات و اسیاف و مدافع ایشانرا منع ننماید و محروم نسازد طوبی للرّاسخین و طوبی للثّابتین

قلم اعلی نظر باستدعای آنجناب مراتب و مقامات عصمت کبری را ذکر نمود و مقصود آنکه کلّ بیقین مبین بدانند که خاتم انبیا روح ما سواه فداه در مقام خود شبه و مثل و شریک نداشته اولیا صلوات اللّه علیهم بکلمۀ او خلق شده‌اند ایشان بعد از او اعلم و افضل عباد بوده‌اند و در منتهی رتبۀ عبودیّت قائم تقدیس ذات الهی از شبه و مثل و تنزیه کینونتش از شریک و شبیه بآنحضرت ثابت و ظاهر اینست مقام توحید حقیقی و تفرید معنوی و حزب قبل از این مقام کما هو حقّه محروم و ممنوع حضرت نقطه روح ما سواه فداه میفرماید اگر حضرت خاتم بکلمۀ ولایت نطق نمیفرمود ولایت خلق نمیشد

حزب قبل مشرک بوده‌اند و خود را موحّد میشمردند اجهل عباد بودند و خود را افضل میدانستند از جزای آن نفوس غافله در یوم جزا عقاید و مراتب و مقامات ایشان نزد هر بصیر و هر خبیری واضح و معلوم گشت

از حقّ بطلب عباد این ظهور را از ظنون و اوهام حزب قبل حفظ فرماید و از اشراقات انوار آفتاب توحید حقیقی محروم نسازد

یا جلیل مظلوم عالم میفرماید نیّر عدل مستور آفتاب انصاف خلف سحاب مقام حارس و حافظ سارق قائم مکان امین خائن جالس در سنۀ قبل ظالمی بر دست حکومت این مدینه جالس در هر حین از او ضرّی وارد لعمر اللّه عمل نمود آنچه را که سبب فزع اکبر بود ولکن قلم اعلی را ظلم عالم منع ننموده و نمینماید محض فضل و رحمت مخصوص امرا و وزرای ارض مرقوم داشتیم آنچه را که سبب حفظ و حراست و امن و امانست که شاید عباد از شرّ ظالمین محفوظ مانند انّه هو الحافظ النّاصر المعین رجال بیت عدل الهی باید در لیالی و ایّام بآنچه از افق سماء قلم اعلی در تربیت عباد و تعمیر بلاد و حفظ نفوس و صیانت ناموس اشراق نموده ناظر باشند

اشراق اوّل چون آفتاب حکمت از افق سماء سیاست طلوع نمود باین کلمۀ علیا نطق فرمود اهل ثروت و اصحاب عزّت و قدرت باید حرمت دین را به احسن ما یمکن فی الابداع ملاحظه نمایند دین نوریست مبین و حصنی است متین از برای حفظ و آسایش اهل عالم چه که خشیة اللّه ناس را بمعروف امر و از منکر نهی نماید اگر سراج دین مستور ماند هرج و مرج راه یابد نیّر عدل و انصاف و آفتاب امن و اطمینان از نور بازمانند هر آگاهی بر آنچه ذکر شد گواهی داده و میدهد

اشراق دوم جمیع را بصلح اکبر که سبب اعظم است از برای حفظ بشر امر نمودیم سلاطین آفاق باید باتّفاق باین امر که سبب بزرگست از برای راحت و حفظ عالم تمسّک فرمایند ایشانند مشارق قدرت و مطالع اقتدار الهی از حقّ میطلبیم تأیید فرماید بر آنچه که سبب آسایش عباد است شرحی در این باب از قبل از قلم اعلی جاری و نازل طوبی للعاملین

اشراق سوّم اجرای حدود است چه که سبب اوّل است از برای حیات عالم آسمان حکمت الهی بدو نیّر روشن و منیر مشورت و شفقت و خیمۀ نظم عالم بدو ستون قائم و برپا مجازات و مکافات

اشراق چهارم جنود منصوره در اینظهور اعمال و اخلاق پسندیده است و قائد و سردار این جنود تقوی اللّه بوده اوست دارای کلّ و حاکم بر کلّ

اشراق پنجم معرفت دول بر احوال مأمورین و اعطاء مناصب باندازه و مقدار التفات باینفقره بر هر رئیس و سلطانی لازم و واجب شاید خائن مقام امین را غصب ننماید و ناهب مقرّ حارس را در سجن اعظم بعضی از مأمورین که از قبل و بعد آمده‌اند للّه الحمد بطراز عدل مزیّن و بعضی نعوذ باللّه از حقّ میطلبیم کلّ را هدایت فرماید شاید از اثمار سدرۀ امانت و دیانت محروم نمانند و از انوار آفتاب عدل و انصاف ممنوع نشوند

