و از جملۀ مهاجرین و مجاورین جناب آقا محمّد ابراهیم امیر بود این وجود مسعود از اهل نیریز بود و از صهبای ایمان و ایقان جامی لبریز امیر شابّ امرد بود که اسیر دلبر مهربان گردید و گرفتار دست عوانان شد بعد از صدمات وقوعات نیریز ستمکاران او را بدست آوردند و سه فرّاش او را مکتّف نمودند امیر بقوّت بازو خود را از بند رها نمود و از کمر فرّاش خنجری غصب کرده خود را نجات داد و به عراق شتافت در آنجا بتحریر آیات پرداخت بعد بخدمت آستان مقدّس موفّق شد و در نهایت ثبات و استقامت شب و روز ملازم درگاه بود و در سفر عراق به قسطنطنیّه و از آنجا به ادرنه و از ادرنه بسجن اعظم حاضر رکاب بود و بامةاللّه کنیز آستان حبیبه هم‌آشیان شد و صبیّه‌اش بدیعه بمرحوم حسین آقا قهوه‌چی همدم و همراز گشت
باری امیر مذکور مدّت حیات را در نهایت ثبات بعبودیّت قیام داشت تا آنکه بعد از صعود مصباح ملأ اعلی بانحلال تن مبتلا شد عاقبت عالم خاک را بگذاشت و بجهان پاک شتافت نوّر اللّه مضجعه بشعاع ساطع من الملکوت الأعلی و علیه التّحیّة و الثّنآء مزار پرانوارش در عکّا است