بهائیان کودکان را ارزشمندترین دارایی یک جامعه و امید و ضامن آینده میدانند. اما برای اینکه این امید به واقعیت تبدیل شود، کودکان نیازمند دریافت رزق روحانی هستند. در دنیایی که شور و معصومیت کودکی به آسانی میتواند دستمایۀ هجوم اهداف مادهگرایانه قرار گیرد، تعلیم و تربیت روحانی و اخلاقی کودکان اهمیت حیاتی مییابد.
جامعۀ بهائی در تمامی سطوح نسبت به نیازِ پاسخگویی به آرمانهای روحانی کودکان حساسیت نشان میدهد و جوانان بزرگتر معمولاً مشتاقند تا مسئولیت پرورش کوچکتران اطراف خود را به عهده گیرند. بدین شکل، فعالیتهای آموزشی برای کودکان اغلب از نخستین فعالیتهایی است که در یک جامعه شکل میگیرند و تکثیر میشوند.
«انسان را به مثابه معدن که دارای احجار کریمه است ملاحظه نما. به تربیت جوهر آن به عرصه شهود آید و عالم انسانی از آن منتفع گردند.»
— حضرت بهاءالله
در سالهای اخیر،موسسات آموزشی در سراسر دنیا، نقش هر چه مهمتری در تربیت مربی جهت برگزاری کلاسهای تعلیم و تربیت روحانی کودکان ایفا نمودهاند.مواد آموزشی که توسط این مؤسسات در دست تهیه است بر کسب خصائل روحانی همچون صداقت، بخشندگی، پاکی قلب و مهربانی تأکید دارد؛ صفاتی الهی که در آینۀ قلب انسان انعکاس مییابند. مطالب آموزشی، سال به سال، بر فهم شرکتکنندگان از این خصائل میافزایند و دروسی مرتبط با تاریخ و آثار آئین بهائی نیز به آنها اضافه میشوند. هدف این است که کودکان به مرحلهای برسند که لزوم پرداختن به رشد روحانی خود و مشارکت در سعادت اجتماع را درک کرده و بر اساس این درک اقدام نمایند.
موسسات بهائی همچنین به مسئلۀ تأمین منابع انسانی برای برگزاری کلاسهای کودکان اهمیت بسیار میدهند. به این منظور، منابع قابلتوجهی برای تأسیس و تداوم یک سیستم موثر هماهنگی اختصاص یافته است که به تربیت مربی پردازد و همچنین مسیر را برای جریان هدایات، توزیع مواد آموزشی و تبادل یادگیری بین موسسات و تودۀ مردم باز نماید.