حاجی عبداللّه نجف‌آبادی این شخص از ایران بعد از ایمان و ایقان بارض مقدّس شتافت و در ظلّ عنایت ساکن و مستریح گشت شخصی بود در نهایت سکون و قرار و مطمئن بالطاف حضرت پروردگار خوش‌خلق و خوش‌خو
و شب و روز با یاران الهی در مذاکره و گفتگو ایّامی چند به غور طبریّا رفت و در آنجا بفلاحت و زراعت مشغول شد اوقات بتبتّل و تضرّع میگذراند و توسّل و تشبّث مینمود قلب سلیم داشت و خلقی عظیم
بعد از غور مراجعت نمود و در جوار رحمت حضرت منّان در جنینه ساکن و برقرار گشت و در اکثر اوقات بشرف لقا فائز و بملکوت ابهی ناظر گاهی گریه و زاری مینمود و گهی سرور و شادمانی و وقتی حبور و کامرانی از ما سوی اللّه آزاد بود و بعون و عنایت حقّ دلشاد اکثر شبها بیدار بود و در حالت مناجات تا آنکه اجل موعود رسید و در ظلّ حضرت مقصود صعود نمود از عالم خاک بجهان افلاک شتافت و بملکوت اسرار پرواز نمود علیه التّحیّة و الثّنآء و علیه الرّحمة فی جوار ربّه الأعلی