و از جملۀ مجاورین و مهاجرین جناب آقا محمّد ابراهیم نحّاس ملقّب به منصور بود این مرد خدا از اهل کاشان بود و در ریعان شباب و عنفوان جوانی تجلّی نورانی دید سرمست جام طهور گشت و مخمور از کأس مزاجها کافور بسیار خوش‌حالت بود و پر ذوق و بشاشت چون نور هدایت در زجاجۀ دل و جان برافروخت از کاشان به زوراء شتافت و بشرف لقا فائز گشت
طبعی روان داشت و قریحه‌ئی سیّال و نظمی مانند عقد لآل در دارالسّلام با آشنا و بیگانه صلح و سلام داشت و همّت را بمهربانی میگماشت اخوان خویش را از ایران به بغداد آورد و دکّۀ صنعت گشود و برفاهیّت دیگران پرداخت او نیز از جملۀ اسرا بود و از زوراء به حدباء سرگون گشت و از آنجا به حیفا شتافت و در نهایت تبتّل و تضرّع شب و روز متذکّر بود و مناجات میکرد
مدّتی مدیده در حیفا بخدمت احبّا موفّق بود و مسافرین را بنهایت خضوع و خشوع مواظبت میکرد در حیفا تأهّل نمود و اسلّای اجلّا یافت هر روز حیاتی تازه و بشاشتی بی‌اندازه میجست و آنچه میاندوخت صرف آشنا و بیگانه مینمود بعد از شهادت سلطان‌الشّهدآء قصیده‌ئی در ماتم آن شهید دشت بلا گفت و در ساحت اقدس خواند بسیار مؤثّر بود حاضرین جمیعاً گریستند و نحیب بکا بلند شد
باری این نفس زکیّه بر حالت واحده ایّام عمر بسر برد و بی‌نهایت با شور و وله بود مانند گل و شکوفه خندان و شکفته پیک اجل را لبّیک گفت و از خطّۀ حیفا بعالم بالا عروج نمود و از برزخ ادنی برفیق اعلی شتافت و از عالم خاک صعود نمود و در جهان پاک خیمه و خرگاه زد طوبی له و حسن مآب و تغمّده اللّه برحمته فی ظلّ قباب الغفران و ادخله فی روضة الرّضوان