در جامعه‌ای که در آن گفتگویی دربارۀ بُعد روحانی وجود انسان در حال گسترش است، جلسات دعا به طور طبیعی پدیدار می‌شوند. در نقاط مختلف عالم، بهائیان به همراه دوستان و خانواده‌هایشان برای دعا و مناجات به یکدیگر می‌پیوندند. این جلسات عاری از هر گونه آداب و رسوم مخصوصی برگزار می‌شوند و هیچ فردی نقش ویژه و متفاوت از دیگران در آن‌ها به عهده ندارد. قسمت بیشتر این جلسات به تلاوت دعا و مناجات و قسمت‌هایی از آثار مقدس بهائی اختصاص دارد که در فضایی صمیمی و در عین حال آمیخته به احترام صورت می‌پذیرد. این جمع‌های ساده روحیۀ عبادت دسته‌جمعی را پدید می‌آورند که به تدریج به تلاش‌های جمعی جامعه نیز راه می‌یابد.

امروزه، هزاران هزار جلسۀ دعای منظم در نقاط مختلف دنیا – از محله‌هایی در مناطق شهری و حومۀ آن‌ها گرفته تا دهکده‌های کوچک و روستاها برگزار می‌شود.

مرور جامع‌تری بر آموزه‌های بهائی در ارتباط با زندگی آمیخته به نیایش و گزیده‌هایی از آثار بهائی دربارۀ این موضوع در بخش نیایش در قسمت آنچه بهائیان اعتقاد دارند موجود است.