اشراق ششم اتّحاد و اتّفاق عباد است لازال باتّفاق آفاق عالم بنور امر منوّر و سبب اعظم دانستن خطّ و گفتار یکدیگر است از قبل در الواح امر نمودیم امنای بیت عدل یک لسان از السن موجوده و یا لسانی بدیع و یک خطّ از خطوط اختیار نمایند و در مدارس عالم اطفال را بآن تعلیم دهند تا عالم یکوطن و یکقطعه مشاهده شود ابهی ثمرۀ شجرۀ دانش اینکلمۀ علیا است همه بار یکدارید و برگ یکشاخسار لیس الفخر لمن یحبّ الوطن بل لمن یحبّ العالم از قبل در اینمقام نازلشد آنچه که سبب عمار عالم و اتّحاد امم است طوبی للفائزین و طوبی للعاملین

اشراق هفتم قلم اعلی کلّ را وصیّت میفرماید بتعلیم و تربیت اطفال و این آیات در این مقام در کتاب اقدس در اوّل ورود سجن از سماء مشیّت الهی نازل کتب علی کلّ اب تربیة ابنه و بنته بالعلم و الخطّ و دونهما عمّا حدّد فی اللّوح و الّذی ترک ما امر به فللأمنآء ان یأخذوا منه ما یکون لازماً لتربیتهما ان کان غنیّاً والّا یرجع الی بیت العدل انّا جعلناه مأوی للفقرآء و المساکین انّ الّذی ربّی ابنه او ابناً من الأبنآء کأنّه ربّی احد ابنائی علیه بهائی و عنایتی و رحمتی الّتی سبقت العالمین

اشراق هشتم اینفقره از قلم اعلی در این حین مسطور و از کتاب اقدس محسوب امور ملّت معلّق است برجال بیت عدل الهی ایشانند امنآء اللّه بین عباده و مطالع الأمر فی بلاده

یا حزب اللّه مربّی عالم عدلست چه که دارای دو رکن است مجازات و مکافات و ایندو رکن دو چشمه‌اند از برای حیات اهل عالم چون که هر روز را امری و هر حین را حکمتی مقتضی لذا امور به بیت عدل راجع تا آنچه را مصلحت وقت دانند معمول دارند نفوسیکه لوجه اللّه بر خدمت امر قیام نمایند ایشان ملهمند بالهامات غیبی الهی بر کلّ اطاعت لازم امور سیاسیّه کلّ راجع است به بیت عدل و عبادات به ما انزله اللّه فی الکتاب

یا اهل بها شما مشارق محبّت و مطالع عنایت الهی بوده و هستید لسان را بسبّ و لعن احدی میالائید و چشم را از آنچه لایق نیست حفظ نمائید آنچه را دارائید بنمائید اگر مقبول افتاد مقصود حاصل والّا تعرّض باطل ذروه بنفسه مقبلین الی اللّه المهیمن القیّوم سبب حزن مشوید تا چه رسد بفساد و نزاع امید هست در ظلّ سدرۀ عنایت الهی تربیت شوید و به ما اراده اللّه عامل گردید همه اوراق یک شجرید و قطره‌های یکبحر

اشراق نهم دین اللّه و مذهب اللّه محض اتّحاد و اتّفاق اهل عالم از سماء مشیّت مالک قدم نازل گشته و ظاهر شده آنرا علّت اختلاف و نفاق مکنید سبب اعظم و علّت کبری از برای ظهور و اشراق نیّر اتّحاد دین الهی و شریعۀ ربّانی بوده و نموّ عالم و تربیت امم و اطمینان عباد و راحت من فی البلاد از اصول و احکام الهی اوست سبب اعظم از برای این عطیّۀ کبری کأس زندگانی بخشد و حیات باقیه عطا فرماید و نعمت سرمدیّه مبذول دارد رؤسای ارض مخصوص امنای بیت عدل الهی در صیانت این مقام و علوّ و حفظ آن جهد بلیغ مبذول دارند و همچنین آنچه لازمست تفحّص در احوال رعیّت و اطّلاع بر اعمال و امور هر حزبی از احزاب از مظاهر قدرت الهی یعنی ملوک و رؤسا میطلبم که همّت نمایند شاید اختلاف از میان برخیزد و آفاق بنور اتّفاق منوّر شود

باید کلّ بآنچه از قلم اعلی جاریشده تمسّک نمایند و عمل کنند حقّ شاهد و ذرّات کائنات گواه که آنچه سبب علوّ و سموّ و تربیت و حفظ و تهذیب اهل ارض است ذکر نمودیم و از قلم اعلی در زبر و الواح نازل

از حقّ میطلبیم عباد را تأیید فرماید آنچه این مظلوم از کلّ طلب مینماید عدل و انصافست باصغا اکتفا ننمایند در آنچه از اینمظلوم ظاهر شده تفکّر کنند قسم بآفتاب بیان که از افق سماء ملکوت رحمن اشراق نموده اگر مبیّنی مشاهده میشد و یا ناطقی خود را محلّ شماتت و استهزاء و مفتریات عباد نمی‌نمودیم

