ساختن دنیائی بهتر نیازمند منبعی همواره در حال افزایش از افرادی است که قابلیت مشارکت در انجام وظایف بی‌شمار موجود را داشته باشند.

در این ارتباط، مفهوم «موسسۀ آموزشی» در اواسط دهۀ ١۹۹٠ توسط بیت العدل اعظم معرفی گردید. هدف موسسۀ آموزشی کمک به عمیق‌تر شدن فهم افراد از تعالیم بهائی و کسب بصیرت‌های روحانی و مهارت‌های عملی لازم جهت انجام امور جامعه است.

ماهیت موسسۀ آموزشی را می‌توان به شکل گفتگوی مستمری در نظر گرفت که در هزاران هزار فضای اجتماعی همچون محله‌ها، دهکده‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها و محیط‌های کار، در میان دوستانی که دغدغۀ مشارکت در پیشبرد تمدن از طریق به کارگیری تعالیم حضرت بهاءالله را دارند، صورت می‌گیرد. با افزایش تعداد شرکت‌کنندگان در این گفتگو، فرآیندهایی برای دستیابی به اهداف روحانی و مادی در هر فضا به جریان می‌افتد.

از این رو، می‌توان کار موسسۀ آموزشی را مشابه یک نظام آموزش از راه دور دانست که این گفتگوی در حال تکامل را تسهیل می‌کند و قوت می‌بخشد. اجزای اصلی این نظام شامل «حلقۀ مطالعه»، شخصی به عنوان راهنما و مجموعه‌ای مواد ‌آموزشی برگرفته از آثار بهائی است که بصیرت‌های روحانی و دانش حاصل از فرآیند تبدیل تعالیم حضرت بهاءالله به واقعیت را ارائه می‌دهند. این مواد آموزشی به فرد کمک می‌کنند که در بحث و گفتگو دربارۀ آن‌چه جامعۀ بهائی از تجربۀ مشارکتش در پیشبرد تمدن آموخته شرکت کند. مهم‌تر آن‌ که مطالب آموزشی، فرد را در این فرآیند یادگیری و در انتشار دانش مربوط به آن سهیم می‌سازند.

حلقۀ مطالعه گروه کوچکی است که اعضای آن حداقل هفته‌ای یک یا دو بار برای چند ساعت معمولاً در منزل یکی از شرکت‌کنندگان دور هم جمع می‌شوند تا مواد آموزشی دوره‌ها را مطالعه نمایند. هر فرد بالای ١۵ سال، اعم از بهائی یا غیر‌بهائی، می‌تواند در این جلسات شرکت کند. گروه توسط یک راهنما که با موسسۀ آموزشی در ارتباط است گرد‌‌‌هم آورده می‌شود. راهنمایان هیچ مقام ویژه‌ای ندارند و صرفاً افرادی هستند که در مطالعۀ مواد آموزشی بیشتر پیش‌ رفته‌اند. هر کس می‌تواند برخی اوقات به عنوان راهنما خدمت کند و در اوقات دیگر، شرکت‌کنندۀ حلقۀ مطالعه باشد. تمامی شرکت‌کنندگان به عنوان عاملین فعالِ یادگیری خود در نظر گرفته می‌شوند و راهنمایان تلاش دارند فضایی ایجاد نمایند که افراد را به قبول مسئولیت در مسیر آموزشی‌ای که در پیش گرفته‌اند تشویق کند. حلقۀ مطالعه باید فضایی برای توان‌دهی روحانی و اخلاقی افراد باشد.

مواد آموزشی شامل قسمت‌هایی از آثار بهائی در ارتباط با موضوعات و خدمات مشخصی است. شرکت‌کنندگان در کنار یکدیگر در مورد بکارگیری این آثار در زندگی فردی و جمعی‌شان می‌اندیشند. در میان مسائلی که در یک حلقۀ مطالعه بررسی می‌شود، سوالاتی از این قبیل وجود دارد که چگونه می‌توان محیط‌هایی ایجاد کرد که افراد را در تماس با قوای روحانی منبعث از دعا و نیایش قرار دهد؟ چگونه می‌توان پیوندهای دوستی را تقویت کرد و الگوهای ارتباط و گفتگوی هدفمند بین مردمانی از پیشینه‌های گوناگون را برقرارساخت؟ چگونه می‌توان آموزش کودکان را جزئی جدایی‌ناپذیر از حیات جامعه نمود؟ چگونه می‌توان محیطی را برقرار ساخت که به جوانان کمک کند تا توان‌مندی‌های فکری و روحانی خود را پرورش دهند؟ چگونه می‌توان پویایی و تحرکی در خانواده ایجاد کرد که به رفاه مادی و روحانی بیانجامد؟

شرکت‌کنندگان در حلقۀ مطالعه، با الهام از مواد آموزشی و در پرتو حمایت موسسات خود، خدمات مشخصی را انجام می‌دهند. زن و مرد، پیر و جوان، به این باور می‌رسند که قدرت بازآفرینی جهان پیرامون خود را در دست دارند. با افزایش تعداد افراد متعهد نسبت به بینش تحول فردی و جمعی که دوره‌های موسسه ايجاد می‌کنند، به تدریج در جامعه این توان‌مندی ایجاد می‌شود که الگویی از زندگی را که خدمت و عبادت در کانون آن قرار دارند نمايان سازد.