و از جملۀ مهاجرین و مجاورین استاد غلامعلی نجّار بود این استاد ماهر از اهل کاشان و در ایمان و ایقان سیف شاهر در وطن خویش در نزد بیگانه و خویش مسلّم در دیانت بود و مجرّب در امانت و عدم خیانت بسیار غیور بود و پاک و حصور چون دیده بنور هدی روشن کرد شوق لقا آتش افروخت در کمال وجد و طرب و شور و وله از ارض کاف به عراق سفر نمود و مشاهدۀ انوار اشراق کرد
مهجور و مظلوم بود و در نهایت صبر و سکون در دارالسّلام بصنعت خویش مشغول گشت و با یاران مألوف شد و بشرف حضور مرزوق گردید ایّامی در نهایت راحت و سرور میگذراند تا آنکه حرکت اسرا بسمت حدباء گردید او نیز از مظلومان بود و مغضوب عوانان مدّتی در اسیری بسر برد و چون حرّیّت حاصل نمود بمدینۀ عکّا آمد و با زندانیان همدم و همراز شد در این قلعه نیز بصنعت خویش پرداخت و از بیگانه و خویش در کنار بود به تنهائی میل داشت اکثر اوقات منفرداً زیست مینمود
تا آنکه مصیبت کبری رخ داد و رزیّۀ عظمی واقع شد نجّاری تربت پاک را در عهده گرفت و در نهایت اتقان سعی و کوشش نمود الی‌الآن سقف شیشه که بر حیاط حجرۀ مقدّسه است کار و صنعت او است این شخص بی‌نهایت صافی‌ضمیر بود و روی منیر داشت بر حالت واحده ثابت بود تلوّن و تزلزل نداشت تا نفس اخیر در نهایت متانت و محبّت و دیانت بود
بعد از سالهای چند که در جوار بود بجوار رحمت کبری پرواز نمود و با اهل جنّت علیا همدم و همراز گردید در دو جهان بشرف لقا فائز شد اینست موهبت عظمی اینست عطیّۀ کبری و علیه التّحیّة و الثّنآء و جدث نورانیش در عکّا است