حین ورود عراق امر اللّه مخمود و نفحات وحی مقطوع اکثری پژمرده بل مرده مشاهده گشتند لذا در صور مرّةً اخری دمیده شد و اینکلمۀ مبارکه از لسان عظمت جاری نفخنا فی الصّور مرّة اخری آفاقرا از نفحات وحی و الهام زنده نمودیم

حال از خلف هر حجابی نفوسی بقصد مظلوم بیرون دویده‌اند این نعمت کبری را منع کردند و انکار نمودند

ای اهل انصاف اگر این امر انکار شود کدام امر در ارض قابل اثبات است و یا لایق اقرار

معرضین در صدد جمع آیات اینظهور برآمده‌اند و نزد هر که یافته‌اند باظهار محبّت اخذ کرده‌اند و نزد هر مذهبی از مذاهب خود را از آن مذهب میشمرند قل موتوا بغیظکم انّه اتی بأمر لا ینکره ذو بصر و ذو سمع و ذو درایة و ذو عدل و ذو انصاف یشهد بذلک قلم القدم فی هذا الحین المبین

یا جلیل علیک بهائی اولیای حقّ را باعمال امر مینمائیم شاید موفّق شوند و بآنچه از سماء امر نازلشده عمل نمایند نفع بیان رحمن بنفوس عامله راجع نسأل اللّه ان یؤیّدهم علی ما یحبّ و یرضی و یوفّقهم علی العدل و الانصاف فی هذا الأمر المبرم و یعرّفهم آیاته و یهدیهم الی صراطه المستقیم

حضرت مبشّر روح ما سواه فداه احکامی نازل فرموده‌اند ولکن عالم امر معلّق بود بقبول لذا این مظلوم بعضی را اجرا نمود و در کتاب اقدس بعبارات اخری نازل و در بعضی توقّف نمودیم الأمر بیده یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید و هو العزیز الحمید و بعضی از احکام هم بدعاً نازل طوبی للفائزین و طوبی للعاملین

باید حزب اللّه جهد بلیغ مبذول دارند که شاید نار ضغینه و بغضا که در صدور احزاب مکنونست بکوثر بیان و نصایح مقصود عالمیان ساکن شود و اشجار وجود باثمار بدیعۀ منیعه مزیّن گردد انّه هو النّاصح المشفق الکریم

البهآء اللّائح المشرق من افق سمآء العطآء علیکم یا اهل البهآء و علی کلّ ثابت مستقیم و کلّ راسخ علیم

اینکه سؤال از منافع و ربح ذهب و فضّه شده بود چند سنۀ قبل مخصوص اسم اللّه زین‌المقرّبین علیه بهآء اللّه الأبهی این بیان از ملکوت رحمن ظاهر قوله تعالی اکثری از ناس محتاج باینفقره مشاهده میشوند چه اگر ربحی در میان نباشد امور معطّل و معوّق خواهد ماند نفسیکه موفّق شود با هم‌جنس خود و یا هم‌وطن خود و یا برادر خود مدارا نماید و یا مراعات کند یعنی بدادن قرض الحسن کمیابست لذا فضلاً علی العباد ربا را مثل معاملات دیگر که مابین ناس متداولست قرار فرمودیم یعنی ربح نقود از این حین که اینحکم مبین از سماء مشیّت نازلشد حلال و طیّب و طاهر است تا اهل ارض بکمال روح و ریحان و فرح و انبساط بذکر محبوب عالمیان مشغول باشند انّه یحکم کیف یشآء و احلّ الرّبا کما حرّمه من قبل فی قبضته ملکوت الأمر یفعل و یأمر و هو الآمر العلیم

یا زین‌المقرّبین اشکر ربّک بهذا الفضل المبین

علمای ایران اکثری بصدهزار حیله و خدعه باکل ربا مشغول بودند ولکن ظاهر آنرا بگمان خود بطراز حلّیّت آراسته مینمودند یلعبون بأوامر اللّه و احکامه و لا یشعرون

ولکن باید این امر باعتدال و انصاف واقع شود قلم اعلی در تحدید آن توقّف نموده حکمة من عنده و وسعة لعباده و نوصی اولیآء اللّه بالعدل و الانصاف و ما یظهر به رحمة احبّائه و شفقتهم بینهم انّه هو النّاصح المشفق الکریم انشآءاللّه کلّ مؤیّد شوند بر آنچه از لسان حقّ جاریشده و اگر آنچه ذکر شد عمل نمایند البتّه حقّ جلّ جلاله از سماء فضل ضعف آنرا عطا میفرماید انّه هو الفضّال الغفور الرّحیم الحمد للّه العلیّ العظیم

ولکن اجرای این امور برجال بیت عدل محوّل شده تا بمقتضیات وقت و حکمت عمل نمایند

مجدّد کلّ را وصیّت مینمائیم بعدل و انصاف و محبّت و رضا انّهم اهل البهآء و اصحاب السّفینة الحمرآء علیهم سلام اللّه مولی الأسمآء و فاطر السّمآء